Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Η τουρκική απειλή και οι υψηλές αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας

"Η Ελλάδα προφανώς δεν πάσχει από εθνικό μαζοχισμό. Υποχρεώνεται σε υπέρογκες αμυντικές δαπάνες λόγω της υπαρκτής απειλής εξ Ανατολών"
Παρέμβαση του κ. Γιώργου Κουμουτσάκου στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Την οικονομική διάσταση και τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στην ελληνική οικονομία η τουρκική πολιτική αμφισβητήσεων και απειλών στο Αιγαίο, ανέδειξε ο ευρωβουλευτής της ΝΔ και Αντιπρόεδρος της Μικτής Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής για τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας, κ. Γιώργος Κουμουτσάκος, στη διάρκεια της τελευταίας συζήτησης για την έκθεση προόδου της Τουρκίας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων.

Ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να στείλει ένα καθαρό θετικό μήνυμα προς τον ελληνικό λαό, καταδικάζοντας με σαφήνεια την τουρκική πρακτική εντάσεων και κρίσεων, που αναγκάζει την Ελλάδα να συνεχίζει τις υψηλές αμυντικές της δαπάνες, παρά την μεγάλη κρίση που αντιμετωπίζει η οικονομία της.
Με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση του Τούρκου Υπουργού Άμυνας, κ. Γιλμάζ, στην Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση για την αγορά 100 αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών F-35 εντός της επόμενης τριετίας, με συνολικό κόστος 16 δις δολάρια, ο κ. Κουμουτσάκος έκανε την εξής παρέμβαση:
"Οι επί δεκαετίες υψηλές αμυντικές δαπάνες στις οποίες υποχρεώνεται η Ελλάδα και που σε μέσο όρο αγγίζουν περίπου το 3-3,5% του ΑΕΠ, αποτελούν έναν από τους βασικούς λόγους της εξαιρετικά δύσκολης σημερινής κατάστασης που αντιμετωπίζει η χώρα και οι πολίτες της. Προφανώς η Ελλάδα δεν πάσχει από εθνικό μαζοχισμό.
Οι Έλληνες πολίτες δεν αισθάνονται ευτυχισμένοι με το να δίνουν από το υστέρημά τους, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Το αισθάνονται ως καθήκον γιατί βλέπουν, αισθάνονται και πιστεύουν ότι υπάρχει ζώσα απειλή εξ Ανατολών.
Η Τουρκία με την πολιτική των συνεχών αμφισβητήσεων και προκλήσεων στον αέρα και τη θάλασσα της περιοχής του Αιγαίου υπογραμμίζει αδιαλείπτως την ύπαρξη αυτής της απειλής.
Άλλωστε η εύκολη "στρατικοποίηση" των διμερών σχέσεων τείνει να γίνει σταθερό χαρακτηριστικό της εξωτερικής της πολιτικής. Θυμηθείτε τις πρόσφατες απειλές προς την Κυπριακή Δημοκρατία, την κλιμάκωση με το Ισραήλ και, σε προηγούμενα χρόνια, τις σχέσεις με τη Συρία ή και το Ιράκ.
Αναρωτιέμαι τί θα μπορέσουμε να πούμε στους Έλληνες πολίτες εάν σε αυτήν τη στιγμή των τεράστιων θυσιών, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποθαρρύνει με ξεκάθαρο τρόπο την Τουρκία από το να συνεχίσει αυτήν την πρακτική των παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου και των προκλήσεων στο Αιγαίο, υποχρεώνοντας την Ελλάδα να συνεχίσει τις υπέρογκες αμυντικές της δαπάνες σε μια τόσο δυσμενή οικονομική συγκυρία".

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Κρανίου τόπος η Παιδεία

Κρανίου τόπος θα είναι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα την επόμενη σχολική χρονιά, εντός κι εκτός συνόρων. Ο τροποποιημένος Προϋπολογισμός δεν άφησε ούτε ψίχουλο για προσλήψεις αναπληρωτών.
Τα χιλιάδες κενά που θα δημιουργήσει το «τσεκούρι» στα 24 εκατ. ευρώ, που είχαν αρχικά προβλεφθεί για αμοιβές αναπληρωτών την επόμενη σχολική χρονιά, σχεδιάζεται να καλυφθούν είτε με νέο κύμα σαρωτικών συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων είτε με αύξηση του ωραρίου δασκάλων και καθηγητών όπως έχει προτείνει στο υπουργείο Παιδείας ο ΟΟΣΑ. Εφόσον παραστεί ανάγκη, το υπουργείο διατηρεί την ευχέρεια να αυξήσει το όριο μαθητών στις τάξεις, το οποίο σε ακραίες περιπτώσεις αγγίζει τους 30 στα Γυμνάσια και τα Λύκεια.

Ξηρασία διδακτικού προσωπικού επιβάλλεται και στην ανώτατη εκπαίδευση.
Κόβονται δαπάνες ύψους 11 εκατ. ευρώ για μισθοδοσία εκτάκτων. Αυτό το μαχαίρι θα προκαλέσει σοβαρές πληγές στα περιφερειακά Ιδρύματα που βασίζουν την ομαλή λειτουργία τους στους συμβασιούχους. Τα πιάτα των φοιτητών στις Λέσχες αδειάζουν εξαιτίας των νέων περικοπών στα κονδύλια σίτισης κατά 12 εκατ. ευρώ – από 6 εκατ. ευρώ για ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Καραβάνια δασκάλων και καθηγητών αναμένεται να καταφτάσουν τον Ιούνιο στην Ελλάδα από το εξωτερικό, ως επί το πλείστον από τη Γερμανία, όπου διδάσκουν αποσπασμένοι στα ελληνικά σχολεία της χώρας. Το τρίτο μεγάλο μαχαίρι του τροποποιημένου Προϋπολογισμού στις δαπάνες του υπουργείου Παιδείας κόβει 15 εκατ. ευρώ από τα επιμίσθια των αποσπασμένων εκπαιδευτικών.
Θεωρείται βέβαιο ότι την επόμενη σχολική χρονιά θα είναι σχεδόν μηδενικό το ενδιαφέρον απόσπασης στο εξωτερικό με μόνη αμοιβή τον ελληνικό μισθό που κυμαίνεται σήμερα από 600 ως 1.400 ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση.
Ειδικά για τα χαμηλά και ενδιάμεσα μισθολογικά κλιμάκια ο ελληνικός μισθός δεν θα επαρκεί ούτε για το ενοίκιο γερμανικής γκαρσονιέρας. Το προαποφασισμένο «λουκέτο» στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού αποτελεί ήδη γεγονός, το οποίο μάλιστα θα αποδοθεί στους… πλεονέκτες εκπαιδευτικούς που θα αρνούνται να θυσιαστούν για την πατρίδα.

Δραματική προδιαγράφει ο νέος προϋπολογισμός την κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα και εντός των συνόρων.
Φέτος τα σχολεία ξέμειναν από βιβλία, του χρόνου θα ξεμείνουν από εκπαιδευτικούς, ενώ ενδέχεται να τους λείψει και το… οξυγόνο, αν επιβεβαιωθεί το κακό σενάριο της μετατροπής των τάξεων σε σαρδελοκούτια.
Για τη χρονιά που τρέχει ο αριθμός των αναπληρωτών ανήλθε σε 20.000 δασκάλους και καθηγητές. Για την επόμενη προβλέπονται μηδενικοί διορισμοί μονίμων και ελάχιστες προσλήψεις αναπληρωτών.
Το υπουργείο Παιδείας έχει δρομολογήσει τη διαδικασία των συγχωνεύσεων του επόμενου Σεπτεμβρίου καθησυχάζοντας εκπαιδευτικούς και γονείς ότι έχει σχεδιάσει ήπιο πλάνο, χωρίς τις περσινές ακρότητες των 1.933 σχολικών μονάδων που σβήστηκαν από το χάρτη είτε με καταργήσεις είτε με συγχωνεύσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά παρά τις διαβεβαιώσεις.
Στο τραπέζι βρίσκεται και το σενάριο του ΟΟΣΑ για αύξηση του ωραρίου δασκάλων και καθηγητών.
Το ισχύον εβδομαδιαίο ωράριο των δασκάλων κυμαίνεται από 21 ώρες για όσους έχουν συμπληρώσει 20ετή προϋπηρεσία έως 25 ώρες (για τους νεοδιόριστους).
Αντίστοιχα, το ωράριο των καθηγητών κυμαίνεται από 16 έως 21 ώρες. Η πρόταση του ΟΟΣΑ είναι να ισχύσει για όλους ενιαίο ωράριο 21 ωρών ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Μετά από 47 χρόνια «σίγησε» ο πομπός των μεσαίων της Ε. ΡΑ Ορεστιάδας

“Σίγησε” σήμερα, στις 12 το μεσημέρι, ο πομπός των μεσαίων της Ε. ΡΑ Νέας Ορεστιάδας, ο οποίος εξέπεμπε από τον Ιούλιο του 1965, αρχικά με ισχύ 1 KWatt και από το 1970 με 10 Kwatt.

Για 47 χρόνια, η συχνότητα των 1080 χιλιοκύκλων, που ξεπερνούσε τα ελληνικά σύνορα και ακουγόταν σε Τουρκία και Βουλγαρία, αποτελούσε μόνιμη συντροφιά ενημέρωσης, πολιτισμού και διασκέδασης για ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Ακόμη και με τη λειτουργία των δύο πομπών FM, ένα μεγάλο τμήμα του β. Έβρου, κυρίως στην περιοχή του Τριγώνου, την οποία το σήμα των FM δεν καλύπτει, «άκουγε» την Ε. ΡΑ. από τα μεσαία κύματα. Ο πομπός των μεσαίων “έκλεισε” μετά την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΡΤ, που ελήφθη την περασμένη Τρίτη, για τη “διακοπή λειτουργίας 11 ενεργοβόρων πομπών μεσαίων κυμάτων της Ε. ΡΑ”, ενώ με την ίδια απόφαση διατηρούνται και συνεχίζουν τη λειτουργία τους 9 παρόμοιοι πομποί.

