Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Αϊ-Βασίλη, μήπως είσαι μούφα;

Αγαπηµένε µου - λέµε τώρα! - Αϊ-Βασίλη,

Κατ' αρχάς άσε τις αηδίες με την καμινάδα, διότι πρώτον δεν έχω καμινάδα και δεύτερον και να είχα θα είχες στουμπώσει και δεν υπήρχε περίπτωση να σε απεγκλωβίσουμε από κει μέσα.
Χτύπα το κουδούνι κι έλα κάτσε να συζητήσουμε σαν άνθρωποι.
Τώρα εσένα ακριβώς «άνθρωπο» δεν σε λες, αλλά ό,τι είσαι τέλος πάντων.
Κι αφού με πέτυχες άγρυπνη με την εισφορά στο χέρι, να σε τρατάρω ένα γάλα 0% λιπαρά, γιατί έτσι που σε βλέπω και υπέρβαρο και μελιτζανή, σε κόβω για τη χαρά της χοληστερόλης.
Κι επειδή σέρνονται και στεφανιαίες εσχάτως, δεν είμαστε τώρα για να παίρνω το 166 και να τους λέω «ο Αϊ-Βασίλης ξεράθηκε στο σαλόνι μου», γιατί θα αλλάξουν συκώτι οι εν εφεδρεία τραυματιοφορείς.

Αϊ-Βασίλη, μην το πάρεις προσωπικά, αλλά έχω τη φριχτή υποψία ότι είσαι μεγάλη μούφα.
Απ' ό,τι ξέρω, σύμφωνα με την παράδοση, εσύ ήσουνα μια χαρά παλικάρι ψηλόλιγνο σαν τα κρύα τα νερά!
Πώς ήρθες κι έγινες ντουλάπα τρίφυλλη;
Επίσης για μας τους ορθόδοξους είσαι ταυτισμένος με τη φιλανθρωπία, όχι με playstation και την Μπάρμπι μπαλαρίνα.
Πώς σε καταντήσανε έτσι, χαρά μου;
Τι σε ταΐζει αυτή η καλοκάγαθη χοντρούλα σύζυγος που βλέπω στις αμερικάνικες ταινίες;
Όλο το τζανκ απ' τους καταλόγους ντελίβερι εσύ το σαβουρώνεις;

Κάτσε, μη στέκεσαι όρθιος.
Πρώτα απ' όλα να συστηθούμε.
Εμένα Έλενα με λένε, σου 'χα στείλει και κάτι γράμματα…
Αλλά να χαρείς μην κάνεις «χο χο χο» και καλά πως με θυμήθηκες, γιατί τα νεύρα μου είναι πολύ κλονισμένα μετά το Μνημόνιο.
Σου συστήνομαι, λοιπόν.
Αλλά μήπως να μου συστηθείς κι εσύ;
Πώς σε λένε; Βασίλη; Ή Νικόλα;
Γιατί οι αλλοδαποί και οι αλλόφυλοι σε αποκαλούν «St. Nicholas».
Και εξ όσων γνωρίζω, μόνο οι κακοποιοί έχουν πολλά ονόματα!
Και σου δίνουν κι επίθετο. Κλάους. Σάντα Κλάους. Δηλαδή, τη γυναίκα σου πώς τη λένε; Μαρίκα Κλάους; Ρεζιλίκια πράγματα;

Δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά τα 'χουμε κάνει μπάχαλο μεταξύ Ορθοδοξίας και δυτικής κουλτούρας.
Κόκκινη στολή, λευκή γενειάδα, έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι (τι τραβάν κι αυτά τα ζωντανά!), ο σάκος με τα δώρα - που ζήτημα αν χωράει ένα σετ τουβλάκια και δέκα μαρκαδόρους.
Κι εκεί στον Βόρειο Πόλο έχεις, μαθαίνω, το εργαστήρι σου - τώρα παίζει να το μεταφέρεις Βουλγαρία όπου τα μεροκάματα είναι της ξεφτίλας.

Ψάχνοντάς το λίγο το θεματάκι ανακαλύπτω πως αυτή η εικόνα του πασίχοντρου με τη γούνα (καμιά οικολογική συνείδηση πια;) πρωτοεμφανίζεται σε ένα ποίημα με τον τίτλο «A visit from St. Nicholas», που δημοσιεύτηκε το 1823.
Από κει πήρε μπρος αυτή η κολοσσιαία βιομηχανία ονείρου.
Έπειτα, μια εταιρεία αναψυκτικών η «White Rock Beverages» (δεν υπάρχει πια) σε χρησιμοποίησε το 1915 για να πουλήσει μεταλλικό νερό, και το 1923 τζίντζερ-έιλ.
Δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή είναι σοβαρή αφετηρία για έναν άγιο που σέβεται τον εαυτό του.

Κάτσε, μη στέκεσαι όρθιος και να ξέρεις, με πόνο ψυχής σου τα λέω όλα αυτά.
Γιατί ειδικά στην Ελλάδα του 2011, θα μας ήσουνα πολύ πιο χρήσιμος από τρόικες και δου νου του.
Μακάρι να διάβαζες τα γράμματα των παιδιών.
Μακάρι να τους έφερνες κόκκινα ποδηλατάκια, κούκλες, τρενάκια κι ό,τι τραβάει η ψυχούλα τους.
Και μια που θα έκανες τον κόπο, δεν θα μας χάλαγε να έριχνες στο σάκο και κάνα κιλό ρύζι, τίποτα μακαρόνια, καμιά τυροκαυτερή.
Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν σηκώνουν αστεία.

Άγιε Βασίλη, να μη σε κρατάω άλλο.
Εγώ καθάρισα με τα παιδικά μου όνειρα.
Κι αυτά καθάρισαν μαζί μου.
Τα έκλεισα τα τεφτέρια μου - όσο κι αν με πόνεσε.
Αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, μια κάποια φωνούλα μέσα μου επιμένει ότι υπάρχεις.
Γι' αυτό, κάνε μου μια χάρη, Άγιε μου Βασίλη, Νικόλα, Μπάμπη, όπως γουστάρεις τέλος πάντων.
Κάνε μου μια τελευταία χάρη.
Τα παιδιά και τα μάτια σου!
Αυτά είναι το μέλλον μας, αυτά είναι η ζωή μας.
Κι αυτά δεν χαμογελούν.
Όχι πια.
Κάνε μου μια τελευταία χάρη, απόδειξέ μου ότι δεν είσαι μούφα.
Απόδειξε μου ότι είσαι αληθινός.
Έστω και τώρα.
Έστω και την ύστατη στιγμή…
Χρόνια πολλά.


