Σάρωσε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές των δημοτικών υπαλλήλων

Δεν πτοούνται με τίποτε οι δημόσιοι -διορισμένοι υπάλληλοι! 
Επιμένουν μετά μανίας Πασοκικά! 
Αν ψήφιζαν στις εκλογές μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, το ΠΑΣΟΚ θα είχε 250 βουλευτές και θα κυβερνούσε 3.000 χρόνια! 


Όπως σε ολόκληρο το δημόσιο, έτσι και στις εκλογές της ΠΟΕ-ΟΤΑ, θριάμβευσε το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ανέβασε τα ποσοστά του και πήρε ποσοστό μεγαλύτερο κατά 250% από τη ΔΑΚΕ ! 
Ή αν θέλετε: ΠΑΣΚΕ 51,10% - ΔΑΚΕ 20,48%.
ΠΗΓΗ: http://taxalia.blogspot.com/2012/04/blog-post_7623.html

Πηγή πίνακα: http://dimastin.blogspot.com/2012/04/blog-post_9687.html

Πριν... 26 χρόνια! Ή διαφορετικά, οι ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο!

Του Αθανασίου Χ. Παπανδρόπουλου

Επειδή κάποιοι θεωρούν όλους τους Έλληνες διανοητικά ανάπηρους, παραθέτουμε τι έγραφε ο Γιάννης Μαρίνος στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» πριν 26 χρόνια.

Θα ήταν μεγάλη απαίτηση από μέρους μου να ζητήσω από κάποιους ολίγη δόση ιστορικής μνήμης. Το είδος αυτό είναι ανύπαρκτο εν Ελλάδι, εκτός και αν μπορεί να βοηθήσει κάποιους να εξαπατήσουν αφελείς. Σήμερα, κάποιοι μάς λένε ότι για τη κρίση φταίνε οι κερδοσκόποι, οι Γερμανοί, οι Πυγμαίοι, η CIA, οι Τούρκοι, οι Εβραίοι, οι μασώνοι και δεν συμμαζεύεται. Σίγουρα, όμως, δεν φταίμε εμείς!

Για να μην μάς θεωρούν κάποιοι εκ γενετής καθυστερημένους, παραθέτουμε το κύριο άρθρο του τότε διευθυντή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» κ. Γιάννη Μαρίνου, στο τεύχος της 22ας Μαΐου 1986, υπό τον τίτλο: «Προτιμούμε να πνιγούμε χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού;». Με αφορμή την έκθεση του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Δημ. Χαλικιά, ο οποίος μέσω ύβρεων από τις «προοδευτικές» δυνάμεις έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την ελληνική οικονομία, ο κ. Γ. Μαρίνος έγραφε:…

«Και ιδού πού φθάσαμε: Αντί να δουλεύουμε για να παράγουμε εισόδημα, να τρώμε από τα έτοιμα και από τα δανεικά. Αντί να φτιάχνουμε νέα εργοστάσια, να κλείνομε κι αυτά που υπάρχουν. Αντί να εκσυγχρονίζουμε τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, να τις αφήνουμε βαθμιαία να καταντούν παλιοσίδερα. Αντί να βελτιώνομε την παραγωγικότητά μας, να επιβραβεύουμε με κάθε τρόπο την τεμπελιά και την λούφα. Αντί να προωθούμε τις εξαγωγές μας με καλά και φθηνά προϊόντα, να υπονομεύομε την ανταγωνιστικότητά τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να πουληθεί η ελληνική παραγωγή ούτε μέσα στην ελληνική αγορά.

Αντί να ενθαρρύνομε το κέρδος, ώστε να περισσεύουν λεφτά για νέες επενδύσεις και καλύτερες αμοιβές των εργαζομένων, το εμποδίζομε με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των προβληματικών επιχειρήσεων και την απειλή των μαζικών απολύσεων, αφού οι βιομηχανικές μας επιχειρήσεις δεν μπορούν πια να επιβιώσουν.

Αντί να στηρίζομε με κάθε τρόπο την εγχώρια παραγωγή, την καταδιώκομε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, διευκολύνοντας έτσι τις εισαγωγές και την κυριαρχία των ξένων στην ελληνική αγορά.

Αντί οι εργατοϋπάλληλοι να υπερασπίζονται την εθνική παραγωγή με την εργατικότητα και την συμπαράστασή τους προς τους ομοεθνείς εργοδότες τους, πολλοί απ’ αυτούς υπονομεύουν με απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, κοπάνες, νωθρότητα, τσαπατσουλιά και συνεχείς εκδηλώσεις μίσους τις ντόπιες παραγωγικές μονάδες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα ξένα προϊόντα και στη δική τους μιζέρια και ανεργία.

Αντί το δημόσιο να διαχειρίζεται με σύνεση και πόνο τα έσοδα από την φορολογία, τα διασπαθίζει σε καταναλωτικές δαπάνες σε έργα βιτρίνας, σε αθρόες προσλήψεις υποαπασχολούμενων, σε επιδοτήσεις, χαρισμούς οφειλών, σε δανεικά και αγύριστα και σε διαιώνιση της αντιπαραγωγικής δομής της δημόσιας διοικήσεως και της χρονοβόρας και δαπανηρότατης γραφειοκρατίας.

Αντί να αναπτύσσομε την παραγωγή και να ενισχύομε την αυτοδυναμία της οικονομίας μας, το’χουμε ρίξει στον δανεισμό από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να έχομε φθάσει στο τραγικό σημείο να δανειζόμαστε πια κάθε χρόνο 2-3 δισεκατομμύρια δολλάρια από τους ξένους για να εξοφλούμε προηγούμενα δανεικά.

Αντί να διευκολύνεται η εισαγωγή νέας τεχνολογίας και η ευελιξία των επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγουν τα οικονομικά αδιέξοδα και το μοιραίο κλείσιμό τους, αντί να ενθαρρύνεται η υλική επιβράβευση των προκομμένων και ευσυνείδητων, επιβάλλεται με κάθε τρόπο το αντίθετο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας. Και αυτοί που αντιδρούν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, φαίνεται ότι προτιμούν να καταποντιστούμε όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού. Και αυτό σχεδόν σίγουρα θα συμβεί, αφού τα σωστικά μέσα ολοένα και περιορίζονται…».

Έχει παρακαλώ κάποιος κάτι να μάς πει;…

ΠΗΓΗ: http://atithasos.blogspot.com 

Ομιλία - συζήτηση για την επιθετικότητα και τη βία

Το 3ο 12/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Ορεστιάδας με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας κατά της σωματικής τιμωρίας, σας προσκαλεί σε ομιλία συζήτηση με τον ψυχίατρο και διευθυντή της Ψυχιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης κ. Γιώργο Καφαλή με θέμα: 


« Η επιθετικότητα, η βία και η τιμωρία στην ζωή μας, ο ρόλος της οικογένειας και του Σχολείου» 


Αίθουσα τελετών 3ου 12/θέσιου Δημοτικού Σχολείου Ορεστιάδας  
Δευτέρα 30 Απριλίου 2012 
ώρα 6.30 μ.μ.

