Επιστολή αποστασιοποίησης από το συνδυασμό

Αγαπητοί Συμπολίτες,

Τρία χρόνια μετά την ανάληψη της διοίκησης του Δήμου Νέας Ορεστιάδας από το Δήμαρχο κ. Δημήτρη Μουζά και το συνδυασμό "Ορεστιάδα εν τάξει" στον οποίο και συμμετείχα ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και λίγες μέρες μετά την έγκριση του τελευταίου Τεχνικού Προγράμματος, το οποίο καθορίζει και το πλαίσιο των έργων κατά το έτος 2010, αισθάνομαι την υποχρέωση να ενημερώσω όλους τους Δημότες, ότι διαχωρίζω τη θέση μου από τη σημερινή διοίκηση του Δήμου, από το συνδυασμό "Ορεστιάδα εν τάξει" με Δήμαρχο τον Δημήτρη Μουζά εφόσον ο Δήμαρχος :

• ΔΕΝ μας "επέτρεψε" να οραματιζόμαστε και να δημιουργούμε.
• ΔΕΝ μετουσίωσε την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, το ήθος, τη συνετή διαχείριση και τη χρηστή διοίκηση.
• ΔΕΝ πρόσφερε αξιόπιστες και γρήγορες υπηρεσίες για την αποτελεσματική εξυπηρέτηση του πολίτη, χωρίς εξαιρέσεις, αποκλεισμούς και τερτίπια.
• ΔΕΝ ενθάρρυνε την ποιότητα, την καινοτομία, την υψηλή τεχνογνωσία, τη νέα επιχειρηματικότητα ως βασικούς μοχλούς ανάπτυξης.
• ΔΕΝ σχεδίασε στοχευμένα προγράμματα για το αστικό πράσινο, την καθαριότητα, την παιδεία.
• ΔΕΝ δημιούργησε τους κατάλληλους εκείνους όρους για την προώθηση του πολιτισμού και του αθλητισμού.
• ΔΕΝ μελέτησε και δεν επένδυσε σε τεχνικά έργα υποδομών.

Απεναντίας επέλεξε να βασισθεί σε επικοινωνιακού τύπου, μη θεσμική, παραπολιτική, υψηλού κόστους διοίκηση.

Η διοίκηση του Δημάρχου κ. Μουζά δεν αξίζει στον τόπο και είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΥΤΗ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΜΠΝΕΕΙ!

Στους δύσκολους σημερινούς καιρούς δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Τα προβλήματα απαιτούν λύση εδώ και τώρα.

Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΕΙΣ!!!

Ορεστιάδα, 21 Δεκεμβρίου 2009

Φώτης Π. Μάρης

Επίκ. Καθηγητής Δ.Π.Θ.

ΠΗΓΗ:Εφημερίδα ΜΕΘΟΡΙΟΣ

Αυτή είναι διαβούλευση, κ. Ραγκούση;

Της Μαριάνας Πυργιώτη

Είναι προφανές ότι η νέα κυβέρνηση υιοθετεί μεθόδους του ΠΑΣΟΚ των ʼ80s, και μάλιστα σε θέματα εξαιρετικά “ευαίσθητα” για τη χώρα, όπως το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια των μεταναστών.

Το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίαζε χθες (22/12/09) στις 4 το απόγευμα για το συγκεκριμένο θέμα.
Στη συνέχεια υποτίθεται ότι θα ετίθετο σε διαβούλευση, για να ακολουθήσει διάλογος, τροποποιήσεις, αλλαγές ενστάσεις κλπ.

Λοιπόν, μερικές... ώρες νωρίτερα ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, υποδεχόμενος τους μαθητές γυμνασίου διαπολιτισμικής εκπαίδευσης Αχαρνών, τους ανακοίνωσε την “ευχάριστη είδηση”, όπως γράφεται επί λέξει, σε επίσημο δελτίο Τύπου: “Εφεξής, όπως ανέφερε ο πρόεδρος της Βουλής, θα αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια τα παιδιά που έχουν φοιτήσει στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού στη χώρα μας ή συνολικά 6 χρόνια στην ελληνική εκπαίδευση. Όσο για τους ενήλικους μετανάστες, αυτοί θα αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια μετά από πέντε χρόνια νόμιμης παραμονής στην Ελλάδα. ʽΗ ψήφιση του νομοσχεδίου εξασφαλίζει σε όλους τους μαθητές ισότητα ευκαιριών και δικαιωμάτωνʼ, τόνισε ο πρόεδρος της Βουλής απευθυνόμενος στους μαθητές”.

Καταρχάς, με ποια ιδιότητα και με ποια βεβαιότητα προεξοφλεί ο κ. Πετσάλνικος, πριν καν την κατάθεση ενός νομοσχεδίου και την ψήφισή του από τη Βουλή των Ελλήνων, ότι θα υπερψηφιστεί και θα γίνει νόμος του κράτους, και μάλιστα ότι θα ισχύσουν αυτές οι συγκεκριμένες προϋποθέσεις απόκτησης ιθαγένειας;

Δεύτερον, πού είναι η διαβούλευση για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα που αφορά από θέματα εσωτερικής ασφάλειας μέχρι τη σύνθεση του εκλογικού σώματος σε 10-20 χρόνια και από την ίδια τη μεταναστευτική πολιτική μέχρι το πώς “δίνουμε” την ιδιότητα του πολίτη-μέλους της Ε.Ε.;

Τρίτον, αν για μία σειρά από λόγους αλλάξει το νομοσχέδιο, τι ακριβώς θα λένε στα παιδιά των μεταναστών και στους μετανάστες; “Έτσι μας ήρθε και σας ανακοινώσαμε επίσημα την ʽευχάριστη είδησηʼ ότι γίνεστε Έλληνες μετά από 5 χρόνια παραμονής στη χώρα μας;”

Τώρα, ως προς την ουσία των προϋποθέσεων της απόδοσης ιθαγένειας.
Η βάση επί της οποίας αποφάσισε η κυβέρνηση να επανεξετάσει το θέμα είναι σωστή, διότι δυστυχώς δεν υπάρχει ρεαλιστική νομοθεσία για τους χιλιάδες νόμιμους εργαζόμενους μετανάστες και τα παιδιά τους.
Άρα, πράγματι χρειάζεται νέος νόμος.
Αλλά, επειδή δεν είμαστε ούτε Σουηδία ούτε ΗΠΑ, και επειδή οι μισοί από τους μετανάστες μας είναι κάτοικοι όμορων κρατών, και επειδή οι άλλοι μισοί μας ήρθαν και μας έρχονται καραβιές από την Τουρκία, και επειδή όλοι σχεδόν ήταν αρχικά “λαθρομετανάστες”, χρειάζεται σοβαρότητα, προσοχή και όχι ενθουσιώδη “προοδευτικά” ρεσάλτα που στην πράξη ενδεχομένως να μας κοστίσουν πολύ ακριβά.
ΠΗΓΗ: http://www.makthes.gr

Πρόσληψη επιστημονικού συνεργάτη - ξεναγού στο Μουσείο της Ορεστιάδας

Στην πρόσληψη ενός ωρομίσθιου άνεργου πτυχιούχου του αρχαιολογικού ή ιστορικού τμήματος, ως επιστημονικό συνεργάτη και ως ξεναγό στο ιστορικό και λαογραφικό μουσείο της Ορεστιάδας, με τρίωρη καθημερινή απασχόληση για έξι μήνες, πρόκειται να προβεί το Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτικού Συλλόγου «Λαογραφικό Μουσείο Ορεστιάδας και Περιφέρειας».
Απαραίτητο προσόν για την απασχόληση είναι η γνώση της αγγλικής γλώσσας, για την ξενάγηση των αλλοδαπών επισκεπτών στο Μουσείο καθώς και η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλλουν τις αιτήσεις τους στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου, Αγίων Θεοδώρων 103, Ορεστιάδα, τηλ. 6977567566.
Προθεσμία υποβολής αιτήσεων έως τις 30 Δεκεμβρίου 2009.
ΠΗΓΗ:http://www.methorios.gr

