Ντιντισμός… και ελληνική κοινωνία…

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης

Επιτέλους, κάτι κινείται στην κοινωνία!
Ακόμη και αυτή η γένεση ενός πολιτικού όρου ταράζει τα βαλτωμένα νερά της πολιτικής.
Ο «Ντιντισμός» ελέω Φαήλου Κρανιδιώτη ανήκει πλέον στο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο και ως όρος που περιγράφει είδος καταγράφεται για να αξιολογηθεί και μελετηθεί.

Προσωπικά, θεωρώ εξαιρετικό αρθρογράφο τον Φαήλο και τον παρακολουθώ χωρίς πάντοτε να συμφωνώ μαζί του.
Άλλωστε, η χοντρή πατάτα της συμμετοχής του στη μετάκληση του Αμπντ. Οτσαλάν, τον έχει στιγματίσει ανεξίτηλα και αρνητικότατα, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια…

Αλλά ο ίδιος με την αξιολογότατη αρθρογραφία του στο antinews συμβάλει σημαντικά σε κομμάτια της πολιτικής ανάλυσης, όπως η ιδεολογία, η αγωνιστικότητα και η μαχητικότητα.

Ο άνθρωπος προχτές διατύπωσε κάποιες απόψεις του.
Μέσα σε άκρες είπε ότι η Ν.Δ. θα πρέπει να κινηθεί περισσότερο σε αγωνιστικούς δρόμους, να ασκήσει δυναμικότερη αντιπολίτευση και να αφήσει πίσω της πολιτικές συμπεριφορές που είναι άνευρες, χωρίς ιδεολογική ραχοκοκαλιά και θυμίζουν τα εφευρήματα τύπου «μεσαίου χώρου».
Οι λεκτικές διατυπώσεις που χρησιμοποίησε ήταν λίγο… ζωηρές (αδερφίστικα, ντιντήδες κλπ)…

Με τις απόψεις αυτές μπορείς να συμφωνήσεις, να διαφωνήσεις ή (το χρησιμότερο) να μελετήσεις για να διαμορφώσεις τις δικές σου.
Αλλά το να καταλαβαίνεις μόνο ό,τι θέλεις εσύ να καταλάβεις από τα γραφόμενα του είναι καθαρή βλακεία…
Άλλοι είπαν ότι τα έβαλε με τους ομοφυλόφιλους, άλλοι ότι τον βάζει ο Σαμαράς να φτιάξει κλίμα, άλλοι ότι αρχίζει η εφαρμογή της σκληρής ιδεολογικής γραμμής στη Ν.Δ. και άλλοι ότι προφητεύει τη συντέλεια του κόσμου… Αστειότητες!

Ο Φαήλος είναι απλώς ένας από τους γνωστούς hardliners που υπάρχουν παντού, σε κόμματα, οργανώσεις, ομάδες μέχρι και οικογένειες.
Ωστόσο το θέμα που καθαρά βάζει είναι υπαρκτό και κάποιος επιτέλους πρέπει να το στηλιτεύσει.

Οι «Ντιντήδες» υπάρχουν, προοδεύουν, πλουτίζουν και μας κάθονται στο σβέρκο.
Τους βλέπουμε γύρω μας παντού.
Στις δουλειές μας, στον κοινωνικό μας περίγυρο, στην πολιτική.
Είναι εκείνοι που δεν έχουν ιδεολογία.
Δεν μαλώνουν ποτέ με κανέναν.
Τα έχουν με όλους καλά για να περνούν αυτοί καλά και να κάνουν τις δουλίτσες τους και να βοηθούν τους φίλους τους να κάνουν τις δικές τους.
Άνευροι και με ιδέες και πρακτικές «αλά καρτ» και «τάμπουλα ράσα» βασιλεύουν.
Δεν έχουν υπόβαθρο.
Τα πάντα τα βλέπουν «κατά περίπτωση».
Με καλές δημόσιες σχέσεις επικρατούν παντού.
Όχι με την ουσία, τη δουλειά ή την αποτελεσματικότητά τους.
Αυτά τα τρία στοιχεία, τα οποία είναι τα ζητούμενα στην Ελλάδα του Μνημονίου τα αποφεύγουν όπως ο Διάολος το Λιβάνι…
Γιατί αν ποντάρουν σε αυτά, αν κυνηγήσουν την πρακτική και το αποτέλεσμα, τότε θα χρειαστεί να σπάσουν αυγά, να γίνουν κακοί με τους κακούς, να βάλουν κάνα μαχαίρι στο κόκαλο…
Και αυτό θα τους χαλάσει το προφίλ, το ίματζ, θα διώξει τα ψηφαλάκια…

Όχι στους «Ντιντήδες» λοιπόν.
Όχι στο περιτύλιγμα και το Λάιφ Στάιλ.
Μαυρίστε τους όπως τους βρείτε.
Η Πατρίδα μας έχει ανάγκη από άλλα πράγματα…
Επιτέλους, ας το καταλάβουμε…
ΠΗΓΗ:http://taxalia.blogspot.com

Η χρονιά της μεγάλης κατάρρευσης

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός

Tον Οκτώβριο 2009 οι Έλληνες ψήφισαν χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει...

Τρεις μήνες αργότερα, όταν υποδέχτηκαν το 2010, τα φίδια τούς είχαν ήδη ζώσει.
Είχαν συνειδητοποιήσει ότι η χώρα αντιμετώπιζε δημοσιονομική κρίση και ότι έπρεπε να ληφθούν δυσάρεστα μέτρα. Μέχρι εκεί, όμως.
Το Μνημόνιο δεν είχε ακόμα μπει στη ζωή μας και όποιος προέβλεπε δημοσίως όσα ακολούθησαν χαρακτηριζόταν από υπερβολικός έως προκατειλημμένος.

Όλο το 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου χειρίστηκε τις λαϊκές αντιδράσεις με όπλο το εκβιαστικό δίλημμα «μέτρα ή χρεοκοπία».
Ο πρωθυπουργός αυτοπροβάλλεται σαν κάποιος που έκανε τα ανθρωπίνως δυνατά για να αποτρέψει το μοιραίο, αλλά δεν τα κατάφερε, επειδή ήταν αδύνατον να τα καταφέρει.
Στην πραγματικότητα, όμως, διέπραξε αλλεπάλληλα ολέθρια λάθη.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι κληρονόμησε μια δημοσιονομική βόμβα.
Αντί, όμως, να προσπαθήσει να την απενεργοποιήσει, προκάλεσε την έκρηξή της.

Ο Παπανδρέου γνώριζε τη δημοσιονομική κατάσταση τουλάχιστον από τον Αύγουστο 2009.
Παρ’ όλα αυτά όχι μόνο συνέχισε την προεκλογική ρητορική του, αλλά ούτε φρόντισε να εκπονήσει σχέδιο άμεσης παρέμβασης για να αποτρέψει την επερχόμενη έκρηξη.
Αλλά κι όταν κέρδισε τις εκλογές δεν επέδειξε πολιτικά αντανακλαστικά.
Συμπεριφέρθηκε λες και είχε εξασφαλισμένη περίοδο χάριτος όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό.
Αντί να κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά, όπως επέβαλλε η κατάσταση ανάγκης, αναδόμησε τον κυβερνητικό μηχανισμό, προκαλώντας χάος στη λειτουργία του κράτους.
Εξαιτίας της μεθόδου των βιογραφικών, άφησε για μήνες τα υπουργεία χωρίς τα στελέχη που κινητοποιούν καθημερινά τη διοίκηση, παρατείνοντας το χάος σε μια συγκυρία που απαιτούσε άμεσες και δραστικές παρεμβάσεις.
Ο κατάλογος των λαθών είναι μακρύς.

Η απώλεια πολύτιμου χρόνου είχε υψηλό κόστος.
Στην ΕΕ περίμεναν από τη νέα κυβέρνηση ένα άμεσα εφαρμόσιμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Όταν αντ’ αυτού άκουσαν γενικόλογες προθέσεις, συμπέραναν ότι το «ελληνικό πρόβλημα» δεν εισέρχεται σε τροχιά επίλυσης.
Στηριζόμενη στα όσα ο ίδιος ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αποκάλυψε για τις δημοσιονομικές αλχημείες των προκατόχων του, η Κομισιόν κατήγγειλε δικαιολογημένα την Ελλάδα για συστηματική παραπλάνηση. Το σήμα στις αγορές για να επιτεθούν είχε δοθεί.

Αν και αναπτυσσόταν μια δυναμική εναντίον της ελληνικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός συνέχισε να υποκαθιστά την έμπρακτη πολιτική από τη ρητορική.
Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να μετατραπεί σ’ έναν αδύνατο κρίκο, γύρω από τον οποίο παίχτηκαν ευρύτερα κερδοσκοπικά και γεωοικονομικά παιχνίδια.
Η Ελλάδα συνέχισε να παραμένει στο κάδρο μιας πρωτοφανούς αρνητικής διεθνούς δημοσιότητας.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχασε τον έλεγχο των εξελίξεων και δεν κατάφερε να τον ανακτήσει, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρεθεί υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.

