Μπορεί το δεύτερο Μνημόνιο να επιτύχει εκεί που απέτυχε το πρώτο;

Του Σταύρου Λυγερού

Ενάμιση χρόνο μετά την επιβολή του Μνημονίου, ο απολογισμός είναι δραματικός. 

Η αρχική διαβεβαίωση και της τρόικας και της κυβέρνησης Παπανδρέου, ότι το δάνειο των 110 δισ. θα εξασφάλιζε τον αναγκαίο χρόνο ώστε με τη θεραπεία-σοκ να επιτευχθεί η δημοσιονομική εξυγίανση και η επιστροφή στις αγορές, διαψεύσθηκε παταγωδώς. 

Οι αποκλίσεις από τους στόχους είναι μεγάλες. Η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, η οποία προκαλεί ολοένα και περισσότερα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. 

Το χειρότερο είναι ότι δεν διαφαίνεται διέξοδος.

Για μεγάλο διάστημα, η τρόικα δεν αναγνώριζε την ευθύνη της συνταγής της. 

Έριχνε όλη την ευθύνη στην κυβέρνηση Παπανδρέου, με το επιχείρημα ότι δεν την εφάρμοσε σωστά. 

Αναμφίβολα, υπήρξαν και ολιγωρίες και καθυστερήσεις και αβελτηρία και σφάλματα που επιδείνωσαν την κατάσταση. 

Η βασική αιτία, όμως, που βύθισε την οικονομία στην ύφεση είναι η συνταγή της εσωτερικής υποτίμησης.

Όσοι εντός της Ελλάδας αναμασούν το επιχείρημα της τρόικας επικαλούνται τον ισχυρισμό ότι το Μνημόνιο είχε αποτέλεσμα στην Ιρλανδία (έχει χαρακτηριστεί υποδειγματικός μαθητής) και στην Πορτογαλία. 

Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. 

Αν και συγκριτικά με την Ελλάδα οι δύο αυτές χώρες ήταν ελαφρά περιστατικά, η αισιοδοξία των πρώτων μηνών εφαρμογής του Μνημονίου εξατμίζεται. 

Τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα εκεί οξύνονται και όλα δείχνουν ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί πολύ περισσότερο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι και στο ΔΝΤ και στο ευρωιερατείο τελευταία ακούγονται κάποια ίχνη αυτοκριτικής, αλλά χωρίς να συνοδεύονται από βούληση τροποποίησης της συνταγής. 

Προ ημερών, η Μέρκελ δήλωσε ότι η τρόικα τους έλεγε πως το ελληνικό πρόβλημα ήταν πρόβλημα ρευστότητας! 

Προκαλεί ανατριχίλα το γεγονός ότι αποφασίζουν για την ελληνική κοινωνία άνθρωποι που έχουν κάνει μια τόσο λάθος διάγνωση. 

Η ελληνική κρίση δεν είναι καν μια τυπική κρίση χρέους. 

Καταρρέει ένα ολόκληρο μοντέλο πλασματικής ανάπτυξης. 

Ως εκ τούτου απαιτούσε άλλου τύπου αντιμετώπιση.

Γιατί, όμως, να περιμένεις από τους ξένους να κάνουν αυτό που δεν έκανε η ελληνική κυβέρνηση; 

Οι γραφειοκράτες της τρόικας εφάρμοσαν την κακόφημη συνταγή του ΔΝΤ. 

Την καταλυτική ευθύνη έχει η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία κρύφτηκε πίσω από την τρόικα αντί να επεξεργαστεί ένα εθνικό σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης και αξιοποίησης των λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας.

Τώρα πια, το κύριο ζήτημα είναι η ορθολογική απάντηση ενός ζωτικού ερωτήματος: 

Συμφέρει την Ελλάδα να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο ή μήπως επιβάλλεται αναθεώρηση; 

Όπως προαναφέραμε, η πολιτική που εφαρμόστηκε αποδείχθηκε όχι μόνο κοινωνικά επώδυνη, αλλά και από οικονομικής απόψεως αναποτελεσματική. 

Φως στην άκρη του τούνελ δεν φαίνεται και τίποτα δεν δείχνει ότι θα φανεί αργότερα.

Η απόφαση της 27ης Οκτωβρίου για νέα δανειακή σύμβαση και νέο Μνημόνιο είναι μια ομολογία αποτυχίας του πρώτου Μνημονίου. 

Μπορεί το δεύτερο Μνημόνιο να επιτύχει εκεί που απέτυχε το πρώτο; 

Το γεγονός ότι το συνυπέγραψε ο Παπανδρέου και έχει δεσμευτεί να το ψηφίσει η Ν.Δ. δεν είναι από μόνο του απόδειξη ότι μπορεί. 

Ούτε είναι απόδειξη η στάση των ελληνικών ελίτ. 

Ο επαρχιωτισμός τους τις κάνει να αντιμετωπίζουν σαν θεόσταλτες τις εντολές του ευρωιερατείου (οι New York Times το αποκαλούν «Ομάδα της Φρανκφούρτης» και συμπεριλαμβάνουν τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τους αξιωματούχους και μεγαλοτραπεζίτες που χειρίζονται την κρίση της Ευρωζώνης).

Εκτιμούμε ότι στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα η Ελλάδα δεν μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία. 

Το συζητούμενο «κούρεμα» είναι πολύ μικρό για να την αποτρέψει. 

Το μόνο που προσφέρει το νέο Μνημόνιο είναι μια μικρή χρονική μετάθεση του αναπόφευκτου. 