Ένα κοριτσάκι που το λέγαν Έλενα

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Την υπόθεση των CDS ερευνούσαν οι παραιτηθέντες εισαγγελείς !!!


Ο κ. Πεπόνης
Τον Ευ. Βενιζέλο δείχνουν ως υπεύθυνο για την παραίτησή τους οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς Σπύρος Μουζακίτης και Γρηγόρης Πεπόνης οι οποίοι με το έργο τους είχαν προκαλέσει πολλά και μεγάλα συμφέροντα. Σύμφωνα με την επιστολή παραίτησής τους, επικαλούνται νομοθετική ρύθμιση η οποία ουσιαστικά θα τους οδηγούσε προς την έξοδο από το δικαστικό σώμα. Ποιος προωθεί αυτή τη ρύθμιση;
Μα φυσικά ο συνταγματολόγος κ. Βενιζέλος; Γιατί το κάνει αυτό; Ας τον ρωτήσει κάποιος αν και αυτός θα επικαλεστεί άλλους λόγους, όπως ότι θέλει να βάλει ανώτερους δικαστικούς για παράδειγμα.
Η ουσία είναι ότι οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς έμαθαν ότι θα τους «σουτάρουν» και αποφάσισαν την ηρωική έξοδο καταγγέλλοντας αφενός την πρωτοβουλία για τη νομοθετική ρύθμιση και αφετέρου ότι δεν τους βοήθησε κανείς και δεν τους παρασχέθηκε η υλικοτεχνική υποδομή που χρειάζονταν.
Η ουσία είναι ότι, ασχέτως με την κατάληξη που είχαν οι υποθέσεις των μεγαλο-οφειλετών, όλος ο κόσμος επικροτούσε τη δουλειά που είχαν κάνει Μουζακίτης και Πεπόνης.
Ο κ. Βενιζέλος όμως θα πρέπει να μας εξηγήσει γιατί έτσι ξαφνικά τον έπιασε η πρεμούρα να τους αντικαταστήσει τη στιγμή που διεξάγονταν πολύ κρίσιμες έρευνες για το ρόλο του ΣΔΟΕ και των εφοριακών.
Ο κ. Μουζακίτης
Η επιστολή παραίτησης των εισαγγελέων αναφέρει:
«Παρά το γενικότερα αρνητικό κλίμα και με πλήρη επίγνωση της ιδιάζουσας σχέσης μεταξύ της νεοελληνικής πραγματικότητας και του εν Ελλάδι αναπτυσσόμενου οικονομικού εγκλήματος, αποδεχτήκαμε ασμένως τον διορισμό μας εμφορούμενοι από ειλικρινή διάθεση προσφοράς και βαθιά προσήλωση στο υπηρεσιακό καθήκον μας. Δεν επιδιώξαμε να γίνουμε αρεστοί ούτε να εξασφαλίσουμε ανοχές των παντός είδους πολυποίκιλων οικονομικών συμφερόντων έναντι των οποίων η συγκρουσιακή μας πορεία με γνώμονα τη νομιμότητα ήταν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. Ήδη με νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί και μας κοινοποιήθηκε όλως προφασιστικά και με δήθεν επιχειρήματα ως αιτιολογία επιχειρείται η αντικατάσταση μας και η απαλλαγή από την παρουσία μας. Επειδή ουδέποτε επιδιώξαμε θέσεις και αξιώματα δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ´ υπαγόρευση πολλώ μάλλον δε, δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε άλλοθι και μια θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα πολυποίκιλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλώνυμους εκφραστές τους που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στη γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος.»
Οι δυο εισαγγελείς υπέβαλλαν την παραίτησή τους στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ιωάννη Τέντε.
Ο κ. Πεπόνης, είναι ο οικονομικός εισαγγελέας που έχει στα χέρια του την περιβόητη λίστα με τα ονόματα των οφειλετών του δημοσίου, τα χρέη των οποίων ξεπερνούν τις 150.000 ευρώ. Την επιλογή του κ. Πεπόνη για την θέση του οικονομικού εισαγγελέα με αναπληρωτή τον κ. Σπύρο Μουζακίτη έκανε το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο σε εκτέλεση του σχετικού νόμου του υπουργείου Οικονομικών.
Ποιές υποθέσεις ερευνούσαν οι δυο εισαγγελείς
Έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε κάποιες από τις υποθέσεις που χειρίστηκαν τελευταία οι δύο εισαγγελείς. Όπως για παράδειγμα οι καταγγελίες για συμμετοχή υψηλά ιστάμενων προσώπων σε εταιρεία που εμπλέκεται με τα CDS τα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων.
Επίσης ερευνούσαν υποθέσεις όπως οι καταγγελίες για παραποίηση των στοιχείων του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από την ΕΛΣΤΑΤ, οι καταγγελίες του πρώην υφυπουργού οικονομικών Δημήτρη Κουσελά για την ύπαρξη λίστας φοροφυγάδων την οποία δεν αξιοποίησε ο κ. Βενιζέλος (τελικά ο κ. Κουσελάς έκανε πίσω), οι καταγγελίες Σπινέλη για ύπαρξη παραμηχανισμού εντός του υπουργείου που αδρανοποιεί την διαδικασία είσπραξης προστίμων, που επιβλήθηκαν, μέσω του προγράμματος ΗΦΑΙΣΤΟΣ, αλλά και οι καταγγελίες για τις παράνομες «εκπτώσεις» (4-4-2) που εφαρμόζουν εφοριακοί για τις πληρωμές οφειλών στο Δημόσιο.
Τέλος, φήμες στο δικαστικό χώρο έκαναν λόγο για δύο – τρία πολύ μεγάλα ονόματα μεγαλο-οφειλετών τα οποία έπρεπε να φορέσουν χειροπέδες.

Μπράβο ρε εκεί στο ΠΑΣΟΚ.Κατάφερατε να φτάσει ο κατώτατος μισθός στα 600 ευρώ

Πριν από μόλις 3 χρόνια, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ , που πολλοί από αυτούς σήμερα είναι υπουργοί, έπαιρναν σβάρνα τα κανάλια και φώναζαν για την γενιά των 700 ευρώ.
Το τι είχε ακούσει ο Καραμανλής δεν λέγεται.
Η πραγματικότητα δείχνει τελικά, πως όλοι αυτοί οι ΠΑΣΟΚοι που έτρεχαν από κανάλι σε κανάλι ,έλεγαν ψέματα.
Στόχος τους ήταν να αρπάξουν την ψήφο μας προκειμένου μετά να μας βυθίσουν στη δυστυχία.