Το Μνημόνιο μπορεί να ήταν αναγκαίο για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, αλλά εγκλώβισε την ελληνική οικονομία σε ανατροφοδοτούμενη ύφεση.
Τοποθετημένος στην προκρούστεια κλίνη της τρόικας, ο «ασθενής» συνεχώς χειροτερεύει.
Για πρώτη φορά μεταπολεμικά απειλείται η αναπαραγωγή της υφιστάμενης κοινωνικής δομής.
Το οικονομικοκοινωνικό κραχ, η διόγκωση της ανεργίας και η μαζική καταστροφή μικρομεσαίων παράγουν με ταχύ ρυθμό απόγνωση, γεγονός που καθιστά αναπόφευκτη την αναγόρευση του «πεζοδρομίου» σε βασική παράμετρο της συνάρτησης των πολιτικών εξελίξεων.

Ο μόνος τρόπος για να σπάσει ο φαύλος κύκλος είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου να πάψει να ασκεί πολιτική με το γνωστό χρεοκοπημένο τρόπο.
Αντ’ αυτού, όμως, παραμένει εγκλωβισμένη στην πεπατημένη, στο ίδιο αγκυλωμένο πλαίσιο.
Γι’ αυτό εμφανίζεται ανίκανη να θέσει υπό έλεγχο τη δημοσιονομική κρίση και να οικοδομήσει ένα νέο υγιές παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.

Αντί να εφαρμόσει ένα εθνικό σχέδιο στοχευμένων παρεμβάσεων με σκοπό το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα και την αξιοποίηση των λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο του Μνημονίου.
Ακολουθεί τον εύκολο δρόμο των οριζόντιων παρεμβάσεων, που δεν οδηγούν σε υπέρβαση της κρίσης.
Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Για να υπάρξει διέξοδος χρειάζονται νέα πολιτικά εργαλεία, νέες ευφάνταστες προσεγγίσεις κι αποτελεσματικές πρακτικές.
Έξυπνες και ρεαλιστικές προτάσεις έχουν κατατεθεί, αλλά παραμένουν στα συρτάρια.
Η κρίση διευκολύνει την εφαρμογή τους.
Λειτουργεί σαν καταλύτης, αλλάζοντας συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Καθιστά εφικτό ό,τι μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν ανέφικτο.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Μ’ αυτή την έννοια, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό, γεγονός που θα φανεί καθαρά το 2011.
ΠΗΓΗ:http://www.epikaira.gr

"Το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού"...

Του Σταύρου Λυγερού

H κρίση δανεισμού και η υπαγωγή της Ελλάδας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο δεν ανέδειξε μόνο το κραυγαλέο έλλειμμα διαχειριστικής ικανότητας των πολιτικών ελίτ.
Ανέδειξε και το βαθύρριζο σύνδρομο εξάρτησης των ελληνικών ελίτ.

Επιβεβαιώθηκε η ευκολία με την οποία οι κατά βάση υπεύθυνοι για την κατάντια της Ελλάδας κατέφυγαν στην αγκαλιά των κηδεμόνων κι από εκεί κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία.

Το «κόμμα του Μνημονίου» έχει ως κοινό παρονομαστή τον ιδεολογικό μεταπρατισμό και το μετέωρο κοσμοπολιτισμό, οι οποίοι προτάσσουν την ταμπέλα του ευρωπαϊσμού και του εκσυγχρονισμού.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη μία από τις δύο εκδοχές του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού.
Η άλλη είναι η δαιμονοποίηση της ΕΕ και ευρύτερα της Δύσης.
Η σύνδεση των δύο αυτών φαινομένων φαίνεται εκ πρώτης όψεως αβάσιμη, αλλά στην πραγματικότητα ο πολιτικοψυχολογικός μηχανισμός είναι ο ίδιος.

Με τη μία ή την άλλη του εκδοχή, ο ευρωπαϊκός επαρχιωτισμός αντανακλά εθνικά πλέγματα και τάσεις στρουθοκαμηλισμού, που εμποδίζουν την ισότιμη συμμετοχή της όποιας εθνικής συνιστώσας στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.
Κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ που σέβεται τον εαυτό της συμμετέχει στο ενοποιητικό εγχείρημα, προσκομίζοντας και όχι απαλλοτριώνοντας την εθνική της ιδιαιτερότητα και τις πολιτισμικές της αποσκευές.

Στην Ελλάδα, το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού έχει πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις, επειδή είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που αντιμετωπίζει οξύ πρόβλημα εθνικής ασφάλειας.
Μια μεγάλη μερίδα των ελίτ έχουν διολισθήσει στο μετέωρο κοσμοπολιτισμό, πίσω από τον οποίο κατά κανόνα υποκρύπτεται η ιδεολογία της εξάρτησης.
Αρέσκονται να ξεχνούν ότι η γεωγραφία και η ιστορία έχουν καταδικάσει την Ελλάδα να ζει σε μια ενδιάμεση ζώνη, η οποία δεν είναι ούτε Ανατολή ούτε, όμως, και τυπική Δύση.
Αρέσκονται να ξεχνούν ότι τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος κλυδωνίζονται ακόμα από το εκρηκτικό μείγμα των παραδοσιακών εθνικών αντιθέσεων και των εξωτερικών επεμβάσεων.

Η συμμετοχή στην ΕΕ είναι αναμφιβόλως ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον δεν εγγυάται την εθνική ασφάλεια.
Με άλλα λόγια, με την ένταξή της, η Ελλάδα δεν μετακόμισε ως διά μαγείας κάπου μεταξύ Λουξεμβούργου και Ολλανδίας!
Συνεχίζει με το ένα πόδι να χορεύει στους ρυθμούς της υπερεθνικής ευρωπαϊκής ενοποίησης και με το άλλο στο ρυθμό των παραδοσιακών εθνικών προκαταλήψεων και αντιθέσεων της περιοχής.
Η αντίφαση αυτή δεν εξορκίζεται όσα κοινοτικά πιστοποιητικά κι αν αποκτήσει.
Και οι δύο όψεις του επαρχιωτισμού έχουν την τάση να παρακάμπτουν από διαφορετικούς δρόμους αυτή την αντίφαση, ενώ το ζητούμενο είναι ο πολιτικός χειρισμός της.

Το ίδιο ισχύει με τα προβλήματα στη δομή της Ευρωζώνης, τα οποία ανέδειξε η κρίση.
Όσο η οικονομική και πολιτική ενοποίηση παραμένουν υποτυπώδεις, όσο δηλαδή η ΕΕ δεν μπορεί να εγγυηθεί επαρκώς τόσο την εθνική ασφάλεια των χωρών-μελών της όσο και την οικονομική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή της, τα εθνικά κράτη είναι υποχρεωμένα να κάνουν τους δικούς τους λογαριασμούς και να στηρίζονται στον εαυτό τους.
Η προάσπιση των κάθε είδους εθνικών συμφερόντων των χωρών-μελών είναι θεμιτή, ακόμα κι αν αυτό δημιουργεί προβλήματα στην προώθηση πολιτικών, τις οποίες υποστηρίζει η πλειοψηφία των χωρών-μελών.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο οι συνθήκες προβλέπουν το δικαίωμα άσκησης βέτο.

Οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού που υψώνουν τη σημαία του ευρωπαϊ­σμού θεωρούν σχεδόν εξ υπαρχής καταχρηστική και αντιευρωπαϊκή στάση την άσκηση βέτο.
Είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, που έχουν ευρωπαϊκό περιτύλιγμα, ακόμα κι αν αυτές θίγουν την εθνική οικονομία ή ακόμα και την εθνική ασφάλεια.
Στην πραγματικότητα, προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες στην υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης.
Κι αυτό, επειδή διευκολύνουν τις μεγάλες χώρες-μέλη, που κατά κανόνα διαμορφώνουν το κλίμα και υπαγορεύουν τις πολιτικές επιλογές, να χρησιμοποιούν την ΕΕ σαν όχημα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και μάλιστα σε βάρος μικρότερων χωρών-μελών.
Τέτοιου είδους πρακτικές, όμως, δεν παραβιάζουν μόνο τη θεμελιώδη αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης.