Αυτή η αγορά χρόνου, όμως, κοστίζει πανάκριβα. 

Πρώτον, επειδή συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, αποσαθρώνοντας τον παραγωγικό ιστό. 

Δεύτερον, επειδή με το νέο Μνημόνιο θα υποθηκευτεί η δημόσια περιουσία που θα ήταν ζωτική βάση για την ανασυγκρότηση. 

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Ελλάδα και θα αποδυναμωθεί πολλαπλά και τελικώς δεν θα αποφύγει τη χρεοκοπία. 

Η όξυνση της κρίσης του ευρώ έρχεται να ενισχύσει αυτές τις εκτιμήσεις και να υπογραμμίσει τους κινδύνους.

Το διά παραλείψεως έγκλημα είναι ότι η κυβέρνηση δεν προετοιμάζει το κράτος και την κοινωνία ώστε η χρεοκοπία να γίνει με συντεταγμένο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό οικονομικοκοινωνικό κόστος. 

Αντιθέτως, το νέο Μνημόνιο τροφοδοτεί τις ψευδαισθήσεις πως η χρεοκοπία μπορεί να αποτραπεί. 

Η κοινωνία τείνει να μετατραπεί σ’ ένα πρεζόνι που δίνει κάθε φορά τα πάντα για να εξασφαλίσει τη δόση του, αντί να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. 

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι καθίσταται πιο πιθανή η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία-κατάρρευση, η οποία εκ των πραγμάτων θα θέσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, εάν αυτή δεν έχει εν τω μεταξύ καταρρεύσει.

ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr 

Ο Γ.Παπανδρέου απαλλάσσει των καθηκόντων του τον Λ.Παπαδήμο!

Στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως της 10ης Νοεμβρίου έχει δημοσιευθεί η απόφαση απαλλαγής από τα καθήκοντά του, του Λουκά Παπαδήμου.

Ποιος τον απαλλάσσει;

Ο Γιώργος Παπανδρέου! Από τι; 

Από το καθήκον να τον …συμβουλεύει!

Δηλαδή μέχρι να διοριστεί πρωθυπουργός ο Παπαδήμος, ήτανε διορισμένος σύμβουλος του Γ.Παπανδρέου.

Δηλαδή ο Παπαδήμος συμβούλευε τον Γ.Παπανδρέου για τις ενέργειες της κυβέρνησης που απέτυχε και απολύθηκε.

Δηλαδή τώρα ο “απαλασσόμενος” από τον Γ.Παπανδρέου Παπαδήμος, θα κάνει από μόνος του, ότι μέχρι χθες συμβούλευε να κάνει η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου που απέτυχε.

Όμορφα…

ΠΗΓΗ: http://nationalpride.wordpress.com

http://www.onalert.gr

Για όλα φταίει ο Καραμανλής…

του Δημήτρη Μιχαλέλη
Μέχρι τώρα, το βασικό πολιτικό επιχείρημα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ήταν “για όλα φταίει ο Καραμανλής”. Τελικά, φταίει -όντως- ο Καραμανλής, αλλά φταίει για τη σύγκριση, η οποία... πλέον αβίαστα γίνεται.

Τη σύγκριση δύο πολιτικών: Καραμανλή – Παπανδρέου. 
Αμφότεροι δραπέτευσαν!

Ο ένας, όμως, παραδίδοντας τη χώρα ομαλά και μέσω δημοκρατικών διαδικασιών. 
Ο άλλος παραδίδοντας τη χώρα υποδουλωμένη οικονομικά και χρεωκοπημένη πολιτικά.

Ο ένας σήκωσε το βάρος των λαθών του. 
Ο άλλος δεν άντεχε να σηκωθεί από την καρέκλα…

Ο ένας το ’09 ζήτησε συναίνεση και εισέπραξε άρνηση. 
Ο άλλος ζήτησε συναίνεση και απαίτησε υποταγή.

Ο ένας πρότεινε σκληρά μέτρα και ζήτησε έγκριση από τον λαό. 
Ο άλλος πρότεινε “λεφτά υπάρχουν” και ζήτησε έγκριση από την τρόικα!

Δεν πρόκειται για δύο κόσμους! 
Πρόκειται για άλλους κόσμους. 
Και γι’ αυτήν τη σύγκριση, όντως, φταίει ο Καραμανλής.
ΠΗΓΗ: http://www.real.gr 

Χάθηκε η λογική εκτός απ' το φιλότιμο!

Χρειάζεται επειγόντως αναζήτηση του μέτρου κι εφαρμογή του και όχι των μέτρων.
Δείτε γιατί, εκτός των άλλων, δεν αφήνουν την πολιτική οι πάνω από τα 65 "βουλευτές"!

Συμφωνώ οι πολιτικοί να αμείβονται, αποζημιώνονται αν θέλετε, με τρόπο που να μη χρειάζονται "χορηγοί" και συνακόλουθες υποχρεώσεις. Μέχρι τώρα, όμως, φαίνεται ότι για κάποιους το πρώτο δεν απέτρεψε το δεύτερο.
Επιπλέον τώρα δείχνουν και παντελή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα που οι ίδιοι δημιούργησαν!
Χρειάζεται να αναθεωρήσουμε και τα κριτήρια επιλογής υποψηφίων και, κυρίως, επιλογής για σταυροδοσία...