Διευκολύνσεις υπαλλήλων για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος

Για τη μετάβαση στον τόπο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος θα χορηγηθεί ειδική άδεια ως εξής:

1. Για τους υπαλλήλους για τους οποίους δεν εφαρμόζεται πενθήμερη εβδομάδα εργασίας:
α. Όσοι μετακινηθούν για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος σε απόσταση 100 – 200 χιλιομέτρων θα λάβουν άδεια μιας (1) εργάσιμης ημέρας.
β. Όσοι μετακινηθούν σε απόσταση 201 – 400 χιλιομέτρων θα λάβουν άδεια δύο (2) εργασίμων ημερών.
γ. Όσοι μετακινηθούν σε απόσταση 401 χιλιομέτρων και πάνω θα λάβουν άδεια τριών (3) εργασίμων ημερών, εφόσον κινηθούν εξ ολοκλήρου οδικώς, με βάση την υπεύθυνη δήλωσή τους.
δ. Όσοι μετακινηθούν σε νησιά, για τα οποία δεν υπάρχει οδική πρόσβαση, ο αριθμός των ημερών αδείας που θα λάβουν θα εξετάζεται κατά περίπτωση, ανάλογα με την απόσταση και τις ειδικές συνθήκες μετακίνησης, χωρίς ωστόσο η άδεια αυτή να υπερβαίνει τις τρεις (3) εργάσιμες ημέρες.

2. Για τους υπαλλήλους για τους οποίους εφαρμόζεται πενθήμερη εβδομάδα εργασίας:
α. Όσοι μετακινηθούν για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος σε απόσταση 200 – 400 χιλιομέτρων θα λάβουν άδεια μιας (1) εργάσιμης ημέρας.
β. Όσοι μετακινηθούν σε απόσταση 401 χιλιομέτρων και πάνω θα λάβουν άδεια δύο (2) εργασίμων ημερών, εφόσον κινηθούν εξ ολοκλήρου οδικώς, με βάση την υπεύθυνη δήλωσή τους.
γ. Όσοι μετακινηθούν σε νησιά, για τα οποία δεν υπάρχει οδική πρόσβαση, ο αριθμός των ημερών αδείας που θα λάβουν θα εξετάζεται κατά περίπτωση, ανάλογα με την απόσταση και τις ειδικές συνθήκες μετακίνησης, χωρίς ωστόσο η άδεια αυτή να υπερβαίνει τις τρεις (3) εργάσιμες ημέρες. 

Εκπαιδευτικοί
Επισημαίνουμε ότι όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς, η ειδική άδεια για την μετάβαση στον τόπο άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά την Παρασκευή 4 - 5 - 2012 και την Δευτέρα 7 - 5 - 2012, θα χορηγείται υποχρεωτικά τις ανωτέρω ημέρες.

30 Μήνες Κυβέρνηση ΠΑ-ΣΟΚ...

ΠΗΓΗ: http://antilogos-gr.blogspot.com/

Υπολογισμοί...

Του Πέτρου Τσιολάκη

Όταν ο «πιο έξυπνος λαός του κόσμου» τρώει αμάσητο το κουτόχορτο των ΜΜΕ

Σ’ αυτές τις εκλογές, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Κανένας δισταγμός, καμία αμφιβολία, κανένα δίλημμα. Μία είναι η επιλογή. Ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ! Αυτοί είμαστε, αυτό θέλουμε, αυτό μας αξίζει.

Κάναμε τον ΓΑΠ πρωθυπουργό. Τον βλέπαμε. Τον ακούγαμε. Τον ξέραμε. Κι ο πιο καλόπιστος, έβλεπε το διανοητικό του έλλειμμα, καταλάβαινε ότι δεν μιλάει καν ελληνικά. Κι όμως του επιτρέψαμε να κυβερνήσει, να μας οδηγήσει βάσει σχεδίου στην εξαθλίωση και μπορεί ακόμη, μαζί με το υπόλοιπο της οικογένειας Κέννεντυ αλά ελληνικά, να ζει και να κινείται στην Ελλάδα που μισεί, στην Ελλάδα που κατέστρεψε και να παραδίδει και μαθήματα δημοκρατίας!

Οι υπουργοί που διαχειρίστηκαν το σχέδιο, χωρίς ίχνος ντροπής, αντί να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης, διεκδικούν και πάλι την ψήφο μας, υπερασπιζόμενοι το έργο(!) τους, λες και ήταν απλοί θεατές τόσα χρόνια που ο Άκης έκανε μπίζνες, λες και δεν ήταν αυτοί που εναλλάσσονταν στους υπουργικούς θώκους τα τελευταία δύο χρόνια. Είτε είναι ηλίθιοι, είτε ξέρουν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους. Προεξάρχων ο… «ευφυέστερος». Ο άνθρωπος στο πρόσωπο του οποίου συναντώνται κι εκφράζονται με τον πληρέστερο τρόπο η αλαζονεία, η βουλιμία και η αερολογία. Πιστεύει ότι γεννήθηκε για να κυβερνήσει και βαυκαλίζεται, μέσα στην ψευδαίσθηση μεγαλείου που τον διακατέχει, ότι επιτέλους ήρθε η ώρα να πάρει τη χώρα στα άξια χέρια του, ελπίζοντας (ή ξέροντας) ότι θα ξεχαστούν τα ως τώρα πεπραγμένα του.

Η αριστερά, δεκανίκι του συστήματος ως τώρα, προσπαθεί να καρπωθεί μερίδιο του χάους, στη δημιουργία του οποίου είναι συμμέτοχη και συνένοχη. Ελπίζει ότι οι σκελετοί της είναι καλά κρυμμένοι στο ντουλάπι, περιορίζεται σε κριτική, οι αστείες προτάσεις της για το τι πρέπει να συμβεί, αποσιωπώνται και προσβλέπει σε τι; Σε αναβίωση του Σταλινισμού ή κάποιας παραλλαγής του. Ούτε τη ρητορική της δεν αλλάζει. Ακόμα για δύο μεγάλα κόμματα μιλάει. Ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ και το κακέκτυπό του, η Ν.Δ.