Το υπουργείο αγόρασε και τα ξαναπούλησε σε τράπεζες πρωτοχρονιάτικα, «κρύβοντας» 1,5 δισ. ευρώ

Με τράμπα ομολόγων γλίτωσαν το ξεχείλισμα χρέους σε 102,7%. Κανείς βεβαίως δε γνώριζε τίποτα από το σημερινό ΠΑΣΟΚ που ως γνωστόν, μετά τον Χριστό είναι το δεύτερο προϊόν παρθενογέννεσης.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΙΩΤΗ

Με «τρικ» η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας «εξαφάνισε» στην εκπνοή του 2003 περίπου ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ από το δημόσιο χρέος της χώρας.
Σύμφωνα με πληροφορίες τις δύο τελευταίες εβδομάδες του Δεκεμβρίου, το ελληνικό δημόσιο αγόρασε από τις κρατικές τράπεζες, κατά κύριο λόγο από την Εθνική, ομόλογα των οποίων η αξία υπολογίζεται στο 1,5 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να συγκρατηθεί στο 101,7% του ΑΕΠ. Όμως η συμφωνία αυτή προβλέπει ότι τα ομόλογα αυτά θα επιστραφούν και πάλι στα χαρτοφυλάκια των πιστωτικών ιδρυμάτων με το «ποδαρικό του νέου χρόνου».

Έξω από τους στόχους

Με τη μεθόδευση αυτή «αποσοβήθηκε» έστω στο παρά πέντε η υπέρβαση του στόχου που είχε τεθεί για το δημόσιο χρέος, καθώς η αξία των ομολόγων αυτών αντιστοιχεί στο 1% του ΑΕΠ, γεγονός που ανέβαζε το ύψος του χρέους στο 102,7% του ΑΕΠ.
Οι συμφωνίες αυτές του ελληνικού δημοσίου με τις τράπεζες, οι οποίες συνήθως γίνονται κάτω από το τραπέζι, υπαγορεύονται από την αδήριτη ανάγκη του υπουργού Οικονομίας Νίκου Χριστοδουλάκη να μην εμφανίσει και νέες υπερβάσεις τόσο στο δημοσιονομικό έλλειμμα όσο και στο χρέος, πέραν αυτών που έχουν συμπεριληφθεί στο φετινό Προϋπολογισμό.
Ωστόσο τα μηνύματα που εκπέμπουν και τα δύο μέτωπα καταδεικνύουν ότι τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής διαχείρισης κινούνται εκτός του πλαισίου των στόχων που έχει θέσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Είναι ενδεικτικό ότι λίγες ημέρες πριν από το τέλος του 2003 το υπουργείο Οικονομικών αναγκάστηκε να προσφύγει σε δανεισμό 1,5 δισ. ευρώ, ο οποίος αν δεν υπήρχε ανάγκη θα είχε αποφευχθεί. Η εξάρτηση του Δημοσίου από το δανεισμό για την κάλυψη των αναγκών του παραμένει ισχυρή παρά τη θρυλούμενη δημοσιονομική εξυγίανση.
Η έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου διαπιστώνει ότι ο δανεισμός του Δημοσίου αυξήθηκε το 2002 κατά 81%.

* Όμως εκτός από τα «επίσημα δάνεια», φαίνεται ότι μία σειρά δαπανών σωρεύονται, οδηγώντας σε εκτροχιασμό και το δημόσιο χρέος. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κώστας Καραμανλής κατήγγειλε κατά την ομιλία του στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό ότι το σύνολο του κρυφού χρέους της χώρας υπερβαίνει τα 15 δισ. ευρώ.

Και κρυφός δανεισμός

Αν μάλιστα στο ποσό αυτό προσθέσουμε την υπέρβαση του δανεισμού του Δημοσίου, η οποία δεν καταγράφεται στο έλλειμμα (περίπου 4,8 δισ. ευρώ) τότε το πραγματικό δημόσιο χρέος εκτοξεύεται στα 195 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 125% του ΑΕΠ.

Η αδυναμία του υπουργείου Οικονομίας να ολοκληρώσει το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων που σχεδίαζε για το 2003 στέρησε το Δημόσιο από έσοδα τουλάχιστον 700 εκατ. ευρώ. Υπό το πρίσμα αυτό, η πίεση για μεθοδεύσεις οι οποίες θα μείωναν εικονικά το δημόσιο χρέος, ανάλογες με την προαναφερόμενη, έγινε ακόμη εντονότερη. Ο υπουργός Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης είχε κατ’ επανάληψη διακηρύξει ότι τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων φέτος θα ξεπεράσουν τα 3 δισ. ευρώ, αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι θα προσεγγίσουν τα 3,5 δισ. ευρώ.

Ωστόσο μέχρι το τέλος Οκτωβρίου στα ταμεία του Δημοσίου είχαν εισρεύσει μόνο 2,6 δισ. ευρώ. Βέβαια, ακόμη και αν επιτυγχάνετο ο στόχος που είχε τεθεί στον Προϋπολογισμό, μόνο ένα τμήμα των εσόδων αυτών θα είχε αξιοποιηθεί για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.

* Υπενθυμίζεται ότι τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους που κατέθεσε προ διμήνου στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΝ Παν. Λαφαζάνης, αποδείκνυαν ότι μόνο ένα μικρό τμήμα από τα έσοδα που έχει εισπράξει το Δημόσιο τα τελευταία χρόνια από τις αποκρατικοποιήσεις έχουν κατευθυνθεί στη μείωση του δημόσιου χρέους.
Σύμφωνα με αυτά, τα τρία τελευταία χρόνια, κεφάλαια άνω των 4 δισ. ευρώ, που εισπράχθηκαν από την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, και παρά τη διαβεβαίωση του υπουργού Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη, αντί να διατεθούν για την απομείωση του δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση τα διέθεσε για την κάλυψη πάσης φύσεως δαπανών τις οποίες δεν μπορούσε να αντέξει ο επίσημος Προϋπολογισμός.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 05/01/2004

ΠΗΓΗ:http://olympia.gr

Καλά Χριστούγεννα!

Καλά Χριστούγεννα
Καλή Χρονιά με Υγεία, Ευτυχία και Πρόοδο
Η αγάπη για τον τόπο που υπηρετούμε, ας αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για τον Έβρο της Ανάπτυξης, της Προόδου και της Ευημερίας.
Χρόνια Πολλά

Υπουργικά τηλεσυμβούλια

Πλούσιο πάνελ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Νομίζω ότι η ιδέα της κυβέρνησης να λειτουργεί το Υπουργικό Συμβούλιο με διαδικασίες τηλεοπτικής εκπομπής είναι και πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα. Με ορισμένες τροποποιήσεις είναι ενδεχόμενο να δώσει νέα διάσταση, όχι μόνο στις κυβερνητικές διαδικασίες αλλά και στα τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία χρειάζονται ισχυρή δόση ανανέωσης.

Ας μου επιτραπεί, επειδή συμβαίνει να είμαι περισσότερο εξοικειωμένος με το αντικείμενο, να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στο τελικό αποτέλεσμα.