Γιατί και πώς φτάσαμε ως εδώ με το χρέος;

Γιατί μπήκαμε στο ΔΝΤ; Ήταν αναπόφευκτο; Γιατί υπογράφουμε μνημόνια; Πού θα καταλήξουμε;

Μια σύντομη, απλή έως απλουστευμένη οικονομική ανάλυση, από taxalia, για όσους θέλουν να καταλαβαίνουν τι γίνεται, χωρίς επιστημονικοφανές ύφος και περισπούδαστη ορολογία. 

Πριν από λίγα χρόνια, άρχισε να γίνεται ορατό, το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας. Στάσης πληρωμών, όχι όπως την εννοούν οι δοσίλογοι (ο όρος είναι ακριβής εδώ κι όχι φιλολογικός) πολιτικοί στους μισθούς και τις συντάξεις, αλλά στους δανειστές. Υπήρχε δηλαδή ο φόβος, ότι ή Ελλάδα δεν θα μπορεί να επιστρέψει τα δανεικά, να πληρώσει δηλαδή τα ...

ομόλογα που λήγουν το 2012-2015 και είναι πολλά, κυρίως λόγω δεκαετών ομολόγων που εκδόθηκαν το 2004.

Οι τραπεζίτες που ελέγχουν απόλυτα τον πλανήτη, είδαν ότι η Ελλάδα θα τους έλεγε το αρχαιοελληνικό "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος".

Τα 260 δις που ήταν τότε το χρέος ήταν ανασφάλιστο. Αυτό είναι το μυστικό της υπόθεσης. Η Ελλάδα θα έλεγε αυτό που λέει το θεατρικό έργο του Ντάριο Φο "δεν πληρώνω, δεν πληρώνω" στους κατόχους των ομολόγων που θα επέλεγε η ίδια. Θα πλήρωνε τα εσωτερικά της χρέη και τις υποχρεώσεις της, αλλά δεν θα πλήρωνε τους ξένους τραπεζίτες που μας δάνειζαν.

Αυτό δεν είναι ούτε σωστό, ούτε εύκολο, ούτε δίκαιο. Ακούγεται ευχάριστα, αλλά δεν είναι εύκολο το "δεν πληρώνω". Όπως δεν είναι σωστό να μη σας επιστρέφει τα δανεικά, ο ξάδερφός σας, που σας δάνεισε εκείνο το χιλιάρικο, όταν το είχατε ανάγκη και τώρα σας λέει, "ξάδερφε λυπάμαι, δεν έχω".

Όλα μας τα χρέη ήταν μέχρι τότε ιδιωτικά. Δανειζόμασταν δηλαδή από τους διεθνείς "τοκογλύφους", αλλά και σοβαρά επενδυτικά funds που μας δάνειζαν για να τα πάρουν πίσω με τόκο. Για να τζιράρουν δηλαδή τα λεφτά τους. Αγοράζουν και πουλάνε ακριβότερα το χρήμα. Αυτή είναι η δουλειά τους.

Έτσι, μας οδήγησαν στα "μνημόνια", τα οποία μετέτρεψαν το ιδιωτικό χρέος, σε δημόσιο. Πήραμε 110 δις, από κράτη πλέον και όχι ιδιώτες, τα οποία πήγαν όλα στην αναχρηματοδότηση των παλαιών ιδιωτικών δανείων. Έτσι δεν χρωστάμε πλέον αυτά τα 110 δις σε τραπεζίτες και funds, αλλά σε κράτη.

Το κόλπο είναι όμως, ότι αυτά τα δανεικά -τα 110 δις- είναι πλέον ασφαλισμένα. Δηλαδή βάλαμε ενέχυρο, την κρατική περιουσία, την εθνική περιουσία, την οποία πλέον μπορούν να κατασχέσουν (δεν υπάρχει ασυλία της εθνικής περιουσίας έναντι των δανειστών μας πλέον).

Τώρα θα πάρουμε άλλα 130 δις, κρατικά και πάλι, από τους συνεταίρους μας στην Ευρώπη, με υποθήκες και πάλι (εμπράγματες εξασφαλίσεις) και μάλιστα υπαγόμενες στο Αγγλικό δίκαιο, δίκαιο δηλαδή το οποίο έχει μια βασική αρχή: "δεν πληρώνεις, σου κατάσχω".

Έτσι, φορτωθήκαμε μέσα σε 2 χρόνια, 240 δις ενυπόθηκων πλέον χρεών. Τα λεφτά τα χρησιμοποιούμε για να ξοφλάμε τους τραπεζίτες, οι οποίοι ξέφυγαν από τον κίνδυνο να τους πούμε "θα πάρετε τα ....μας".

Το σύνολο του δημόσιου χρέους, είναι πλέον, κυρίως προς κράτη και είναι διασφαλισμένο με υποθήκες. Μειώθηκαν δηλαδή πολύ τα περιθώρια επίδειξης "τσαμπουκά" και απειλών, περί "επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους" και "δεν πληρώνω τους τοκογλύφους, θα πληρώνω μόνο τους Έλληνες, γιατί δεν έχω".

Πλέον οι τραπεζίτες, εισέπραξαν τα ομόλογά τους (και θα εισπράξουν αυτά που λήγουν το 2014 που είναι η χρονιά-κόλαση) και εμείς είμαστε με τη θηλιά στο λαιμό, με υποθηκευμένη τη χώρα και χρέη προς κράτη, τα οποία λογοδοτούν στους φορολογούμενους πολίτες τους, που έβαλαν από την τσέπη τους τα λεφτά για να "σωθεί" η Ελλάδα. Έτσι, ένω πριν μας "μισούσαν" οι τραπεζίτες, τώρα μας μισούν οι λαοί.