Το «κακέκτυπο», αφού κατάφερε να αναδείξει μορφές όπως ο Καρατζαφέρης, σε πολιτικούς παράγοντες, επιτρέποντάς τους να ονειρευτούν ακόμη κι αντιπροεδρίες, τώρα πάει να κάνει το ίδιο με τον Καμμένο. Ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα κομματαρχών, βαρόνων, μετριοτήτων, αδυνατεί να κατανοήσει και να ακολουθήσει το βηματισμό του αρχηγού του. Κι αντί να παρασυρθεί απ’ αυτόν και να πάρει μαζί του και τη χώρα σε μια πορεία ανάκαμψης κι ανασυγκρότησης, εξελίσσεται σε βαρίδι και χαράζει πορεία προς τον πάτο.

Δεν είμαστε μια κοινωνία σε κατάθλιψη. Είμαστε μια σχιζοφρενής κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν πιστεύει σε τίποτα και ψηφίζει μεσσίες με βαριά ονόματα που υπόσχονται μαγικές λύσεις. Ένας λαός που πιστεύει ότι είναι ο «πιο έξυπνος λαός του κόσμου», αλλά καταπίνει αμάσητη την καθημερινή παράσταση που του στήνουν οι ελέγχοντες τα pay rolls με πρωταγωνιστές τα σοβαροφανή παπαγαλάκια απ’ τη μια και τους ψεύτες αχυρανθρώπους απ’ την άλλη. Ένας λαός που έμαθε ότι σχεδιαζόταν η δολοφονία εν ενεργεία πρωθυπουργού κι όχι μόνο δεν αντέδρασε, όχι μόνο επέτρεψε στα ΜΜΕ να θάψουν την υπόθεση, αλλά ακόμα πιστεύει στο ψεύδος που στήθηκε για να παρουσιαστεί ως ανίκανος, κουρασμένος, παραιτημένος τύπος που ενδιαφερόταν μόνο για φαγητό και play station! Αφήνουμε να μας τρομάζουν να μας υποβάλλουν σε συστηματική προπαγάνδα, να μας βρίζουν, να μας κουνάνε το δάχτυλο από τηλεοράσεως, διάφοροι πληρωμένοι απατεώνες και μετά πάμε στο Λαζόπουλο για ψυχανάλυση και διαχείριση θυμού.

Ο Σαμαράς λοιπόν δεν μας πείθει. Φταίει το ότι δικαιώθηκαν όλες οι προβλέψεις του ως τώρα Φταίει το ότι δεν έταξε θαύματα Φταίει το ότι είναι ο μοναδικός που μοιάζει να έχει σχέδιο. Φταίει το ότι δε βγήκε να λαϊκίσει και να κοροϊδέψει. Στο ανάθεμα λοιπόν! Όμως ας μη χαραμίσουμε την ψήφο μας σε απομιμήσεις, τύπου Αλέξη, Αλέκας, Πάνου. Πάμε κατευθείαν στο πρωτότυπο. Πάμε ΠΑΣΟΚ και Ευάγγελο. Άλλωστε, τι μας λείπει; Πρωθυπουργό έχουμε (Ραιχενμπαχ), πρωθυπουργεύοντα θα βρούμε (αν δεν ευκαιρεί ο Παπαδήμος, θα βρεθεί άλλος τραπεζίτης), κυβερνητικό πρόγραμμα έχουμε (μνημόνια). Γιατί ν’ αλλάξει κάτι; Αφού μας αρέσουν τα παραμύθια και τα ψέματα, ας ψηφίσουμε αυτούς που τα ανακάλυψαν.

Ας κοιταχτούμε λοιπόν στον καθρέφτη, ας ζυγίσουμε σοβαρά τα πράγματα κι αν υπάρχει οποιοδήποτε δίλημμα, αν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το τι πρέπει να ψηφίσουμε, ας πάμε να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ.

Κι απ’ τη Δευτέρα των εκλογών πάλι στους δρόμους, να βρίζουμε τη Μέρκελ, τους Αμερικάνους, ή όποιον άλλο φταίει για την…ψήφο μας.
Δ.Κ.

ΠΗΓΗ: http://www.antinews.gr 

Οι φίλοι του Άκη;

Του Γιάννη Παντελάκη
Οι δημοσιογράφοι, πάλι την πατήσαμε. Πέσαμε από τα σύννεφα! Όπως συνήθως συμβαίνει άλλωστε. Δεν γνωρίζαμε ότι κάτι ύποπτο υπάρχει πίσω από το ονοματεπώνυμο Άκης Τσοχατζόπουλος. Ιδέα δεν είχαμε. Πού να φανταστούμε πως ο ωραίος Μπρούμελ έχει κάνει όσα συγκλονιστικά καταγράφει το εισαγγελικό πόρισμα. Μας έκανε ίσως μια μικρή εντύπωση πως ο Άκης αποφάσιζε πριν λίγα χρόνια να τελέσει τον γάμο του με έτερους ...σοσιαλιστές συντρόφους στο περίφημο Four Seasons, αλλά προφανώς εικάζαμε πως από κάποιον είχε δανειστεί τα χρήματα. Όπως ο μέντοράς του, ο Ανδρέας. Θυμάστε τον δανεισμό του για να δικαιολογηθεί η βίλα της Εκάλης από τον Κάρολο Παπούλια (δεν είναι συνωνυμία με τον νυν πρόεδρο της Δημοκρατίας), τον περίφημο Χάλακ και άλλους; Προφανώς έτσι ερμηνεύσαμε και τον γκλαμουράτο γάμο και το γκλαμουράτο σπίτι στα πόδια της Ακρόπολης λίγο αργότερα. Και πολλά άλλα γκλαμουράτα στα οποία επιδόθηκε ο Άκης στη συνέχεια.

Διαβάζω τώρα διάφορα δημοσιεύματα για τον Άκη. Οι περισσότεροι τον γνώριζαν, αλλά σχεδόν κανένας δεν υποπτευόταν κάτι. Επιφανείς και λιγότερο επιφανείς συνάδελφοί μου, αναφέρονται απαξιωτικά για τον πρώην υπουργό και δηλώνουν έκπληκτοι με όσα έκανε. Μόνο σχετικά σημειώματα από στρατιωτικούς συντάκτες δεν διάβασα ακόμα, από εκείνους που γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα τις δραστηριότητες του Άκη μέσα στο Πεντάγωνο! Αλλά ίσως το δούμε κι αυτό. Στη χώρα αυτή, θα τα δούμε όλα. Στην κυριολεξία.