Πρώτον, ο ρόλος του παρουσιαστή είναι εξαιρετικά σημαντικός. Θα πρέπει να γίνει πιο ζωντανός, να μην είναι τόσο ανεκτικός με το πάνελ και, κυρίως, να μην επιτρέπει τόσο μακροσκελείς παρεμβάσεις. Είναι χρήσιμο να τους διακόπτει, να θέτει διευκρινιστικές ερωτήσεις και να ζωντανεύει τη συζήτηση. Χθες, υπήρξε «πανελίστας» που μιλούσε περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά, χρόνος απαγορευτικός για την τηλεόραση.

Δεύτερον, είναι λάθος που επιτρέπεται στα μέλη του πάνελ να διαβάζουν τις παρεμβάσεις τους. Χάνουν σε αμεσότητα και ζωντάνια. Πολλοί από αυτούς έχουν τηλεοπτική πείρα και άνεση λόγου, δεν χρειάζονται προκατασκευασμένες ομιλίες για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Ούτε ο Χρυσοχοΐδης ούτε ο Ρέππας, για να πάρω δύο χθεσινά παραδείγματα, ήταν τόσο καλοί όσο τούς έχουμε συνηθίσει σε άλλες τηλεοπτικές εκπομπές.

Τρίτον, το εύρημα με τους «γκεστ» είναι πολύ έξυπνο. Θα πρέπει, όμως, να επιλέγονται οι «γκεστ» πιο προσεκτικά. Δεν ήταν κακή, ας πούμε, η ιδέα με τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά σε επίπεδο τηλεοπτικής απόδοσης νομίζω ότι ο Θεσσαλονίκης ή ο Ζακύνθου είναι καλύτεροι και έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με το μέσον.

Τέταρτον, πάσχει ιδιαιτέρως η οργάνωση της αντιπαράθεσης, και όχι μόνο επειδή όλοι συμφωνούν εκ προοιμίου με τον παρουσιαστή. Ακόμη και οι «γκεστ» καταφεύγουν σε μονολόγους. Γι΄ αυτό θα μπορούσε ίσως να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην προσκαλούνται μόνοι τους. Αλλη τηλεοπτική απόδοση έχει, ας πούμε, ο Συνήγορος του Πολίτη μόνος του και άλλη αν τον φέρεις μαζί με τον Αυτιά.

Πέμπτον, είναι ιδιαιτέρως θετικό ότι το πρόγραμμα δεν διακόπτεται για διαφημίσεις, διότι έτσι χάνεις τηλεθέαση. Μήπως, όμως, με τα οικονομικά χάλια της χώρας θα ήταν χρήσιμο να αξιοποιήσει η εκπομπή τον διαφημιστικό χρόνο που δικαιούται ή έστω να αποκτήσει κάποιους σπόνσορες; Είμαι βέβαιος ότι η χθεσινή κουβέντα για την οδική ασφάλεια θα ενδιέφερε πολύ τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.

Και για να καταλήξω: το πάνελ είναι πλούσιο, αλλά το περιεχόμενο της εκπομπής θέλει ακόμη δουλειά.
ΠΗΓΗ:http://www.tovima.gr

Φοροκαταιγίδα… Αφού αλλάξαμε, γιατί συνεχίζουμε να βουλιάζουμε;

Δεν θα είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που μία Κυβέρνηση εκλέγεται με διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που υλοποιεί στη συνέχεια. Ούτε και κανένας περίμενε πραγματικά ότι θα γίνει κάτι τέτοιο.
Απλά στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ΔΕΝ υπάρχουν οι αντοχές των πολιτών για κάτι παραπάνω. Δεν γίνεται, για ακόμα μία φορά «τη νύφη» να πληρώνουν οι πολίτες.
Είναι το ανάλογο με αυτό που λέει το ΚΚΕ για τους επιχειρηματίες: «Δεν γίνεται τόσα χρόνια που βγάζατε μόνο κέρδη, να γίνεστε πλουσιότεροι, και τώρα που υπάρχουν ζημίες, αυτές να πληρώνονται μόνο από τους εργαζόμενους».

Δεν γίνεται λοιπόν ο πολίτης να πληρώνει για πράγματα, για τα οποία η ευθύνη του περιορίζεται στο ότι πίστεψε στα ψέμματα που του έλεγαν ...και μέχρι εκεί.
Γιατί, όταν αποφάσισαν να πουν στον πολίτη την αλήθεια, τότε καταψηφίστηκαν, «μαυρίστηκαν» με την πιο μεγάλη διαφορά στη νεοελληνική ιστορία, για να έρθουν… «οι άλλοι».
Οι «άλλοι» που εκλέχτηκαν με σύνθημα το «λεφτά υπάρχουν», με σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».
Ε, λοιπόν, αλλάξαμε. Γιατί συνεχίζουμε να βουλιάζουμε;

Τι σόι εγκέφαλος είναι αυτός που λέει: «σφίξε και άλλο το ζωνάρι, δώσε και άλλο χρήμα», όταν απλούστατα από εκεί που πάει να τα ζητήσει, από τους τυπικούς καθημερινούς πολίτες, δεν υπάρχει πλέον καμία δυνατότητα;

Τι σόι εγκέφαλος είναι αυτός, ο οποίος επμένει στην πώληση – μέσω Χρηματιστηρίου πάντα – δημοσίων επιχειρήσεων ως λύση; Έτσι δεν χάνεται η «εθνική κυριαρχία», για την οποία μίλησε (και μας ανησύχησε) ο Γ.Παπανδρέου;

Τι σόι εγκέφαλος είναι αυτός που επιμένει να παίζει με τις αντοχές, ανοχές και νοημοσύνη των πολιτών επιμένοντας στον ανούσιο δρόμο της αύξησης της φορολογίας, της κατάργησης φοροαπαλλαγών και της θέσπισης νέων και πιο ευρηματικών φόρων;
Πού πήγαν εκείνες οι ρυθμίσεις, που προεκλογικά τουλάχιστον είχε ειπωθεί ότι θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη, έστω ακόμα και στην ομιχλώδη και ασαφώς διατυπωμένη «πράσινη ανάπτυξη»;
ΠΗΓΗ: http://taxalia.blogspot.com

Ο βουλευτής Έβρου Γιώργος Ντόλιος νέος υφυπουργός Εσωτερικών

Ο πρώην Νομάρχης Έβρου και νυν βουλευτής του Νομού Γιώργος Ντόλιος είναι ο νέος υφυπουργός Εσωτερικών, ύστερα από σχετική απόφαση του πρωθυπουργού.

Ο Γ. Ντόλιος θα διαδεχθεί τον παραιτηθέντα Ντίνο Ρόβλια.

Εύχομαι στο συντοπίτη μας βουλευτή Καλή Επιτυχία στο έργο του.

Ο συμβολισμός του ασύλου

Του Γιάννη Πανούση*

Ένας νους, πριν γίνει αριστερόστροφος ή δεξιόστροφος πρέπει να είναι κοινός, δηλαδή να συν-κοινωνεί με τη λογική, να εκφράζεται με ειλικρίνεια και να κατανοείται από τους άλλους. Στο ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου διαπιστώνουμε μια εσκεμμένη ασάφεια στους λόγους πολιτικών και ακαδημαϊκών και μια βολική αφασία στο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.

Θα επιχειρήσω να κωδικοποιήσω τα σημεία όχι τριβής, αλλά σιωπής.

1. Η θεσμοθέτηση του πανεπιστημιακού ασύλου στο νόμο-πλαίσιο του 1982 αποτύπωνε και συμβόλιζε την ιστορική νίκη της Δημοκρατίας επί της φασιστικής χούντας και όχι τη βίαιη επιδρομή γνωστών - άγνωστων κουκουλοφόρων κατά των δημοκρατικών θεσμών.