Λειτουργούν και σαν βόμβες στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Το ενοποιητικό εγχείρημα θα είναι ευσταθές και θα έχει μέλλον μόνο εάν σεβαστεί τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα των χωρών-μελών και πατήσει στον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό των επιμέρους συνιστωσών.
Η περίπτωση της Γερμανίας αυτή την περίοδο είναι ενδεικτική.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 15/12/10
ΠΗΓΗ:http://www.epikaira.gr

Ώσπου να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση

Δεν υπάρχει «ενεστώτας» διαρκείας

Γράφει η Λιάνα Κανέλλη

Ε! αυτό είναι από τ' άγραφα.
Ο κουρεμένος από το ΔΝΤ και τους οίκους αξιολόγησης πρωθυπουργός, ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής να υπερασπιστεί τον αθλιότερο και αντιλαϊκότερο προϋπολογισμό της μεταπολιτευτικής περιόδου και τολμάει να κάνει και μαθήματα συντακτικού!

«Σας μιλάω στον αόριστο», μονολογεί από βήματος, «αλλά πλέον θα χρησιμοποιώ ενεστώτα διαρκείας».
Έλεος! Στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει ενεστώτας διαρκείας.
Υπάρχει όμως στα αγγλικά.
Και είναι το πρώτο μάθημα για αρχάριους.

Δεν είναι γλωσσικό απλώς το ζήτημα, είναι βαθύτατα πολιτικό.
Ο ίδιος άνθρωπος που έχει από το ίδιο βήμα αναγνωρίσει την αδυναμία του στη χρήση της ελληνικής λόγω «διασποράς», έρχεται λίγους μήνες μετά να δολοφονήσει τη γλώσσα με τον αέρα της αυθεντίας.
Μιαν αλήθεια είπε.
'Οτι με αλλότρια κουλτούρα και στόχο την εξυπηρέτηση αλλότριων του λαού, ταξικών συμφερόντων, θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλλει όχι απλώς διαρθρωτικές αλλαγές, υποτέλεια και πείνα, αλλά ως και σκέψη σε άλλη γλώσσα.

Αν όμως θεωρήσουμε τον προϋπολογισμό αυτόν, της βίαιης πτωχοποίησης και φυσικής εξόντωσης μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού, σε ενεστώτα διαρκείας αγγλιστί, τότε θα κυλάει κάθε μέρα κατά πάνω μας σαν συνεχώς φονική χιονοστιβάδα που μεγαλώνει πέφτοντας σε δύναμη και όγκο».
Σταματάει μόνο όταν εξαφανίσει, χωριά, πόλεις, κοιλάδες και μερικούς «άτυχους» σκιέρ που πρέπει να εξαφανιστούν μαζί με το κεφάλαιό τους.

Μέλλον εξακολουθητικός.

Η απάντηση στον ανύπαρκτο ενεστώτα διαρκείας μπορεί και έρχεται από την ίδια τη γλώσσα που μιλάει και ο πλέον αγράμματος εργάτης - εργαζόμενος.
Ακόμα και αυτός που έμαθε δύο αγγλικά (και το present simple και present continuοus), αλλά δε ζει με αυτά.

Στη γλώσσα μας έχουμε δύο μέλλοντες.
Το μέλλοντα το στιγμιαίο και τον εξακολουθητικό.
Έτσι για να μαθαίνει και από την εργατική τάξη και ο πρωθυπουργός: θα απεργήσω (άπαξ) και θα απεργώ (κατ' εξακολούθηση) είναι δύο διαφορετικές λειτουργίες του μέλλοντος χρόνου και του μέλλοντος μιας γενικής.
Θα αντισταθούμε - θα αντιστεκόμαστε.

'Οταν η άρχουσα τάξη διανύει τη φυσική της καπιταλιστική κρίση, μπορεί να χρησιμοποιεί και ανύπαρκτους χρόνους. Το επιχειρεί κυρίως όταν φοβάται, όταν τρέμει τους πραγματικούς. Τους μέλλοντες δηλαδή.

Αυτούς καλά θα κάνει να τους μελετάει συνεχώς και εκείνη η αριστερά που φτιάχνει ενεστώτα διαρκείας σαν την ανύπαρκτη θέση αναπληρωτή προέδρου στην ΑΔΕΔΥ, προκειμένου να την καταλάβει ως ενσωμάτωσης αντίτιμο σε αγαστή συνεργασία με το δικομματισμό που καταγγέλλει. Γιατί αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον μέλλοντα εξακολουθητικό των αγώνων, χωρίς γλώσσα.

Καλές και υγιείς γιορτές προς αναπλήρωση δυνάμεων σύντροφοι.
Γιατί δε θα παλέψουμε. Θα παλεύουμε.
Ώσπου να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση...
ΠΗΓΗ:http://citypress-gr.blogspot.com

Χρόνια πολλά

Καλά Χριστούγεννα!


Καλή Χρονιά με Υγεία, Ευτυχία και Πρόοδο!

Η αγάπη για τον τόπο που υπηρετούμε αποτελεί την κινητήρια δύναμη

να διεκδικούμε τον Έβρο της Ανάπτυξης, της Προόδου και της Ευημερίας.

Χρόνια Πολλά!

Να σε ποιο νομικό προηγούμενο στηρίχτηκε η Αργεντινή...

Για μία σύγκριση με το πραττόμενο και το πρακτέο:

Η ιστορία έχει ως εξής: το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου, που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.

Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:
"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή.
Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο" (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:

«…Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους.
Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.
Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο.

Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της.
Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας.
Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους…».

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!

Χωρίς σχόλια...
ΠΗΓΗ:http://citypress-gr.blogspot.com

Οι κεντροαριστεροί πάντα για τη βρόμικη δουλειά

Το περιστατικό ανάγεται στο μακρινό 1963.
Νοέμβριος του 1963, προεκλογική περίοδος.
Πολιτευόμενος της "Ένωσης Κέντρου" του Γεωργίου Παπανδρέου (μετέπειτα υφυπουργός του) μιλούσε στην πλατεία πρωτεύουσας εκλογικής περιφέρειας της Βόρειας Ελλάδας.
Όταν ομάδα "αντιφρονούντων" οπαδών της ΕΡΕ άρχισε να τον αποδοκιμάζει αποκαλώντας τον "συνοδοιπόρο" (προς γνώσιν των νεότερων εκ των αναγνωστών μας, ως "συνοδοιπόροι" χαρακτηρίζονταν την εποχή εκείνη από τη δεξιά αλλά κι από τις επίσημες αρχές, οι κεντρώοι που συνεργάζονταν ή ήταν ανεκτικοί απέναντι στην αριστερά).

Ο κεντρώος πολιτευόμενος διέκοψε τότε την ομιλία του και αποστόμωσε τους επικριτές του λέγοντας:
"Όταν εμείς πιάσαμε τον Μπελογιάννη, τον εκτελέσαμε, ενώ εσείς πιάσατε τον Γλέζο και τον αφήσατε ελεύθερο".
Ο πολιτευόμενος της "Ένωσης Κέντρου" αποκατέστησε πράγματι την ιστορική αλήθεια.
Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα...

Σήμερα ευτυχώς ο κόσμος προχώρησε, άλλαξαν οι εποχές. Δεν έχουμε πια έκτακτα στρατοδικεία, δεν έχουμε βασιλικούς επιτρόπους, δεν έχουμε εκτελέσεις αριστερών.
Είναι όμως κάποια πράγματα που -για λόγους μεταφυσικούς ίσως;- δεν άλλαξαν με τίποτα από τότε.
Ότι για παράδειγμα στην Ελλάδα (μόνο στην Ελλάδα άραγε;) οι κεντροαριστεροί αναλαμβάνουν πάντα τη βρόμικη δουλειά.

Η διαπίστωση διαθέτει ιστορική τεκμηρίωση ισχυρότατη, πραγματικά ακλόνητη. Όχι πως οι δεξιοί συμπεριφέρονταν πιο "πολιτισμένα", ούτε λόγος.
Όταν όμως πρόκειται να ληφθούν πολύ σημαντικές, κορυφαίες αποφάσεις προς αντιδραστική κατεύθυνση, τότε "καλούνται" πάντα κεντρώοι, κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Ο φιλελεύθερος Ελευθέριος Βενιζέλος νομοθέτησε το "ιδιώνυμο".
Ο κεντρώος Γεώργιος Παπανδρέου διαχειρίστηκε τα Δεκεμβριανά.
Επί του κεντροαριστερού Θεμιστοκλή Σοφούλη "δοκιμάστηκαν" για πρώτη φορά από τους Αμερικανούς οι βόμβες Ναπάλμ στον εμφύλιο.
Επί του κεντρώου Σοφοκλή Βενιζέλου αποφασίστηκε η αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στον πόλεμο της Κορέας.
Επί του κεντροαριστερού Νικολάου Πλαστήρα εκτελέστηκαν ο Μπελογιάννης κι ο Πλουμπίδης.
Ο σοσιαλιστής (και ΕΑΜίτης) Ηλίας Τσιριμώκος έγινε ο δεύτερος βασιλικός πρωθυπουργός στα Ιουλιανά του '65.
Ο σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε την παραμονή των αμερικανικών βάσεων.
Ο ίδιος νομοθέτησε το περίφημο "άρθρο 24" που καταργούσε κάθε έννοια συνδικαλιστικής ελευθερίας.
Για να σταθούμε μονάχα στα πιο χτυπητά από τα σχετικά παραδείγματα του πίνακα της κεντροαριστερής ντροπής.