Βασίλης Πρεμίδης
ert.gr

Η Εποποιία της σωτηρίας μας (εφτά φορές και με τις ίδιες ατάκες)

Της Σοφίας Βούλτεψη
Κάποτε σίγουρα θα γραφτεί το έργο «Η εποποιία της ελληνικής διάσωσης». Και είτε θα πρόκειται για… Μπεν Χουρ, είτε για σίριαλ με πολλές συνέχειες.

Ο σκηνοθέτης θα δυσκολευτεί να βρει ηθοποιούς που θα καταφέρουν να μπουν στο πετσί των ρόλων.

Αλλά όταν τους βρει, τότε αυτοί δεν θα δυσκολευτούν καθόλου να μάθουν τα λόγια τους. Συνεχώς τις ίδιες ατάκες θα λένε.

Σωθήκαμε, λοιπόν! Για άλλη μια φορά!

Η πρώτη σωτηρία

Η Εποποιία της Σωτηρίας ξεκίνησε πριν από τις εκλογές του 2009.

Αλλά η επίσημη πρεμιέρα δόθηκε τον Μάρτιο του 2010.

Ανήμερα της εθνικής γιορτής πήραμε την πρώτη «διπλή ανάσα», όπως αποκάλεσαν την στήριξη από ΕΕ και ΔΝΤ, τότε που έγινε «πραγματικότητα ο μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας», τότε που ο Τρισέ αποφάσισε να μας κάνει ένα «χρυσό δώρο».

Τότε που για πρώτη φορά ακούσαμε τον Γ. Παπανδρέου να λέει το περίφημο «οι κόποι και οι θυσίες πιάνουν τόπο», διότι η Ελλάδα «εξασφάλισε το οπλισμένο περίστροφο που ζητούσε να βάλει πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».

Τότε που ο κ. Παπανδρέου μας μίλησε για «ορόσημο» και «σαφέστατα μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας», καθώς «εξασφαλίσαμε ένα δίχτυ ασφαλείας και για την Ελλάδα, αλλά και για κάθε χώρα που θα αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα. Δώσαμε ανάσα, κερδίσαμε χρόνο, κερδίσαμε σε παρουσία και αξιοπιστία».

Τον Απρίλιο του 2010, όταν κατέφυγε στον μηχανισμό, το ΔΝΤ είχε κιόλας γίνει «ασφαλές καταφύγιο», διότι «τα αντανακλαστικά μου τα σοσιαλιστικά ήταν να προστατέψω την πατρίδα. Από την εμπειρία μου έχω γίνει πιο σοσιαλιστής απ’ ό,τι ήμουν πριν. Διότι ζω στο πετσί μου τις διεθνείς αγορές».

Και κυρίως: «Έκανα και θα κάνω τα πάντα για να μην χρεοκοπήσει η χώρα».
«Η ΕΕ αποφάσισε να στήσει έναν τελείως καινούργιο μηχανισμό για να στηρίξει την Ελλάδα. Η απόφαση της ΕΕ της 25ης Μαρτίου ήταν καθοριστική και ιστορική για την Ελλάδα και για την Ευρώπη».
«Στήσαμε αυτόν τον μηχανισμό από το μηδέν».

Και οπωσδήποτε: «Στο τέλος της θητείας μου, η Ελλάδα δεν θα είναι χρεοκοπημένη. Θα είναι αναγεννημένη».
«Να διαμορφώσουμε ένα νέο πατριωτισμό».
«Υπόσχομαι να κάνω, και θα το κάνουμε μαζί, κάθε τι για να προστατεύσω τους πιο αδύναμους σ’ αυτή την κρίση».

(Στο σημείο αυτό είχε παρέμβει ο κ. Παμπούκης για να μας ενημερώσει: «Η επιτυχία αυτή, δηλαδή ότι η κυβέρνηση απέφυγε την πτώχευση, αποτελεί ένα εξαίρετο παράδειγμα του κοσμοπολίτικου πατριωτισμού».

Η δεύτερη σωτηρία

Επειδή, όμως, δεν είχαμε καλοσωθεί, ήλθε η 11η Μαρτίου 2011, όταν στο Eurogroup αποφάσισαν την είσοδο των ιδιωτών πιστωτών στο ελληνικό χρέος και ξεκίνησε η περιπέτεια της επιλεκτικής χρεοκοπίας.

Και όμως. Την Κυριακή, 13 Μαρτίου 2011, ο κ. Παπανδρέου δήλωνε στο υπουργικό συμβούλιο:

«Ήταν ένας σημαντικός σταθμός στην πορεία να βγάλουμε τη χώρα από τη δύσκολη θέση που την έφεραν πολιτικές και πρακτικές των προηγούμενων ετών».

Και: «Κερδίσαμε μια μάχη, ο πόλεμος δεν τελείωσε. Θα συνεχίσουμε και θα είμαστε δίπλα σε κάθε Έλληνα, θα είμαι δίπλα σε κάθε Έλληνα».

Και: «Αυτή την έγερση όλων των Ελλήνων είναι μία μοναδική ιστορική ευκαιρία που συνειδητοποιούμε την ανάγκη να αλλάξουμε την πατρίδα μας και να κάνουμε την κρίση ευκαιρία».

Και βέβαια: «Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία».

Και: «Η Ελλάδα προσήλθε στη συζήτηση με την αξιοπιστία που έχει κατακτήσει τον τελευταίο χρόνο. Διεκδικήσαμε, αγωνιστήκαμε και τα καταφέραμε. Όλα αυτά αποτυπώνονται στη σημερινή απόφαση», καθώς επετεύχθη η επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων των 110 δισ. ευρώ στα 7,5 χρόνια καθώς και η μείωση του επιτοκίου για το σύνολο του δανείου κατά 100 μονάδες βάσης (από 5,2% σε 4,2%).

Επομένως, «σήμερα η Ελλάδα κέρδισε περισσότερα από 6 δις ευρώ», καθώς «στα μέτρα που υιοθέτησε η Ελλάδα για να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά της, περιλαμβάνονται διαρθρωτικές αλλαγές, αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, κάτι το οποίο, θα ελαφρύνει την πλάτη του ελληνικού λαού από το χρέος κατά 20%».

Διότι, σήμερα (τον Μάρτιο του 20111, για να μην ξεχνιόμαστε) ελήφθησαν «ιστορικές αποφάσεις για το μέλλον της ευρωζώνης», αφού «έχουμε μια ασπίδα για τα κράτη απέναντι στις ορέξεις των αγορών».

Και βέβαια, ξεκαθάρισε ότι οι αποφάσεις της συνόδου (του Μαρτίου 2011, ξαναθυμίζω) δεν συνεπάγονται νέα μέτρα για την ελληνική κυβέρνηση.

Η τρίτη σωτηρία

Το επόμενο στάδιο της σωτηρίας… κρυβόταν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 24-25 Μαρτίου (του 2011), οπότε και επικυρώθηκαν οι «σωτήριες» αποφάσεις της 11ης Μαρτίου στο Eurogroup.

Οπότε, παρενέβη έτερος φωστήρας, ο τότε «τσάρος» (λέμε τώρα), Γ. Παπακωνσταντίνου, που σε συνέντευξή του στην οικονομική εφημερίδα Les Echos, δήλωνε: «Έχουμε αφήσει πίσω μας τα χειρότερα», καθώς «από το τέλος του 2011 θα επανέλθει η ανάπτυξη. Το τελευταίο τρίμηνο του 2010, το ΑΕΠ γνώρισε τη μεγαλύτερη πτώση του. Η υποχώρηση θα είναι ελάχιστη κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011. Το 2011 θα έχουμε ακόμη μια πτώση του ΑΕΠ αντίστοιχη της τάξης του 3%. Το 2012, αντιθέτως, αναμένουμε αύξηση της τάξης του 1% έως 2%. Το επόμενο έτος θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα και το 2013 η αύξηση θα επανέλθει με υψηλά ποσοστά, πολύ σημαντικότερα».

Στην ερώτηση «αν τα 110 δισ. επαρκούν, εάν θα τα καταφέρει η Ελλάδα, να επιστρέψει στις αγορές μέσα στο 2012 και για το εάν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης θα μπορέσει να αγοράσει κρατικούς τίτλους», ο κ. Παπακωνσταντίνου απαντά: «Τα 110 δισ., σίγουρα αρκούν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μας το 2011. Την προσεχή χρονιά αναμένεται να έχουμε εξίσου πρόσβαση στις αγορές. Θα χρειαστούμε 66 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 24 έως 25 δισ. θα προέλθουν από το πρόγραμμα διεθνούς στήριξης. Θα αντλήσουμε τα υπόλοιπα από τις αγορές. Οι δημοσιονομικές προσπάθειες που έχουμε εφαρμόσει πρόκειται να μας βοηθήσουν να επιστρέψουμε στις αγορές ομολογιακών τίτλων μεσοπρόθεσμου ορίζοντα, ει δυνατόν προς το τέλος του έτους ή κατά τη διάρκεια του 2012».

Η τέταρτη σωτηρία

Ακολούθησε νέα «διάσωση», στο Eurogroup της 11ης Ιουλίου, όταν ξαναεπικυρώθηκαν οι αποφάσεις της 11ης και της 25ης Μαρτίου (του 2011, για να μην μπερδευόμαστε).

Στη σκηνή της σωτηρίας είχε προσέλθει ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος μας διαβεβαίωσε πως «η χθεσινή απόφαση του Eurogroup τοποθετεί το ελληνικό ζήτημα μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της κρίσης στην Ευρωζώνη και της μεγάλης νευρικότητας στις διεθνείς αγορές», εκφράζοντας την ικανοποίησή του «γιατί το Eurogroup χθες έστειλε ένα πολύ καθαρό μήνυμα: Πως είναι έτοιμο να αναλάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί η χρηματοοικονομική σταθερότητα στην Ευρωζώνη».

Φυσικά, επρόκειτο για τον «πάτο του βαρελιού», καθώς «το κλίμα στο Eurogroup άλλαξε επειδή ψηφίσαμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τον εφαρμοστικό νόμο εγκαίρως. Το κλίμα άλλαξε, επειδή διορίσαμε εγκαίρως και σε κλίμα συναίνεσης την διοίκηση του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων. Όλα αυτά τελικά αποβαίνουν προς όφελος των Ελλήνων πολιτών, του εισοδήματος και των προοπτικών τους».