ΟΛΟΙ ήξεραν πως λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν.
Έτσι ,ενώ οι εργοδοτικές οργανώσεις και η... ΓΣΕΕ αναμένεται να καθίσουν- υπό το βλέμμα της τρόικας- στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με στόχο να βρουν λύσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων (λύσεις που συνήθως ζημιώνουν τους εργαζόμενους), οι εργαζόμενοι θα αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα: από την 1η Ιανουαρίου 2012, ο βασικός μισθός στην Ελλάδα μειώνεται ακόμη περισσότερο στα 600 ευρώ.


Τι και αν το κείμενο που υπέγραψαν οι κοινωνικοί εταίροι προβλέπει ότι ο νεοπροσλαμβανόμενος πρέπει να αμείβεται τουλάχιστον με 751,4 ευρώ μετά και την πενιχρή αύξηση που έγινε την 1η Ιουλίου του 2011; 
Αυτό το ποσό αποτελεί τις μεικτές αποδοχές.
Μετά την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και τη μείωση του αφορολογήτου στις 5000 ευρώ, αυτό που θα απομένει στον εργαζόμενο είναι το ποσό των 600 ευρώ και 80 λεπτών.
Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση αντιστέκεται σθεναρά στο ενδεχόμενο να «αγγίξει» η τρόικα τον κατώτατο μισθό που προβλέπει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. 
Ενώ όμως όλοι κοιτούν τις ονομαστικές αποδοχές, την ίδια ώρα το ασφαλιστικό ταμείο και η εφορία κάνει τη… βρώμικη δουλειά. 


Και να με ποιον τρόπο:
-Τον Ιανουάριο του 2011, ο κατώτατος μισθός με βάση την ΕΣΣΕ ήταν 739,56 ευρώ. Ο εργαζόμενος πλήρωνε τις ασφαλιστικές του εισφορές με συντελεστή 16% και έπαιρνε στα χέρια του 621 ευρώ. 
Φόρο δεν πλήρωνε διότι το κάλυπτε το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ.


-Τον Ιούλιο του 2011, επήλθαν τρεις αλλαγές. 
Σε εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που υπεγράφη το 2010, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε με βάση τον ευρωπαϊκό πληθωρισμό και διαμορφώθηκε στα 751,39 ευρώ. 
Την ίδια ώρα όμως, η κυβέρνηση αύξησε τις εισφορές του εργαζόμενου κατά 0,5% (από το 16% στο 16,5%) και μείωσε το αφορολόγητο στις 8000 ευρώ. 
Έτσι, παρά την ονομαστική αύξηση, ο εργαζόμενος κατέληξε να παίρνει στα χέρια του τα ίδια δηλαδή 621,9 ευρώ. 
Η μείωση του αφορολογήτου και η αύξηση της ασφαλιστικής εισφοράς εξαφάνισαν ολόκληρη την αύξηση.


-Από την 1η Ιανουαρίου 2012, ενεργοποιείται το καινούργιο αφορολόγητο των 5000 ευρώ. 
Εξαιτίας αυτής της μείωσης, παρακράτηση φόρου θα γίνεται πλέον ακόμη και σε αυτόν που αμείβεται με το χαμηλότερο μισθό που προβλέπει ο νόμος. 
Η παρακράτηση φόρου θα διαμορφωθεί στα 26,62 ευρώ τον μήνα και οι καθαρές αποδοχές θα περιοριστούν στα 600,79 ευρώ. 
Αν κάποιος είναι παντρεμένος θα παίρνει στα χέρια του 657,36 ευρώ καθαρά ενώ ακόμη και ο παντρεμένος με προϋπηρεσία 9 ετών, θα εισπράττει τελικώς 806,52 ευρώ (από 1037,13 ευρώ που είναι οι μεικτές αποδοχές όπως προβλέπονται από την ΕΣΣΕ).


Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. 
Τώρα μένει να φανεί πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων και αν θα εμμείνει η τρόικα στις πιέσεις για τη μείωση του ονομαστικού βασικού μισθού.
Αυτή τη φορά, στο τραπέζι θα πέσει και το θέμα της μείωσης του μη μισθολογικού κόστους το οποίο έχει φτάσει να είναι στην Ελλάδα από τα υψηλότερα –αν όχι το υψηλότερο- στην Ευρώπη.
Όταν οι κρατήσεις στον κατώτατο μισθό ξεπερνούν πλέον το 20% τι άλλο χρειάζεται να πει κανείς;
ΠΗΓΗ: http://kafeneio-gr.blogspot.com 

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Ανωμαλίες...

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου

Άλλο δημοφιλής, άλλο υπεύθυνος...


Του Μιχάλη Ιγνατίου
Δεν με εξέπληξε η παρέμβαση του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου, εναντίον της διεξαγωγής εκλογών. 
Και ομολογώ ότι την ανέμενα, και το συζητήσαμε στη διάρκεια της καθιερωμένης συνάντησης με ομάδα φίλων στην Ουάσιγκτον. 
Βέβαια, ουδείς είχε αμφιβολία ότι ο κ. Στεφανόπουλος θα ήταν ένας από αυτούς που θα επιστρατεύονταν για να παραμείνει στην πρωθυπουργία ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, καθώς, εάν έχει κάποιος υπομονή να εξετάσει την πορεία του στο Προεδρικό Μέγαρο, θα διαπιστώσει ότι ήταν πάντα διατεθειμένος για «εξυπηρετήσεις».

Η παρέμβασή του είναι απαράδεκτη, είναι κίνηση που παραβιά­ζει τις δημοκρατικές διαδικασίες. 
Και αποτελεί χτύπημα για τη Δημοκρατία, διότι η παρέμβαση προέρχεται από έναν πολιτικό που τίμησε ο λαός της Πάτρας, ψηφίζοντάς τον σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις. 
Η αλήθεια είναι ότι καταψηφίστηκε όταν δημιούργησε το δικό του κόμμα, τη διαλυμένη τώρα ΔΗΑΝΑ, προφανώς επειδή οι Έλληνες ψηφοφόροι –ειδικά αυτοί της ΝΔ– του γύρισαν μαζικά την πλάτη.

Διετέλεσε υπουργός χωρίς να αφήσει έργο και, όταν ο λαός τον έστειλε οριστικά στη σύνταξη, ο τότε πρόε­δρος της ΠΟΛΑΝ τον επανέφερε στο πολιτικό προσκήνιο, προτείνοντας την υποψηφιότητά του για το ανώτατο πολιτεια­κό αξίωμα. 
Μετά το άρθρο στην Καθημερινή, ο κ. Σαμαράς σίγουρα θα έχει μετανιώσει...