2. Το άσυλο είναι ακαδημαϊκό και όχι κοινωνικό, ώστε να «συμμετέχουν» σε αυτό άλλες κοινωνικές τάξεις. Αυτό είναι δεδομένο γιατί η σχετική διάταξη βρίσκεται σε πανεπιστημιακό νόμο και όχι σε νόμο κοινωνικής πολιτικής ή κοινωνικής αλληλεγγύης. Άρα, δεν πρόκειται για «άσυλο του λαού». Άλλο θέμα αν θέλει η πολιτεία να θεσμοθετήσει και να αναγνωρίσει πολλούς χώρους «κοινωνικού ασύλου».

3. Πρόκειται για άσυλο και όχι για ασυλία. Δεν επιτρέπεται, συνεπώς, ούτε κάποιος ποινικά διωκόμενος να αναζητεί στο άσυλο προστασία ούτε μέσα στους χώρους του ασύλου να τελούνται οποιασδήποτε φύσης εγκλήματα (και όχι μόνο κακουργήματα).

4. Υπερασπιστές του ασύλου είναι τα αναφερόμενα στον πανεπιστημιακό νόμο μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και όχι τρίτοι.

5. Η προστασία του ασύλου κακώς προσεγγίζεται σαν αστυνομικό πρόβλημα, διότι «εκ των έσω» υπονομεύεται.

6. Η όποια κατοχύρωση του ασύλου δεν έχει καμιά σχέση με ακραίες απειθαρχίες μέσα στα ιδρύματα, όπου δεν υπάρχει και δεν εφαρμόζεται κανένας κανόνας δεοντολογίας και πολιτισμού.

7. Η ακαδημαϊκή κοινότητα υπεκφεύγει (αν δεν υποκρίνεται) όταν ισχυρίζεται ότι μπορεί να (αυτο)προστατευτεί. Κοντά 30 χρόνια και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι μισοί φοβούνται και ορισμένοι «γνωρίζουν»;

8. Οι πολιτικοί υπεκφεύγουν (αν δεν υποκρίνονται) όταν λένε ότι «θα εφαρμοστεί ο νόμος». Το πολιτικό ερώτημα είναι τι κάνουν όταν δεν εφαρμόζεται (όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες) ο νόμος. Αλλάζουν τον νόμο ή κοιτούν αλλού;

9. Στις χώρες όπου δεν αναγνωρίζεται θεσμικά το άσυλο ουδεμία αστυνομική ή άλλη δύναμη δεν σκέφτεται καν να εισέλθει στους χώρους. Όταν όμως το κράτος αποφανθεί ότι συντρέχουν οι λόγοι για να εισέλθει, τότε όλοι εμπιστεύονται το κράτος και όχι τους «επαγγελματίες - επαναστάτες».

10. Μπορεί να επιτευχθεί μια νέα κοινωνική και ακαδημαϊκή συμφωνία για το άσυλο όπως αυτή του Ν. 1168/82;

Κατά τη γνώμη μου όχι. Εχουμε το «άσυλο» που μας αξίζει (εντός και εκτός).

Δεν ήμασταν το 1982 έτοιμοι για να διαχειριστούμε τόσες ελευθερίες και δεν είμαστε τόσο άδολοι το 2009 για να μη φοβόμαστε την «εκδίκηση» των ελευθεριών που προδώσαμε.

* Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΠΗΓΗ:http://news.kathimerini.gr

Επίσκεψη στα Ειδικά Σχολεία του Βόρειου Έβρου

Ενόψει των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ο Πρόεδρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ροδόπης - Έβρου, κ. Μηνόπουλος Γεώργιος, επισκέφθηκε τα Ειδικά Σχολεία του Βόρειου Έβρου και έδωσε στους μαθητές δώρα.

Στις επισκέψεις τον συνόδευσα ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής.

Στο Δημοτικό Σχολείο του Διδυμοτείχου.

Στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό της Ορεστιάδας

Στο Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Ορεστιάδας οι μαθητές μας παρουσίασαν τη γιορτή που ετοίμασαν για τα Χριστούγεννα.

Είναι πραγματικά άξιοι θαυμασμού όλοι αυτοί οι μικροί ήρωες, που μας γέμισαν αισιοδοξία. Πολύ σημαντική η στήριξη των γονέων τους και σπουδαίος ο ρόλος των εκπαιδευτικών. Πράγματα γνωστά, που μας δόθηκε άλλη μια ευκαιρία να τα ξαναδούμε.

Ευχαριστώ τη συνεργάτη του Προέδρου κα Δώρα Γιοβανούδη για όλη την προσπάθειά της στην οργάνωση της επίσκεψης και για την παραχώρηση των φωτογραφιών.

Φόροι, φόροι, φόροι

Του Γιώργου Κουρή

Φόρους πληρώνουμε και θα πληρώνουμε είτε αγοράσουμε ένα σπίτι, είτε αγοράσουμε μια τσίχλα. Το θέμα είναι ότι, με πρόσχημα τη δικαιότερη αναδιανομή των εισοδημάτων, οι φόροι κατ’ ουσία ικανοποιούν ταμιακές ανάγκες που στη συνέχεια τροφοδοτούν τις, χαμηλής ποιότητας, υπηρεσίες ενός σπάταλου Δημοσίου.

Ας δούμε όμως μέσα από τα στοιχεία που δημοσιοποιεί το Υπουργείο Οικονομικών, ποιο είναι το φορολογικό βάρος που κουβαλά η Ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Οι μη-έχοντες αχρωματοψία καταλαβαίνουν από τον πίνακα που παραθέτουμε ποιες οικονομικές φιλοσοφίες ακολουθήθηκαν διαχρονικά και τι πληρώσαμε από το 1993 έως σήμερα. Αξιοσημείωτο είναι ότι η φορολογία αυξάνει όταν αλλάζει η κυβέρνηση (το 1993 και το 2009, όχι όμως το 2004).

Τώρα όμως η μείωση του ελλείμματος αποτελεί επιταγή «επιβίωσης» μέσα στη ζώνη του ευρώ. Εδώ η εμπειρία του παρελθόντος είναι άκρως καθοδηγητική.

Όσες κυβερνήσεις προσπάθησαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα του υψηλού δανεισμού και των ελλειμμάτων, με πολιτικές που στόχευσαν στην περιστολή των δαπανών, πέτυχαν.

Αντίθετα όσες χώρες προσπάθησαν να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα μέσω της αύξησης των φόρων, απέτυχαν. Η λίστα των αποτυχημένων επεισοδίων είναι μεγάλη και την βρίσκει κανείς στα αρχεία του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ.

Η σημερινή κυβέρνηση υποστήριζε προεκλογικά και εφαρμόζει μετεκλογικά την θεωρία ότι η μέση φορολόγηση στη χώρα μας, επειδή κυμαίνεται μεταξύ 19% και 24% του ΑΕΠ και απέχει περίπου 10 μονάδες από τον μέσο όρο της ΕΕ, δικαιολογείται η αύξηση στους φόρους.

Έτσι εφαρμόστηκε μια πρώτη ομοβροντία φόρων μέσα στο 2009, αλλά γνωρίζουμε ότι μας περιμένει και δεύτερη πολύ μεγαλύτερη του χρόνου, σε βαθμό που η πρώτη θα μοιάζει με γλύκισμα. Ως παράδειγμα βλέπουμε πως η φορολογία από 19,3% του ΑΕΠ το 1993, ανέβηκε στο 23,4% το 1999. Η πεπατημένη είναι σίγουρο ότι θα επαναληφθεί. Ήδη για το 2010 έχουν προϋπολογιστεί φορολογικά έσοδα που αναλογούν σε κάποια 3,5 δις € επί πλέον φόρους, ενώ τα εισοδήματα μένουν στάσιμα ή πέφτουν. Επειδή ο προϋπολογισμός θα αναθεωρηθεί στο επόμενο τρίμηνο, προβλέπω ότι το 2010, 2011 και 2012 η φορολογία θα φτάσει στο 26% του ΑΕΠ με στόχο κάποια 6 δις € επί πλέον φόρους το χρόνο.