Άλλωστε (όπως μας είχε πει ο κ. Βενιζέλος στην περίφημη συνέντευξη-ποταμό της 12ης Ιουλίου (2011), «η φράση “επιλεκτική χρεοκοπία” τρομάζει χωρίς λόγο.
Δεν είναι πραγματική χρεοκοπία, δεν είναι πραγματικό οικονομικό γεγονός. Είναι αξιολόγηση των τριών οίκων αξιολόγησης στα ομόλογα».

Γι’ αυτό άλλωστε και στο τραπέζι υπήρχαν… 36 σενάρια! Όσο για τον όρο «εμπράγματες εγγυήσεις» που για πρώτη φορά είχε κάνει την εμφάνισή του στο επίσημο ανακοινωθέν του Eurogroup, ο κ. Βενιζέλος (ου μην αλλά και ο κ. Μόσιαλος) μας είχε ενημερώσει πως «δεν αφορά την Ελλάδα, αλλά την επίθεση στο ευρώ»!

«Όμως, καλό είναι να υπάρχει στο τραπέζι. Εάν αντιμετωπίσουμε θέματα εγγυητικών μηχανισμών, πρέπει να το κάνουμε». (Υπενθυμίζω ότι τις προάλλες τέσσερις ελληνικές τράπεζες εγγυήθηκαν τα 880 εκ ευρώ που ζητούσαν οι Φιλανδοί για να μας τα… ξαναδανείσουν).

Η πέμπτη σωτηρία

Επόμενο στάδιο σωτηρίας η 21η Ιουλίου (2011), οπότε και συνήλθε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και αποφασίστηκε το πρώτο «κούρεμα» της τάξης του 20%.

Εκεί πια, έγινε πανζουρλισμός. Οι «Μεγάλοι Στρατηλάτες» επέστρεψαν στην Αθήνα και μπήκαν καταχειροκροτούμενοι στο υπουργικό συμβούλιο!

Ο κ. Παπανδρέου μιλούσε για «σημαντικές αποφάσεις», για «σκληρές διαπραγματεύσεις», για μια «σημαντική ανάσα», για «Σχέδιο Μάρσαλ».

Το ύψος του νέου δανείου είχε προσδιοριστεί στα 109 δις ευρώ, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα ορίστηκε στα 37 δις ευρώ και 12 δις ευρώ θα εξευρίσκοντο μέσω επαναγοράς ομολόγων, ενώ τα επιτόκια μειώθηκαν στο 3,5%. Το νέο πρόγραμμα θα διαρκούσε μεταξύ 15 και 30 χρόνων, με δεκαετή περίοδο χάριτος.

Και ο Βενιζέλος: «Πρόκειται για μια αποστομωτική απάντηση σε όσους είχαν επενδύσει σε αξιολόγηση που θα δημιουργούσε προβλήματα για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα», διότι, «θέλαμε αυτές τις αποφάσεις για να βάλουμε πάτο στο βαρέλι, καθώς η διασφάλιση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος μας επιτρέπουν να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας», καθώς τώρα πια «υπάρχει πανστρατιά σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας και του ευρώ», αφού υπήρξε «σαφής πανηγυρική διακήρυξη υπέρ του ευρώ».

Και οπωσδήποτε: «Χθες μπήκε πάτος στο βαρέλι του ελληνικού δημοσίου χρέους, στεγανοποιείται και σταθεροποιείται η κατάσταση».

Στις 22 Ιουλίου (του 2011), όταν στο υπουργικό συμβούλιο κόπασαν τα χειροκροτήματα, ο κ. Παπανδρέου μίλησε για ένα «τεράστιο βήμα μπροστά», καθώς απαλλαχθήκαμε «από το βραχνά της χρεοκοπίας», ενώ καταρρίφθηκε ο μύθος «ότι είμαστε έρμαια των ξένων δυνάμεων, ότι οι Έλληνες δεν μπορούν και ότι σίγουρα θα χρεοκοπήσουμε».

Μας είχε τότε διαβεβαιώσει πως, βάσει των αποφάσεων, διασφαλίζονται ως το 2020 οι δανειακές ανάγκες της χώρας και το μέσο κόστος εξυπηρέτησης σταθεροποιείται για τα επόμενα 40 χρόνια.

Εξάλλου, η επιτυχία των διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους ήταν για τον ίδιο ένα «προσωπικό στοίχημα», αλλά τα κατάφερε διότι «η κυβέρνηση πορεύτηκε από την πρώτη στιγμή βάσει σχεδίου, βάσει συγκεκριμένης διαπραγματευτικής τακτικής, βήμα-βήμα».

Και βέβαια, «η χθεσινή επιτυχία είναι πρώτα από όλα επιτυχία του ελληνικού λαού. Να είστε όλοι περήφανοι για τη χώρα μας», διότι τα αποτελέσματα της Συνόδου της Ευρωζώνης αποτελούσαν «δικαίωση των προσπαθειών» του ελληνικού λαού.

Μετά από όλα αυτά, ως γνωστόν πέρασε το καλοκαίρι πάνω στο κανό.

Η έκτη σωτηρία

Τον Οκτώβριο, αποφάσισε να κατέβει από το κανό και να μας ξανασώσει. Η τρόικα είχε φύγει, η έκτη δόση είχε γίνει άπιαστο όνειρο και μια νέα σωτηρία, που ονομάστηκε «21 Ιουλίου plus» ήλθε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 26-27 Οκτωβρίου (2011).

Φυσικά, κατά τον κ. Βενιζέλο, «όλη η δέσμη των ευνοϊκών μέτρων της 21ης Ιούλιου διατηρείται απολύτως», αλλά «πρόκειται για ένα PSI plus, πολύ πιο ισορροπημένο και δίκαιο, πολύ ευνοϊκότερο για την Ελλάδα, αλλά αναμφίβολα πολύ σκληρότερο για τις τράπεζες»!

Ο στόχος ήταν το 2020 το χρέος να κινείται στο 120% του ΑΕΠ και επομένως «καθίσταται απολύτως βιώσιμο», διότι η νέα απόφαση προέβλεπε μείωση 50% του χρέους- «πάνω από τέσσερις φορές ευνοϊκότερη» από αυτήν του Ιουλίου, καθώς εκείνη προέβλεπε μείωση 11,6% του ΑΕΠ.

(Τα ίδια μας είπε και με την απόφαση της 20ής-21ης Φεβρουαρίου 2012, που κι’ αυτή με τη σειρά της είναι καλύτερη από αυτήν της 26ης-27ης Οκτωβρίου 2011, για να σας βοηθήσω).

Και μια και είχαμε (τον Οκτώβριο του 2011) σωθεί τελείως, δεν προβλέπονταν άλλα μέτρα, διότι «τα μέτρα για το 2011 και το 2012 η Ελλάδα τα έχει ψηφίσει και τα έχει πάρει», «δεν πρόκειται να υπάρξουν νέα μέτρα σε σχέση με μισθούς και συντάξεις για το 2011 και το 2012, εφόσον όσα έχουμε ψηφίσει εφαρμόζονται».

Όσο για την ενισχυμένη εποπτεία, ο κ. Βενιζέλος μας είχε πει πως «η κυριότητα του προγράμματος προσαρμογής ανήκει στην Ελλάδα και η ευθύνη για την εφαρμογή του ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση και τη Βουλή».

Και βέβαια, για τον κ. Παπανδρέου ήταν «η πιο ιστορική απόφαση», επρόκειτο για απαλλαγή από το «ιστορικό βάρος», καθώς «κλείνουμε τους λογαριασμούς με το παρελθόν».

Το τι έγινε εκείνο τον Οκτώβριο, δεν λέγεται. Συνεντεύξεις Τύπου, επισκέψεις στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (που πάλι είχε χαρεί), αγορεύσεις (άνευ χειροκροτημάτων αυτή τη φορά) αγορεύσεις στο υπουργικό συμβούλιο, διάγγελμα προς τον χειμαζόμενο λαό, επικοινωνία με τους πολιτικούς αρχηγούς.

Λες και ήταν η πρώτη φορά που… έσωζαν την Ελλάδα!

(Ακολούθησαν η μοιραία 28η Οκτωβρίου, τα περί δημοψηφίσματος, οι Κάννες, δηλαδή πριν περάσει μια βδομάδα, χρειάστηκε να βρεθεί κι’ άλλος σωτήρας, ο κ. Παπαδήμος).

Για να μην ξεχνιόμαστε:

Στις 27 Οκτωβρίου 2011, ο κ. Παπανδρέου έλεγε: «Η συμφωνία που μόλις πετύχαμε ανοίγει νέες προοπτικές για την χώρα μας. Μας δίνει την δυνατότητα να καθορίσουμε το δικό μας μέλλον. Η προσπάθεια του Ελληνικού λαού αποδίδει».

Στις 21 Φεβρουαρίου 2012, προχθές δηλαδή, μας διαβεβαίωσε πως (και αυτή η συμφωνία) «αποτελεί μία ακόμη αναγκαία προϋπόθεση, που μπορεί να εγγυηθεί ότι οι θυσίες των Ελλήνων, όχι μόνο δεν πάνε χαμένες, αλλά πιάνουν τόπο».

Η έβδομη σωτηρία

Αυτή ήλθε τη νύχτα της 20ής προς 21η Φεβρουαρίου 2012.

Στον χορό μπήκε και ο κ. Παπαδήμος, που μας είπε πως «δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως πρόκειται για ιστορικής σημασίας συμφωνία για την ελληνική οικονομία».

Ο κ. Βενιζέλος – παλιά του τέχνη κόσκινο - μας δήλωσε πως πρόκειται για τη «σημαντικότερη συμφωνία της μεταπολεμικής εποχής», καθώς «το εφιαλτικό σενάριο αποφεύχθηκε», ενώ επιπλέον «έχουμε σαφή και ρητή δέσμευση εταίρων για μακράς πνοής στήριξη, ότι η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης». (Ρίξτε μια ματιά παραπάνω, στα της 21ης Ιουλίου και τα περί σκληρού ευρωπαϊκού μετώπου).

Άσε που όσον αφορά στην ενισχυμένη εποπτεία ο κ. Βενιζέλος και πάλι μας ξεκαθάρισε πως «η κυριότητα του προγράμματος ανήκει στην Ελλάδα» - βρε τις ίδιες ακριβώς λέξεις, έλεος!