Τελικά, η Ελλάδα δεν σώθηκε, ούτε θα σωθεί. Θα έχουμε για δεκαετίες αρνητική ανάπτυξη, φτώχεια, ανεργία, λουκέτα, μετανάστευση και ύφεση, μειωμένη εθνική κυριαρχία, εθνική ταπείνωση, αλλά σώσαμε τους ιδιώτες τραπεζίτες που μας δάνειζαν τόσα χρόνια.

Αυτό, δεν έγινε στην Ελλάδα επειδή μας μισούν γιατί είμαστε μελαχρινοί και χορευταράδες. Το κάνανε επειδή έπρεπε κάπου να δοκιμαστεί το μοντέλο της μετατροπής των  μη εξασφαλισμένων ιδιωτικών δανείων, σε ενυπόθηκα κρατικά, ώστε να μην υπάρξει δυνατότητα, μιας παγκόσμιας "επανάστασης" από στριμωγμένες χώρες, οι οποίες θα σήκωναν μπαϊράκι και θα έλεγαν στους τραπεζίτες "ελάτε να πάρετε τα ....μας". Είμαστε απλά το πειραματόζωο.

H Eλλάδα επιλέχθηκε, επειδή έχει -λόγω κακών γειτόνων- τα μικρότερα περιθώρια επίδειξης "τσαμπουκά" και αρκετούς "πρόθυμους" πολιτικούς. Είμαστε δηλαδή, αρκετά εκβιάσιμοι, λόγω των εθνικών θεμάτων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, αλλά και λόγω της απόλυτης εξάρτησης των πολιτικών μας από τις ΗΠΑ και τα ΜΜΕ τα οποία στηρίζουν τραπεζίτες, πρόθυμοι να εξασφαλίσουν τους χρηματοδότες του, ακόμη κι οι μισθοί των τηλεθεταών τους πέσουν στα επίπεδα της Ουγκάντας.
Άλλωστε η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, που οι πολίτες της δεν αντιδρούν σε οποιοδήποτε πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, όταν αυτό προέρχεται από την αγαπημένη τους "σοσιαλιστική" κυβέρνηση. Ο "σοσιαλισμός" στις Δυτικές χώρες, εφευρέθηκε για να αποτελέσει αμορτισέρ στις κοινωνικές εκρήξεις, που θα οδηγούσαν τους πολιτικούς στο μεγάλο "Όχι".

Αυτά τα απλά για να μη σας σκοτίζουν με περισπούδαστες αναλύσεις.

Για taxalia

Σ.Γ. Οικονομολόγος, που θεωρεί ότι η επιστήμη πρέπει να δίνεται απλά και κατανοητά στον κόσμο, κι όχι να χρησιμοποιείται επιτηδευμένη αλλά ακατάληπτη επιστημονική ορολογία, που δημιουργεί εντυπώσεις, αλλά δεν είναι χρήσιμη για την κοινωνία.

ΠΗΓΗ: http://taxalia.blogspot.com 

Εταίροι ή νταβατζήδες;

Του Γιάννη Τριάντη

Όταν οι Ευρωπαίοι στρίμωξαν τιμωρητικά την Ελλάδα με το Μνημόνιο, δεν είχαν πάρει χαμπάρι το βάθος της οικονομικής κρίσης και τη δυναμική της.

Έλεγαν ανοησίες, που επαναλάμβανε συκοφαντικά ο Γ. Παπανδρέου. 

Ότι οι Ελληνες είναι τεμπέληδες, χαραμοφάηδες και διεφθαρμένοι. 

Αντιστάσεως μη ούσης επιβάρυναν την Ελλάδα με τοκογλυφικά επιτόκια και σκληρά μέτρα, υποτιμώντας την τρομακτική ύφεση στην οποία την οδηγούσαν. 

Άσχετοι ή εγκληματίες; 

Και τα δύο. 

Για την εγκληματική αυτή πολιτική, την οποία επέβαλαν στην Ελλάδα του ευένδοτου Γ. Παπανδρέου, δέχθηκαν αυστηρή κριτική. Πανταχόθεν. 

Από οικονομολόγους και πολιτικούς. Οι οποίοι έβλεπαν τον γκρεμό... 

Αλλά και οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες του χάους αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι είναι προβληματικός ο δρόμος που χάραξε το Μνημόνιο. 

Και αισχυντηλά άρχισαν να μιλούν για μερική αναθεώρηση. 

Μαζί τους και το ΔΝΤ σ' αυτή την κραυγαλέα ομολογία της αστοχίας...

Τώρα τι να πεις σ' αυτό το γελοίο και επικίνδυνο σύνολο, που ηγεμονεύει στην Ένωση; 

Να τους ρωτήσεις πώς έγινε και βυθίζεται η Ιταλία, κλονίζεται η Ισπανία και κινδυνεύει η Γαλλία, οι οποίες δεν διαθέτουν τεμπέληδες, χαραμοφάηδες και διεφθαρμένους, όπως η Ελλάδα; 

Δεν έχει νόημα. 

Οι χιτλερίσκοι του κέρδους απαξιούν να απαντήσουν. 

Αντ' αυτού συνεχίζουν να προκαλούν εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική -παρά τη διαπιστωμένη αποτυχία της- και να εκβιάζουν λαό και ηγεσία με απροκάλυπτο και αναίσχυντο τρόπο...