Τι μας περιμένει στα ακίνητα; ΦΜΑΠ και για τα μικρά ακίνητα πλέον, αύξηση αντικειμενικών αξιών, αύξηση του ΤΑΠ, έως και δεκαπλάσιος φόρος στις κληρονομιές και ότι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί ο ταμιακά απελπισμένος, που ξεχνά ότι το ακίνητο ως επένδυση το έχει ήδη πεθάνει.

Τι μας περιμένει στα αυτοκίνητα; Ήδη οι «τσεκουριές» ταχυδρομικά έρχονται και αναμένεται περαιτέρω αύξηση του τμήματος του φόρου που αφορά την ρύπανση του περιβάλλοντος. Παίζεται επίσης και το τέλος ταξινόμησης.

Το μεγάλο όμως «μπουγιουρντί» έρχεται μέσα στις τιμές της βενζίνης. Στην Ολλανδία σήμερα το λίτρο της αμόλυβδης πωλείται 1,45 €, ενώ στο Βέλγιο 1,37 €. Γιατί όχι κι εδώ; Οι αυξήσεις θα έλθουν μέσα στους επόμενους 12 με 24 μήνες.

Στα ποτά, τα τσιγάρα, τα κινητά, είναι γνωστή η φορομπηχτική συνήθεια. Στο κάτω-κάτω ο περιορισμός τους ωφελεί και την υγεία.

Γιατί όμως ο ανώτερος συντελεστής ΦΠΑ στην Φιλανδία να είναι 22% και στο Βέλγιο 25%. Δεν θα ήταν καλό και εμείς να το παίξουμε περισσότερο Ευρωπαίοι;

Λένε τώρα οι κατέχοντες τις καρέκλες στο Υπ. Οικονομικών που θέλουν να τονώσουν το αναπτυξιακό προφίλ της κυβέρνησης!

ΠΗΓΗ:http://citypress-gr.blogspot.com

Μεταβολές στην οργανικότητα των Σχολικών Μονάδων

Στη συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, το Σάββατο 12/12/09, εισήχθη ως Εκτός Ημερήσιας Διάταξης, το θέμα της πρότασης για τις μεταβολές στην οργανικότητα των σχολείων του Νομού.
Δεδομένου ότι η πρόταση του Ν.Σ. θα έπρεπε να προωθηθεί στο Υπουργείο Παιδείας μέχρι το τέλος του περασμένου Νοεμβρίου, κατά τη συζήτηση του θέματος υιοθετήθηκε η ομόφωνη εισήγηση της Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας που είχε ως εξής:

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Υποβιβασμός Σχολείων
1. Το 6/θ Δημοτικό Σχολείο Κομάρων σε 2/θ
2. Το 6/θ Δημοτικό Σχολείο Πλάτης σε 2/θ
3. Το 2/θ Δημοτικό Σχολείο Φυλακίου σε 1/θ

Κατάργηση Σχολείων
1. Το 1/θ Δημοτικό Σχολείο Δωρικού
2. Το 1/θ Δημοτικό Σχολείο Μεγάλης Δοξιπάρας
3. το 1/θ Νηπιαγωγείο Λυκόφωτος

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Προσθήκη ειδικότητας στα ΕΠΑΛ Έβρου, προσθήκη τομέα-ειδικότητα στο 2ο ΕΠΑΛ Ορεστιάδας (Εσπερινό)
1. Τομέας Υγείας Πρόνοιας, ειδικότητα Βοηθών Νοσηλευτών, σε Β΄ και Γ΄ τάξη.

Και ξαφνικά(;) οι συμβάσεις έγιναν “συμφέρουσες”…

Σαφής ο κύριος Ανωμερίτης χθες κατά την ομιλία του στη Βουλή:
“Η σύμβαση που έγινε με τους Κινέζους ήταν η πλέον επωφελής που έγινε ποτέ για το Ελληνικό δημόσιο“!
Και τόνισε ότι μιλά σαν οικονομολόγος, όχι ως πολιτικός ή διοικητής οργανισμού.

Όλοι κουνούσαν το κεφάλι καταφατικά. Κανείς δεν αντέκρουσε την προσέγγιση του, ούτε οι λαλίστατοι κινεζοφάγοι του παρελθόντος, που έβγαιναν παρότι “αντιρατσιστές” και ούρλιαζαν για να μη γίνει ο Πειραιάς Chinatown…
ΠΗΓΗ:http://olympia.gr

Μαθήματα Δημοκρατίας η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών

Ολοσέλιδο άρθρο υπέρ της στήριξη της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία της Γερμανίας, που απειλείται στο πλαίσιο ορισμένων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, αφιέρωσε η εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung» .
Το θαυμάσιο αυτό λόγο υπέρ των αρχαίων ελληνικών υπογράφει ο παλαίμαχος Γερμανός δημοσιογράφος και χαλκέντερος αρχαιογνώστης Konrad Adam.

«Μας φαίνεται θαυμάσιος, επειδή εν έτει 2009 δεν υποστηρίζει τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών ως απαραίτητη γνώση των απαρχών του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ούτε ως φόρο τιμής στην πνευματική ιστορία της ανθρωπότητας και τους πρωτεργάτες της, ούτε ως εκλεπτυσμένη εμβάθυνση και εμβάπτιση ολίγων σε υψηλά νοήματα. Τίποτε απ’ αυτά τα χιλιοειπωμένα που κατάντησαν με τον καιρό κούφα», επισημαίνει ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Ντόιτσε Βέλε, Σπύρος Μόσκοβου. Και συνεχίζει:

«Το κυρίαρχο επιχείρημά του για την αναγκαιότητα των αρχαίων ελληνικών είναι πως αυτά ακονίζουν το δημοκρατικό φρόνημα και την πολιτική συνείδηση των παιδιών, ό,τι ακριβώς χρειάζονται δηλαδή σήμερα οι γόνοι της μαζικής καταναλωτικής κοινωνίας με την πνευματική νωθρότητα και τα στομωμένα πολιτικά της αντανακλαστικά.
Ο Κόνραντ Ανταμ μας θυμίζει ότι ο τελευταίος Γερμανός αυτοκράτορας αντέτεινε στους υποστηρικτές των αρχαίων ελληνικών ότι ο ίδιος ήθελε τα γερμανικά σχολεία να βγάζουν νέους Γερμανούς και όχι Έλληνες και Ρωμαίους. Ορθώς ο αυτοκράτωρ από τη σκοπιά του υπέβλεπε τα αρχαία, εγνώριζε ότι μόνο την τυφλή υπακοή στον ανώτατο άρχοντα δεν θα ενστάλαζαν στην ψυχή των παιδιών».