Άσε που (πάλι) «αφαιρέσαμε από τις πλάτες του ελληνικού λαού 107 δισ. ευρώ διαχρονικού βάρους μετά από δύσκολες προσπάθειες».

Υ.Γ.1. Μετρήστε διασώσεις, συγκρίνετε τα μαυρισμένα σημεία (bold) και έχετε έτοιμο το σενάριο της Εποποιίας…

Υ.Γ.2 Αυτά τα περί κυριότητας του προγράμματος που ανήκει στην Ελλάδα τα λέει για να… ησυχάσουμε;

Υ.Γ.3 Φυσικά, η υπέρτατη σωτηρία ήλθε τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε την εξουσία τον Οκτώβριο του 2009!

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Νέα κόμματα ή νέα κόλπα;

Του Γιώργου Λακόπουλου
Μάλλον βιάζονται όσοι σπεύδουν να προϋπαντήσουν κάτι που δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια τα νέα κόμματα που, ενδεχομένως, θα προκύψουν. Γιατί στην πολιτική τίποτε δεν πρέπει να γίνεται δεκτό αδιακρίτως. Και αυτό για δυο πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Ο ένας είναι ότι η χρεοκοπία των μεγάλων σχηματισμών της Μεταπολίτευσης δεν καταργεί τις παραταξιακές γραμμές της πολιτικής. Θα υπάρχουν πάντα διαφορές ιδεολογίας και πολιτικής που θα χωρίζουν τις πολιτικές δυνάμεις ανάλογα με την προοδευτική ή τη συντηρητική κατεύθυνση που θα έχουν. Ότι απαξιώνονται οι σημερινοί πολιτικοί οργανισμοί δεν σημαίνει ότι απαξιώνονται οι ιδέες που απέτυχαν να εκπροσωπήσουν. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας κρίνεται από τα συμφέροντα που εκφράζει.

Άρα δεν αρκεί να είναι ένα κόμμα «νέο», δηλαδή πρωτοεμφανιζόμενο, για να γίνει αποδεκτό ή για να απορριφτεί. Πρέπει να δείξει καθαρά την ιδεολογία και την πολιτική του. Την ταξική φυσιογνωμία του, την κοσμοθεωρία του και την τοποθέτησή του στη διεθνή σκηνή.

Αν ξεχάσουμε αυτές τις «λεπτομέρειες» κινδυνεύουμε να βρεθούμε με γουρούνι στο σακί. Δεν θέλουμε να απαλλαγούμε από τις ιδέες που διαχρονικά ορίζουν την εξέλιξη της κοινωνίας. Θέλουμε να απαλλαγούμε από τους μηχανισμούς και τα πρόσωπα που αποδεδείχθηκαν κατώτερα. Είτε με «νέα κόμματα με νέα σύμβολα» που έλεγε κάποτε ο Χρυσοχοϊδης. Είτε με νέα πρόσωπα και νέες νοοτροπίες στα ιδία παραταξιακά χαρακώματα.

Δεν πειράζει εάν κόμμα συνεχίσει να ονομάζεται ΠΑΣΟΚ, ή ΝΔ ή οτιδήποτε άλλο, αν έχει ηγεσία, στελέχη και θέσεις που το διαχωρίζουν από το παρελθόν του, αλλά όχι και από το ιστορικό ρεύμα που εκπροσωπεί. Στην Ευρώπη υπάρχουν κόμματα με ζωή δυο αιώνων. Δεν σημαίνει ότι δεν άλλαξαν.

Ο δεύτερος λόγος αφορά τα πρόσωπα. Τις κοινωνίες τις κινεί και τις αλλάζει η βούληση των προσώπων. Με τη δημιουργία του ένα κόμμα δεν κάνει και εισαγωγή ψηφοφόρων. Ούτε κατασκευάζει σε κάποιοι εργαστήριο καινούργιους. Με τους ίδιους ανθρώπους θα έχει να κάνει. Με την ιδία κοινωνία. Οι ίδιοι ψηφοφόροι θα πάνε στην κάλπη. Και δεν αποκλείεται να κάνουν τα ιδία λάθη ή και χειρότερα: να στείλουν στη Βουλή λάθος πρόσωπα. Που θα μας κάνουν να νοσταλγούμε τα σημερινά. Όπως οι σημερινοί μας κάνουν να νοσταλγούμε τον παλαιό πολιτευτή. Ήταν ό,τι ήταν, αλλά έμπαινε στην πολιτική αφού είχε αποκατασταθεί κοινωνικά και επαγγελματικά και έβγαινε συνήθως φτωχότερος.

Δεν υπάρχουν στη χώρα αξιόλογοι άνθρωποι για να συγκροτήσουν νέους πολιτικούς σχηματισμούς; Φυσικά υπάρχουν. Δεν υπάρχουν πολίτες που θα διακρίνουν τη διαφορά από τους παλιούς και θα τους επιλέξουν; Και αυτοί υπάρχουν. Αλλά χρειάζονται και άλλες προϋποθέσεις. Η ιδεολογία και η πολιτική. Η αυθεντική σχέση με την κοινωνία και η γνώση της ιστορικής διαδρομής της εγχώριας και διεθνούς φοράς των πραγμάτων.

Χωρίς αυτά δεν μιλάμε για νέα κόμματα, αλλά για νέα κόλπα. Από τους σημερινούς πολιτικούς, ή κάποιους περίεργους τύπους που είδαν φώς και μπήκαν. Ιδίως οι δεύτεροι μπορεί να μοστράρουν μέσα στην αναμπουμπούλα ως το «καινούργιο» στην πολιτική, ενώ είναι το καινούργιο στη μη πολιτική. Αλλά να δείχνουν ελκυστικοί.

Διότι σε ένα τμήμα της κοινωνίας υπάρχει η νοοτροπία του εύκολου. Η ακρισία. Η λούμπεν συμπεριφορά μπροστά στην κάλπη. Ο εξαπλούμενος αντικοινοβουλευτισμός και ο λαϊκισμός. Και αυτό συνιστά τον κίνδυνο το «καινούργιο» να είναι παμπάλαιο.

Δηλαδή ο κίνδυνος ελλοχεύει μέσα στο ίδιο το ρεύμα της αλλαγής των πραγμάτων. Αυτό το ρεύμα κινδυνεύει να εκλάβει την αλλαγή σαν κάτι που θα το αναθέσει σε κάποιους άλλους. Σαν μια εργολαβία που την παίρνει από τον έναν εργολάβο που τον απογοήτευσε και την αναθέτει στον άλλον. Με πρώτη εντολή να «τιμωρήσει» και να «εκδικηθεί». Έξω από το σύστημα δικαίου και τους κανόνες της δημοκρατική τάξης.

Και εδώ ελλοχεύουν οι σωτήρες. Ήδη ετοιμάζονται να κάνουν την εμφάνιση τους, στις λεπτομέρειες της αμφίεσης βρίσκονται. Με κραυγές, αλλά και με ψιθύρους, θα επιχειρήσουν να διεμβολίσουν το εκλογικό σώμα και να γίνουν οι εκλεκτοί ορισμένων ομάδων του. Θα εμφανιστούν με ρομφαίες και με υποσχέσεις μιας άλλης πολιτικής. Αλλά δεν θα είναι παρά η περαιτέρω επιχείρηση της κατάργησης της πολιτικής. Ως συμμετοχικής και αντιπροσωπευτικής διαδικασίας. Οι πολλοί θα απέχουν και οι λίγοι και επιτήδειοι θα κυριαρχούν.

Με άλλα λόγια αν δεν προσέξουμε αυτό που μπορεί να έλθει, ίσως είναι χειρότερο από αυτό που φεύγει. Και γι’ αυτό πρέπει ο καθένας να είναι επιφυλακτικός. Να μην ξεγελαστεί πάλι. Γιατί αυτή τη φορά δεν θα βρεθούμε μπροστά σε μια νέα κρίσης αντιπροσώπευσης.

Δεν θα υπάρχει καμιά αντιπροσώπευση. Γιατί κάνεις δεν θα εμπιστεύεται πλέον κανένα. Και το δημοκρατικό οικοδόμημα θα καταρρεύσει. Ή θα βρεθεί στο έλεος των πιο απίθανων προσώπων που θα διεκδικήσουν ρόλο στα δημόσια πράγματα. Ήδη έχουμε πάρει μια γεύση.

Συνεπώς προτού αλλάξει η πολιτική κατάσταση, πρώτου αλλάξουμε κόμματα και πολιτικούς, πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Αν είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε τη ζωή μας από την αρχή, θα βρούμε και τρόπο να στήσουμε ένα υγιές πολιτικό σύστημα από την αρχή.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

“Φτάνει πια κ. Βενιζέλο”

Η συνεδρίαση της Πέμπτης στις Βρυξέλλες θα πρέπει να μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος δέχθηκε απίστευτες φραστικές επιθέσεις από τους περισσότερους εταίρους. «Τον έκαναν σάκο του μποξ», ήταν η φράση που χρησιμοποίησε Ευρωπαίος διπλωμάτης αναφερόμενος στο κλίμα της συνεδρίασης. Το επιβεβαίωσε ευθέως και ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, φυσικά με πιο κομψό τρόπο, τονίζοντας ότι «υπήρξε μια ζωηρή ανταλλαγή απόψεων».

Φυσικά, ο κ. Βενιζέλος στη διάρκεια της συνεδρίασης χρησιμοποίησε την προσφιλή του τακτική να ρίχνει την ευθύνη στους άλλους. Είχε, μάλιστα, το πολιτικό θράσος μετά τη συνεδρίαση να εκδώσει γραπτή ανακοίνωση επιρρίπτοντας ευθύνες για τον εξευτελισμό της χώρας στον πρόεδρο της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά, γιατί ο τελευταίος καθυστέρησε να συμφωνήσει με την Τρόικα στη μείωση κατά 325 εκατ. ευρώ των δημόσιων δαπανών και δεν δεσμεύθηκε ρητώς στην εφαρμογή του νέου προγράμματος. Τον κατηγορεί δηλαδή γιατί διαπραγματεύτηκε και δεν είπε «ναι» σε όλα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας!

