Η σύγκριση του τρόπου αντιμετώπισης της κρίσης μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Ιρλανδίας καταδεικνύει την ορθότητα της κριτικής:
- Η Ιρλανδία αντιστάθηκε, με πείσμα, ως όφειλε, στην προοπτική ένταξής της σε Μηχανισμό στήριξης και στην υπαγωγή της στους όρους του ΔΝΤ.
- Αντιθέτως, ουδείς αμφισβητεί ότι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επεδίωξε μόνη της τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Η ελληνική κυβέρνηση αδράνησε με τρόπο εγκληματικό να δανειστεί, όταν ακόμη είχε τη δυνατότητα μέχρι και τον Φεβρουάριο, και με πρωτοφανή αβελτηρία επέτρεψε η κρίση ελλείμματος να μετατραπεί σε κρίση δανεισμού.
- Η ιρλανδική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά τους όρους του δανεισμού της και κατάφερε να εξασφαλίσει 4 χρόνια χάριτος και 7 χρόνια αποπληρωμής.
- Η ελληνική κυβέρνηση απεδέχθη αμαχητί τους δυσβάστακτους όρους που της επιβλήθηκαν, έτσι ώστε η χώρα μας να υποχρεούται να ξεκινήσει την πληρωμή μετά από 3 μόνο χρόνια και να αποπληρώσει σε άλλα 2.
Στην Ελλάδα ο φορολογικός συντελεστής είναι 20% στα αδιανέμητα κέρδη και 40% στα διανεμόμενα, θυσιάζοντας έτσι κάθε αναπτυξιακή προοπτική.
- Η ιρλανδική κυβέρνηση συμφώνησε να αυξήσει το ΦΠΑ μόνον κατά 1 μονάδα μέσα στο 2013 και κατά άλλη μία μονάδα το 2014.
- Η ελληνική κυβέρνηση αύξησε το ΦΠΑ πολύ περισσότερο σε πολύ λιγότερο χρόνο: κατά 4 μονάδες μέσα σε 12 μήνες!
Αντίθετα τα αντίστοιχα δάνεια ξένων τραπεζών προς την Ελλάδα δεν ξεπερνούν τα 175 δισεκατομμύρια δολάρια και έτσι δεν δεχόταν ανάλογη πίεση.
Επομένως τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους:
Η Ιρλανδία έπραξε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει το Μηχανισμό στήριξης. Και όταν ακόμη αυτό στάθηκε αδύνατο λόγω των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα διαπραγματεύθηκε σκληρά για να μη χαθεί η προοπτική της ανάπτυξης.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας έσυρε στο Μηχανισμό στήριξης, μετά από σωρεία λαθών, ερασιτεχνικών κινήσεων και διασυρμού της χώρας. Δεν διαπραγματεύτηκε κανένα σημείο του Μνημονίου και κυριολεκτικά «έθαψε» την ελπίδα της ανάπτυξης.
Σήμερα βιώνουμε τα επίχειρα αυτής της στάσης, καθώς ως κοινωνία είμαστε εγκλωβισμένοι στη δίνη της ύφεσης, της υψηλής ανεργίας, του πληθωρισμού και της ανασφάλειας για το αύριο.
Οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν πλέον να κρύβονται πίσω από τη συνήθη παραπλανητική παρελθοντολογία.
Οι πολίτες τους έχουν ήδη αντιληφθεί…
ΠΗΓΗ:http://taxalia.blogspot.com
1 σχόλιο:
Σαν αντίλογο παραθέτω άρθρο του Διονύση Ναστόπουλου στα ΝΕΑ
«Η ιρλανδια και η Πορτογαλία µε προβλήµατα ίδια µε τα δικά µας δεν κατέφυγαν στον µηχανισµό στήριξης. Δεν υπέγραψαν Μνηµόνιο. Βγήκαν και δανείστηκαν ακριβά από τις αγορές. Αλλά δεν “έδεσαν” τις χώρες τους χειροπόδαρα, όπως έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...». Η δήλωση έγινε σε υψηλά ντεσιµπέλ από τον Αντώνη Σαµαρά λίγο πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι υψηλοί τόνοι µπορεί ενδεχοµένως να δικαιολογηθούν από την ένταση µιας προεκλογικής καµπάνιας.
Το περιεχόµενό της, ωστόσο, φανερώνει ότι η Ρηγίλλης αδυνατεί στην παρούσα φάση να προβλέψει ακόµη και τις δροµολογηµένες εξελίξεις. Ισως και λόγω ελλιπούς ενηµέρωσης για όσα διαδραµατίζονται εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συνδέονται µε την εγχώρια κρίση.
Χρειάστηκαν µόλις πέντε εβδοµάδες για να διαψευστούν από το Δουβλίνο οι γαλάζιες βεβαιότητες . Αλλά αντί στην αξιωµατική αντιπολίτευση να ανασκουµπωθούν, προβάλλουν την ένταξη της Ιρλανδίας στον µηχανισµό στήριξης από την τρόικα ως «δικαίωση» της Ν.Δ. Οσο και να φαίνεται παράδοξο, οι περισσότεροι στο νέο ηγετικό επιτελείο της Ρηγίλλης θεωρούν ότι το ιρλανδικό «ξεγύµνωµα» ενισχύει την αξιοπιστία τους. «Η περίπτωση της Ιρλανδίας δείχνει ακριβώς αυτά που δεν έκανε, δεν τόλµησε ή δεν θέλησε να κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...» είναι η νέα θέση που προωθεί ο κ. Σαµαράς. Με βασικά επιχειρήµατα ότι η Ιρλανδία διαπραγµατεύθηκε µε την τρόικα και δεν αύξησε τον ΦΠΑ ή τον χαµηλό συντελεστή φορολογίας για τις επιχειρήσεις. Παραβλέποντας ότι η Ελλάδα δεν βρήκε έτοιµο έναν µηχανισµό διάσωσης, αλλά έδωσε µάχη για τη δηµιουργία του όταν δεν φαινόταν στον ορίζοντα καµία σανίδα σωτηρίας. Ή ότι ο ιρλανδικός ΦΠΑ θα αυξηθεί σταδιακά ώς το 2014 στο 23% (από 21%), ενώ το Δουβλίνο ήδη συµπληρώνει µία διετία σκληρής λιτότητας που δεν την αντιµετώπισε η χαµηλή φορολόγηση των επιχειρηµατικών κερδών. Η διαχείριση του ιρλανδικού ζητήµατος για κάποιους δεν είναι παρά ακόµη ένα δείγµα πολιτικού θράσους που εξακολουθεί να περισσεύει στη Ν.Δ. Εδώ ακόµη και ο τελευταίος υπουργός Οικονοµίας της κυβέρνησης Καραµανλή, ο Γιάννης Παπαθανασίου, δηλώνει πλέον «δικαιωµένος». Είναι το ίδιο πρόσωπο που διαβεβαίωνε, σε Ελλάδα και Βρυξέλλες, ότι το έλλειµµα του 2009 θα έφθανε στο 6,5% όταν ξεπερνούσε το 15%!
tanea.
Δημοσίευση σχολίου