Πάντα μου έκανε εντύπωση όταν διάβαζα τη φράση ότι ο κ. Στεφανόπουλος είναι «ένας εκ των δημοφιλέστερων Ελλήνων πολιτικών». 
Η αλήθεια είναι ότι η δημοφιλία μετριέται στις κάλπες και όχι στις δημοσκοπήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι «πειραγμένες» και αποτελούν εργαλεία δημιουργίας κακών ή καλών –στην περίπτωση του κ. Στεφανόπουλου και του κ. Παπαδήμου– εντυπώσεων. 
Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν έφυγε από το «μαντρί» της ΝΔ, πάτωσε κυριολεκτικά, ενώ ο κ. Παπαδήμος δεν έχει δοκιμαστεί στην κάλπη. 
Και είμαι βέβαιος πως δεν θα τολμήσει να το επιδιώξει ποτέ και θα μπορούσα να σας απαριθμήσω χιλιάδες λόγους για τους οποίους θα αναζητά και τη δική του ψήφο.

Το 2004, ο κ. Στεφανόπουλος είχε διακριθεί ανάμεσα σε αυτούς που ζήτησαν από τους Έλληνες της Κύπρου να αυτοκτονήσουν, αποδεχόμενοι το φιλοτουρκικό και ρατσιστικό Σχέδιο Ανάν. 
Δεν είχε κανένα λόγο να ταχθεί εναντίον του Ελληνισμού της Κύπρου και το έπραξε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου, οι οποίοι –μαζί με τον κ. Σαμαρά– τον ανέστησαν πολιτικά. 
Αν μελετήσει εκείνο το απαράδεκτο κείμενο του κ. Κόφι Ανάν –διότι το 2004 δεν το διάβασε καν– δεν θα νιώσει περηφάνια για την επιλογή που έκανε.

Είναι τρομακτικό, πάντως, να εισηγείται μη διεξαγωγή εκλογών ένας πολιτικός που επιλέχθηκε για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα και ο οποίος έπρεπε να είναι προστάτης και σύμβολο της Δημοκρατίας. 
Η πράξη του δείχνει πάνω απ’ όλα ανευθυνότητα, διότι αδυνατώ να πιστέψω πως αποτελεί μέρος ενός σχεδίου, που δεν θα επιτρέψει στο λαό να εκφράσει με την ψήφο του την οργή για όλ’ αυτά που αποφασίζονται στο εξωτερικό και εκτελούνται χωρίς ίχνος ευαισθησίας από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, οι οποίοι αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τα απαράδεκτα που συντελούνται στην Ελλάδα.

Οι λέξεις που χρησιμοποιεί στο άρθρο του ο κ. Στεφανόπουλος εί­ναι προσβλητικές για το λαό. 
Και εάν το πρόβλημά του είναι οι πολιτικοί, δεν πρέπει να παραπονείται. 
Είναι και ο ίδιος εικόνα και ομοίωσή τους...

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Αυτοεκτίμηση...

Του Πέτρου Τσιολάκη

Είναι συνένοχοι στην καταστροφή


Ο Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Γιάννης Μιχελάκης, αναφερόμενος στα όσα είπε χθες ο υπουργός κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο ένας μετά τον άλλο, οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ομολογούν κυνικά ότι ήταν καταστροφική η πολιτική των κυβερνήσεών τους. Αναμασούν ξαφνικά όσα έλεγε ο Πρόεδρος της  Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς, εδώ και δυο χρόνια, όταν οι ίδιοι προσπαθούσαν να τον λοιδορήσουν. Τώρα, κάνουν μαύρο απολογισμό. Είναι, όμως, πολύ αργά για δάκρυα για όλους εκείνους που χειροκροτούσαν το μνημόνιο, στήριζαν τις πολιτικές του και συναποφάσιζαν την εγκληματική εξαγγελία δημοψηφίσματος. 
Ο κ. Σαχινίδης ομολογεί ότι, άλλη μια φορά, έπεσαν έξω σε όλα.
Ενώ ο κ. Χρυσοχοΐδης, ανάμεσα στ’ άλλα, είπε χθες, ότι :
“Έχουμε μεγάλη ευθύνη”, ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Έπρεπε να αποφύγουμε το μνημόνιο”.
Έπρεπε να εξασφαλίσουμε γρήγορο δανεισμό».
Δεν διαπραγματευτήκαμε σωστά”.
Αποδειχθήκαμε πλήρως ανίκανοι στη διαχείριση των υποχρεώσεων που είχαμε αναλάβει”.
“Όχι απλώς καθυστερήσαμε, αλλά κάναμε χειρότερα πράγματα, μοιράζοντας ως επιδόματα λεφτά που δεν είχαμε”.
O κ. Χρυσοχοΐδης αναγνωρίζει ότι δυσφημούσαν τη χώρα με αποτέλεσμα “να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η εικόνα”,  “να μας επιτεθούν οι αγορές” και “να έρθει η καταστροφή”.
Λέει ακόμη ότι “δεν πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο κακό που έγινε τα δύο προηγούμενα χρόνια”.
Μετά από αυτά, διερωτάται κανείς:
Μπορούν οι υπαίτιοι να εξασφαλίσουν πως δεν θα ξαναγίνει τέτοιο κακό;
Δεν μετείχαν όλοι στις κρίσιμες αποφάσεις;
Έχουν συναίσθηση τι σημαίνει να δηλώνουν συνένοχοι καταστροφής;
Αν τα έβλεπαν τόσο καιρό, γιατί σιωπούσαν;
Αν δεν τα έβλεπαν, ποιος να τους εμπιστευτεί τώρα;
Ζούσαν ή ζουν σε άλλη χώρα;».  

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Υπέρ Καραμανλή λόγος: οι εχθροί που έκανε

Του Γιώργου Λακόπουλου
Δείξε μου τους εχθρούς σου να  σου πω ποιος είσαι. Στην πολιτική πολύ συχνά μπορείς να αξιολογήσεις κάποιον καλύτερα, μελετώντας τους αντιπάλους του. Και το τέλος τους.


Ας πάρουμε τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Η θητεία του αποτιμήθηκε αρνητικά στις εκλογές του 2009. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που  εντυπωσιάζει: έφτασε ως εκείνες τις εκλογές ως ο κατ’ εξοχήν πολιτικός, του οποίου η δημόσια εικόνα διαμορφώθηκε κυρίως από τους αντιπάλους του. Χωρίς όμως κανείς να ενδιαφερθεί ιδιαίτερα για την εικόνα των αντιπάλων του-ούτε ο ίδιος.


Δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στο μοντέλο διακυβέρνησης και τις επιλογές που έκανε. Αλλά αυτό έγινε με τον τρόπο που προτιμούσαν οι επικριτές του. Χωρίς κανείς να δώσει σημασία στους ίδιους και τα κίνητρά τους. Συνήθως αυτά προκύπτουν από τη δεύτερη ανάγνωση. Αλλά απασχολημένοι καθώς ήμασταν τα δυο τελευταία χρόνια με άλλα θέματα, δεν είχαμε χρόνο για μια δεύτερη ανάγνωση εκείνης της περιόδου. Οι ίδιες οι εξελίξεις όμως προεξοφλούν ότι αυτή η ανάγνωση θα γίνει. 