Είναι προφανές ότι οι εταίροι δεν επιτέθηκαν στον κ. Βενιζέλο επειδή ο Αντώνης Σαμαράς διαπραγματεύτηκε, άλλωστε είναι απολύτως θεμιτό ένας πολιτικός να προσπαθεί να προασπίσει τα συμφέροντα της χώρας του σε κοινοτικό επίπεδο. Το έκαναν γιατί είναι απολύτως δύσπιστοι έναντι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οποία και τις μεταρρυθμίσεις δεν έκανε και την οικονομία βύθισε στην ύφεση. «Δεν σας εμπιστευόμαστε γιατί δεν κάνατε τίποτα», του είπε η Αυστριακή ομόλογός του. Για εκτροχιασμό του ελληνικού προγράμματος έχει μιλήσει κατ’ επανάληψη ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.

Αυτά γράφει ο Νίκος Μπέλλος στον “Τύπο της Κυριακής” και δεν τα διαβάζουν πρώτη φορά οι αναγνώστες μας.

Πάμε τώρα σε όσα συνέβησαν χθες στην Βουλή στη σύγκρουση του Βενιζέλου με τον Λαφαζάνη με θέμα ουσιαστικά ποιος είναι ο κύριος εκπρόσωπος της Ελλάδας της φτώχειας και της δραχμής. Ο κ. αντιπρόεδρος εμφανώς εξοργισμένος κατηγόρησε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ως έναν από αυτούς που θέλουν να εξαθλιώσουν την Ελλάδα.

Το αν ο κ. Λαφαζάνης έχει κάποιο υπόγειο σχέδιο για να κάνει την Ελλάδα μπανανία δεν το ξέρουμε. Όμως, μπορούμε να φανταστούμε ότι κανείς δεν αγαπάει την Ελλάδα λιγότερο από τον άλλο.

Ωστόσο, είμαι εξοργισμένος με την αθλιότητα του κ. Βενιζέλου, του μελλοντικού προέδρου του κόμματος που έστω κι αυτή τη χρονική στιγμή είναι πλειοψηφία στη Βουλή.

Αυτός που δύο χρόνια διέλυσε τα πάντα. Αυτός που έφερε την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας, που με τις άθλιες διαπραγματεύσεις του έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο της χώρας.

Κοίτα ποιος μιλάει.

Ένας από τους βασικούς υπεύθυνους της εθνικής καταστροφής. Αντί να πάει από μόνος του στο σπίτι του για το κακό που έκανε, λοιδορεί βουλευτές και υπουργούς.

Μιλάει ο υπερπατριώτης και μέμφεται όλους τους υπόλοιπους λες κι έχει ο ίδιος την απόλυτη αλήθεια;

Κάποιος πρέπει να σταματήσει τον αμετροεπή αυτόν άνθρωπο που νομίζει ότι με φοβέρες θα κυριαρχήσει στην ελληνική Βουλή και θα δείξει πόσο μάγκας είναι στον ελληνικό λαό.

Ας έκανε το μάγκα στην Ευρώπη, ας διεκδικούσε ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα, κι όχι να μας φέρνει προ τετελεσμένων γεγονότων.

Κι αν έχει τα κότσια, ως καλό συνταγματολόγος που είναι, ας ζητήσει ο ίδιος να πάνε όλοι οι υπαίτιοι της τραγωδίας στο Ειδικό Δικαστήριο.

Το χειρότερο από όλα είναι να βλέπουμε από τα κανάλια τον κ. Βενιζέλο να ωρύεται λες και έχει χάσει το δίκιο του, λες και κάποιοι θέλουν να διαλυθεί η χώρα και αυτός ως άλλος Σούπερμαν έρχεται με τη μπέρτα να μας σώσει.

Φτάνει κ. Βενιζέλε. Υπάρχουν κι άλλοι που αγαπούν την πατρίδα, ίσως και περισσότερο από εσάς που αν μη τι άλλο είστε και «τακτοποιημένος» οικονομικά. Όλοι εμείς που δεν ξέρουμε αν θα έχουμε αύριο να φάμε, έχουμε περισσότερο πόνο για το μέλλον αυτής της χώρας.

Όλοι εμείς πρέπει να φωνάζουμε με όση δύναμη έχουμε:
Αριστερός Ψάλτης

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Ένας εύκολος εκλογικός θρίαμβος ή το υπέρτατο εθνικό συμφέρον;

του Γιώργου Χαρβαλιά

Επειδή πολλά ακούστηκαν τα τελευταία 24ωρα για «μικροπολιτικά παιχνίδια εντυπώσεων προεκλογικού τύπου» και μάλιστα από φωνές που δεν νομιμοποιούνται να ασκούν κριτική (όπως π.χ. του αρχιτέκτονα της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας, Γιώργου Παπανδρέου, του πρόθυμου βοηθού του, κ. Βενιζέλου, ή της φιλομνημονιακής κ. Μπακογιάννη), καλό θα ήταν να βάλουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.

Ασφαλώς η όλη διαδικασία που κατέληξε στην επί της αρχής συμφωνία για το νέο πακέτο δανειοδότησης της χώρας, δεν ήταν κολακευτική. Ούτε για την χώρα, ούτε για τους πολιτικούς αρχηγούς και πολύ περισσότερο για τον πρωθυπουργό-μαριονέττα που περιορίστηκε σε ρόλο…πανελίστα-σερβιτόρου των εκατέρωθεν αιτιάσεων.

Η διαπραγμάτευση έγινε υπό το κράτος πιέσεων, τελεσιγράφων και εκβιασμών που σπάνια βιώνουν ανεπτυγμένες χώρες, τουλάχιστον εν καιρώ ειρήνης. Όμως ο τελευταίος από τους πολιτικούς αρχηγούς που θα μπορούσε να κατηγορηθεί για «επικοινωνιακό παιχνίδι», είναι χωρίς αμφιβολία, ο Αντώνης Σαμαράς. Γιατί αν ήθελε πραγματικά να διαχειριστεί την δυσβάστακτη υπόθεση της δανειακής συμφωνίας με αμιγώς επικοινωνιακούς όρους, θα απέσυρε την στήριξη του στη κυβέρνηση Παπαδήμου και θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές ικανοποιώντας το κοινό αίσθημα.

Θριαμβευτής θα έβγαινε από αυτές τις «εκλογές-αστραπή» ο αρχηγός της ΝΔ. Αλλά δεν είναι βέβαιο τι θα αντιμετώπιζε η χώρα την επόμενη μέρα. Αρκετοί, όπως ο Γιώργος Καρατζαφέρης, πιστεύουν ότι οι ξένοι δανειστές μπλοφάρουν, και θα «κιοτέψουν» μπροστά στην ιδέα να μας οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Άλλοι αντίθετα, θεωρούν ότι θα δίναμε ιδανικό πρόσχημα στους Γερμανούς να «μας τραβήξουν την πρίζα» και να μας στείλουν αυτομάτως στη δραχμή (πόσο μάλλον που έχουν «άχτι» τον Σαμαρά επειδή τους μπήκε στο μάτι). Υπάρχουν κάποιοι τρίτοι τέλος, που επιχειρηματολογούν υπέρ της άμεσης χρεοκοπίας, με μονομερή διαγραφή των οφειλών, υποστηρίζοντας ότι σήμερα αυτό μπορεί να γίνει με τους δικούς μας όρους, ενώ μεθαύριο θα είμαστε δεμένοι «χειροπόδαρα», με το αγγλικό δίκαιο στα νέα ομόλογα και τη δανειακή σύμβαση.

Τελικά, μόνον η ιστορία θα κρίνει ποιός είχε δίκιο και ποιός είχε άδικο. Γεγονός είναι όμως, ότι ο Σαμαράς απέφυγε τον πολιτικό τζόγο. Να παίξει με τις πιθανότητες, όπως αποφάσισε (εκ του ασφαλούς) να κάνει ο αρχηγός του «ΛΑΟΣ». Γι αυτό και επέλεξε υπεύθυνα την λύση με το βαρύτερο πολιτικό κόστος, αποφεύγοντας και πάλι να «χαϊδέψει αυτιά».

Από κει και πέρα, η παρουσία του αρχηγού της ΝΔ στις αλλεπάλληλες συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών, υπήρξε καταλυτική για την έκβαση της διαπραγμάτευσης. Γιατί υπήρξε κι ο μόνος που όρθωσε «κόκκινες γραμμές».

Για τον πρωθυπουργό μας, ας μη μιλήσω καλύτερα. Ο Γιωργάκης Παπανδρέου με εξαίρεση το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών που ανήγαγε σε προσωπική εμμονή (αφού εξακολουθεί να φαντάζεται ότι τον…έριξαν οι τραπεζίτες), κατέστησε σαφές εκ των προτέρων ότι θα πεί «ναι σε όλα», γιατί μπροστά στο δίλημμα «ταπείνωση ή χρεοκοπία», προτιμά την ταπείνωση…

Τέλος ο Γιώργος Καρατζαφέρης, μέχρι να φτάσει στην τελική του απόφαση, αναλώθηκε στους γνωστούς τακτικισμούς με παράλογα εφευρήματα του τύπου: «Να μας διαβεβαιώσει η τράπεζα της Ελλάδας ότι το χρέος θα καταστεί βιώσιμο», που είναι σαν να ρωτάς την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, αν θα χιονίζει στο Παρνασσό, του χρόνου τα Χριστούγεννα…

Θα μπορούσα εύκολα να απαριθμήσω τις διαπραγματευτικές επιτυχίες του Αντώνη Σαμαρά, αρχίζοντας με τους δύο επιπλέον μισθούς, τις συντάξεις, τις αντικειμενικές αξίες και καταλήγοντας στην διασφάλιση αποπληρωμής χρεών 6 δις του δημοσίου προς τους ιδιώτες. Όμως το συνολικό πακέτο είναι πολύ βαρύ ώστε να μιλάμε για «επιτυχίες».

Απλώς ο αρχηγός της ΝΔ, μέσα στη γενικότερη εικόνα παράδοσης του «κατεστημένου» πολιτικού συστήματος στους εκβιασμούς των δανειστών, άφησε βάσιμες ελπίδες ότι είναι αυτός που στυλώνοντας τα πόδια, θα καταφέρει να πετύχει καλύτερους όρους…επιβίωσης. Και επιπλέον υπήρξε σίγουρα ο πιο ανιδιοτελής της υπόθεσης, αφού θυσίασε έναν ανέξοδο εκλογικό θρίαμβο, μπροστά σε αυτό που εκτίμησε ως υπέρτατο εθνικό συμφέρον…
(δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής“)

Πού είναι, ρε παιδιά, οι "πατριώτες" του ΔΝΤ και του Μνημονίου;

Είναι απίστευτοι!!!