Παίζουν εκ του ασφαλούς οι άθλιοι. 

Αφ' ενός πλασσάρουν και επιβάλλουν ηγέτες της αρεσκείας τους -«νομιμόφρονες» και υποτακτικούς- και αφ' ετέρου πιέζουν εξοντωτικά εκείνους που δεν συμμορφώνονται απολύτως προς τις υποδείξεις τους... 

Αυτοί δεν είναι εταίροι. 

Είναι νταβατζήδες του αισχίστου είδους.

ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr 

Πολλές...κουφάλες!

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου

Το τσιγάρο περιέχει 22 δηλητήρια!!!

Η βλαπτική επίδραση του καπνίσματος οφείλεται σε έναν μεγάλο αριθμό τοξικών ουσιών που βρίσκονται στον καπνό. 
Ορισμένες από αυτές υπάρχουν ήδη από τη φυτική κατάσταση του καπνού, αλλά οι περισσότερες παράγονται κατά την καύση του τσιγάρου, στη ζώνη πυρόλυσης, όπου επικρατεί θερμοκρασία 950 βαθμών Κελσίου.

Στον καπνό του τσιγάρου έχουν ανιχνευθεί, είτε ως αέρια είτε ως μικροσκοπικά σωματίδια, περισσότερες από 4.000 διαφορετικές ουσίες, μεταξύ των οποίων 22 δραστικά δηλητήρια.

Αναλυτικά:
1. Ακετόνη (ασετόν)
2. Οξικό οξύ (ξίδι)
3. Αμμωνία (υγρά καθαρισμού)
4. Αρσενικό (συστατικό των ζιζανιοκτόνων)
5. Βενζόλιο (ατμοί πετρελαίου)
6. Κάδμιο (μπαταρίες)
7. Μονοξείδιο του άνθρακα (εκπομπές καυσαερίων)
8. Τετραχλωράνθρακας (υγρό στεγνού καθαρισμού)
9. DDT (εντομοκτόνο)
10. Φορμαλδεϋδη (υγρό βαλσάμωσης)
11. Υδρογονάνθρακες (υγρά αυτοκινήτων)
12. Υδροκυάνιο (βιομηχανικός ρύπος)
13. Μόλυβδος (μπαταρίες, ατμοί πετρελαίου)
14. Μεθανόλη (καύσιμο πυραύλων)
15. Ισοκυανικό μεθύλιο (υπεύθυνο για την οικολογική καταστροφή στο Bhopal)
16. Νικοτίνη (εντομοκτόνο)
17. Νιτρικό οξύ (εκπομπές από ηλεκτρικούς σταθμούς)
18. Πολώνιο-210 (ραδιενεργό κατάλοιπο)
19. Θειικό οξύ (εκπομπές ηλεκτρικών σταθμών)
20. Πίσσες (επίστρωση επιφανείας δρόμων)
21. Τολουόλιο ( βιομηχανικός διαλύτης)
22. Ραδόνιο (ραδιενεργό αέριο)

Η βασική δικαιολογία των καπνοβιομηχανιών για τη χρήση ουσιών αυτών είναι ότι “βελτιώνουν τη γεύση των ελαφρών τσιγάρων ενώ οι ποσότητες πίσσας και νικοτίνης διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα” !
Είναι όμως και γεγονός ότι αυτές οι ουσίες ενισχύουν τις ιδιότητες της νικοτίνης, και επίσης ότι πολλές από αυτές καλύπτουν τις βλαβερές συνέπειες του καπνού. (το «Σκάνδαλο των 7 Νάνων»)

Μεταξύ αυτών των χημικών ουσιών είναι η κυρίως το μονοξείδιο του άνθρακα ή βουτάνιο, η πίσσα, η αμμωνία, το αρσενικό, το υδροκυάνιο, η ευγενόλη και η μενθόλη, η βενζόλη, η ακρολεΐνη, η κουμαρίνη και άλλες.

ΤΟ ΜΟΝΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ ( CO )
είναι η ίδια δηλητηριώδης ουσία που περιέχουν τα καυσαέρια των αυτοκινήτων!
Σε αντίθεση με τη νικοτίνη που κάνει την καρδιά να χτυπά πιο γρήγορα, το μονοξείδιο του άνθρακα της στερεί το extra οξυγόνο που της χρειάζεται με αποτέλεσμα η αναπνοή να γίνεται πιο γρήγορη και η θερμοκρασία του σώματος να πέφτει κατά ένα – δύο δέκατα. Αυτή η “κόντρα” γίνεται αργότερα η αιτία για πολλές καρδιαγγειακές και αναπνευστικές παθήσεις.
Το μονοξείδιο του άνθρακα μειώνει τη μεταφορά οξυγόνου στα εσωτερικά όργανα, με αποτέλεσμα την αδυναμία και την κακή φυσική κατάσταση. 
Η μειωμένη κυκλοφορία του αίματος ευθύνεται και για τις βλάβες στο δέρμα. 
Το δέρμα των καπνιστών γίνεται χλωμό, ενώ οι καπνιστές κάνουν περισσότερες και νωρίτερα και ευκολότερα ρυτίδες, από τους μη καπνιστές!