Μαζί με τους δημοσιογράφους που δεν γνώριζαν, δεν γνώριζαν και οι πολιτικοί βέβαια. Ιδιαίτερα οι παλιοί σύντροφοι του Άκη. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως λίγα, πολύ λίγα χρόνια πριν, τον έβγαλαν σχεδόν λάδι από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής που διερευνούσε τα ενδεχόμενα αδικήματα του Άκη στις προμήθειες στρατιωτικών εξοπλισμών. «Δεν προκύπτει κανένα στοιχείο πιθανής τέλεσης ποινικού αδικήματος από τους πρώην υπουργούς Εθνικής Άμυνας, κ.κ. Απόστολο-Αθανάσιο Τσοχατζόπουλο και Γιάννο Παπαντωνίου (σ.σ. και αυτός είχε αποτελέσει αντικείμενο έρευνας) και τα στελέχη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που επί μήνες προσεβλήθησαν και διασύρθηκαν αδίκως», έγραφε το πόρισμα. Αθώος τότε ο Άκης, αθώος και ο Γιάννος, αθώοι όλοι. Και οι επόμενοι, οι γαλάζιοι αθώοι, αυτοί που όπως λογικά απαντά ο Άκης τον διαδέχτηκαν και συνέχισαν τις ίδιες αμαρτωλές συμβάσεις προμήθειας των εξοπλισμών.

Το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να υποκρίνεται, αλλά αυτό ενδεχομένως θα κριθεί στις κάλπες. Όσο είναι δυνατόν να συμβεί αυτό από μια κοινωνία συγχισμένη, με ελλιπή πληροφόρηση, φορτισμένη, οργισμένη και μαζί αμήχανη. Το μιντιακό σύστημα από ποιόν θα κριθεί άραγε; Ποιός θα διερευνήσει τους "φίλους" του Άκη; Τον ρόλο τους, την περιουσιακή τους κατάσταση, την ενδεχόμενη συμμετοχή τους στις διαδρομές του βρώμικου χρήματος;

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ήταν ο μακροβιότερος μεταπολιτευτικά υπουργός Εθνικής Άμυνας. Από το 1996 έως το 2002. Στα χρόνια αυτά δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ, την περίοδο εκείνη ανακοινώθηκε το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας. Η Ελλάδα, είχε ανέβει και δυστυχώς εξακολουθεί να βρίσκεται- στα υψηλότερα σκαλοπάτια των χωρών με τις μεγαλύτερες δαπάνες σε ποσοστό ΑΕΠ στις στρατιωτικές προμήθειες. Μιλάμε για ένα πραγματικό πανηγύρι δισεκατομμυρίων, όπου οι μίζες έδιναν και έπαιρναν. Και οι ίδιοι οι προμηθευτές παραδέχονται πως οι δουλειές σ' αυτές τις υποθέσεις λειτουργούν μόνο με μίζες. Και στο σύστημα διακίνησης δισεκατομμυρίων ευρώ, συμμετέχουν πολλοί, όχι μόνο πολιτικά πρόσωπα. Μέσα ενημέρωσης, προμηθευτές, επιτροπές αξιωματικών και ειδικών κ.ο.κ.

Στην περίπτωσή μας, μόνο ο Άκης άραγε έβαλε το χέρι στο μέλι; Οι "φίλοι" του Άκη; Και δεν εννοώ τους 4-5 που ήδη συνελήφθησαν. Αλλά τους υπόλοιπους παρατρεχάμενους, στρατιωτικούς, μεσάζοντες. Και ιδιαίτερα, τους μιντιακούς φίλους του Άκη. Αυτοί που μας πληροφορούσαν πως ενός τύπου τανκ είναι ικανό να συντρίψει μια μεραρχία; Ή εκείνοι που μας έλεγαν πως συγκεκριμένα αεροσκάφη είναι τα καλύτερα όλων και ιδανικά για να κερδίσουν έναν πόλεμο! Γι' αυτούς θα υπάρξει κάποια έρευνα; Ή απλά να ελπίζουμε μήπως ο Άκης αποφασίσει πριν το τέλος να πάρει κάποιους μαζί του;

ΠΗΓΗ: http://www.protagon.gr 

Πώς το σύστημα συντηρεί τους ίδιους βουλευτές

Του Κώστα Ροδινού

Ας υποθέσουμε ότι είστε ένας νέος υποψήφιος και έχετε τη ζωηρή επιθυμία να ασχοληθείτε με τα κοινά.

Πολύ φοβούμαι ότι είστε χαμένος από χέρι!

Πρώτον, έχετε να αντιμετωπίσετε τους εν ενεργεία βουλευτές οι οποίοι αυτοδικαίως θα είναι εκ νέου υποψήφιοι και όλο αυτό τον καιρό λειτουργούν ως υποψήφιοι.

Δεύτερον, προηγούνται οι τυχεροί και εκλεκτοί οι οποίοι εδώ και καιρό έχουν εξασφαλίσει το χρίσμα και όλο αυτό το διάστημα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να γίνουν γνωστοί και να δημιουργήσουν μηχανισμούς που θα διευκολύνουν την εκλογή τους.

Τρίτον, αν παρ’ όλα αυτά λάβετε το χρίσμα, θα έχετε το πολύ τρείς βδομάδες να ..οργανωθείτε. Αν θέλετε να είστε υποψήφιοι στην αχανή Β Αθηνών, δεν θα προλάβετε ούτε τις ….μισές λαϊκές να επισκεφθείτε!

Τέταρτον, υπάρχουν οι γνωστοί περιορισμοί στις τηλεοπτικές εμφανίσεις, οπότε πάλι σας βλέπω χαμένο. Γιατί όλα τα κανάλια για τις τελευταίες ημέρες θέλουν να έχουν προσκεκλημένους τους ….επιφανείς. Σιγά να μη καλέσουν κάποιον …παγκοσμίως άγνωστο που τον ξέρει μόνο η μάνα του!

Όλα αυτά προς απάντηση αποριών γιατί πιθανότατα, ακόμα και τώρα, θα εκλεγούν οι ίδιοι και οι ίδιοι!

Βέβαια καμιά φορά, κάποιος πρωτάρης αιφνιδιάζει το σύστημα και εκλέγεται, αλλά είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον θλιβερό κανόνα!

Ποιά είναι η απάντηση:

Για την. ..ισότητα όπλων και ευκαιριών, όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές να εκλέγονται από τη βάση.

Όλοι.

Ουδείς θα εξαιρείται του κανόνος. Τέλος, οι ….αυτοδικαίως υποψήφιοι.

Οι υποψήφιοι να εκλέγονται εγκαίρως για να ξεκινούν όλοι από την ίδια αφετηρία.

Γιατί διαφορετικά θα συνεχίζουμε να έχουμε υποψηφίους πολλών ταχυτήτων και το σύστημα θα βρίσκει την ευκαιρία να διαιωνίζει τους εκλεκτούς του.

ΠΗΓΗ: http://www.antinews.gr 

Το παραμύθι δεν έχει δράκο τελικά!