Τα βλέπουν οι ξένοι και γιαυτό ζητούν "την μάνα τους και τον πατέρα τους" στο νέο μνημόνιο...

Δείτε το πρωτοσέλιδο του Ε.Τ σήμερα!!!

Τα κόμματα που έφεραν την τρόικα στην χώρα , ΠΑ-ΣΟΚ , ΛΑ.Ο.Σ και Ντόρα, τα κόμματα που ψήφισαν το Μνημόνιο Α και που κατηγορούσαν όλους όσους ΔΕΝ το ψήφισαν σαν ΜΗ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, έφτασαν σήμερα να το παίζουν "ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ" !!!

Ο κ. Καρατζαφέρης που μέχρι προχθές όπου έδινε συνέντευξη (δηλαδή ΠΑΝΤΟΥ...) έλεγε ότι ΣΩΣΤΑ ψήφισε το μνημόνιο και αν χρειαζόταν θα το ΞΑΝΑΨΗΦΙΖΕ αφού χωρίς αυτό "Δεν θα πλήρωνε μισθούς και συντάξεις η χώρα", σήμερα τα μαζεύει γρήγορα γρήγορα όλα πίσω αφού καταρρέει δημοσκοπικά...

Σήμερα ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΑΚΙ αν θα χρεοκοπήσει η χώρα και δεν θα μπορούν να πληρωθούν "μισθοί και συντάξεις"...
Ο δέ Γ.Α.Π. και το ΠΑ-ΣΟΚ είναι ειδική περίπτωση...
Δεν φτάνει που ακόμα και προεκλογικά, την ώρα που έλεγε "ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ" μιλούσε με το ΔΝΤ, δεν φτάνει που για οκτώ μήνες ξόδευε σαν να μήν υπήρχε αύριο, δεν φτάνει που έφερε το μνημόνιο στην χώρα, ΣΗΜΕΡΑ (εξαφανισμένος...) κάνει "ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ" !!!

Καταλήξαμε να μένει ΜΟΝΗ η Ν.Δ, αυτή που μίλαγε από την ΑΡΧΗ λέγοντας πρός όλες τις κατευθύνσεις ότι είναι ΛΑΘΟΣ το μνημόνιο Α' να καλείται σήμερα να ψηφίσει το Μνημόνιο Β' που είναι σαφώς πιο ΥΦΕΣΙΑΚΟ απλά και μόνο για να μήν χρεοκοπήσει ΑΤΑΚΤΑ η χώρα (γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη δύσκολα θα αποφευχθεί αυτή με αυτή την πολιτική) την Δευτέρα...

Καλά έλεγε ο Κων/νος Καραμανλής ότι η Ελλάδα είναι ένα ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ...
ΠΗΓΗ: http://antilogos-gr.blogspot.com  

Ετήσια χοροεσπερίδα Συλλόγου Εκπ/κών Πρωτ/θμιας Ορεστιάδας

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, δεδομένων των συνθηκών, η ετήσια χοροεσπερίδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Ορεστιάδας στο ζεστό περιβάλλον του κέντρου "Principal". 
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Αντιδήμαρχος κ. Παπαδόπουλος Αναστάσιος, η Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής κα Καλεντζίδου Αλεξάνδρα, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Βαρσαμακίδης Δημήτριος και η Σχολική Σύμβουλος κα Τεμπρίδου Αντιόπη-Ελένη.


Η κοπή της βασιλόπιτα ανέδειξε το Δημοτικό Σχολείο Βύσσας ως τυχερό.
Οι παρευρισκόμενοι διασκέδασαν, χόρεψαν κι ανανέωσαν το ραντεβού για το επόμενο έτος με την ελπίδα ότι οι καταστάσεις θα επιτρέπουν αισιοδοξία για τη συνέχεια της εκπαίδευσης, το μέλλον των εκπαιδευτικών και της χώρας μας.
Στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου αξίζουν συγχαρητήρια για τη διοργάνωση.    

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

"Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα! "

Του Γιάννη Βαρουφάκη
Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε. Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο... γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο (βλ. το προηγούμενο άρθρο μου Το Πρώτο Τάνγκο στην Ευρωζώνη) αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων! Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λεττονία).


Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαστε λευκές περιστερές. Για δεκαετίες φορτώναμε το δημόσιο με τόσο μεγάλο χρέος που το βλέπουμε πλέον να βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας. Εδώ όμως που φτάσαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ακόμα και να αποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, γιάπηδες και στελέχη του ΠΑΜΕ, αστοί των βορείων προαστίων και αναρχικοί της Πλατείας Εξαρχείων) να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στο κράτος, δεν αρκεί. Αν μάλιστα το παρακάνουμε στην αλληλεγγύη προς το δημόσιο, η ‘γενναιοδωρία’ μας αυτή θα στεγνώσει την κυκλική ροή του πλούτου από το οποίο εξαρτάται το δημόσιο για τα έσοδά του το 2011, το 2012 κ.ο.κ.


Ποια είναι λοιπόν τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός: Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι. Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους.


Κάντε την σύγκριση με την Ιαπωνία, το χρέος της οποίας ανήκει σε Ιάπωνες σε ποσοστό 95%. Αν το Ιαπωνικό κράτος αναγκαστεί στην πτώχευση, η καταστροφή της χώρας θα είναι ολική. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για εμάς, καθώς μας ανήκει (δηλαδή στις δικές μας τράπεζες) μόνο το 25% του δημόσιου χρέους μας. Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η πτώχευση του δημοσίου διαγράφεται ως αναπόφευκτη (εκτός αν πανικοβληθούν οι εταίροι μας αρκετά και το συνδράμουν για χρόνια πολλά, οπότε έχει καλώς), το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας.


Μα αν το δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Πώς θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (τον δικό μου συμπεριλαμβανομένου) τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ.


Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια – δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημόσιου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ.


Επί πλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν! Βλέπετε, το χρέος μας θα έχει μειωθεί τόσο που θα αποτελούμε εξαιρετική επένδυση. Έτσι είναι το κεφάλαιο – όταν οσφραίνεται ένα επικερδές deal δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του.


Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Άλλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο από εμάς:

• η κυβέρνηση της κας Μέρκελ η οποία θα πρέπει να διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών
• η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα πρέπει να δει τι θα κάνει με μία χώρα-μέλος την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση
• οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την ‘επιτυχημένη’ επίθεση στο χρέος της Ελλάδας)
• οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%)
• όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής.

Στάση πληρωμών λοιπόν!

Τώρα!
Με χαμόγελο και αισιοδοξία!

(Και ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Ότι αν πειθόμασταν να απελευθερωθούμε από τον φόβο της πτώχευσης, οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα έσπευδαν την ίδια στιγμή να την αποσοβήσουν…)
protagon

Από:  papaioannou

Δήλωση Σαμαρά


Δήλωση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά

Ήταν σκληρή η διαπραγμάτευση για το καινούργιο δάνειο!
            Αν είχε υπάρξει ουσιαστική διαπραγμάτευση εδώ και δύο χρόνια, δεν θα ήμασταν σήμερα με την πλάτη στο τοίχο.
            Πετύχαμε, παρ' όλα αυτά, αρκετά πράγματα:
            --Αποτρέψαμε την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Το ζήτημα αυτό δεν είχε «κλείσει από μέρες», όπως διαδίδουν κάποιοι.
Μόλις χθες το απόγευμα, μας στάλθηκε κείμενο συμφωνίας που περιείχε ακόμα την κατάργηση των δύο μισθών! Τελικά το ματαιώσαμε. 
--Ματαιώσαμε την οριζόντια περικοπή των επικουρικών συντάξεων. Επέμεινα να εξαιρεθούν από κάθε νέα μείωση οι χαμηλότερες επικουρικές και οι κύριες  συντάξεις. Και έτσι έγινε…
Δεν τέθηκε ποτέ θέμα να «διαλέξουμε» αν τάχα θα περισώσουμε τις κύριες ή τις επικουρικές. Η Τρόικα επέμενε να γίνουν περικοπές και σε κύρια και σε επικουρικά ταμεία.
Υπήρξε ολονύχτια διαπραγμάτευση για το θέμα αυτό. Ολοκληρώθηκε πριν λίγες ώρες. Μετά από μεγάλη επιμονή δέχθηκαν οι συνολικές περικοπές να είναι οι μισές απ' αυτές που ζητούσαν, ώστε να παραμείνουν άθικτες οι αποδοχές των χαμηλοσυνταξιούχων.
-- Απορρίψαμε τη νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών, που θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση των πάντων.
-- Δώσαμε ακόμα τη μάχη, ώστε η μείωση του κατώτατου μισθού να μην επεκταθεί και στους υπόλοιπους μισθούς. Κι αυτό έγινε.
Με δύο λόγια, παλέψαμε για να αποτρέψουμε πρόσθετη ύφεση, πρόσθετη ανεργία, πρόσθετα λουκέτα…

Σήμερα διαχειριζόμαστε τη ζημιά που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια. Διότι το χρέος μας τώρα έγινε μη βιώσιμο.
Το 2009 ήταν μεγάλο, αλλά ήταν βιώσιμο ακόμα.
Τώρα, όλοι επιδιώκουν, να φτάσει το χρέος, μετά από οκτώ χρόνια… εκεί που ήταν το 2009, όταν ξεκίνησε αυτό το μαρτύριο!
Αυτό και μόνο δείχνει το μέγεθος της ζημιάς που έγινε τη μοιραία αυτή διετία.

Με τη τωρινή συμφωνία, άνοιξε ο δρόμος για να «κουρευτεί» σημαντικά το ελληνικό χρέος. Αυτό θα είναι το μεγάλο κέρδος. Που μας επιτρέπει να ελπίζουμε ξανά.

            Μπορεί να αποφύγαμε τα χειρότερα - και πιο υφεσιακά - από όσα μας ζήτησαν. Κάποια, όμως, δεν αποφεύχθηκαν…
            Εμείς παραμένουμε σταθεροί σε αυτό που κυρίως χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα: μέτρα Ανάκαμψης.
                                     