Δεν ξέρω μήπως θα 'πρεπε να προστεθεί και το γεγονός ότι ο εργατικός Τόνι Μπλερ υπήρξε ο πιο αφοσιωμένος σύμμαχος του Τζορτζ Μπους στις όλες πολιτικές του επιχειρήσεις...

Με το πάθος του νεοφώτιστου

Παλιότερα ήταν τα δυναμικά στηρίγματα της εξουσίας (το παλάτι, ο "συμμαχικός παράγων" κ.λπ.) που "επέλεγαν" τους κεντρώους, τους κεντραριστερούς, τους σοσιαλδημοκράτες για τα πολύ δύσκολα.
Τώρα πια, μετά τη μεταπολίτευση, τα αναλαμβάνουν από μόνοι τους.
Επιδεικνύοντας μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις υπερβάλλοντα ζήλο με το πάθος του νεοφώτιστου "νεοδεξιού".
Η "επιλογή" παλιότερα είχε να κάνει με τη βάσιμη πρόβλεψη οι κεντρώοι θα συναντήσουν τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις στην υλοποίηση της "βρόμικης δουλειάς".
Το ίδιο όμως ισχύει και σήμερα κι ας μην πρόκειται περί έξωθεν ή άνωθεν επιλογής του κεντρώου διαχειριστή.

Δεν βρίσκεται ασφαλώς πολύ μακριά από την πραγματικότητα η εκτίμηση πως αν σήμερα ήταν στην εξουσία η Ν.Δ. κι έκανε τα μισά απ' όσα διαπράττει το ΠΑΣΟΚ, δεν θα είχε μείνει λίθος επί λίθου στην Ελλάδα.

Σήμερα, οπότε, δεν λέμε ασφαλώς όλη την αλήθεια όταν υποστηρίζουμε πως ξεθεμελιώνονται όσα κατακτήθηκαν με αίμα τον τελευταίο αιώνα στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων.
Σήμερα οικοδομείται βήμα - βήμα μια Ελλάδα που δεν έχει σχέση, που δεν θα έχει καμιά σχέση με ό,τι ξέραμε, με ό,τι ζήσαμε, με ό,τι κατακτήθηκε με αγώνες και με θυσίες.
Σήμερα ανατρέπεται ο ίδιος ο πολιτικός πολιτισμός στη χώρα μας.
Σήμερα, οπότε, μοιάζουν με κακόγουστα ανέκδοτα τα προεκλογικά διλήμματα του τύπου "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" και "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε".
Κι όλ' αυτά επί των ημερών του -και προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς- σοσιαλιστή Γιώργου Παπανδρέου.
Έτσι, για να μην υπάρξουν εξαιρέσεις ή αποκλίσεις από την ιστορική παράδοση...
Του Β. Πάικου
ΠΗΓΗ:http://www.avgi.gr

Εκτός από ψέματα, το ΠΑΣΟΚ έλεγε και σαχλαμάρες...

Αγανάκτησε με την κοροϊδία μέχρι και το γνωστό... MEGA!!!

Τελευταία συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Έβρου

Ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων "Δοξιπάρας - Ζώνης" και "Βίλα Αλμύρα"

Στον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής του Νομάρχη Έβρου Νίκου Ζαμπουνίδη και ανάμεσα από τους αρχαιολογικούς χώρους Ζώνης - Δοξιπάρας και Βίλας Αλμύρας που φιλοδοξούν να αποτελέσουν τον πόλο ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής, πραγματοποιήθηκε η τελευταία πανηγυρική συνεδρίαση του νομαρχιακού συμβουλίου Έβρου.

Παρόντες στη συνεδρίαση ήταν και οι νεοεκλεγέντες περιφερειακοί σύμβουλοι που θα είναι οι συνεχιστές της πορείας που διέγραψε το νομαρχιακό συμβούλιο και ο μητροπολίτης Διδυμοτείχου - Ορεστιάδας και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός...»

Ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων "Δοξιπάρας - Ζώνης" και "Βίλα Αλμύρα"

Τις άριστες σχέσεις μεταξύ των περιοχών Έβρου και Ιβαήλοβγκραντ επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά ο νομάρχης Έβρου και ο δήμαρχος της Βουλγαρικής πόλης στη συνάντηση που είχαν στο "Σπίτι του Λαού" παρουσία του νομαρχιακού συμβουλίου Έβρου και των νεοεκλεγέντων περιφερειακών συμβούλων καθώς και των μελών του δημοτικού συμβουλίου του Ιβαήλοβγκραντ.

Στόχος των δύο περιοχών είναι η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Δοξιπάρας – Ζώνης και της Βίλα Αλμύρα, με απώτερο σκοπό την προσέλκυση τουριστών στην ευρύτερη περιοχή. Ήδη το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο χαρακτήρισε σημαντικά τα ευρήματα στον ταφικό τύμβο Δοξιπάρας - Ζώνης και το υπουργείο Πολιτισμού έθεσε σε απόλυτη προτεραιότητα την υλοποίηση του μουσείου στην περιοχή. Η μελέτη ύψους 6 εκατ. Ευρώ που έγινε στα πρότυπα της Βεργίνας έχει ολοκληρωθεί και αναμένεται η έγκριση της από το κεντρικό αρχαιολογικό συμβούλιο.
ΠΗΓΗ:http://alexpolisonline.blogspot.com

Ο κόσμος ξεσηκώνεται

Ήταν πραγματικά μια λαοθάλασσα η σημερινή πορεία στο κέντρο της Αθήνας, απάντηση στην ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης με την αγαστή συνεργασία τρόικας και ΔΝΤ.

Άλλο τόσο μεγάλη ήταν η επιχείρηση καταστολής με τα ΜΑΤ να ψεκάζουν αδιακρίτως, να βρίζουν και να δέρνουν όπου τους έπαιρνε.

Η Αθήνα θύμιζε χουντοκρατία και όχι δημοκρατία και μάλιστα [χα χα] δυτικού τύπου.

Κι αφού κατάφεραν να μη φτάσει η πορεία στο Σύνταγμα άρχισαν τα μπλόκα σχεδόν σε όλο το κέντρο εκτοξεύοντας χημικά και χειροβομβίδες κρότου -λάμψης.
Δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα για ώρες.

Αλλά το ποτάμι ξεκίνησε. Τώρα δεν πρέπει κανείς να κάνει πίσω.

Τώρα είναι όσο ποτέ αναγκαία η συνεννόηση και η κοινή δράση, η αλληλεγγύη.
Να μη μείνει κανείς μόνος του στην κρίση.

Μαζί, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, εργαζόμενοι και άνεργοι, φοιτητές και συνταξιούχοι, όρθιοι και όχι φοβισμένοι όπως επιχειρούν με όλα τα μέσα οι νεοχουντικοί ψεύτες που υποθήκευσαν ανθρώπους και χώρα στο όνομα της ''σωτηρίας" μας.

Ένα μεγάλο όχι είπαν οι εργαζόμενοι σήμερα στην κυβέρνηση και τις αθλιότητες που προωθεί κατεδαφίζοντας ζωές.

Και θα έχει και συνέχεια...
ΠΗΓΗ:http://pentanostimi.blogspot.com

Γυρεύω το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν εμπρός

«Είμαστε ένας λαός, με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων.

Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη;

Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;
Δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω, γυρεύω το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν εμπρός.»

Γ. Σεφέρης

Το απόσπασμα το βρήκα στην αρχική σελίδα του blog:  http://e-parembasis.blogspot.com/

Συνέπειες του καιρού...

Επανήλθαν όλα στην...press-@

Εδώ και λίγες ημέρες διαπιστώσαμε την επαναλειτουργία, μετά από σχεδόν έξι μήνες, του blog στην...press-@.
Εξέλιξη πολύ ευχάριστη!

http://stin-press-a.blogspot.com/2010/12/newsletter_13.html

Θα σε παρακολουθούμε...
Καλή συνέχεια!

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern



Το Μουσείο της  Περγάμου στο Βερολίνο.
Γεμάτο με ελληνικά εκθέματα.

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern.
Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει:
«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί Έλληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις ευρώ, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις ευρώ. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό.
Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι εμάς.
Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ό,τι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.

Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς.
Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000 ευρώ. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 ευρώ λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι έναντι αυτών των 200 δις ευρώ, που λέτε ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή.
Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν.
Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.

Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ´ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά.
Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση.
Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πώς θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ. Έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες»).
Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση.
Από μια ομάδα κερδοσκόπων.
Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !

Εγώ, φίλτατε Walτer, πιστεύω ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες», αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου.
Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης!
Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω κοντά στους πατέρες μου !
ΠΗΓΗ:http://e-parembasis.blogspot.com

Άλλο ένα ψέμα

Προχθές το Υπουργείο Οικονομικών έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ. Ένας Πίνακας όμως μας μπέρδεψε ιδιαίτερα μιας και μέχρι τώρα η εικόνα που είχαμε στο μυαλό μας ήταν αυτή που περιέγραφε ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών και άλλα μέλη της Κυβέρνησης όταν βρίσκονταν στην Αντιπολίτευση:
«Ο Καραμανλής διπλασίασε τους Δημοσίους Υπαλλήλους»,
«το πελατειακό κράτος της ΝΔ»,
τα «ρουσφέτια» κ.λπ.

Έτσι λοιπόν είναι να μην μπερδευτούμε από τον παρακάτω πίνακα που δείχνει ότι οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ από το 2007 όχι μόνο δεν αυξήθηκαν αλλά μειώθηκαν κατά 6%!!!

ΠΗΓΗ:http://taxalia.blogspot.com/

Γιωργάκης σε απόγνωση

Κάθε τρεις και λίγο ακούς γύρω σου την φράση: «Αν έπαιρνε αυτά τα μέτρα ο Κωστάκης θα γινόταν επανάσταση».

Και τι καθόμαστε. Δίπλα είναι η Ραφήνα. Να τον φέρουμε στο Μαξίμου μπας και ξυπνήσουμε επιτέλους.

Τι στο διάολο μας ρίχνει το ΠΑΣΟΚ στον αέρα που αναπνέουμε και γίναμε τόσο μοιρολάτρες;

Βέβαια, κανονικά, θα πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι. Η σοσιαλιστική μας κυβέρνηση υπό της οδηγίες της φιλολαϊκής τρόικας έχει φέρει τον ελληνικό λαό αιώνες μπροστά.

Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους για να πετύχουν το περίφημο 8ωρο δουλειάς. Και στην συνέχεια έγιναν πάρα πολλοί αγώνες για το εβδομαδιαίο 35ωρο. Και στην Ελλάδα χωρίς να κουνηθεί κανείς έχουμε πετύχει το 4ωρο δουλειάς. Και μάλιστα με ελαστικούς όρους.

Τέλος οι αγκυλώσεις του 8ωρου. Αποκτήσαμε επιτέλους την πολυπόθητη ελευθερία.

Και για τους πιο προχωρημένους υπάρχει και η επιλογή της ανεργίας.

Χωρίς δεσμεύσεις εργασίας. Χωρίς να αγχώνεσαι να προλάβεις να χτυπήσεις την κάρτα. Χωρίς να σε καταπιέζει το αφεντικό για υπερωρίες.

Και μάλιστα οι Έλληνες δείχνουμε τον δρόμο σε όλον τον πλανήτη δίνοντας προτεραιότητα στην πνευματικότητα και όχι στο χρήμα που τόσα δεινά έχει επιφέρει στον κόσμο τούτο.

Δεν είμαστε φραγκοφονιάδες για να δώσουμε σημασία στην περικοπή μισθών. Θα δουλεύουμε τσάμπα. Χαλάλι τα λεφτά τους και η περιουσία τους.

Τι θα τα κάνουν; Μαζί τους θα τα πάρουν; Εμείς δεν δίνουμε σημασία σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες.

Σιγά μην ασχοληθούμε τώρα με κάτι συντάξεις που δεν θα πάρουμε, με κάτι δώρα και επιδόματα που μας κόβουνε, με την μείωση των μισθών, με την καλπάζουσα ακρίβεια.

Ας ασχοληθούν οι οικονομολόγοι με αυτά. Δεν θα χαλάσουμε εμείς την ζαχαρένια μας.

Η τρόικα λέει ότι δεν ζήτησε να γίνουν περικοπές στον ιδιωτικό τομέα. Ζήτησαν όμως οι εργοδότες. Και προφανώς η κυβέρνηση που έχει στο πετσί της την υπαλληλική νοοτροπία έτρεξε να εφαρμόσει τις διαταγές.

Υπηρεσιακή κυβέρνηση έχουμε. Υπηρετική μάλλον. Που υπηρετεί τους πάντες εκτός από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους επαγγελματίες.

Ακόμα δεν χωνέψαμε τα μέτρα που μας παίρνουν τώρα και ήδη σχεδιάζουν τα μέτρα που θα μας πάρουν τον Μάρτιο.

Αφού με τα μέτρα που ήδη έχουν πάρει δεν θα είμαστε ζωντανοί μέχρι τον Μάρτη, τι στο καλό σχεδιάζουν; Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες να βάλουν το χεράκι τους.

Εκτός και αν μας ανοίγουν το στόμα να δουν αν έχουμε κανένα χρυσό δοντάκι να το πάρουν και αυτό.

Ο Γιωργάκης πριν ένα χρόνο είχε δύο επιλογές. Ή να πάει σε πτώχευση ή να ξεπουλήσει την Ελλάδα και να αφανίσει οικονομικά τους Έλληνες και μετά να πάει σε πτώχευση.

Διάλεξε το δεύτερο. Για να έχει το χρόνο να παριστάνει και αυτός τον πρωθυπουργό.

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα ο επόμενος στόχος των εργαζόμενων θα είναι να καταφέρει να πετύχει τις εργασιακές συνθήκες του μεσαίωνα.

Πανευτυχείς θα είμαστε αν είμαστε σκλάβοι και μας δίνουν και ένα ξεροκόμματο στο τέλος της μέρας. Γιατί θα πρέπει να βρίσκουμε καμιά παράνομη εργασία ώστε να έχουμε τα λεφτά να πληρώνουμε το νόμιμο αφεντικό μας.

Η Παπαρήγα χαρακτήρισε μικροπρέπεια την αναφορά σε απολύσεις στην Τυποεκδοτική. Ας το πει αυτό στους ανθρώπους που έχασαν την δουλειά τους.

Όταν το ΚΚΕ, που θέλει υποτίθεται να ανατρέψει αυτό το σύστημα υπέρ των εργαζόμενων, στηρίζεται και υποστηρίζει ότι κινείται στα πλαίσια του συστήματος για να πράττει ενάντια στους εργαζόμενους, δεν πρόκειται να πείσει για τις καλές του προθέσεις.

Και οι αρλούμπες ότι οι εργαζόμενοι στις εταιρείες του κόμματος το κάνουν για το καλό του λαού και δεν χρειάζεται να αμείβονται όπως θεωρεί το ΚΚΕ ότι είναι σωστό (ας πούμε 1200 κατώτατο μισθό) μόνο γέλωτα προκαλούν.

Δυστυχώς επτωχεύσαμε. Οικονομικώς, πολιτικώς, κοινωνικώς, γενικώς.
ΠΗΓΗ:http://mikrosfokion.blogspot.com/

Oι κυβερνώντες αποδείχθηκαν ψεύτες

Με αφορμή, το εργασιακό νομοσχέδιο που προωθεί αιφνιδίως η κυβέρνηση, καταργώντας κεκτημένα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, ο επικεφαλής της παράταξης «Άρμα Πολιτών» Γιάννης Δημαράς, δήλωσε:

«Με τη συμπλήρωση μόλις ενός μηνός από τις πρόσφατες Περιφερειακές Εκλογές, οι μάσκες έπεσαν.
Ακόμη μια φορά, χωρίς την παραμικρή αιδώ, οι κυβερνώντες αποδείχθηκαν ψεύτες.
Παρά τις διαβεβαιώσεις τους, ότι δεν επρόκειτο να προχωρήσουν σε νέα μέτρα εις βάρος των εργαζόμενων, τα ανακοινώνουν και τα προωθούν έτσι ξεδιάντροπα, ανερυθρίαστα και στυγνά.

Αλιεύουμε μερικές χαρακτηριστικές φράσεις από την προεκλογική διακαναλική-εκβιαστική συνέντευξη του πρωθυπουργού:

- Οι εκλογές είναι δημοψήφισμα για τον Καλλικράτη

- Οι εκλογές είναι πολιτικές

- Όσοι δεν ψηφίσουν τους εκλεκτούς μας, είναι αντιπατριώτες

- Νέα μέτρα δεν θα πάρουμε

Όλοι όσοι βρεθήκαμε στο «Άρμα Πολιτών», δώσαμε τη μάχη μας με πάθος, προκειμένου να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα:

- Οι εκλογές είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά πολιτικές.