Στο 2012 το ελληνικό κράτος θα πληρώσει σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων το 5,76% του ΑΕΠ και σε τόκους το 7,39% του ΑΕΠ.
Το 2015 τα αντίστοιχα ποσοστά προβλέπονται 4,83% και 9,28%.

Δείγμα πρώτο: Μελέτη που διενεργήθηκε ως τμήμα της Εκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκ μέρους ερευνητών του Αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών και των Πανεπιστημίων Στρασβούργου και Μαγδεμβούργου.
Στην έρευνα αυτή εξετάζονται - και μάλιστα σε βάθος χρόνου τριών δεκαετιών- 17 ευρωπαϊκά κράτη. Η Ελλάδα κατατάσσεται 14η , με ποσοστό υπαλλήλων 11,4%, ελάχιστα πάνω από την Ιρλανδία (11%), την Ολλανδία (10,7%) και τη Γερμανία (10,2%). Πολύ περισσότερους δημόσιους υπάλληλους διαθέτει αναλογικά η Γαλλία (21,2%), αλλά και Αγγλία (17,8%). Πρώτη είναι η Σουηδία (30%) και δεύτερη η Δανία (29%), δηλαδή - αν αυτό έχει κάποια σημασία- η χώρα την οποία θεωρεί ως πρότυπο ο προηγούμενος πρωθυπουργός μας...

Στην ίδια έρευνα πιστοποιείται ότι οι δημόσιες δαπάνες στην Ελλάδα, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, ήταν μικρότερες από τις αντίστοιχες των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών.

Χωρίς τους ένστολους, κάτω κι από Γερμανία!

Δείγμα δεύτερο: Στοιχεία από τη βάση δεδομένων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας Laborsta. Σύμφωνα με αυτά, το ελληνικό ποσοστό των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα επί του συνόλου της απασχόλησης ανέρχεται σε 16% - μεγαλύτερο παρουσιάζουν οι ΗΠΑ και ο Καναδάς. Το αντίστοιχο γαλλικό είναι 26%, το βελγικό 22,5%, το βρετανικό 18.9%. Οι Σκανδιναβοί σταθερά γύρω στο 30%. Βάσει του συγκεκριμένου δείγματος, εάν η σύγκριση περιοριστεί στη δημόσια διοίκηση και εξαιρεθούν από αυτήν οι ένστολοι, τότε το ελληνικό ποσοστό θα υστερεί έναντι του γερμανικού.

Επισημαίνουμε ότι οι προαναφερθείσες έρευνες - συγκρίσεις με τα της Ευρώπης δεν έχουν «προλάβει» ολόκληρα τα κύματα φυγής από τη δημόσια διοίκηση, όσα δηλαδή έχουν παρατηρηθεί έως τώρα.

Τα συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα.
Ήδη έχουμε λιγότερους δημόσιους υπαλλήλους από την υπόλοιπη Ευρώπη- κι ας αφήνει άφωνους πολλούς ... λάτρεις στερεοτύπων η εν λόγω διαπίστωση!
ΠΗΓΗ: http://www.iefimerida.gr/

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Ας γίνει η Ανάσταση του Χριστού οδηγός για

Ειρήνη, Υγεία,

Αγάπη, Πρόοδο και Ευτυχία.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Τώρα θα κάνουν ότι δεν τον ξέρουν;

Για πρώτη φορά γνωστό με ακρίβεια, ότι έχουμε 712.000 δημοσίους υπαλλήλους!

Είναι είδηση, το γεγονός ότι για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, το Δημόσιο γνωρίζει πόσοι είναι οι υπάλληλοί του, που εργάζονται , με ποια σχέση εργασίας και πώς μισθοδοτούνται! Προς επιβεβαίωση, στην απογραφή που είχε διενεργηθεί το καλοκαίρι του 2010 είχαν απογραφεί 768.039 (που πιθανόν να έφταναν και στις 780.000, σύμφωνα με υπηρεσιακούς παράγοντες που είχαν εντοπίσει «αβλεψίες»), ενώ με την τελική απογραφή μέχρι τις 9 Απριλίου του 2012, προέκυψε ότι στους 712.000 ανέρχεται το σύνολο των απασχολουμένων στο Δημόσιο, στις εξής κατηγορίες:
- Σε 636.188 ανέρχεται το τακτικό προσωπικό στο Δημόσιο
- Σε 49.546 ανέρχονται οι υπάλληλοι πού εργάζονται ως έκτακτοι
-Άλλοι 20.242 εργάζονται στο Δημόσιο με ποικίλες εργασιακές σχέσεις.

Τα παραπάνω στοιχεία ανακοίνωσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Ρέππας, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με τους υφυπουργούς Ντίνο Ρόβλια και Παντελή Τζωρτζάκη, για την ανακοίνωση της διασύνδεσης του μητρώου απασχολουμένων με το μητρώο μισθοδοτούμενων στο Δημόσιο. Το μητρώο μισθοδοτούμενων παρέχει τη δυνατότητα να γνωρίζει το κράτος ανά πάσα στιγμή όχι μόνο πόσοι είναι οι υπάλληλοι του Δημοσίου (Δημόσιο, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ) αλλά και ποιοι είναι. Το μητρώο περιέχει 75 ξεχωριστά πεδία τα οποία δίνουν την πλήρη εικόνα του κάθε υπαλλήλου.

Το 2010 αποχώρησαν από το στενό δημόσιο τομέα 53.000 εργαζόμενοι και προσελήφθησαν περίπου 22.000, όπως ενώ το 2011 αποχώρησαν περίπου 40.000 υπάλληλοι και οι προσλήψεις κατά προσέγγιση ήταν λιγότερες των 10.000, είπε ο κ. Ρέππας.

Ο κ. Ρέππας επανέλαβε ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών έχουν ζητήσει απολύσεις στο Δημόσιο «αλλά όχι τυφλές και πάντα στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του Δημοσίου», ενώ διαβεβαίωσε ότι ο στόχος των 150.000 αποχωρήσεων έως το 2015 θα επιτευχθεί και ότι οι αποχωρήσεις θα προέλθουν από την αναδιοργάνωση των δομών και την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων καθώς επίσης με μείωση προσλήψεων και μέσω των συνταξιοδοτήσεων.

Ο κ. Ρέππας δεν θέλησε να απαντήσει πόσοι υπάλληλοι πρέπει να αποχωρήσουν από σήμερα μέχρι το τέλος του 2015, για να επιτευχθεί ο στόχος που έχει μπει από την τρόικα. Δήλωσε ωστόσο, «αισιόδοξος, σχεδόν βέβαιος ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, γνωρίζοντας με το Μητρώο σημαντικά στοιχεία για τις επικείμενες συνταξιοδοτήσεις των επόμενων ετών και άλλα στοιχεία που είναι χρήσιμα για εμάς γι’ αυτό το ζήτημα».