Ήδη όσο η απόσταση από την περίοδο που κυβερνούσε ο Καραμανλής μεγαλώνει τόσο πιο εύκολα μπορεί να σκεφθεί κανείς ότι όσα λάθη και να έκανε, δεν μπορεί, κάτι καλό πήγαινε να κάνει και βρέθηκε στα μαρμαρένια  αλώνια με συγκεκριμένους κύκλους ισχύος. Ο Καραμανλής πήγε στις εκλογές του 2009 με το πιο αντιδημοφιλές πρόγραμμα που υπήρξε ποτέ: ψηφίστε με να επιβάλλω λιτότητα. Σε δεύτερη ανάγνωση: δώστε μου την ευκαιρία να κάνω ό,τι έπρεπε ήδη να είχε γίνει. Δεν του την έδωσαν. Οι ψηφοφόροι δεν δέχθηκαν ότι έτσι θα σωθεί η οικονομία. Άλλωστε «λεφτά υπήρχαν».


Το εύρος της ήττας επέτρεψε στον νικητή να του χρεώσει τα πάντα, ώστε να  φορτιστεί ακόμη πιο αρνητικά το όνομά του. Άλλωστε από καιρό η αφήγηση της θητείας του από τα μίντια, δεν είχε πάντα σχέση με την αλήθεια. Η ισχύς του κράτησε πάνω από μια δεκαετία. Έχασε τις εκλογές και διέβη την έρημο. Αλλά δημόσια δεν μίλησε. Γιατί; Ίσως δεν είχε κάτι να πει. Ίσως δεν  υπήρχε ακροατήριο. Ίσως ήξερε ότι αν μιλήσει θα υποστεί βλάβη η χώρα. Παρέδωσε την ηγεσία και επέλεξε τις χαμηλές πτήσεις. Ωστόσο στις -ανεπιτήδευτες- εκμυστηρεύσεις του, οι συνομιλητές του διέκριναν ότι υπάρχει πολύς Καραμανλής μέσα στον Καραμανλή. 


Παρένθεση. Όσοι τον ξέρουν καλά, λένε ότι «ο Καραμανλής είναι πολιτικός των εκμυστηρεύσεων». Εκθέτει τις σκέψεις του, χωρίς «δήθεν» και  «καθωσπρεπισμούς» στο λόγο του. Από αυτή την άποψη η ΝΔ δεν του πήγαινε. Όπως δεν του πήγαινε και από άλλες άλλωστε. Πχ. ο Στέφανος Τζουμάκας αποκάλυψε κάποτε ότι «ο Καραμανλής ήταν στο Πολυτεχνείο». Πόσο εύκολο ήταν να ηγείται ενός κόμματος που προήλθε από την ΕΡΕ; Κλείνει η παρένθεση.


Μετά την αποτυχία Παπανδρέου όλο και περισσότεροι ψάχνονται: «μήπως είχε δίκιο ο Καραμανλής;» Σε τι; Αν την επομένη των εκλογών εφαρμόζονταν τα μέτρα που πρότεινε, δεν θα είχε συγκρατηθεί το «έλλειμμα του 2009 ώστε να μη φτάσει η χώρα στον όλεθρο; Σε αυτό πια δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση. Αλλά η ιδέα της δεύτερης ανάγνωσης επιστρέφει όλο και πιο προκλητικά.


Ο Καραμανλής έχει καλή σχέση με τον πολιτικό χρόνο - τον έχασε μόνο στη Θεσσαλονίκη. Και στην πολιτική όλα κρίνονται στο χρόνο. Πχ. σε τελευταίες  δημοσκοπήσεις έρχεται ψηλά σε δημοτικότητα. Ταυτόχρονα στην επικαιρότητα εμφανίζονται νέες πτυχές για το Βατοπαιδι, τα Δεκεμβριανά, τους Αμερικανούς και τους Ρώσους, τους αγωγούς και το Βουκουρέστι. Αν αποδειχθούν βάσιμες -με ντοκουμέντα– τότε τα πράγματα θα πάρουν άλλες διαστάσεις. Μια τέτοια διάσταση θα οδηγήσει ενδεχομένως σε αυτό που  έλεγε ο Αμερικανός πολιτικός Εντουαρντ Μπραγκ: «Περισσότερο τον αγαπούν για τους εχθρούς που έκανε»

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Όταν η τρόικα αθωώνει τον εαυτό της...


Του Σταύρου Λυγερού
Όταν ψηφιζόταν το Μνημόνιο η τρόικα και η κυβέρνηση Παπανδρέου είχαν υποσχεθεί ότι στο τέλος του 2011 - αρχές του 2012 η Ελλάδα θα επέστρεφε στις αγορές και σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. 
Αντ’ αυτού, η οικονομία βυθίζεται στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Αυτό δεν οφείλεται σε φυσική καταστροφή. 
Είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκήθηκε την περασμένη διετία.

Η ευρισκόμενη στην πλεονεκτική θέση του εντολοδότη τρόικα ισχυρίζεται ότι για την κατάσταση δεν φταίει η συνταγή της, αλλά ο τρόπος που εφαρμόστηκε. 
Τελευταίο δείγμα αυτοαθώωσης είναι η ομιλία Τόμσεν. 
Ας σημειώσουμε παρενθετικά ότι η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση Παπανδρέου αποδεχόταν τις εντολές τους άρεσε στους δανειστές. 
Τους εξόργιζαν, όμως, η ολιγωρία και η ασυνέπειά της. 
Στην πραγματικότητα οι δύο αυτές επιφανειακά αντιφατικές συμπεριφορές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Εκτός αυτού, την ύφεση δεν την προκάλεσαν αποκλειστικά και μόνο η ασυνέπεια, η ολιγωρία και τα ολέθρια λάθη της κυβέρνησης Παπανδρέου. 
Δεδηλωμένος στόχος της τρόικας δεν ήταν μόνο η δραστική μείωση του ελλείμματος. 
Ήταν και η εσωτερική υποτίμηση, μέσω της οποίας υποτίθεται θα αποκαθιστούσε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. 
Εσωτερική υποτίμηση, όμως, γίνεται μόνο με την πρόκληση ύφεσης. 
Με άλλα λόγια, η ύφεση ήταν σκοπός και όχι απροσδόκητη παρενέργεια της εφαρμοζόμενης θεραπείας - σοκ. 
Απλώς, η ύφεση προσέλαβε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως είχαν εξ αρχής προειδοποιήσει όσοι έβλεπαν καθαρά τα πράγματα.