- Τυχόν υπερψήφιση των κυβερνητικών υποψηφίων, θα έδινε το δικαίωμα στην κυβέρνηση να πει ότι οι πολίτες την εμπιστεύονται και να προχωρήσει σε νέα μέτρα.

- Στις εκλογές, θα δοθεί η δυνατότητα να καταγραφούν οι ενστάσεις όλων εκείνων, οι οποίοι αρνήθηκαν τις συμφωνίες του μνημονίου.

Ιδού λοιπόν ποιοι έλεγαν την αλήθεια και ποιοι παραπλανούσαν εκβιαστικά τους πολίτες.

Παρά το γεγονός ότι, η παράταξη «Άρμα Πολιτών» δέχθηκε λυσσαλέες επιθέσεις με συκοφαντίες, με ανακρίβειες και ψέματα, ακόμη και με χυδαιότητες..... εντούτοις τιμήθηκε από 230.000 πολίτες της Αττικής.
Είναι σημαντικό, να εκτιμηθεί το γεγονός ότι, η συντριπτική πλειοψηφία των εκλογέων καταδίκασε την πολιτική της κυβέρνησης και το Μνημόνιο.

Είμαστε λοιπόν εδώ! Είμαστε Παρόντες και θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη για την προάσπιση των δικαίων, που βάλλονται τόσο βάρβαρα και ανάλγητα».

Νέο κοινωνικό πακέτο στήριξης του ΠΑΣΟΚ

Νέο κοινωνικό πακέτο στήριξης του ΠΑΣΟΚ ενόψει Χριστουγέννων χτυπά την ύφεση!!!

Διάχυτη αισιοδοξία επικρατεί στους πολίτες πλέον καθώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με μία αιφνιδιαστική κίνηση αποφαζίζει να κρατήσει την προεκλογική του υπόσχεσή για μία πιο ανθρώπινη κοινωνία και προχωρά στην παροχή ενός νέου πακέτου στήριξης στους μικρομεσαίους και αναξιοπαθούντες.
ΠΗΓΗ:http://trelospapagalos.blogspot.com

Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας δικαιώνει τον Αντώνη Σαμαρά!

Καθημερινά επιβεβαιώνεται η ορθότητα της κριτικής που ανέπτυξε, έγκαιρα και υπεύθυνα, η Νέα Δημοκρατία έναντι της κυβερνητικής πολιτικής.

Η σύγκριση του τρόπου αντιμετώπισης της κρίσης μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Ιρλανδίας καταδεικνύει την ορθότητα της κριτικής:

• Η Ιρλανδία αντιστάθηκε, με πείσμα, ως όφειλε, στην προοπτική ένταξής της σε Μηχανισμό στήριξης και στην υπαγωγή της στους όρους του ΔΝΤ.
• Αντιθέτως, ουδείς αμφισβητεί ότι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επεδίωξε μόνη της τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

Η ιρλανδική κυβέρνηση δανείστηκε, ακόμη και με ακριβότερο επιτόκιο ώστε να αποφύγει την ένταξή της σε Μηχανισμό στήριξης καλύπτοντας εκ των προτέρων όλες τις δανειακές ανάγκες της ως τα μέσα του επομένου χρόνου.
Η ελληνική κυβέρνηση αδράνησε με τρόπο εγκληματικό να δανειστεί, όταν ακόμη είχε τη δυνατότητα μέχρι και τον Φεβρουάριο, και με πρωτοφανή αβελτηρία επέτρεψε η κρίση ελλείμματος να μετατραπεί σε κρίση δανεισμού.

• Η ιρλανδική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά τους όρους του δανεισμού της και κατάφερε να εξασφαλίσει 4 χρόνια χάριτος και 7 χρόνια αποπληρωμής.
• Η ελληνική κυβέρνηση απεδέχθη αμαχητί τους δυσβάστακτους όρους που της επιβλήθηκαν, έτσι ώστε η χώρα μας να υποχρεούται να ξεκινήσει την πληρωμή μετά από 3 μόνο χρόνια και να αποπληρώσει σε άλλα 2.

Η Ιρλανδία παρά την πίεση στο εύθραυστο τραπεζικό της σύστημα, διαπραγματεύθηκε επίσης σκληρά και, κατάφερε να διατηρήσει το φορολογικό της συντελεστή στο 12,5% για τις επιχειρήσεις.
Στην Ελλάδα ο φορολογικός συντελεστής είναι 20% στα αδιανέμητα κέρδη και 40% στα διανεμόμενα, θυσιάζοντας έτσι κάθε αναπτυξιακή προοπτική.

• Η ιρλανδική κυβέρνηση συμφώνησε να αυξήσει το ΦΠΑ μόνον κατά 1 μονάδα μέσα στο 2013 και κατά άλλη μία μονάδα το 2014.
• Η ελληνική κυβέρνηση αύξησε το ΦΠΑ πολύ περισσότερο σε πολύ λιγότερο χρόνο: κατά 4 μονάδες μέσα σε 12 μήνες!

Η ιρλανδική κυβέρνηση σύρθηκε στο Μηχανισμό στήριξης εξαιτίας του τραπεζικού της συστήματος, το οποίο είναι φορτωμένο με υψηλού κινδύνου δάνεια στον εγχώριο κατασκευαστικό της κλάδο. Ενώ οι ξένες τράπεζες έχουν δανείσει την Ιρλανδία, κυρίως τις ιρλανδικές τράπεζες, 731 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αντίθετα τα αντίστοιχα δάνεια ξένων τραπεζών προς την Ελλάδα δεν ξεπερνούν τα 175 δισεκατομμύρια δολάρια και έτσι δεν δεχόταν ανάλογη πίεση.

Επομένως τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους:

Η Ιρλανδία έπραξε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει το Μηχανισμό στήριξης. Και όταν ακόμη αυτό στάθηκε αδύνατο λόγω των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα διαπραγματεύθηκε σκληρά για να μη χαθεί η προοπτική της ανάπτυξης.

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας έσυρε στο Μηχανισμό στήριξης, μετά από σωρεία λαθών, ερασιτεχνικών κινήσεων και διασυρμού της χώρας. Δεν διαπραγματεύτηκε κανένα σημείο του Μνημονίου και κυριολεκτικά «έθαψε» την ελπίδα της ανάπτυξης.

Σήμερα βιώνουμε τα επίχειρα αυτής της στάσης, καθώς ως κοινωνία είμαστε εγκλωβισμένοι στη δίνη της ύφεσης, της υψηλής ανεργίας, του πληθωρισμού και της ανασφάλειας για το αύριο.

Οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν πλέον να κρύβονται πίσω από τη συνήθη παραπλανητική παρελθοντολογία.
Οι πολίτες τους έχουν ήδη αντιληφθεί…
ΠΗΓΗ:http://taxalia.blogspot.com

Αναζητώντας την αρχή των πάντων...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης και συγγραφέα.

Καθώς το 2010 διανύει ήδη τις τελευταίες του εβδομάδες, ο απολογισμός του είναι οδυνηρός, και η αβεβαιότητα κυριαρχεί σε ανθρώπους και λαούς.

Μόνον ένα μέρος του επιστημονικού κόσμου αισθάνεται ικανοποίηση και αδημονία. Το μεγαλύτερο πείραμα, που έγινε ποτέ, ολοκληρώνει ήδη την πρώτη φάση της διεξαγωγής του. Υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι η συμβολή του στην κατανόηση του Σύμπαντος θα είναι καθοριστική.

Ο αναγνώστης ίσως θυμάται ότι τον Σεπτέμβριο του 2008, τα πανηγυρικά εγκαίνια του πειράματος -που αποκλήθηκε και.... «πείραμα του αιώνα»- προκάλεσαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Πολύ σύντομα ωστόσο η βλάβη σε έναν από τους μαγνήτες του κολοσσιαίου επιταχυντή, που αποτελεί τη βάση του πειράματος, οδήγησε ολόκληρο το σύστημα σε αναστολή και σε επίμονους ελέγχους. Η απογοήτευση κυριάρχησε. Χάρις όμως στη μεθοδική δουλειά των επιστημόνων μια νέα αρχή του πειράματος -χωρίς τυμπανοκρουσίες αυτήν την φορά!- έγινε δυνατή τον Μάρτιο του 2010. Από τότε, τα πολύτιμα δεδομένα συλλέγονται και αναλύονται από πανίσχυρους υπολογιστές, ενώ εκατοντάδες ερευνητές σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να τα αποκρυπτογραφήσουν.