Και ένα απόσπασμα του άρθρου:

«Ποτέ ένας αρχαίος συγγραφέας δεν μεταδίδει ένα μόνο μήνυμα, ένα δόγμα ή ένα πρόγραμμα. Συνήθως πρόκειται για δύο ή και περισσότερες αρχές που αντιτίθενται μεταξύ τους και προσπαθεί η μια να επιβληθεί στην άλλη: ο Κρέων και η Αντιγόνη, ο Ιάσων και η Μήδεια, ο Σωκράτης και ο Καλλικλής, ο Έρως και το Νείκος.
Πάντα η διαπάλη ενός λόγου και ενός αντίλογου, αυτή η διαπάλη που έφθασε στην τελειότητά της με τους σοφιστές…
Ο φόβος του αυτοκράτορα δεν ήταν μήπως οι Γερμανοί μαθητές διδαχθούν κάτι περιττό γι’ αυτούς, αλλά μήπως μάθουν κάτι περιττό γι’ αυτόν, μήπως μάθουν να αντιδρούν, να ανθίστανται, να εξεγείρονται.
Η ελληνική λογοτεχνία βρίθει από τέτοιους αυτόνομους, ισχυρογνώμονες, ατίθασους ανθρώπους. Ας αφήσουμε την Αντιγόνη και τους επώνυμους. Ο Πλούταρχος μας διασώζει την περίπτωση ενός ανώνυμου. Όταν ο στρατηγός Μιλτιάδης ζήτησε από τον δήμο των Αθηναίων να του επιδαψιλεύσουν έναν τιμητικό στέφανο, αυτός ο ανώνυμος αντιτάχθηκε με το επιχείρημα ότι απ’ όσο ήξερε στον Μαραθώνα ο Μιλτιάδης δεν είχε πολεμήσει μόνος του. Αν στο μέλλον πολεμούσε κατά των Περσών μονάχος και τους νικούσε, τότε μπορούσε να υποβάλει πάλι το αίτημά του στον δήμο. Μακάρι να είχαμε τέτοιους πολίτες σήμερα. Όχι να δέχονται τα πάντα, αλλά να υποβάλλουν ενστάσεις»,καταλήγει ο Γερμανός δημοσιογράφος. Αυτά ο Κόνραντ Ανταμ.

Αρχαία ελληνικά στο πρωτότυπο στα σχολεία όχι για να θυμηθούμε τις απαρχές της δημοκρατίας, αλλά για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της δημοκρατίας σήμερα, σχολιάζει ο κ. Μοσκόβου.
ΠΗΓΗ:http://olympia.gr

Τα μυστήρια των διαδηλώσεων

Tου Πάσχου Μανδραβέλη

Χρόνια τώρα, σχεδόν σε κάθε διαδήλωση παίζεται ένα γνωστό σενάριο. Κάποιοι -διακόσιοι, τριακόσιοι, χίλιοι; - αρχίζουν τον πετροπόλεμο με την αστυνομία και τις καταστροφές. Αυτοί κατά περίεργο τρόπο παρεισφρέουν στα μπλοκ των νομοταγών, με μια ιδιαίτερη προτίμηση στα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ. Γίνονται συλλήψεις και ποτέ κανείς από τους συλληφθέντες δεν έχει σχέση με τα επεισόδια. Αυτό -κατά περίεργο επίσης τρόπο- το πιστοποιούν κάποιοι συνιστώντες τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βγαίνουν οι συνήθεις ανακοινώσεις του στυλ «καταγγέλλουμε την αλόγιστη χρήση χημικών από την πλευρά της ΕΛ. ΑΣ. και τις απρόκλητες επιθέσεις εναντίον των μαθητικών και φοιτητικών μπλοκ που συμμετείχαν στην πορεία». Φτιάχνεται ένα κίνημα συμπαράστασης προς τους «αδίκως συλληφθέντες» και στην επόμενη διαδήλωση πάλι όλοι αναρωτιούνται «μα, δεν μπορούν να πιάσουν αυτούς τους 200 - 300 “γνωστούς-αγνώστους”;».

Μέχρι που έρχεται το κρεσέντο της επαναστατικής πάλης και καίγεται η Αθήνα. Τότε, όλοι ελεεινολογούν τους «γνωστούς-αγνώστους», κάποιοι επειδή έχασαν το βιος τους και κάποιοι επειδή όπως λένε «αμαυρώνονται οι αγώνες τους».

Το άλλο στερεότυπο που ανακυκλώνεται κάθε φορά είναι ότι αυτά είναι «μεμονωμένα επεισόδια» που γίνονται από «ελάχιστους διαδηλωτές». Το πρώτο είναι ψέμα: επαναλαμβανόμενα επεισόδια δεν μπορεί να είναι «μεμονωμένα». Από την άλλη μεριά, ο μεγάλος όγκος πραγματικά διαδηλώνει ειρηνικά και υφίσταται τα αποτελέσματα της δράσης των «γνωστών-αγνώστων». Όμως, αρκούν είκοσι άτομα για να κάνουν κόλαση μια ειρηνική πορεία. Η αναλογία δεν παίζει κανένα ρόλο. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν σκοτώνουν κάθε μέρα οι αστυνομικοί μαθητές. Αρκεί ένας φόνος για να προβληματιστούμε.

Ο «γνωστός-άγνωστος» είναι μια από τις ιδεότυπες φιγούρες της μεταπολίτευσης, κάτι σαν τον «αυθαίρετο οικιστή» ή τον «εισφοροφυγά». Χρειάζεται εκεί έξω για να μην αλλάζει τίποτε. Είναι πάντα «αόρατος» για να έχουμε κάποιον να ελεεινολογούμε, είτε για την οικιστική καταστροφή είτε για τα χάλια των ταμείων είτε για τις καταστροφές στις διαδηλώσεις. Μόλις αποκτήσει πρόσωπο, μόλις δηλαδή κατηγορηθεί κάποιος, ανακλαστικά σχεδόν όλοι σπεύδουν να τον αθωώσουν: «αυτόν με το χαμόσπιτο βρήκαν;», «τι να σου κάνει ο μικρομεσαίος με τους πέντε εργαζόμενους;», «το παιδί απλώς περνούσε από τον τόπο του συμβάντος». Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι όσοι κατηγορούνται είναι ένοχοι, απλώς είναι εντυπωσιακή η πρεμούρα αθώωσης πριν από τη δίκη, σαν να μη θέλουμε ποτέ να αποκτήσει πρόσωπο η κάθε τύπου αυθαιρεσία.

Το άλλο στερεότυπο που ανακυκλώνεται έπειτα από κάθε διαδήλωση είναι τα κοινωνικά προβλήματα πίσω από τις ταραχές. Αυτά είναι υπαρκτά: η βία στους δρόμους είναι το σύμπτωμα των πολλαπλών ελλειμμάτων στην κοινωνία. Υπάρχουν παιδιά που δεν βλέπουν στον ήλιο μοίρα, υπάρχουν ελλείμματα παιδείας, υπάρχουν αδικίες στους εργασιακούς χώρους και αστυνομική αυθαιρεσία που δημιουργεί οργή. Αυτά είναι προβλήματα που η κοινωνία μας πρέπει να αντιμετωπίσει. Δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιούνται ως δικαιολόγηση της ανομίας, διότι έτσι γίνεται διπλό το κακό και οι διεκδικήσεις αμαυρώνονται και η παρανομία δικαιολογείται. Έστω υπογείως. Τα άγουρα μυαλά κάνουν περίεργους συνειρμούς που καταλήγουν σε όλο και πιο βίαιες πράξεις.
ΠΗΓΗ:http://news.kathimerini.gr

Τι είδους λογική είναι αυτή;

Καβάλησε το καλάμι!