Ο εγκλωβισμός της οικονομίας στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, εκτός από το οικονομικο-κοινωνικό κόστος, εκτροχιάζει και το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. 
Η ύφεση προκαλεί μείωση εσόδων και αύξηση δαπανών. 
Επιπλέον, οξύνει το κλίμα οικονομικής ανασφάλειας το οποίο προκαλεί περαιτέρω εσωστρέφεια, με αποτέλεσμα η οικονομία να εγκλωβίζεται σε καθοδικό φαύλο κύκλο. 
Με άλλα λόγια, η κατάσταση θυμίζει σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.

Οι δανειστές αντιλαμβάνονται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. 
Προσπαθούν να καταστήσουν την Ελλάδα ελκυστική για το ξένο κεφάλαιο, μετατρέποντάς την σε χώρα ευκαιριών, αφενός λόγω της εκποίησης ακινήτων και επιχειρήσεων και αφετέρου λόγω του χαμηλού κόστους εργασίας. 
Μια τέτοια Ελλάδα μπορεί να είναι το όραμα της τρόικας, αλλά όχι των Ελλήνων. 
Εκτός αυτού όμως, η Ελλάδα δεν πρόκειται να προσελκύσει σημαντικές ξένες επενδύσεις μόνο επειδή θα μειώσει το κόστος εργασίας. 
Είναι στρατηγικό λάθος να προσπαθήσει να γίνει ανταγωνιστική με βάση το κόστος εργασίας, όταν δίπλα της έχει τη Βουλγαρία, την Τουρκία και παραδίπλα την Αίγυπτο. 
Ανταγωνιστική θα γίνει αξιοποιώντας τα ουκ ολίγα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. 
Οι δανειστές εφαρμόζουν τη γνωστή συνταγή του ΔΝΤ. 
Ήταν καθήκον της ελληνικής πολιτικής ελίτ να επεξεργασθεί και να εφαρμόσει ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης, που να ταιριάζει στην ελληνική οικονομία. 
Η πολιτική ελίτ, όμως, είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr

Καταδικάστηκαν 18 αγρότες για το μπλόκο του Ορμενίου

Καταδικάστηκαν παρά την αθωωτική πρόταση του εισαγγελέα.
Σε έξι μήνες φυλάκιση καταδικάστηκαν 18 αγρότες, οι οποίοι κατηγορούνταν για παρακώλυση συγκοινωνιών κατ’ εξακολούθηση για το μπλόκο του Ορμενίου το 2010.
Η απόφαση του μονομελούς πλημμελειοδικείου Ορεστιάδας έχει ανασταλτικό χαρακτήρα, όμως πάγωσε τους κατηγορούμενους και όσους βρέθηκαν την Παρασκευή το πρωί στα δικαστήρια Ορεστιάδας προκειμένου να τους συμπαρασταθούν.
Στους αγρότες συμπαραστέκεται εμπράκτως ο δικηγορικός σύλλογος Ορεστιάδας, ο οποίος όρισε δικηγόρους το σύνολο των κατηγορουμένων.

Σαν πρώτη αντίδραση, η ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων Έβρου «Η ενότητα» καλεί τους αγρότες και τους κατοίκους της περιοχής σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την ερχόμενη Τρίτη στις 11 το πρωί στην αγροτική τράπεζα Ορεστιάδας.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Καλό ταξίδι, Γιάννη Βαγενά

Τον Γιάννη Βαγενά τον γνώρισα κάπου στα 1994 όταν, ως διευθυντής του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Ιωάννη Ρέντη, δέχτηκα την επίσκεψη ενός ευγενέστατου κυρίου, του Σχολικού Συμβούλου της περιφέρειάς μας.
Η συνεργασία μας ήταν άψογη και απολάμβανε της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης όλων των δασκάλων.

Ήταν ένας Σχολικός Σύμβουλος που τον ενδιέφερε η ουσία εκτός από τον τύπο, το πού παρεχόταν η εκπαίδευση κι όχι μόνο το πώς, που δεν έκρυβε λόγια, που δεν στρογγύλευε τις ευθύνες, που δεν είχε το βλέμμα στις επόμενες επιλογές στελεχών, που δεν προσπαθούσε να είναι αρεστός αλλά χρήσιμος, που δεν κινήθηκε στην κατεύθυνση της διόγκωσης του προσωπικού του υπηρεσιακού φακέλου.
Ήταν ένας Σχολικός Σύμβουλος που λίγο έμοιαζε με τη συντριπτική πλειοψηφία του είδους.

Για τη συνδικαλιστική και την πολιτική του δράση μπορούν να μιλήσουν άλλοι.
Εγώ απευθύνω το "καλό ταξίδι" στο Γιάννη Βαγενά τον συνάδελφο αγωνιστή δάσκαλο, που "έφυγε" χθες από τη ζωή.
Θα σε θυμάμαι Γιάννη γιατί μας δίδαξες να είμαστε ασυμβίβαστοι με το λίγο και το μέτριο. 

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Δεν είναι ηλίθιοι αλλά εγκληματίες

Το γύρο του κόσμου κάνει το γράφημα του επιτοκίου των ελληνικών ομολόγων 1 έτους με αναλυτές να σχολιάζουν πως δεν έχουν δει κάτι παρόμοιο ποτέ στη ζωή τους. Όταν ο Παπανδρέου ανέλαβε την πρωθυπουργία της Ελλάδας το επιτόκιο των...
ομολόγων 1 έτους βρισκόταν στο 2,52%, δηλαδή η Ελλάδα δανειζόταν απ’ τις αγορές με κόστος 2,52% για δώδεκα μήνες.

Σήμερα, περίπου δύο χρόνια αργότερα η πολιτική Παπανδρέου ήταν τόσο επιτυχημένη που το επιτόκιο αυξήθηκε στο 343%!!! ποσοστό το οποίο επαγγελματίες αναλυτές και traders ορκίζονται πως δεν έχουν ξαναδεί ποτέ σε αναπτυμένη χώρα.