Η ΠΙΣΣΑ …
Πρόκειται για ένωση πολλών και καρκινογόνων ουσιών, έχει σκούρο χρώμα και κολλώδη υφή.
Όλα τα συστατικά του τσιγάρου είναι επιβλαβή για τον ανθρώπινο οργανισμό, όμως η πίσσα είναι ένα από τα χειρότερα ως προϊόν της διαδικασίας της καύσης.
Ένας καπνιστής που καπνίζει ένα πακέτο τσιγάρα τη μέρα «καταναλώνει» περίπου ένα φλιτζάνι καθαρής πίσσας το χρόνο, λένε οι στατιστικές.
Η πίσσα καλύπτει τους πνεύμονες, προκαλεί βήχα, αυξάνει τον κίνδυνο λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος και περιέχει καρκινογόνες ουσίες.
Εν τω μεταξύ όσο καπνίζει ο άνθρωπος λόγω της πίσσας αναλώνονται όλα τα αποθέματα βιταμίνης C από τον οργανισμό.
Ένα μεγάλο μέρος ευθύνης, στην εξάρτηση από τον καπνό έχει η πίσσα, καθώς οι ουσίες αυτές που περιέχει εθίζουν τον καπνιστή.

Αρχικά η πίσσα φράσσει τους πνεύμονες και διαταράσσει την αναπνοή. 
Με συνέπεια να προκαλεί ασθένειες (που οφείλονται και στα υπόλοιπα συστατικά του τσιγάρου), όπως χρόνια αναπνευστικά προβλήματα. 
Εξαιτίας της μπορεί να προκληθεί καρκίνος στο στόμα, στο στομάχι και στο έντερο – στους πνεύμονες καθώς 


επικάθεται στους βλεννογόνους των περιοχών αυτών και συμβάλει στο να προκληθεί το χειρότερο επακόλουθο που θα μπορούσε, ο καρκίνος.

επικάθεται στους βλεννογόνους τους στόματος, των πνευμόνων, του συμβάλλοντας στην πρόκληση καρκίνου αυτών των περιοχών, αλλά και στην εκδήλωση εμφυσήματος , και χρόνιων αναπνευστικών παθήσεων του στομάχου και του εντέρου.

Η ΑΜΜΩΝΙΑ …
Που είναι συστατικό και των απορρυπαντικών!
Η μεγαλύτερη παρουσία «ελεύθερης» νικοτίνης επιτυγχάνεται με υψηλότερο δείκτη αλκαλίων (ΡΗ), στο τσιγάρο. 
Ο δείκτης αυτός ανεβαίνει με τη πρόσθεση αμμωνίας στον επεξεργασμένο καπνό. 
Η νικοτίνη που απελευθερώνεται από καπνό εμπλουτισμένο με αμμωνία απορροφάται πολύ πιο γρήγορα από τον οργανισμό και επιδρά πολύ πιο έντονα στο νευρικό σύστημα!!!

Το ΑΡΣΕΝΙΚΟ …
Το γνωστό Δηλητήριο.

ΤΟ ΚΥΑΝΙΟΥΧΟ ΝΑΤΡΙΟ …
Το ίδιο κυανιούχο νάτριο χρησιμοποιείται και στα ποντικοφάρμακα σε άλλη δόση. 
Κυανιούχες ενώσεις βρίσκονται σε καθημερινές πηγές όπως στα καυσαέρια των αυτοκινήτων, στον καπνό των τσιγάρων, στο αλάτι τόσο στο επιτραπέζιο όσο και στους δρόμους.
Το χαρτί που ειναι εμποτισμένο με νάτριο, κρατάει το τσιγάρο αναμένο! 
Λέτε άδικα να έχει κατηγορηθεί από πολλούς γιατρούς σαν αιτία αρκετών προβλημάτων υγείας;

Διάφορα άλλα ΠΡΟΣΘΕΤΑ ...
Η ευγενόλη και η μενθόλη : μουδιάζουν τον φάρυγγα ( έτσι καλύπτονται οι δυσάρεστες ιδιότητες του καπνίσματος).
Ενισχύουν τη γεύση του καπνού και σαν ουσίες εσθιστικές συμβάλουν στη μη αποφυγή του καπνίσματος!

Πρόσθετα όπως το κακάο διαστέλλουν τους αεραγωγούς και ο καπνός βρίσκει ευκολότερο πέρασμα προς τους πνεύμονες!

Στις ΗΠΑ, ειδικοί στον χώρο της Υγείας εκτιμούν ότι οι νέες προδιαγραφές θα μειώσουν σημαντικά τις καρκινογόνες ουσίες των τσιγάρων, ενώ παράλληλα θα κάνουν τη γεύση τους τόσο κακή ώστε να αποθαρρύνει τους καπνιστές!
ΠΗΓΗ: http://www.enimerwsi.com 

Ευτελίστηκε η χώρα και… η κοινή λογική

Του Γιώργου Χαρβαλιά*

Ανεξάρτητα από τις προοπτικές επιτυχίας στην (περιορισμένου εύρους) αποστολή που της ανατέθηκε, η κυβέρνηση του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου θα μείνει στην ιστορία ως απότοκος μιας εξαιρετικά άχαρης, πενθήμερης διαβούλευσης που δεν ερμηνεύεται με κανόνες συμβατικής λογικής. Ακριβώς επειδή η όλη διαδικασία αφέθηκε μέχρι τέλους στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου, η πολιτική συμπεριφορά του οποίου, ως γνωστόν, δεν υπακούει σε κανέναν κανόνα λογικής.