ΠΗΓΗ: http://www.eklogika.gr/news

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: 1. Τα πραγματικά νούμερα, όπως αποδείχθηκε, δεν έχουν καμία σχέση με το εκατομμύριο που ακούγαμε να ξορκίζουν παραπληροφορώντας, κατηγορώντας, στοχοποιώντας τους ΔΥ.
2. Την ίδια ώρα διόριζαν! Προσέξτε ότι το 2010 αποχώρησαν 53.000 και διορίστηκαν 22.000! Η αναλογία δεν είναι ούτε 1:5 ούτε 1:7 που διατυμπάνιζαν ταυτόχρονα με τις κατηγορίες κατά του δημοσίου που "ταλαιπωρεί τους πολίτες και κατατρώγει τα έσοδα"!
Υποκρισία και φαυλότης! 

Αντίστροφη μέτρηση...

Του Σταύρου Λυγερού
Η ημερομηνία των εκλογών δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί, αλλά έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Μέχρι πρότινος, ορισμένοι κύκλοι εντός και εκτός Ελλάδας προσπαθούσαν να διατηρήσουν στη ζωή το παρόν κυβερνητικό σχήμα. Η προσπάθειά τους, όμως, έπεσε στο κενό. Μετά το ρήγμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, οι εκλογές εξαρτώνται από την πολιτική βούληση του αρχηγού της Ν.Δ. Και ο Σαμαράς βιάζεται. Εχει συνειδητοποιήσει ότι....
μετά την προσχώρησή του στο στρατόπεδο του Μνημονίου η εκλογική επιρροή του κόμματός του έχει πάρει την κατιούσα.

Το μικροπολιτικό όργιο των τελευταίων ημερών στο Κοινοβούλιο επιβεβαιώνει ότι έχουμε εισέλθει σε προεκλογική περίοδο. Η πλημμυρίδα άσχετων τροπολογιών αποτυπώνει με τον πιο κραυγαλέο -και εξευτελιστικό για τη δημοκρατία- τρόπο τις χρόνιες παθογένειες του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Αποδεικνύει ότι κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχουν διδαχθεί τίποτα, ότι συνεχίζουν τις γνωστές πελατειακές πρακτικές τους, λες και δεν έχει μεσολαβήσει η κρίση.

Στην πραγματικότητα, όμως, η πολιτική του Μνημονίου λειτουργεί ως παράγοντας όχι διαφοροποίησης, αλλά ανατροπής του παραδοσιακού πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης. Μέχρι τώρα, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. ήταν τα κόμματα - πυλώνες που με τον ανταγωνισμό τους και την εναλλαγή τους στην εξουσία διαμόρφωναν το κλίμα και οριοθετούσαν τις ασκούμενες πολιτικές.

Η σταθερά αυτή δεν υφίσταται πια. Από κεκτημένη ταχύτητα, οι «γαλάζιοι» και οι «πράσινοι» συνεχίζουν τα ρουσφέτια και τους ξύλινους καβγάδες τους, αλλά η κύρια διαχωριστική γραμμή έχει μετατοπισθεί. Δεν είναι ανάμεσά τους, αλλά ανάμεσα στους υποστηρικτές και στους αντιπάλους της πολιτικής που υπαγορεύει η τρόικα.

Η συνεργασία των άλλοτε άσπονδων αντιπάλων στην κυβέρνηση Παπαδήμου είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της μετατόπισης. Το Μνημόνιο είναι το κοινό πρόγραμμα όχι μόνο της παρούσας κυβέρνησης, αλλά και της κυβέρνησης που -με βάση τις δημοσκοπήσεις- κατά πάσα πιθανότητα θα προκύψει από τις κάλπες. Αυτό είναι το σημαντικό και όχι ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ Ν. Δ. και ΠΑΣΟΚ, δηλαδή πόσα υπουργεία θα πάρουν οι «γαλάζιοι» και πόσα οι «πράσινοι».

Η κρίση έπληξε τα θεμέλια του πελατειακού συστήματος, αλλά αυτό που κυρίως αποδομεί πολιτικοεκλογικά τα δύο κόμματα εξουσίας είναι η ταύτισή τους με την πολιτική που υπαγορεύει η τρόικα. Η ανάδειξη του Μνημονίου σε κεντρικό κριτήριο εκλογικής συμπεριφοράς αποδομεί πολιτικοεκλογικά το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., γεγονός που με τη σειρά του προκαλεί ρήγματα.

Αν και οι εκλογές θα αλλάξουν ριζικά τον πολιτικό χάρτη, δεν αναμένεται να αναδείξουν έναν παγιωμένο συσχετισμό δυνάμεων. Η «γαλαζοπράσινη» κυβέρνηση θα έχει μπούσουλα το Μνημόνιο, αλλά η πολιτική της θα την φέρει σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας. Στο τέλος του 2012 πιθανότατα θα έχουμε νέα αρνητικά δημοσκοπικά ρεκόρ για τους συνεταίρους και κρίση πολιτικής νομιμοποίησης για μία κυβέρνηση με θητεία μόλις μερικούς μήνες. Εχει αποδειχθεί ότι το Μνημόνιο καταστρέφει την εκλογική επιρροή των κομμάτων που το υποστηρίζουν. Το είδαμε με το ΠΑΣΟΚ, το είδαμε με τον ΛΑΟΣ, το βλέπουμε με τη Ν.Δ.

Από την άλλη πλευρά, οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις είναι ένα ετερόκλητο φάσμα που δεν αθροίζεται πολιτικά, επειδή δεν διαθέτει κοινό σχέδιο για τη χώρα. Με άλλα λόγια, θα εισέλθουμε σε μια μεταβατική περίοδο, αφού το παλαιό πολιτικό σύστημα δεν έχει ακόμα πεθάνει και το νέο δεν έχει ακόμα γεννηθεί.

ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr 

Βόμβα Κατσέλη: Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου επέβαλαν τις μειώσεις αποδοχών!!!

«Βόμβα» μεγατόνων έριξε χθες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας Λούκα Κατσέλη, αποκαλύπτοντας ότι η πολιτική της μείωσης των μισθών και των συντάξεων μέσα από το πρώτο Μνημόνιο δεν επιβλήθηκε από την Τρόικα αλλά από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου.