Φυσικά το συγκεκριμένο γράφημα θα μπει στα βιβλία πανεπιστημίων σε όλο τον κόσμο και θα διδάσκεται μαζί με την πολιτική Παπανδρέου και ΔΝΤ ως παράδειγμα προς αποφυγή.
ΠΗΓΗ: http://www.xrimanews.gr/oikonomia/21197-ayto-to-grafhma-toy-epitokioy-toy-ellhnikoy-omologoy-1-etoys-kanei-to-gyro-toy-kosmoy-ayth-th-stigmh

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Έκλεισαν τα Γραφεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ορεστιάδα

Από τις 30 Νοεμβρίου 2011 έκλεισαν τα  Γραφεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ορεστιάδα.
Είχα επισημάνει, από αυτό το βήμα αλλά και με δημοσίευση στον τοπικό τύπο τον περασμένο Ιούλιο, ότι η δημοτική αρχή παρακολουθούσε τις εξελίξεις απαθής και αδιάφορη.
Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν αντέδρασε κανένας επικεφαλής παράταξης, κανένα μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου, κανένας "συνδικαλιστικός" φορέας των εκπαιδευτικών, κανένας άλλος φορέας της πόλης απ' αυτούς που κόπτονται για "την ιστορική της διαδρομή και την προοπτική της".

Δε θα περίμενα, βέβαια, τίποτα από ένα δήμαρχο που δε διεκδίκησε τίποτα μέχρι τώρα για την πόλη, παρά απώλεσε το τρίτο τμήμα του πανεπιστημίου, έκανε μια αστεία "παρέμβαση" για τους κόμβους του κάθετου άξονα, αλλά πανηγυρίζει ότι επί των ημερών του δεν εκλάπησαν χρήματα.
Τι να πει κανείς όταν το αυτονόητο προβάλλεται ως επίτευγμα!

Δε θα περίμενα, βέβαια, τίποτα από μια μείζονα αντιπολίτευση που βλέπει θετικό ό,τι κυβερνητικό και προσπαθεί να μας πείσει ότι οι νόμοι Ραγκούση αγγίζουν το τέλειο, αλλά εμείς δεν τους καταλάβαμε και δεν τους εφαρμόζουμε σωστά!

Δε θα περίμενα, βέβαια, τίποτα από μια ελάσσονα αντιπολίτευση που βαδίζει όπως όπως! Αν κάποιος έχει ακούσει σαφείς θέσεις για κάτι, ας μ' ενημερώσει.
Δε θα περίμενα, βέβαια, τίποτα απ' αυτούς που επενδύουν στην εξαθλίωση του λαού, για τον οποίο δήθεν κόπτονται, για να του αποδείξουν ότι "η πολιτική της ευρωπαϊκής ένωσης και των μονοπωλίων φταίει", ενώ μια άλλη πολιτική που κατέρρευσε πριν είκοσι χρόνια θα μας έσωζε τώρα. Αλλά ξέχασα. Εκείνη δεν εφαρμόστηκε σωστά, γι' αυτό απέτυχε! Ενώ σήμερα είναι εφαρμόσιμη! Σωστική λέμβος!

Για να ξαναγυρίσω στο θέμα.
Δεν γνωρίζω αν θα είχε αποτέλεσμα ο αγώνας για τη διατήρηση των υπηρεσιών. Θεωρώ ότι τα επιχειρήματά μας ήταν βάσιμα και δύσκολα αντιμετωπίσιμα.
Δεν μπορώ να δεχτώ, όμως, αυτή την περίεργη υποταγή, την απάθεια, τη μοιρολατρεία, τη λογική της ήσσονος προσπάθειας, την απλή παρακολούθηση τετελεσμένων. 