Στην προσπάθειά του να διαμορφώσει όρους πολιτικής επιβίωσης στην κοινοβουλευτική αρένα του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπανδρέου «στραμπούλιξε» θεσμούς και Σύνταγμα, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

Επί της ουσίας, μοναδικό μέλημα του κ. Παπανδρέου στις πέντε μέρες ανορθόδοξης διαπραγμάτευσης για τη διαδοχή του, ήταν να κρατήσει σφιχτά το σκήπτρο της κομματικής αρχηγίας και των προνομίων που αυτή συνεπάγεται. Το αν θα καταφέρει μέσα από αυτό το θλιβερό «πάρε-δώσε» να πετύχει τον στόχο του είναι κάτι που θα φανεί στο άμεσο μέλλον, αλλά αφήνει παγερά αδιάφορους τους πολίτες αυτής της χώρας. Έτσι κι αλλιώς, για το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή του μορφή, ολοκλήρωσε τον ιστορικό του κύκλο. Και αυτή η τελευταία εβδομάδα της μοιραίας θητείας του κ. Παπανδρέου έβαλε την οριστική ταφόπλακα στις όποιες φιλοδοξίες των βουλευτών του να συντηρήσουν εικόνα εκπροσώπων κόμματος εξουσίας.

Η ανάδειξη του μεταβατικού πρωθυπουργού ήταν ασφαλώς μια υπόθεση με γνήσια χαρακτηριστικά εσωκομματικής ίντριγκας. Το έργο είχε όλα τα συστατικά που συνοδεύουν τη μεταπολιτευτική φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. Εκβιασμούς και παραπληροφόρηση, πισώπλατα μαχαιρώματα, σπίλωση πολιτικών προσώπων και πρωτίστως συναλλαγές κάτω από το τραπέζι με κατεστημένα οικονομικά συμφέροντα.

Μέσα από ένα άγριο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, οδηγηθήκαμε τελικά σε έναν συμβιβασμό που επιτρέπει, άγνωστο για πόσο, στον κύριο Παπανδρέου να υποδύεται τον πρωθυπουργό εν αποστρατεία και τον κυριότερο εσωκομματικό του αντίπαλο να υποδύεται τον εν αναμονή… εθνοσωτήρα.

Αυτά για το ΠΑΣΟΚ. Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί η Νέα Δημοκρατία δέχτηκε να αποτελέσει μέρος αυτής της παράλογης κοινοβουλευτικής παρωδίας. Υπάρχουν κάποιοι που λένε πως ο Αντώνης Σαμαράς θα έπρεπε να είχε αφήσει όλη αυτή την εξευτελιστική διαδικασία στο γήπεδο της κυβερνητικής πλειοψηφίας, καθιστώντας από την αρχή σαφές ότι θα δώσει «ψήφο ανοχής» (και όχι στήριξης) προκειμένου να εγκριθεί η δανειακή σύμβαση. Υπό τη ρητή προϋπόθεση πάντα, ότι ο εθνικά επικίνδυνος πρωθυπουργός θα κατέθετε άμεσα την εντολή του.

Η εμπειρία απέδειξε ότι η παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου ήταν μία εξαιρετικά πολύπλοκη υπόθεση, ακριβώς επειδή ο ίδιος δεν είχε καμία διάθεση να σεβαστεί τους κανόνες του κοινοβουλευτισμού που οριοθετούν το πρωθυπουργικό αξίωμα. Ίσως αυτό να είχε στο νου του ο Αντώνης Σαμαράς και με το αίσθημα πολιτικής ευθύνης που τον διακρίνει, δεν θέλησε να ρισκάρει την τροχοδρόμηση της χώρας σε περαιτέρω περιπέτειες.

Σε κάθε περίπτωση ο τρόπος με τον οποίο επιβλήθηκε η επιλογή Παπαδήμου ήταν επιεικώς ανορθόδοξος. Προς τιμήν του, ο νέος πρωθυπουργός έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν προέταξε κανέναν όρο στο εσωτερικό. Μένει να δούμε αν θα τολμήσει να επιβάλει κάποιους όρους στο εξωτερικό.

Για την ιστορία θυμίζω ότι ένας άλλος τραπεζίτης, που επίσης διορίστηκε πρωθυπουργός, ως λύση ανάγκης, όταν πέθανε ο Μεταξάς, είχε την ευθιξία να βάλει το περίστροφο στον κρόταφο, λίγο πριν τα γερμανικά άρματα εισβάλουν στην Αθήνα…

(*δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)

Τυχαίο...δεν νομίζω!

Οι σκιές των σκιών

Του Γιώργου Λιακόπουλου

Μεγαλύτερο εξευτελισμό από αυτόν που υπέστη το Κοινοβούλιο τις τελευταίες μέρες δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάνεις. 

Ο Πρωθυπουργός πρώτα τίναξε τη χώρα στον αέρα και μετά εμφανίστηκε στη Βουλή και στο κόμμα του ως κολπαδόρος. Ότι τάχα έστησε αυτό το σκηνικό για να αναγκάσει τον Σαμαρά να ψηφίσει τη δανειακή σύμφαση της 26ης Οκτώβριου. Σαν ένα αθώο παιχνίδι για να δει πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι. Μεγαλοφυές. Έπεισε τον Σαμαρά, αλλά μάλλον δεν έπεισε για τη σοβαρότητα των επιχειρημάτων του εκείνους που επέβαλαν αυτή τη σύμβαση. Όπως δεν έπεισε και τους υπουργούς του. 

Τελικά τον είδαμε να επιχειρηματολογεί, υπέρ του δημοψηφίσματος, αλλά να το παίρνει πίσω δια στόματος του αντιπροέδρου του και …βοηθού του σε όλα αυτό το σκηνικό του παραλόγου.