Πρόκειται για επιβεβαίωση του ισχυρισμού του στελέχους της Τρόικας Πόουλ Τόμσεν ότι «αυτή η πολιτική που αποφασίστηκε για τα εργασιακά δεν επιβλήθηκε από καμία Τρόικα, ήταν προϊόν της πολιτικής βούλησης του συσχετισμού που κυριαρχούσε στην κυβέρνηση τότε», με τον οποίο η κ. Κατσέλη συμφώνησε απολύτως απαντώντας στην ερώτηση που δέχθηκε χθες από το Ράδιο 9 και τον Μπάμπη Παπαπαναγιώτου:

«Συμφωνώ απολύτως, αλλά έχει και η Τρόικα την ευθύνη της. Έχει τεράστια ευθύνη διότι αυτές οι αναποτελεσματικές, νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες υπεγράφησαν και από την ελληνική κυβέρνηση και από την Τρόικα και συναίνεσαν και οι δύο πλευρές».

Το «ξήλωμα»

Η κ. Κατσέλη κατήγγειλε ευθέως ότι από το υπουργείο Εργασίας την απομάκρυναν ως πρωθυπουργός τότε ο Γ. Παπανδρέου και ως υπουργός Οικονομικών ο Γ. Παπακωνσταντίνου, διότι -όπως είπε- υπήρχε έντονη διαφωνία μεταξύ τους γύρω από τα εργασιακά θέματα.
«Έπρεπε να φύγω από το υπουργείο Εργασίας, να αναδομηθώ για να ξηλωθεί όλο το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να φτάσουμε στο πολυνομοσχέδιο του Οκτωβρίου και στο άρθρο 37, το οποίο και καταψήφισα, μετά στο δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο μειώνει με αντισυνταγματικό τρόπο τον κατώτατο μισθό και καταργεί την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Υποστήριξε, δε, ότι όταν ανέλαβε καθήκοντα στο υπουργείο Εργασίας αντέστρεψε την πολιτική του προκατόχου της και σημερινού υπουργού Υγείας Α. Λοβέρδου, διατηρώντας τον κατώτατο μισθό, μη καταργώντας την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων, αλλά και προωθώντας τις ειδικές επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις, υποστηρίζοντας ότι με αυτές «διατηρήθηκε» (σ.σ.: προς στιγμήν) «το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων».

Υπενθυμίζοντας δημόσιες παρεμβάσεις της, η κ. Κατσέλη περιέγραψε, ειδικά για το άρθρο 37 που πέρασε από τη Βουλή με απώλειες που αποτέλεσαν και την αιτία που οδήγησαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, βασικές αντιρρήσεις στους κόλπους τής τότε κυβέρνησης, η οποία -όπως είπε- εκδηλώθηκε πια πολύ φανερά και ανοιχτά, και έγινε ρήξη όταν ήρθε το άρθρο 37 στη Βουλή.

Κατά ριπάς

Οι ριπές της κ. Κατσέλη διαπερνούν οριζόντια το σώμα του ΠΑΣΟΚ.
Αρχικά επιτίθεται στο δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου επιρρίπτοντάς τους την ευθύνη για την καταστροφική πολιτική, ειδικά στα εργασιακά θέματα, που οδήγησε όχι μόνο στη μείωση μισθών και συντάξεων, αλλά και στην ουσιαστική κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Πυρά όμως εξαπέλυσε και κατά των Α. Λοβέρδου, Ευ. Βενιζέλου και Γ. Κουτρουμάνη.
Στον υπουργό Υγείας χρεώνει ότι ήταν έτοιμος να ασκήσει ως υπουργός Εργασίας την πολιτική μείωσης μισθών και συντάξεων, αλλά η ίδια όταν τον αντικατέστησε την αντέστρεψε.
Στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ως τότε υπουργό Οικονομικών, αλλά και στον υπουργό Εργασίας επιρρίπτει την ευθύνη του άρθρου 37, η καταψήφιση του οποίου στάθηκε η αιτία για να διαγραφεί τότε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα με απόφαση Παπανδρέου.
Βεβαίως, ο κ. Παπανδρέου διέγραψε αργότερα οριστικά την κ. Κατσέλη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ (την οποία είχε επαναφέρει με απόφασή του μετά την καταψήφιση του άρθρου 37), όταν μαζί με άλλους βουλευτές δεν υπερψήφισε τη δανειακή σύμβαση, μετά από μία θυελλώδη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Μπαλάκι με τις ευθύνες

Η ευθύνη της σύνταξης του Μνημονίου αποτελεί διαρκές ζήτημα για το ΠΑΣΟΚ.
Λίγες ημέρες πριν, άλλωστε, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, απαντώντας ουσιαστικά στην προσπάθεια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου να πάρει αποστάσεις από την πρώτη περίοδο μετά τον Οκτώβριο του 2009, οπότε πρωθυπουργός ήταν ο Γ. Παπανδρέου και υπουργός Οικονομικών ο κ. Παπακωνσταντίνου, έχει αποκαλύψει, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ότι ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «συμμετείχε στη σύνταξη του πρώτου Μνημονίου».
Γιάννης Καμπουράκης, στον “Ελεύθερο Τύπο”

ΠΗΓΗ: http://www.antinews.gr 

Πότε λένε την αλήθεια;

Από άρθρο του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά στην εφημερίδα Wall Street Journal
"Η Ελλάδα έχει ήδη εφαρμόσει περιοριστικά μέτρα που φτάνουν το 20% του ΑΕΠ της, για να ελέγξει ένα έλλειμμα που έφτανε το 15% το 2009".

Την ίδια ώρα μιλούν για εξαρχής εξέταση του "φουσκώματος του ελλείμματος" του 2009. Πότε λένε την αλήθεια;
Ο λόγος που μας οδήγησε στο αδιέξοδο είναι αυτή η περίεργη υπόθεση και όχι μόνο δεν επιτρέπονται παιχνίδια, αλλά επιβάλλεται ο καταλογισμός των ευθυνών.

Η αυτογελοιοποίηση ως κοινοβουλευτική και πολιτική πρακτική

Της Σοφίας Βούλτεψη

Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω γράψει τίποτε – πέραν της στενής ειδησεογραφίας – για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής σχετικά με το (φουσκωμένο) έλλειμμα.

Και δεν έγραψα επειδή ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΥΣΩ.

Το πόρισμα μιλά από μόνο του: Η επιτομή της μονομέρειας, καμιά αναφορά στην ταμπακιέρα, καμιά σχέση με τη δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή, η μεγαλύτερη από όλες τις ντροπές του σίριαλ των (λέμε τώρα) εξεταστικών επιτροπών.