Με το Μνημόνιο οργάνωσαν την καταστροφή της Ελλάδας


Του Κώστα Ροδινού
Οι αναγνώστες του Antinews θα ενθυμούνται ότι από την αρχή είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι το μνημόνιο όχι μόνο δεν  έλυνε τα προβλήματα της Ελλάδος, αλλά τα επιδείνωνε.  
Η αλήθεια είναι ότι τότε,  η άποψη μας δεν ήταν απλώς μειοψηφούσα, αλλά λοιδορήθηκε  ως αδιέξοδη και απορρίφθηκε ως περιθωριακή. Το μνημόνιο, έλεγαν οι θιασώτες του politically correct, αποτελούσε τη μοναδική λύση για να αποκαταστήσει η χώρα υγιή δημοσιονομικά. «Η Ελλάδα ήθελε τον Γερμανό της»!
Ακόμα και τώρα, που είναι κοινή πεποίθηση η παταγώδης αποτυχία, οι  θιασώτες του, δίνουν μάχες οπισθοφυλακής για να μας πείσουν, ότι το μνημόνιο δεν απέτυχε γιατί ουσιαστικά ουδέποτε εφαρμόστηκε!
Οργάνωσαν την καταστροφή μας
Όμως, τα δεδομένα αλλάζουν. 
Ακόμα και ο Γιώργος Κύρτσος  γράφει ότι «.. η πλήρης αποκάλυψη της στρατηγικής του Βερολίνου µας οδηγεί στο συµπέρασµα ότι η αποτυχία της πολιτικής του µνηµονίου ήταν προγραµµατισµένη από αυτούς που µας την επέβαλαν. Σε απλά ελληνικά, δεν ήθελαν να µας βοηθήσουν να ξεπεράσουµε τις αδυναµίες µας και να διορθώσουµε τα λάθη µας. Επιδίωξή τους ήταν να ενισχύσουν την επιχειρηµατολογία που οδηγεί στον αποκλεισμό προβληματικών και υπερχρεωµένων   χωρών  από  την  πρώτη  κατηγορία της Ευρωζώνης.Ύστερα από τρία χρόνια εξαιρετικά σκληρής λιτότητας και αυστηρής δημοσιονοµικής προσαρµογής το χρέος του ελληνικού Δημοσίου θα ξεπεράσει, στα τέλη του 2012, το 180% του ΑΕΠ. ∆εν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τόσο µεγάλης αύξησης του χρέους στη χώρα µας στη διάρκεια μίας τριετίας σε απόλυτους αριθµούς αλλά και ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Πρόκειται για µία πραγµατική εθνική καταστροφή, την οποία µας την επέβαλαν στο όνοµα της… άµεσης αντιμετώπισης του υπέρογκου δημοσιονοµικού ελλείµµατος και της υπερχρέωσης της χώρας µας.»
Ώστε, λοιπόν, το μνημόνιο ήταν μια συνταγή που μας  επιβλήθηκε για να …αποτύχει!
 Ήταν αναπόφευκτο;
Ο Πρόντι, γνώστης των ευρωπαϊκών μηχανισμών, το είπε ωμά: το πρόβλημα της Ελλάδος θα μπορούσε να είχε λυθεί σε 5 λεπτά! Άρα κάποιοι όχι μόνο δεν το έλυσαν, αλλά έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να το επιδεινώσουν, προκειμένου να αξιοποιήσουν την κατάστασή μας για τους πολιτικούς τους σχεδιασμούς.
Και ο Paul Krugman στο άρθρο του στους Νew York Times,  απορεί για τη διάσταση που πήρε η κρίση της Ελλάδος. Είναι σαν να λέμε, επισημαίνει, ότι το Μαϊάμι απειλεί με κατάρρευση την οικονομία των ΗΠΑ!
Μόνο που στη δική μας περίπτωση τα πράγματα πήγαν πολύ μακρύτερα! Εμείς απειλούμε με κατάρρευση όχι μόνο την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά ολόκληρο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα!
Το όνειρο της Super League
 Καθίσταται πλέον προφανές ότι ο στόχος,  των ….. συνταγογράφων, ήταν να οδηγήσουν  την Ελλάδα σε εξαθλίωση, να προκαλέσουν ρήγμα στην ευρωζώνη και να υπονομεύουν την αξιοπιστία του κοινού νομίσματος.
 Επιδίωξη;
 α)Η δημιουργία μιας  ευρωπαϊκής Super League των ισχυρών.
 β) ο σχεδόν απόλυτος έλεγχος των περιφερειακών οικονομιών.
 Μεθοδολογία;
 α) Σε πρώτη φάση μέσω των προγραμμάτων λιτότητας (ήδη ο Μόντι ανακοίνωσε πρόγραμμα περικοπών 20-25 δις) καταστρέφουν τις οικονομίες.
 β) Σε επόμενο στάδιο, με την τροποποίηση των ιδρυτικών συνθηκών, η Ε.Ε., δηλαδή το Βερολίνο θα ελέγχει τους εθνικούς προϋπολογισμούς.
 Η επιλογή;
Το δίλημμα που μας θέτουν είναι απλό: Είτε συμμορφώνεστε και παραμένετε στο ευρώ, είτε εμείς προχωρούμε και  πορεύεστε μόνοι σας.  Και το δίλημμα τίθεται τώρα, αφού προηγουμένως μας έχουν φορτώσει με υπερβολικό χρέος (από το 120% , στο 180%), μας έχουν απαξιώσει διεθνώς, μας έχουν αποκόψει από τις αγορές και κυρίως έχουν απορρυθμίσει πλήρως την οικονομία μας και τσακίσει το ηθικό μας. Με άλλα λόγια μας οδήγησαν σε μια κατάσταση που είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε το μοιραίο. Κάποιος, πολύ εύστοχα το διατύπωσε, ότι η ιδεολογία μας πλέον είναι η επόμενη δόση! Ζούμε μ’ αυτό το άγχος!
 Χωρίς τον ξενοδόχο
Η Μέρκελ και οι περί αυτήν, δεν διδάχθηκαν τίποτα από το ναυάγιο του Τιτανικού. Την ίδια μοίρα είχαν και οι επιβάτες της πρώτης θέσης!
Στις 24 Νοεμβρίου η Γερμανία βίωσε ένα σόκ όταν απέτυχε να δημοπρατήσει τα δεκαετή της ομόλογα με το επιθυμητό επιτόκιο. Ήταν μια προειδοποιητική βολή.
Το πιο σοβαρό χτύπημα ήρθε λίγο αργότερα και εμείς μάλλον δεν ασχοληθήκαμε και πολύ:  «σε ύφεση φαίνεται ότι οδηγείται η Γερμανία τους επόμενους μήνες, καθώς η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη επιβαρύνει τη βιομηχανική της παραγωγή, ενώ η συρρίκνωση είναι απίθανο να είναι εξίσου δυσμενής με αυτή που καταγράφηκε τρία χρόνια πριν». Σύμφωνα με το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW Berlin) «η γερμανική οικονομία είναι πιθανό να συρρικνωθεί 0,2% στο τέταρτο τρίμηνο και θα μπορούσε να συσταλεί και στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους.»
Τι σημαίνουν αυτά; Η Μέρκελ, είναι πιθανό να πέσει η ίδια θύμα της παγίδας της! Και να βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να εξηγεί στους αναγνώστες της Bild τις αιτίες της αργοπορημένης αντίδρασής της ή ακόμα χειρότερο να πάρει μέτρα λιτότητας!
 Δημοκρατία και αλληλεγγύη
Είναι βέβαιον ότι οι οραματιστές της Ευρωπαϊκής ενοποίησης θα τα έχουν πάρει κανονικά μ’ αυτά που βλέπουν να κάνουν οι …Μερκοζί!  Εκείνη η κοινή συνέντευξη στις Κάννες θα στοιχειώνει για πολύ καιρό ακόμη. Βέβαια, η κορύφωση επήλθε με  τον διορισμό πρωθυπουργών της επιλογής των σε Ελλάδα και Ιταλία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οικοδομήθηκε σε δυο βασικούς πυλώνες: τη δημοκρατική οργάνωση και την πολιτική αλληλεγγύη.
Η σημερινή Ευρώπη ελάχιστη σχέση έχει  με την Ευρώπη που πίστεψαν οι περισσότεροι.
Η Ευρώπη που προωθούν οι Μέρκελ και Σαρκοζί θα είναι ένα κλειστό κλάμπ ολίγων  ισχυρών με  τη φιλοδοξία (λόγω ακριβώς της ισχύος) να ελέγχει τους λιγότερο ισχυρούς. Και να τους τιμωρεί σε κάθε παρασπονδία!
Μπορεί κάτι τέτοιο να έχει μέλλον σήμερα; Θεωρώ πως όχι! Η κα Μέρκελ απαντά σε λάθος ερώτημα και κατά συνέπεια δίνει και τη λάθος απάντηση. Αν επιμείνει, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αναβιώσει παλιά φοβικά σύνδρομα.  Όμως, καθημερινά  «καίει τις γέφυρες» για να λέει πως δεν μπορεί να υποχωρήσει χωρίς τον κίνδυνο να γελοιοποιηθεί.
 Λύση στο αδιέξοδο
Λύση στο αδιέξοδό της μπορούν να δώσουν δυο πράγματα:
α) αν η κρίση χτυπήσει την ίδια τη Γερμανία. Γι' αυτό και η πίεση των αγορών στα bund bonds.
β) αν οι άλλες χώρες της ΕΕ αντιδράσουν αποφασιστικά στους σχεδιασμούς της, τόσο σε επίπεδο λαών, όσο και επίπεδο κυβερνήσεων.
Και ποιά πρέπει να είναι η απάντηση στην κρίση χρέους;
 Νομίζω ότι τη δίνει ο Paul Krugman στο χθεσινό του άρθρο στους New York Times: «Παρ’ ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα είναι οι πολύ υψηλές δημόσιες δαπάνες στα κράτη-οφειλέτες, το πραγματικό πρόβλημα είναι οι πολύ χαμηλές δαπάνες στην Ευρώπη ως σύνολο. Και οι προσπάθειές τους να επιλύσουν το πρόβλημα απαιτώντας ακόμη σκληρότερα μέτρα λιτότητας!