Ο κυκλικός πάντως «Επιταχυντής Αδρονίων», που αποτελεί τη βάση του πειράματος, μοιάζει με ένα πραγματικό τέρας της Τεχνολογικής Αποκαλύψεως. Κατασκευάσθηκε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών -το γνωστό CERN- της Γενεύης, και βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων κάτω από τη γη. Η σήραγγά του έχει περίμετρο 27 χιλιομέτρων και περιβάλλεται από χιλιάδες ηλεκτρομαγνήτες και συσκευές ελέγχου, καλωδιώσεις που αριθμούν χιλιάδες χιλιόμετρα, κυκλώματα με δεκάδες δισεκατομμύρια ηλεκτρονικά στοιχεία. Η υπερθέρμανση των υπεραγώγιμων μαγνητών -που έχουν το βαρύ καθήκον να επιταχύνουν τα σωματίδια της ύλης- αποφεύγεται χάρις σε 128 τόνους υγρού ηλίου, που κρατούν τη θερμοκρασία γύρω στους 271 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν!

Δέος όμως δεν προκαλεί μόνον το τεχνολογικό μέγεθος του πειράματος, αλλά και η ίδια η αποστολή του. Διότι, προσπαθεί να αναπαραστήσει τις αρχέγονες συνθήκες, που επικρατούσαν τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του Σύμπαντος. Σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστήμη, το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια αδιανόητη, Μεγάλη Εκρηξη -την περιώνυμη πια Big Bang- πριν από 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Οι απίστευτα υψηλές ενέργειες και θερμοκρασίες, που επικρατούσαν στην αρχή, επέτρεπαν στα αρχέγονα σωματίδια της ύλης να γεννώνται και να μετασχηματίζονται, ενώ κυρίαρχος ήταν επίσης και ο ρόλος του φωτός.

Οι ακραίες πάντως συνθήκες της Μεγάλης Αρχής προσομοιώνονται στον επιταχυντή με ένα έμμεσο τρόπο. Δέσμες πρωτονίων, που κινούνται κατά αντίστροφη φορά, ωθούνται διαρκώς από τους μαγνήτες και αποκτούν τεράστιες ενέργειες. Οταν η ταχύτητά τους πλησιάσει την ταχύτητα του φωτός -δηλαδή τα 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο!- τα πρωτόνια αφήνονται να συγκρουσθούν μεταξύ τους. Οι κατακλυσμικές αλληλοεπιδράσεις, που ακολουθούν τις συγκρούσεις, επιτρέπουν τη μελέτη της ύλης στο έσχατο επίπεδό της, αλλά και των δυνάμεων που δέσποζαν στο πρώιμο Σύμπαν.

Σε αυτή τη βάση λειτούργησε ο επιταχυντής από τον Μάρτιο έως τον Νοέμβριο. Υπολογίζεται μάλιστα ότι καταγράφηκαν έξι τρισεκατομμύρια συγκρούσεις πρωτονίων, που αναμένουν ήδη την ανάλυση και την επεξεργασία τους. Στη συνέχεια, το ερευνητικό πρόγραμμα του επιταχυντή στράφηκε με τόλμη προς μιαν άλλη κατεύθυνση. Αντί πρωτονίων, από τις 7 Νοεμβρίου, άρχισε να επιταχύνει τα πολύ βαρύτερα ιόντα μολύβδου -άτομα δηλαδή μολύβδου χωρίς τα ηλεκτρόνιά τους- και να τα οδηγεί και πάλι σε συγκρούσεις. Οι θερμοκρασίες, που αναπτύχθηκαν τώρα, ήταν εκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από εκείνες στο κέντρο του Ηλίου! Τα αποτελέσματα ήσαν εκτυφλωτικά: Οι πυρήνες των ατόμων κατέρρευσαν, ενώ δημιουργήθηκε ένα «πλάσμα» από τα αρχέγονα συστατικά της ύλης, όπως εκείνο που υπήρχε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Εκρηξη. Ο ενθουσιασμός των επιστημόνων υπήρξε ασυγκράτητος.

Ας σημειωθεί ότι στα σημεία όπου συγκρούονται οι δέσμες των πρωτονίων ή των ιόντων, ογκώδεις ανιχνευτές καταγράφουν τις συγκρούσεις και με ηλεκτρονικές διατάξεις απίστευτης πολυπλοκότητας διερευνούν την «ταυτότητά» τους. Ενας για παράδειγμα από τους ανιχνευτές, που αποκαλείται ΑΤΛΑΣ, υπερβαίνει κατά πολύ και τους ίδιους τους συνειρμούς που δημιουργεί η ονομασία του: Εχει μήκος 46 μέτρα και ύψος 25 μέτρα· ενώ το βάρος του φθάνει τους 9.000 τόνους!

Για να εξανθρωπισθεί μάλιστα η εμφάνιση του ανιχνευτή, επιστρατεύθηκε ο αμερικανός καλλιτέχνης Josef Kristofoletti, που ζωγράφισε σε μια πλευρά του κτιρίου μια εντυπωσιακή τοιχογραφία. «Δουλεύοντας στην Ιταλία», λέει ο ίδιος, «θαύμασα τα φρέσκο της Αναγεννήσεως, που συχνά αντλούσαν το θέμα τους από τη θρησκευτική μυθολογία. Στα δικά μου τα μάτια, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων μοιάζει με ένα πρωτόφαντο, Καθεδρικό Ναό της Επιστήμης. Η δουλειά μου ίσως είναι λοιπόν μια μοντέρνα εκδοχή των θρησκευτικών αναπαραστάσεων».

Ο Μεγάλος λοιπόν Επιταχυντής Αδρονίων, που διερευνά τις πρώτες στιγμές της Γενέσεως, κλείνει αυτές τις ημέρες ένα πρώτο και επιτυχημένο κύκλο λειτουργίας. Αφού μεσολαβήσει μια «ανάπαυλα» για την αναγκαία συντήρηση και ελέγχους, θα επανέλθει σε λειτουργία, και μάλιστα σε υψηλότερες ενέργειες, στα μέσα του 2011. Μοιάζει έτσι με ένα τεράστιο, μεταλλικό φίδι, κουλουριασμένο κάτω από τα κτίρια και το καταπράσινο έδαφος του CERN, που βρίσκεται περιοδικά σε νάρκη. Είναι όμως ένα φίδι, που δαγκώνει την ουρά του: Διότι προσπαθεί να διερευνήσει τα μυστικά του Σύμπαντος, αναλύοντας και μελετώντας τον μικρόκοσμο της ύλης. Αυτή η αντίληψη, που συνδέει το απειροστά μικρό με το απέραντα μεγάλο, υπήρξε μια σπουδαία κατάκτηση στην ιστορία της επιστήμης. Αξίζει μάλιστα να υπογραμμισθεί -και να υπογραμμισθεί με έμφαση!- ότι η παρουσία των ελλήνων επιστημόνων στον δύσκολο αλλά και πρωτοποριακό αυτό τομέα, υπήρξε πάντοτε ουσιαστική.

Είναι όμως η στιγμή να παραμερίσει κανείς το δέος, που προκαλούν το μέγεθος και η πολυπλοκότητα του πειράματος, και να αναζητήσει τις προοπτικές του: Τι περιμένει ο επιστημονικός κόσμος από τη διεξαγωγή του, πως δικαιολογούνται το τερατώδες κόστος και η προσπάθεια που απαιτεί το πείραμα;

Στα ερωτήματα αυτά, δεν υπάρχουν μονοσήμαντες απαντήσεις. Ο επιταχυντής αδρονίων είναι συνοπτικά ένα υπερμεγέθες μικροσκόπιο, στραμμένο προς το εσωτερικό της ύλης. Αποτελεί όμως ταυτόχρονα και μια χρονομηχανή, που θα επιτρέψει στους επιστήμονες να δουν το παρελθόν του Σύμπαντος, να ψαύσουν τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας.

Έτσι αναμενόμενη είναι, για παράδειγμα, η ανακάλυψη του σωματίου Higgs, που με μεγάλη δόση υπερβολής ονομάσθηκε και «σωματίδιο του Θεού». Αν η φευγαλέα ύπαρξή του επιβεβαιωθεί -σημειωτέον, ότι ζει πολύ λιγότερο από ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου!- ένα μεγάλο βήμα προς την «Ενιαία Θεωρία» θα έχει πραγματοποιηθεί. Η θεωρία αυτή, που αναζητείται με πάθος από τους φυσικούς, θα περικλείει σε λίγες μόνον εξισώσεις όλες τις δυνάμεις και τα θεμελιώδη σωματίδια του Σύμπαντος.

Υπάρχουν όμως κι άλλες προσδοκίες: Ότι το πανίσχυρο αυτό μικροσκόπιο, που κατευθύνεται στα έγκατα της ύλης και του συμπαντικού μας παρελθόντος, θα διερευνήσει το ενδεχόμενο ύπαρξης και άλλων διαστάσεων, πέραν από εκείνες του χώρου και του χρόνου, που μας είναι οικείες· ότι, χάρις στις απίστευτες ενέργειες που θα αποκτήσουν οι δέσμες πρωτονίων, δεν πρέπει να αποκλεισθεί ακόμα και η δημιουργία μικρών μαύρων οπών· ότι, τέλος, το κολοσσιαίο πείραμα ίσως δώσει πρώτη φορά ενδείξεις για την υφή της άγνωστης, σκοτεινής ύλης που, όπως πιστεύουν οι αστρονόμοι, αποτελεί το ένα τέταρτο του Σύμπαντος!