Η παροιμιώδης έκφραση «καβάλησε το καλάμι», πιθανότατα προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα.
Οι Σπαρτιάτες την έλεγαν, για να πειράξουν τον βασιλιά Αγησίλαο.
Και να η ιστορία:
Ο Αγησίλαος αγαπούσε υπερβολικά τα παιδιά του. Λέγεται ότι, όταν αυτά ήταν μικρά, έπαιζε μαζί τους μέσα στο σπίτι, καβαλώντας, σαν σε άλογο, ένα καλάμι.
Κάποια μέρα όμως, τον είδε ένας φίλος του σ’ αυτή τη στάση.
Ο Aγησίλαoς τον παρακάλεσε να μην κάνει λόγο σε κανέναν, πριν γίνει κι αυτός πατέρας και νιώσει τι θα πει να παίζεις με τα παιδιά σου.
Αλλά εκείνος δεν κράτησε το λόγο του και το είπε και σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά σιγά ο λόγος σε όλους και να φτάσει στις μέρες μας και το λέμε, όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα.

Η απλή καθαρεύουσα κάνει τη διαφορά! Όλα τα υπόλοιπα είναι ίδια...

«Είναι αναμφισβήτητο ότι το Ελληνικόν κράτος κατά τα τελευταία αυτά έτη κινδυνεύει να εξουθενωθή τελείως και να υποκύψη προ των Ελληνικών “μπουλουκιών”. Κάθε ομάς ανθρώπων, συνδεομένων από κοινά συμφέροντα και μόνον συγκροτεί μίαν οργάνωσιν, εξασφαλίζει μερικούς δημοσιογραφικούς ή κοινοβουλευτικούς υποστηρικτάς και υπαγορεύει έπειτα τας θελήσεις της εις το Κράτος.
Αλλοίμονον δε εις εκείνον,υπουργόν,δημόσιον λειτουργόν ή δημοσιογράφον, ο οποίος θα ετόλμα, όχι μόνον να αντιταχθή, αλλά και να μη υποστηρίξη τας αξιώσεις, αι οποίαι προεβάλλοντο.
Η δύναμις των ομάδων εις την Ελλάδα, έχει καταστή καταπληκτική. Και αι παραδοξότεραι των αξιώσεων, κατορθώνουν να εμφανίζωνται ως δίκαιαι και να αναγνωρίζωνται αμέσως από το πτήσσον και πανικόβλητον Κράτος. Εάν τυχόν η αξίωσις είναι περισσότερον του δέοντος εξωφρενική,εάν η Κυβέρνησις καταλαμβάνεται υπό δισταγμών και προτάσσει αντιρρήσεις, αρκεί μια θορυβώδης διαδήλωσις εις τους δρόμους, διά να εγκαταλειφθούν αμέσως αι αντιρρήσεις και να συνθηκολογήση το Κράτος.

Υπό τοιαύτας συνθήκας, ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός της Ελλάδος μεταβάλλεται εις μπουλούκια, τα οποία συγκροτούμενα εις Επιτροπάς, Εκτελεστικά Συμβούλια, Γενικάς Συνελεύσεις ή Συνομοσπονδίας περιέρχονται τα υπουργικά και δημοσιογραφικά γραφεία διά την επιδίωξιν μιας αποζημιώσεως,ενός ειδικού φόρου, ενισχυτικού της οργανώσεώς των, ενός νέου δανείου, ενός οικοδομικού Συνεταιρισμού.
Ποίος Ελλην,θα ηρνείτο να αποτελέση μέρος μιας τοιαύτης οργανώσεως, όταν ως ανταμοιβήν διά τας ολίγας ώρας της αναμονής εις τους υπουργικούς προθαλάμους θα ελάμβανε παρά του Κράτους ένα προνόμιον, μίαν καλήν αποζημίωσιν, μίαν σύνταξιν ή ένα ωραίον οικόπεδον;

Τα αποτελέσματα της τρομεράς αυτής συνηθείας,είναι δύο ειδών: Πρώτον,ότι το Ελληνικόν Κράτος χρεώνεται έως τον λαιμόν διά να κατορθώση να αντεπεξέλθη εις όλας αυτάς τας αξιώσεις και να ικανοποιήση όλας αυτάς τας ορέξεις, επιβαρύνει συνεχώς τον προϋπολογισμόν του με μεγάλα κονδύλια και υπερφορτώνει την αγοράν της χώρας κατά τρόπον μοιραίως δημιουργούντα οικονομικήν κρίσιν.
Αφ΄ ετέρου, οι πολίται κακοσυνηθίζοντες από την εξαιρετικήν αυτήν υποχωρητικότητα του Κράτους, εγκαταλείπουν τας παραγωγικάς των εργασίας διά να επιδίδωνται εις την ολιγώτερον κοπιαστικήν και περισσότερον κερδοφόρον εργασίαν της αναμονής εις τα Πολιτικά Γραφεία και τους υπουργικούς προθαλάμους. Είδομεν ήδη χαρακτηριστικάς εκδηλώσεις της κακής αυτής νοοτροπίας. Υπάρχουν μυριάδες Ελλήνων, που μόνον από Κρατικάς επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις και επιδόματα ζουν».

Κύριο άρθρο της «Εστίας», που δημοσιεύθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1929 και αναδημοσιεύθηκε σε άρθρο του Γιάννη Μαρίνου στο "Βήμα της Κυριακής" στις 29 Νοεμβρίου 2009.

Ας σημειωθεί ότι το άρθρο αυτό της «Εστίας» εγράφη λόγω εκβιασμού της κυβερνήσεως από λεωφορειούχους και εισπράκτορες. Ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος αντέταξε ένα ηχηρό όχι στον εκβιασμό. Αλλά στις επόμενες εκλογές τον τιμώρησαν και τις έχασε.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ μπλοκάρει τα προγράμματα του ΕΣΠΑ;

Έτοιμα προγράμματα ύψους 400 εκ. ευρώ μπλοκάρει το ΠΑΣΟΚ στερώντας τους μικρομεσαίους και την αγορά από πολύτιμη ρευστότητα.
Προγράμματα που είχε σχεδιάσει το ΥΠ.ΑΝ. (και ειδικότερα η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας), είχε προδημοσιεύσει από το καλοκαίρι ο τότε Υπουργός κ. Κωστής Χατζηδάκης, είχαν δημοσιευθεί οι οδηγοί των προγραμμάτων, είχαν διασφαλισθεί οι απαραίτητοι πόροι (μέσω των απαιτούμενων εκχωρήσεων) και οι επιχειρήσεις προετοίμαζαν τις προτάσεις τους που έπρεπε -ανάλογα με το πρόγραμμα- να αρχίσουν να υποβάλλονται από 15 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου.

Με απόφαση τίνος πάγωσαν τα προγράμματα;
Ποιος ευφυής νους αναλαμβάνει την ευθύνη για το "στέγνωμα" της αγοράς;
Με ποιο δικαίωμα στερεί η κυβέρνηση από την αγορά τους πολύτιμους αυτούς πόρους;
Δεν αποτελεί θράσος να εγκαλείται για καθυστέρηση η ΝΔ η οποία από τα στοιχεία που αποκαλύπτουμε σήμερα ήταν απόλυτα προετοιμασμένη;
Με τι πρόσωπο θα αντικρίσουν οι κυβερνητικοί παράγοντες τους μικρομεσαίους και με πόσα ακόμη ψέματα θα μας φλομώσουν;

Αναλυτικά, τα αδικαιολογήτως μπλοκαρισμένα, από το ΠΑΣΟΚ προγράμματα είναι:

- Πρωτοτυπώ 2009: Προώθηση της καινοτομίας στην παραγωγή και διαφοροποίηση και αναγέννηση παραδοσιακών κλάδων σε υφιστάμενες και νέες επιχειρήσεις. Προϋπολογισμός: €40 εκ.

- Μετοικώ 2009: Αφορά τη μετεγκατάσταση υφιστάμενων και την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, με στόχο την ανάπτυξη τοπικών οικονομιών, αποκέντρωση επιχειρηματικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων και ενδυνάμωση της περιφερειακής ανάπτυξης. Συνολικός προϋπολογισμός: €40 εκ.