            Γιατί ρωτώ τον οποιονδήποτε καλοπροαίρετο Ευρωπαίο: όταν βρίσκεσαι για πέμπτη χρονιά σε ύφεση, όταν η χώρα σου παραπαίει και η κοινωνική συνοχή της απειλείται, είναι δυνατό το μόνο «αντίδοτο» στην κρίση, να είναι ακόμα περισσότερη ανεργία και… άλλα δύο χρόνια ύφεσης;
            Η μάχη που δίνουμε σήμερα για τη σωτηρία της Ελλάδας αφορά και ολόκληρη την Ευρώπη. Που μπαίνει πια σε γενικευμένη ύφεση. Πολύ επικίνδυνη και για τις κοινωνίες της, αλλά και για την ενότητά της.
            Στη Νέα Δημοκρατία έγκαιρα διαβλέψαμε ότι ήταν λάθος η συνταγή κι έγκαιρα προβλέψαμε που θα οδηγούσε.
            Εκείνοι που την πρότειναν, εκείνοι που την υπερασπίστηκαν και εκείνοι που την εφάρμοσαν, ας δουν κατάματα σήμερα τις συνέπειές της.
           
            Αυτή την ώρα οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου έχουμε πράγματι ανάγκη να αλλάξουμε πορεία στην Οικονομία μας. Όμως το καθημερινό βασανιστήριο της ακραίας λιτότητας, δεν βοηθάει. Εκτρέφει την κοινωνική έκρηξη και έναν επικίνδυνο αντί-ευρωπαϊσμό.
            Γιατί κανένας λαός δεν αντέχει στις συνεχείς θυσίες, χωρίς κάποιο φώς στην άκρη του τούνελ…
            Και φοβάμαι, ότι αυτό η Ευρώπη το έχει ξεχάσει…

            Αυτή τη στιγμή η ΝΔ δίνει τη μάχη ταυτόχρονα σε πολλαπλά μέτωπα:
            -- Να αποκαταστήσουμε την πληγωμένη αξιοπιστία της χώρας.
            -- Να αναδείξουμε την άμεση προτεραιότητα της Ανάκαμψης.
            -- Να διασώσουμε την Κοινωνική Συνοχή. Με ανθρώπους έχουμε να κάνουμε όχι με γκρίζους αριθμούς.
            -- Να αποφύγουμε τα μικροπολιτικά παιγνίδια που εξακολουθούν να παίζουν κάποιοι σε βάρος της χώρας, ακόμα και τώρα.
            -- Να δείξουμε στους Ευρωπαίους ότι αυτό που γίνεται στην Ελλάδα σύντομα θα διαχυθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αν δεν αλλάξει η πολιτική της ατέλειωτης μονομερούς λιτότητας.

Θα τα επιτύχουμε όλοι μαζί, ως υπερήφανοι άνθρωποι, όχι ως μόνιμοι επαίτες. Πώς;
Με μια νέα κυβέρνηση που θα έχει νωπή και ισχυρή εντολή!
Ποτέ δεν είχε περισσότερο ανάγκη η Ελλάδα εκλογές, απ' ό,τι τις έχει σήμερα!

Δύο λόγια για χθες βράδυ: Με ξέρετε. Και ξέρετε ότι ούτε δειλιάζω ούτε υποχωρώ. Όταν, όμως, γνωρίζω τις συνέπειες, δεν μπορώ να κάνω ότι δεν τις βλέπω. Ιδίως αν είναι τόσο καταστροφικές. Ούτε ψάχνω χειροκροτήματα για μια βδομάδα…
Είμαι εδώ μόνο από υποχρέωση να βοηθήσω την Πατρίδα. Και αυτό κάνω. Στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Δύο χρόνια δεν άκουσε κανείς τη φωνή μας για αλλαγή πολιτικής. Και σήμερα το τραύμα έγινε πολύ βαθύ, για να πω ότι δεν θα πονέσει.
Εμείς δεν μιλάμε για τον κίνδυνο χρεοκοπίας, για τα σενάρια της δραχμής, για τη φτώχεια που μας άγγιξε την πόρτα και για τα χειρότερα δεινά που μας απειλούν.
Σας λέμε μόνον ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει.
Κι όταν θα έλθει η δική μας ώρα, θα κρατήσουμε ακέραιη τη μεγάλη υπόσχεση, τη μία και μόνη που δώσαμε: Ελπίδα στην Ελλάδα μέσα από Ανάπτυξη!

Δεν θα είναι εύκολο, αλλά θα τα καταφέρουμε.
Το ισχυρότερο επιχείρημα δεν είναι ο Φόβος για όσα μας περιμένουν…
Αλλά η σιγουριά γι' αυτά που μπορούμε.
Να έχετε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του Έλληνα
Που συχνά δεν τις ξέρουμε ούτε εμείς οι ίδιοι…

Τα σχολεία αύριο Παρασκευή 10/2/12

Τα σχολεία μετά από απόφαση των Δημάρχων αύριο Παρασκευή 10/2/12 :

α) δεν θα λειτουργήσουν στο Δήμο Σουφλίου

β) δεν θα λειτουργήσουν στη Δημοτική Ενότητα Μεταξάδων και θα λειτουργήσουν από τις 10.00΄ στο Διδυμότειχο

γ) δεν θα λειτουργήσουν στις Δημοτικές Ενότητες Τριγώνου και Κυπρίνου της Ορεστιάδας.

Νέα απεργιακή κινητοποίηση 10/2/2012

Νέα απεργιακή κινητοποίηση 10/2/2012

τριήμερο αγωνιστικών κινητοποιήσεων 10-11-12/2/2012

 
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. σας καλεί να πάρετε μαζικά μέρος στην αυριανή (10/2/2012) απεργιακή κινητοποίηση που κήρυξαν εκτάκτως ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, λόγω της ψήφισης των μέτρων που αποφάσισαν ΤΡΟΪΚΑ και ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, σε βάρος των εργαζομένων του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα (απολύσεις στο Δημόσιο, μείωση συντάξεων, μείωση κατώτατου μισθού, κλπ.).

• ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 11:00 Π.Μ. ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

• ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 5:00 Μ.Μ. ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Τα σχολεία αύριο Πέμπτη 9/2/12

Τα σχολεία με απόφαση των Δημάρχων αύριο Πέμπτη 9/2/12 :

α) δεν θα λειτουργήσουν στις Δημοτικές Ενότητες Τριγώνου και Κυπρίνου της Ορεστιάδας

β) δεν θα λειτουργήσουν στο Δήμο Διδυμοτείχου

γ) δεν θα λειτουργήσουν στο Δήμο Σουφλίου.

Η ανάρτηση θα ενημερώνεται με νέες αποφάσεις αν εκδοθούν.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Τα σχολεία αύριο Τετάρτη 8/2/12

Τα σχολεία με απόφαση των Δημάρχων αύριο Τετάρτη 8/2/12 :

α) δεν θα λειτουργήσουν στο Δήμο Σουφλίου

β) δεν θα λειτουργήσουν στο Δήμο Διδυμοτείχου

γ) δεν θα λειτουργήσουν στο Δήμο Ορεστιάδας

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Πρόταση για εκδρομή (4)

Παλαιός Άγιος Αθανάσιος
Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την πόλη της Έδεσσας και πολύ κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο Bόρας βρίσκεται ο παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός του Aγίου Aθανασίου (ή Tσέγανη). Το χωριό κτίστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα στους πρόποδες του βουνού Bόρας (ή Kαϊμακτσαλάν), στην κορυφή Πιπερίτσα στα 1.200 μ., και ήταν κάποτε μια ανθούσα κτηνοτροφική κοινότητα μέχρι τη δεκαετία του '70. Mετά άρχισε η κάθετη πτώση, μέχρι το 1995 οπότε όλο το χωριό «ρήμαξε» και έφτασε να αριθμεί μόνο δύο οικογένειες. Oι υπόλοιπες είτε «πήραν των ομματιών τους», είτε μετοίκησαν χαμηλότερα στον Νέο Άγιο Aθανάσιο. Mε την κατασκευή του χιονοδρομικού κέντρου το 1995 η κατάσταση αντιστράφηκε.
Σήμερα είναι ένα πανέμορφο τουριστικό χωριό με κεραμοσκεπή κτίρια, δείγματα της πολύ ενδιαφέρουσας παραδοσιακής μακεδονικής αρχιτεκτονικής, που συνδυάζεται απόλυτα με το φυσικό τοπίο της περιοχής. Εδώ θα τα βρείτε όλα: παραδοσιακή φιλοξενία, σκι, τρέκινγκ, περιηγήσεις, ιππασία, τοξοβολία και άλλα πολλά και όμορφα για να απολαύσετε τη Φύση και τη διαμονή σας. Θα σας θυμίσει έντονα τουριστικά χωριά της Γερμανίας ή της Aυστρίας που βρίσκονται κοντά σε χιονοδρομικά κέντρα. Oλα είναι πετρόχτιστα, ομοιόμορφα και περιποιημένα, με παρτέρια για λουλούδια και για δέντρα.
Σημαντικό αξιοθέατο του χωριού είναι η εκκλησία της Aναλήψεως, η οποία κτίστηκε στα τέλη του 1700. Το χωριό τα έχει όλα όσον αφορά το φαγητό, τον καφέ, το ποτό και τη διασκέδαση. Θα φύγετε μόνον αν θέλετε να περιηγηθείτε στα γύρω μέρη.
Ο Άγιος Αθανάσιος απέχει 518 χλμ από την Ορεστιάδα, 590 χλμ από την Αθήνα και 119 χλμ από τη Θεσσαλονίκη. 


Σπουδαία πρόταση για διαμονή ο παραδοσιακός ξενώνας Ελάτη - πέλλα
Σε απόσταση αναπνοής από το χιονοδρομικό κέντρο Βόρας-ΚαϊμακΤσαλαν και με υπέροχη θέα τη λίμνη Βεγορίτιδα απλώνεται ο παραδοσιακός οικισμός Αγίου Αθανασίου.
Στον οικισμό αυτό, με πολύ μεράκι και αγάπη για τον Άγιο Αθανάσιο και τις τοπικές παραδόσεις, δημιουργήσαμε ένα ζεστό και φιλόξενο χώρο, το Ξενώνα ΕΛΑΤΗ-πέλλα.