Όπως πάντως δείχνει η ιστορία της επιστήμης, η αξία ενός πειράματος δεν έγκειται μόνον στην επιβεβαίωση κάποιων προβλέψεων ή ιδεών. Μεγάλη σημασία έχει συχνά η έκπληξη, μια απροσδόκητη ανακάλυψη που ίσως ανατρέψει τις κατεστημένες αντιλήψεις. Είναι λοιπόν ευνόητη η αγωνία των επιστημόνων, καθώς διαρκώς και ισχυρότερες δέσμες πρωτονίων θα ξεχύνονται στον άγνωστο κόσμο της Μεγάλης Αρχής.

Ένα όμως σημείο αναδύεται με αδιάψευστη βαρύτητα. Έποικος ενός ιδιόμορφου πλανήτη, που αποτελεί κουκκίδα απειροελάχιστη σε ένα απέραντο Σύμπαν, δέσμιος της πεπερασμένης του ζωής, ο άνθρωπος δεν παύει εντούτοις να θέτει ερωτήματα που αγγίζουν την ίδια του την ύπαρξη και την ύπαρξη του κόσμου. Αν αυτό συνιστά το μεγαλείο ή την σισύφεια μοίρα του, είναι μια απάντηση που ξεπερνά κατά πολύ την επιστήμη.
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/

Ανάγκη αλλαγής νοητικού σχήματος της Θράκης

Του Νίκου Λυγερού

Η ανάγκη της αλλαγής του νοητικού σχήματος της Θράκης γίνεται όλο και πιο αισθητή σε ελληνικά δεδομένα λόγω των πιέσεων που υπάρχουν σε διακρατικό επίπεδο.

Με έναν παράλογο τρόπο, πολλοί συνεχίζουν να βλέπουν τη Θράκη μας απλώς ως μία περιθωριακή περιοχή.

Τα προβλήματά της δεν απασχολούν πραγματικά τα κέντρα εξουσίας παρά μόνο της Τουρκίας.

Ενώ η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας έχει ενισχύσει το ευρωπαϊκό πλαίσιο της Θράκης. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες στην περιοχή, που παραμένουν δυνατότητες, διότι δεν υλοποιούνται.

Από την άλλη πλευρά, η Θράκη αποτελεί έναν ιστορικό στόχο, που ακολουθεί σταθερά την πορεία της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κύπρου.

Γεωστρατηγικά το όλο θέμα είναι μια επέκταση της Ανατολικής Θράκης, η οποία θυσιάστηκε στο βωμό της ελληνικής στρατηγικής. Τοποστρατηγικά, το πεδίο δράσης είναι ξεκάθαρο και απομένει μόνο και μόνο ο μετασχηματισμός του σε πεδίο μάχης.

Κατά συνέπεια, αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη αδράνεια σκέψης όσον αφορά στο μέλλον της Θράκης.

Ένας ολόκληρος λαός δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι οι συνθήκες που υπάρχουν, είναι ικανές να προκαλέσουν μια αλλαγή φάσης. Κανείς πια δεν θυμάται πώς χάθηκε η Ανατολική Θράκη;

Κανείς δεν βλέπει γιατί μιλάμε για Δυτική Θράκη; Κανείς δεν υπολογίζει τα πληθυσμιακά δεδομένα;

Ποια είναι τα κριτήρια που πρέπει να ενεργοποιηθούν για να κατανοήσει κανείς σε ευρύτερο πλαίσιο ότι σιγά-σιγά η Θράκη μετατρέπεται σε θρακικό πρόβλημα;

Η αλλαγή φάσης που έγινε στην Κύπρο το 1974, ποιος την είχε προβλέψει ακόμα κι ένα χρόνο πριν;

Πρέπει απαραίτητα να εμφανιστεί η κρίση για ν’ αρχίσουμε να την αντιμετωπίζουμε;

Υπάρχουν διαχρονικά γεωστρατηγικά δεδομένα που αναδεικνύει η τοποστρατηγική.

Γιατί να μην τα συμπεριλάβουμε στη νοόσφαιρά μας για να εξελιχθεί η σκέψη μας και να γίνουν αποτελεσματικές οι αποφάσεις μας;

Γιατί να περιμένουμε αθώα από το πολιτικό καθεστώς που εξετάζει την περίπτωση της Θράκης παρά μόνο όταν υπάρχουν εκλογές και ποτέ μετά;

Η Θράκη είναι ένας θησαυρός για την Ελλάδα, θα πρέπει όμως να το ανοίξουμε και όχι να τον βλέπουμε μόνο και μόνο ως ένα παλιό μπαούλο.

Επιπλέον, μιλάμε γενικά για τη Θράκη και δεν εξετάζουμε του Θρακιώτες. Όχι ότι το πρόβλημα βρίσκεται σε τοπικό επίπεδο, αλλά υπάρχει κι ο ανθρώπινος παράγοντας.

Αυτό το νοητικό σχήμα αποδεικνύει κι η ύπαρξη του Αρτσάχ σε σχέση με τους Αρμένιους κι ενάντια των Αζέρων.

Η περιοχή χρειάζεται και τους ανθρώπους της.

Όχι μόνο για να ζουν και να καλλιεργούν τη γη, αλλά και για να θυσιαστούν όταν υπάρχει ανάγκη.

Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που να πιστεύουν στη γη των προγόνων τους στο Αρτσάχ, δεν θα υπήρχε πια κανένα αρμενικό στοιχείο σε όλη την περιοχή.

Όταν ένας λόχος καταδρομέων είναι ικανός να σταθεί ανάμεσα στον εχθρό κι ένα μοναστήρι πολλών αιώνων, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο.

Όταν το σύμβολο του Αρτσάχ είναι τα κεφάλια του παππού και της γιαγιάς, υπονοώντας ότι τα κορμιά είναι ριζωμένα μέσα στη γη, ο εχθρός ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει αν προκαλέσει οποιαδήποτε μάχη.

Αν η Ελλάδα θα έχει το ίδιο νόημα για μερικούς ακόμα και δίχως τη Θράκη, ας μας το εξηγήσουν, διότι εμείς τα βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα.
ΠΗΓΗ:http://nationalpride.wordpress.com

G.A.P εναντίον Γ.Α.Π !!!

Σφοδρή επίθεση έκανε από την Πολωνία όπου βρίσκεται ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κ. George Andreas Papandreou στην κυβέρνηση του Πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου !!!

Στην ομιλία του τόνισε τις προτάσεις των Σοσιαλιστών για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και στη διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους, καταδίκασε τις συντηρητικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα λέγοντας χαρακτηριστικά :

«Οι συντηρητικοί είδαν την κρίση σαν χρυσή ευκαιρία να εξασθενήσουν το κοινωνικό κράτος, να μειώσουν τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από σκληρούς αγώνες.
Ευθύνη μας είναι να τα διαφυλάξουμε με κάθε κόστος. Πρέπει να βοηθήσουμε τα εκατομμύρια των άνεργων νέων Ευρωπαίων να βρουν δουλειά, να βοηθήσουμε τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που ζουν στη φτώχεια, το να διασώζουμε τις τράπεζες εις βάρος των φτωχότερων πολιτών δεν είναι μόνον οικονομικά μη βιώσιμο, είναι κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο».

Προσοχή, υπάρχουν και ακόμα σκληρότεροι χαρακτηρισμοί από τον κ. G.A.P !!!

Συνεχίζοντας την επίθεσή του στις συντηρητικές πολιτικές είπε χαρακτηριστικά :
«Λένε ήρθε η ώρα της λιτότητας αλλά τι εννοούν; Τις συντάξεις, το κράτος πρόνοιας, τα επιδόματα ανεργίας, την εκπαίδευση. Αν τα κόψουμε θα προκύψει μεγαλύτερη ανισότητα... ».

Παρακολουθούμε ΑΦΩΝΟΙ την μεγάλη αυτή μάχη !!!

Για την ώρα η κυβέρνηση Γ.Α.Π αντέχει τις επιθέσεις των Σοσιαλιστών και εφαρμόζει ευλαβικά τις εντολές της τρόικας για την σωτηρία της χώρας από τα Σοσιαλιστικά οράματα που την έφεραν εδώ που βρίσκεται σήμερα.
Ελπίζουμε ότι θα αντέξει τις πιέσεις που δέχεται από το εξωτερικό για επιστροφή στην πολιτική του παρελθόντος. ...
ΠΗΓΗ:http://antilogos-gr.blogspot.com