- Πράσινες υποδομές 2009: Ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται σε €60 εκ. και αφορούν επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της επεξεργασίας λυμάτων, συλλογής, επεξεργασίας και διάθεσης αποβλήτων, ανάκτησης υλικών και εξυγίανσης και διαχείρισης αποβλήτων.

- Πράσινη επιχείρηση 2009: Ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται σε €60 εκ. και μπορούν να συμμετάσχουν επιχειρήσεις, που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στους τομείς διαχείρισης, διάθεσης αποβλήτων, παρακολούθησης εκπομπών ρύπων, ανάπτυξης «πράσινων» προϊόντων και διαδικασιών, ανάκτησης, εξοικονόμησης ενέργειας και υδάτινων πόρων και ενσωμάτωσης προτύπων.

- Μετεγκατάσταση 2009: Με προϋπολογισμό τα €16 εκ. προωθείται η μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων σε Βιομηχανικές Περιοχές, Βιομηχανικά Πάρκα, Βιοτεχνικά Πάρκα, Τεχνοπόλεις ή σε άλλες μορφές Βιομηχανικών και Επιχειρηματικών Περιοχών, σε συνέχεια, μάλιστα, του σχετικού νομοσχεδίου.

- Σύγχρονη επιχείρηση 2009: Με προϋπολογισμό τα €80 εκ. επικεντρώνει στην πιστοποίηση επιχειρήσεων στους κλάδους της μεταποίησης, του εμπορίου, των υπηρεσιών και του τουρισμού, ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των ευρωπαϊκών προτύπων ποιότητας.

- Διαπιστευθείτε 2009: Ο συνολικός προϋπολογισμός ανέρχεται στα €24 εκ. και στοχεύει στον εκσυγχρονισμό φορέων πιστοποίησης και εργαστηρίων δοκιμών.

- Στηρίζω 2009: Με προϋπολογισμό τα €80 εκ. αφορά στην κάλυψη άμεσων και σημαντικών αναγκών σε πολύ μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν έως και 9 άτομα, όπως είναι η διαφήμιση, η προβολή, η συμμετοχή σε κλαδικές εκθέσεις κ.ά.
ΠΗΓΗ:http://enimerwsi-gr.blogspot.com

Αν έτσι εννοούν την ανάπτυξη και μάλιστα την "πράσινη", μήπως να τα βάψουμε μαύρα;

Με έκαναν υπουργό, κάνω ό,τι γουστάρω

Toυ Στάμου Zούλα

Η κ. Μπιρμπίλη αιφνιδιάζει τους πάντες, δηλώνοντας πως η εκτροπή του Αχελώου θα επανεξετασθεί. Η κ. Διαμαντοπούλου αντιμετωπίζει την Παιδεία ως να είναι η πρώτη υπουργός από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Ο κ. Λοβέρδος απορρίπτει τις διστακτικές τροποποιήσεις Πετραλιά, ενώ οι αποφάσεις του για το ασφαλιστικό επιβάλλεται να είναι κατά πολύ «αντιλαϊκότερες». Επισημαίνουμε μόνον αυτές τις τρεις περιπτώσεις, διότι συμβαίνει να αφορούν κορυφαία πολιτικά ζητήματα. Δηλαδή, θέματα στα οποία θα ’πρεπε να υπάρχει αδιαμφισβήτητη κυβερνητική θέση, απολύτως δεσμευτική για τον αρμόδιο υπουργό. Και όχι, βέβαια, αυτός να αυτοσχεδιάζει, θεωρώντας πως κλήθηκε να χειριστεί τέτοια θέματα εν λευκώ και από μηδενική βάση.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν πηγάζουν από πρόωρη αντιπολιτευτική διάθεση. Καταγράφουν μια ενδημική κατάσταση, η οποία έχει βαθιές ρίζες και δυσμενέστατες παρενέργειες. Το ελληνικό φαινόμενο της παντοδυναμίας του υπουργού, όπως έχει διαπιστωθεί διαχρονικά, οδηγεί στην ασυδοσία, στην αυθαιρεσία και στη φαυλότητα. Με το ίδιο πνεύμα ο «Ελληνας» υπουργός επιζητεί πάντα τη διεύρυνση των εξουσιών του και την επικάλυψη των «συναρμοδίων» συναδέλφων του. Ετσι, γίνεται ανεπίδεκτος συνεργασίας, συντονισμού και κοινής δράσεως. Τούτο έχει ως επίπτωση πρωτίστως ένα πενιχρό ή αρνητικό κυβερνητικό έργο και δευτερευόντως την πολιτική αποτυχία του ιδίου. Εκ πρώτης όψεως η υπουργική παντοδυναμία, με συνάδουσα την έλλειψη εποπτείας και συντονισμού της κυβέρνησης, θα μπορούσε να αποδοθεί στον πρωθυπουργό, ο οποίος έχει την αρμοδιότητα και την ευθύνη για την εύρυθμη κυβερνητική λειτουργία. Ετσι, η αποδιδόμενη στον κ. Κώστα Καραμανλή φράση «βρείτε τα μεταξύ σας», για τις εκάστοτε υπουργικές διαφωνίες, όπως και η παλαιότερη δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου «εγώ απλώς προεδρεύω», συνιστούν ανεπίτρεπτη μετάθεση της πρωθυπουργικής ευθύνης στους διαφωνούντας και -συχνά- διαπληκτιζόμενους δημοσίως υπουργούς. Aποτελούν, επίσης, άτυπη επικύρωση της αυτεξουσιότητας του υπουργού. (Εως ότου, εκδιωχθεί από τον πρωθυπουργό, ως αποτυχών, απείθαρχος και παρασπονδήσας…)

Μήπως, όμως, και η απάρνηση της πρωθυπουργικής ευθύνης έχει πολιτικά και όχι προσωπικά κίνητρα; Ας υποθέσουμε ότι κάποτε ένα πολιτικό μας κόμμα παρουσίαζε προεκλογικά το πρόγραμμά του χωρίς σκόπιμες ασάφειες, αναπροσαρμόσιμες εξαγγελίες και δισυπόστατες αναγνώσεις. Τότε, η υπουργική εξουσία, π. χ. της κ. Μπιρμπίλη, της κ. Διαμαντοπούλου και του κ. Λοβέρδου, όχι μόνον δεν θα ήταν απεριόριστη (έως την «αποτυχία τους»), αλλά θα εντοπιζόταν στην ευθύνη για την εκτέλεση μιας σαφούς κυβερνητικής εντολής. Οι ίδιοι δεν θα είχαν τη μωροφιλοδοξία ούτε την αποκοτιά να «θέσουν την προσωπική τους σφραγίδα» σε καίρια πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Διότι, αν μη τι άλλο, τούτο έπραξαν και δεκάδες προκάτοχοί τους, συνεργώντας διακομματικά στη διαιώνιση και στην επιδείνωση των συγκεκριμένων προβλημάτων. Κατά τα άλλα, τα προεκλογικά πως «έχουμε σχέδιο» και ότι «τα λεφτά υπάρχουν» του κ. Γ. Παπανδρέου, πιστοποιούν για μία ακόμη φορά πως η ανειλικρίνεια των κομματικών ηγεσιών -συχνά στα όρια της εξαπατήσεως- παραμένει εκλογικά επωφελής. Ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί το βασικό αίτιο παρακμής της πολιτικής μας ζωής και της κακοδαιμονίας του τόπου.

ΠΗΓΗ:http://www.citypress-gr.blogspot.com