Στη Βουλή ο Γ. Παπανδρέου απαρίθμησε τους θριάμβους που κατήγαγε ως τώρα. Αλλά αυτοί στους οποίους μιλούσε γνώριζαν ότι δεν είχε άλλη επιλογή: Ή θα τον έριχναν, ή θα έκανε την ανάγκη φιλοτιμία. Στην ουσία έκανε κάτι ενδιάμεσο. Αποτέλεσμα: Αυτοί που του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης νομίζουν ότι μένει για να φύγει. Ο ίδιος έθεσε τα πράγματα με τρόπο που δείχνει περισσότερο ότι φεύγει για να μείνει. 

Όποιος προτίθεται να παραιτηθεί υποβάλει την παραίτηση του και ακολούθουν όσα προβλέπει το Σύνταγμα. Νέα κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, ή εκλογές. Όποιος δεν προτίθεται να παραιτηθεί ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης για να κυβερνήσει και όποιος δεν τον θέλει τον ρίχνει. 

Δεν υπάρχει ολίγον παραίτηση. Ούτε ολίγον ψήφος εμπιστοσύνης. Ούτε αυτά συμβαίνουν υπό όρους. Τι θα κάνουν δηλαδή αν ο Παπανδρέου πει ότι δεν φεύγει γιατί δεν βρίσκει αντικαταστάτη; Η Βουλή που του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης θα τον ρίξει σε δέκα μέρες; Ωραία αντίληψη για το πολίτευμα. 

Σε αυτό το σκηνικό οι τραγικές φιγούρες ήταν ορισμένοι υπουργοί που αναγκάζονταν να παρακολουθούν αυτές τις μετατοπίσεις και να απορρίπτουν σήμερα αυτό  επαινούσαν χθες και τούμπλαλιν. Ωραίες εικόνες για ανθρώπους που χειρίζονται, υποτίθεται, την κρίση. Σε αυτές τις ακροβασίες η έννοια της πολιτικής εξευτελίστηκε ακόμη περισσότερο. Υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρώτα καταλόγιζαν μύρια όσα στον πρωθυπουργό και μετά τον χειροκρότησαν όρθιοι! Προβεβλημένα στελέχη το ΠΑΣΟΚ τον περιέγραφαν ως πηγή των δεινών και μετά δήλωναν την πεποίθηση τους στον ιστορικό ρόλο του- πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Ενώ του έλεγαν πόσο μεγάλος πολιτικός είναι, του έδειχναν πόρτα της εξόδου. Ενώ τον έσπρωχναν προς τα αποδυτήρια, ανακοίνωνε με μεγαλοψυχία ότι αυτοθυσιάζεται. Γιατί να θυσιαστεί αφού είναι ο σωτήρας της χώρας; Ή ο Γ. Παπανδρέου έκανε καλά τη δουλειά του ως Πρωθυπουργός και πρέπει να μείνει. Ή δεν την έκανε και πρέπει να φύγει. Την παράσταση στη Βουλή γιατί την έδιναν;

Το θλιβερότερο θέαμα όμως προσέφεραν ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Τόσο η πλευρά Παπανδρέου όσο και οι δελφίνοι τους χρησιμοποιούσαν αυτές τις ημέρες σαν πιόνια. Τους έβαζαν να κάνουν ηρωικές δηλώσεις καταψήφισης της κυβέρνησης και μετά τους υποχρέωσαν να βάλουν την ουρά κάτω από τα σκέλια και να την ψηφίζουν. Εξόρκιζαν τις πρόωρες εκλογές με το επιχείρημα ότι θα οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλουνε εκλογές γιατί δεν θα μπορούν να κάνουν προεκλογικό αγώνα. Δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν τώρα στο δρόμο. Πού να πάνε σε προεκλογικές συγκεντρώσεις και να τάζουν πάλι στους πάντες τα πάντα. Θέατρο σκιών. Ή μάλλον οι σκιές των σκιών επί σκηνής. Κυριολεκτικά. Αντί για καθαρές κουβέντες και καθαρές λύσεις, θεσμοθετήθηκαν η ίντριγκα, τα ψέματα, η υποκρισία, η παραπλάνηση και ο αμοραλισμός.

Εμφανίζονταν στο βήμα με σπαραξικάρδιας κραυγές για τη σωτηρία της  χώρας και μετά πήγαιναν σε γιάφκες και όργιζαν στην ίντριγκα, για τη δική τους σωτηρία. Έκαναν αυτοκριτική και μιλούσαν για τις ευθύνες "όλων μας". Αλλά δεν έκαναν τίποτε για δείξουν ότι το εννοούν- να παραιτηθούν για παράδειγμα. Συγκεκριμένες φιγούρες που πρωταγωνίστησαν στα χρόνια της καλοπέρασης, εμφανίζονται τώρα αγωνιούντες για το μέλλον (τους). Αυτό το τριήμερο τραυμάτισε ακόμη περισσότερο τη σακατεμένη ελληνική Δημοκρατία. Αλλά τείνει να αφήσει και ανάπηρη τη χώρα στην Ευρώπη. Βγαίνοντας από το προεδρικό μέγαρο ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι η υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου είναι προϋπόθεση για την παραμονή της χώρας στο Ευρώ; Αυτό γιατί δεν το είπε η κυβέρνηση όταν ανακοίνωνε την απόφαση και πάντως πριν από τις Κάνες;

ΠΗΓΗ: http://www.protagon.gr