Η προσεγμένη διακόσμηση στο εσωτερικό του μαζί με την ομορφιά της φύσης που απλώνεται γύρω του συντελούν στην απόλυτη χαλάρωση όσο θα βρίσκεστε στο ξενώνα μας.


Ο ύπνος στον καθαρό αέρα του βουνού, το καλό φαγητό και οι δραστηριότητες που παρέχονται θα σας ανανεώσουν και θα σας ξεκουράσουν.
Ο ξενώνας μας αποτελείται από 5 ευρύχωρα δωμάτια εξοπλισμένα με όλες τις σύγχρονες ανέσεις για να απολαύσετε μια αξέχαστη διαμονή.
Τα δωμάτια προσφέρουν παραδοσιακή ατμόσφαιρα και πολυτέλεια.
Όλα τα δωμάτια έχουν αυτόνομη θέρμανση, τζάκι, τηλεόραση (LCD), σαλονάκι σε στυλ καθιστικού και υδρομασάζ.
Επίσης, στο ξενώνα λειτουργεί και Cafe-Bar, όπου μπορείτε να απολαύσετε το καφέ ή το ποτό σας και να πάρετε το πρωινό σας.
Τέλος, παρέχουμε και ιδιωτικό Parking.
Περισσότερα στη σελίδα http://www.elatipella.gr/  

24ωρη απεργιακή κινητοποίηση 7/2/2012


Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. σας καλεί να πάρετε μαζικά μέρος στην αυριανή (7/2/2012) 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση που κήρυξαν εκτάκτως ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, λόγω των νέων μέτρων που αποφάσισαν  ΤΡΟΪΚΑ και ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, σε βάρος των εργαζομένων του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα (απολύσεις στο Δημόσιο, μείωση συντάξεων, μείωση κατώτατου μισθού, κλπ.)

Ταυτόχρονα καλεί την ΑΔΕΔΥ να προχωρήσει σε άμεση κλιμάκωση των κινητοποιήσεων μέσα από ένα πρόγραμμα αγωνιστικής συνεννόησης, συμπόρευσης και κοινού αγώνα όλων των εργαζομένων, για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
 ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ
 ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Κεντρική απεργιακή συγκέντρωση, ώρα 11:00 π.μ. στο Σύνταγμα.

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Σχετικά με τη δήλωση Μουζά

Κυκλοφορεί μια δήλωση του Δημάρχου Ορεστιάδας κ. Μουζά, που προσπαθεί να δείξει άλλους ως υπεύθυνους ή τουλάχιστο να καταστήσει συνυπεύθυνους για τις αποφάσεις του για τη λειτουργία των σχολείων την εβδομάδα του παγετού.

Γνωρίζω στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, που ταλαιπωρήθηκαν, στους γονείς και όλους τους συμπολίτες μας ότι ρωτήθηκα μόνο για την 27η Ιανουαρίου και είχα τη γνώμη να μη λειτουργήσουν τα σχολεία.
Καμία άλλη ημέρα δεν ρωτήθηκα.

Καλό είναι όποιος λαμβάνει τις αποφάσεις να έχει το σθένος να τις υποστηρίξει ή να σιωπά καλύτερα.  

Οι Γερμανικές εκτελέσεις - Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουμε όλοι

Του Σαράντου Καργάκου
Ιστορικού - Συγγραφέως

Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν' αναφερθώ στο περιβόητο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν ανήμερα σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό τ' αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτισε μ' ένα πικρό χαμόγελο.

Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε: «Τα πήγαν για εκτέλεση»!

Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια.

Αν σ' όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν' απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι' αυτό το λόγο να είναι αποικία».


Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου (και όχι μόνον του Διστόμου), δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά. αρνούνται υπόσταση στα δικαστήριά μας. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό αλλά στα Διευθυντήρια των Νέων Καιρών.

Αυτό που όμως με θλίβει δεν είναι η ψυχική κακομοιριά των κυβερνώντων, είναι το ηθικό κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων. Άκουγα ένα μεσημέρι κάποιον ραδιοσχολιαστή που με άκρως περιφρονητική φωνή στιγμάτιζε τη συμπεριφορά των Διστομιτών, επειδή κατέφυγαν στα ασφαλιστικά μέτρα κατά των Γερμανών. Κι έλεγε: «Πού φθάσαμε ...;»! Έπρεπε να είχε ζήσει τη γερμανική φρίκη της Κατοχής, για να είχε δει το πού φθάνε το κτήνος όταν κυριεύει την ανθρώπινη ψυχή. Τι έκαναν οι κάτοικοι του Διστόμου από το να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη; Μήπως έπρεπε κι αυτοί - κι όχι μόνο αυτοί- να συμπεριφερθούν γερμανικά, δηλαδή να πιάσουν καμμιά πεντακοσαριά Γερμανούς τουρίστες και να τους κρατήσουν ομήρους ή να τους εκτελέσουν; Στα αντίποινα των Γερμανών εμείς δεν απαντήσαμε με αντίποινα. Οι Γερμανοί τιμωρήθηκαν ελάχιστα γι' αυτά που διέπραξαν στον τόπο μας. Κάλυψαν ένα ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που όφειλαν. Συνέχισαν τη ναζιστική πολιτική, όχι βέβαια στη γραμμή του Χίτλερ (δεν είναι ακόμη καιρός) αλλά στη γραμμή του Γκαίμπελς. Παραπλάνηση και εξαπάτηση. Και μετά αποθράσυνση. Θα ρθει στιγμή που θα μας ζητήσουν αποζημίωση για τις σφαίρες που ξόδεψαν για να μας ...; σκοτώσουν.


Μέρος Δεύτερο

Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί προ πολλών ετών για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα όπου αρθρογραφούσα επαγγελματικώς. Δεν δημοσιεύθηκε· και σε λίγες ημέρες «εκτελέστηκα» και δημοσιογραφικώς. Μου τράβηξαν το χαλί επιτηδείως κάτω από τα πόδια μου. Τώρα που ήλθαν οι δύσκολοι καιροί και η Γερμανία μάς φόρεσε καπίστρι, πολλοί σταθμοί και πάμπολλα έντυπα μού ζητούν να μιλήσω και να γράψω για τις περιβόητες αποζημιώσεις. Μου ζητήθηκε να μιλήσω και για τις εκτελέσεις. Κι αντιμετώπισα τις λοιδορίες δύο «καναλοκύνων». Αναφερόμουν στην εκτέλεση των συγγενών μου και στην υπέροχη στάση της γιαγιάς μου. Ήμουν μπροστά, όταν ο πατέρας τής ανακοίνωσε την εκτέλεση των δύο παιδιών της, των δύο αδελφών του. Η γιαγιά -βαθιά χριστιανική ψυχή- κατέβασε το μαύρο τσεμπέρι ως τα μάτια και πριν τυλίξει με αυτό το στόμα για να μη βγει κραυγή οδύνης, κατόρθωσε να μουρμουρίσει:

- Ο θεός να τους συγχωρέσει για το κακό που μου έκαναν! ...;

Κι έπειτα κλείστηκε στη βαθιά σιωπή της. Πού και πού ένα σιγαλό - σαν αγεράκι απαλό- μοιρολόι.

Πέρασαν κάποια χρόνια. Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, την λεγόμενη τότε «Ογδόη». Ο πατέρας έφθασε ένα μεσημέρι ράκος στο σπίτι. Τον είχε επισκεφθεί στο κατάστημα του «Δραγώνα» (Αιόλου 89) ο άνθρωπος που είχε βάλει στη λίστα των μελλοθάνατων τα αδέρφια του. Ήταν ετοιμοθάνατος· τον «κουράριζε» στον Άγιο Σάββα, εξάδελφός μου ογκολόγος. Του έμεναν λίγες ημέρες ζωής. Ζήτησε από τον εξάδελφό μου την άδεια να βγει για λίγες ώρες· έπρεπε κάποιον να δει. Και πήγε να βρει τον πατέρα μου. Δεν μπορούσε να ανέβει στον ημιώροφο. Τον ζήτησε και κατέβηκε ο πατέρας. Σαν τον είδε πάνιασε.

- Ήλθα να πάρω τη συγγνώμη σου, του είπε ο άλλος. Σε λίγες μέρες πεθαίνω ...;

Ο πατέρας, βαθιά συγκλονισμένος, μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μία φράση:
- Να σαι συγχωρεμένος ...;


Ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και κλείστηκε στο γραφειάκι που ήταν το λογιστήριο. Δεν ήθελε να τον δει κανείς με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένας μικρόσωμος άνθρωπος με υψηλή περηφάνεια. Μας τα είπε στο σπίτι με αναφιλητά. Ήταν η πρώτη φορά που μάλωσα με τον πατέρα μου. Με τη σκληρότητα της νεανικής ηλικίας πίστευα πως η συγγνώμη σ' έναν εγκληματία συνιστά αδικία. Σήμερα το ίδιο θα έπραττα κι εγώ, Αυτό δεν σημαίνει πως έκοψα να είμαι Μανιάτης. Αλλά η πείρα μιας μακράς ζωής με εδίδαξε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η συγγνώμη. Γι' αυτό συγχωρώ και τον δημοσιογράφο - κάποτε φίλο- και τα παρασαρκώματα που τον περιστοιχίζουν, που, χωρίς να φορούν την στολή της «Βέρμαχτ», συνεχίζουν με άλλα μέσα το έργο τους.

Συγχωρώ ακόμη και τους Γερμανούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες και πολιτικούς για όσα μας κάνουν. Κι όχι απλώς τους συγχωρώ, αλλά τους ευγνωμονώ. Από τη δική τους αγνώμονα στάση, θα ξεπηδήσει η δική μας ανάταση, η νέα εθνική μας επανάσταση. Όχι κατά των Γερμανών αλλά κατά των υπολειμμάτων του δωσιλογισμού που «κοπροκρατούν» (το ρήμα του Ελύτη) πολιτικά και οικονομικά τη δόλια πατρίδα μας.

Υ.Γ. Το πρωτότυπο κείμενο είναι δημοσιευμένο σε πολυτονικό
Πηγή: Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2012, Εκδόσεις Φιλιππότη
ΠΗΓΗ: http://forza-grecia.pblogs.gr