Η αηδία μου υπήρξε τόσο μεγάλη, που προτιμώ να αναφερθώ στο γενικό:

Η εξεταστική για το έλλειμμα αποτελεί τον θρίαμβο της αυτογελοιοποίησης μιας Βουλής που πλέον ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Και επειδή ενός κακού επερχομένου μύρια έπονται, ακολούθησε το αποκαρδιωτικό θέαμα των τελευταίων ημερών, που απλώς χρησιμεύει ως επιχείρημα για όλους εκείνους που πιστεύουν ότι οι εκλογές έπρεπε να έχουν διεξαχθεί από το Φθινόπωρο – χωρίς καθόλου να περάσουμε από την γελοιοποίηση της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Δεν πρόλαβε να εκδοθεί το περί ου ο λόγος πόρισμα και άρχισε ένα γαϊτανάκι φαιδρότητας:

Βροχή τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια, οπισθοχωρήσεις υπουργών, αποσύρσεις τροπολογιών που εν χορδαίς και οργάνοις είχαν κατατεθεί.

Είναι τόσο γελοία η κατάσταση, που αποσύρθηκε ακόμη και η τροπολογία για τα κέντρα κράτησης μεταναστών, επειδή, λέει, ήταν… εκπρόθεσμη – και όχι επειδή είχε κατατεθεί στο νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών!

Άλλωστε, όπως ανερυθρίαστα μας ενημέρωσαν, η συγκεκριμένη τροπολογία θα επανακατατεθεί στο… νομοσχέδιο με τις ρυθμίσεις για το ΙΚΑ!

Είναι τόσο γελοία η κατάσταση, που η «κυβέρνηση ειδικού σκοπού», εξελίχθηκε – και οδεύει προς την περάτωση του βίου της – σε… κυβέρνηση ειδικών τροπολογιών.

Είναι τόσο γελοία η κατάσταση, που ξαφνικά οι πάνσοφοι κυβερνήτες κατελήφθησαν από έναν πυρετό δράσης, παριστάνοντας μέσα στο παραλήρημά τους πως θα τα λύσουν όλα μέσα σε μια εβδομάδα.

Καυγάδισαν (ξανά) για τα ταξί, έστησαν (στη φαντασία τους) κέντρα για τους μετανάστες, έδωσαν κοινές συνεντεύξεις Τύπου για το θέμα, ανακοίνωσαν πού θα λειτουργήσουν τα πρώτα κέντρα και τα πήραν πίσω, οργάνωσαν επιχειρήσεις-σκούπα στην Αθήνα, παριστάνοντας ότι… εξαφανίζουν τους λαθρομετανάστες, χωρίς ποτέ να μας πουν πού τους πήγαν, ταξίδεψαν στις Βρυξέλλες (για το ίδιο θέμα, αλλά και για την… Ανάπτυξη), ταξίδεψαν στο Κατάρ (για τις περίφημες καταριανές επενδύσεις), μας (ξανα)παρουσίασαν καινούργιους αστυνομικούς της ΔΙΑΣ (με τις μηχανές τους, με τα κράνη τους, με τα όλα τους), (ξανα)συνεδρίασαν για τις συγχωνεύσεις και δεν προλαβαίνουν να κλείνουν θέσεις ομιλητών σε συνέδρια και ημερίδες για τα πετρέλαια και την ενέργεια (του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου).

Και το καταπληκτικότερο όλων:

Σε (άλλη μια) κοινή συνέντευξη Τύπου, μας παρουσίασαν το πρόγραμμα εκπαίδευσης (σε 23 πόλεις, παρακαλώ) 2.000 ατόμων που αποτελούν το προσωπικό φύλαξης των μουσείων και των αρχαιολογικών μας χώρων, «με στόχο την αναβάθμιση του επιπέδου ασφαλείας των εγκαταστάσεων και των χώρων αυτών».

Δηλαδή, πρώτα καταληστεύτηκαν τα μουσεία και μετά εκπαιδεύεται το προσωπικό!

Προφανώς όλοι έχουν δικαίωμα στην αυτογελοιοποίηση…

ΠΗΓΗ: http://www.elzoni.gr 

Υπέρβαση του διχαστικού διλήμματος

Του Γιάννη Πανούση

Την Ελλάδα τη «σκοτώνουν» πάντοτε οι Έλληνες.
Οι άλλοι - φίλοι, σύμμαχοι κι εχθροί - απλώς ξύνουν τις ήδη ανοικτές πληγές.

Ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος εθνικής αυτοχειρίας είναι η μόνιμη διάκριση/διαίρεση των Ελλήνων δια του δύο.
Βασιλικοί/Βενιζελικοί, δεξιοί/κομμουνιστές, μνημονιακοί/αντιμνημονιακοί, ευρωσωτηριολόγοι/δραχμοπτωχεύοντες και τόσες άλλες διχοτομήσεις αποδεικνύουν τη διαχρονικότητα αυτής της αυτοκαταστροφικής κουλτούρας.

Στην προδιάθεση του Έλληνα να αναζητεί και να αναγορεύει «ως εχθρό του» το αντεστραμμένο είδωλό του πρέπει να προσθέσουμε και την αξιοποίησή του, με μιντιακά τεχνάσματα, εκλογικά ψευτοδιλήμματα και πολιτικά τρυκ, από τον δικομματισμό (με όλες του τις μορφές και εκφάνσεις, όπως π.χ. τη σημερινή όπου το μνημονιακό ΠαΣοΚ και η ημι-μνημονιακή ΝΔ διαθέτουν και αντιμνημονιακά παραρτήματα).

Τα ερωτήματα πολλά. Αναρωτιέμαι:

- Πρώτα-πρώτα για το τι έχει πάθει ο λαός (ή έστω ένα μέρος του) και ψάχνει με τόσο άγχος για Πατερούληδες και Μητερούλες κάθε είδους και πάσης προέλευσης.

- Κατά δεύτερον για την αδυναμία να αντιληφθούν τα «πιόνια» (ψηφοφόροι) ότι δεν φταίει η (δημοκρατική) σκακιέρα, αλλά οι κυνικοί μετρ που αλλάζουν συνεχώς τους κανόνες του παιχνιδιού κι έτσι καθιστούν εμάς τους ίδιους «παιχνίδι στα όχι και τόσο καθαρά χέρια τους»

- Κατά τρίτον για τον (υποσυνείδητο) θαυμασμό πολλών όχι προς τους πολιτικούς της τιμής και της συνέπειας, αλλά προς τους απογόνους/ επιγόνους του Βρούτου (με τα μπαμπέσικα πισώπλατα μαχαιρώματα).

- Κατά τέταρτον για την ανθεκτικότητα και αποτελεσματικότητα του «παράξενου μείγματος» σοσιαλιζόντων δεξιών, συμβιβασμένων (πρώην) πράσινων μικρομεσαίων, διπρόσωπων (τάχα ουδέτερων) τεχνο-κρατιστών και radical chic διανοουμένων.

Δεν πιστεύω ότι είναι ειλικρινείς όσοι επικαλούνται για να ξαναψηφίσουν δικομματισμό τον φόβο της ακυβερνησίας και του κινδύνου χρεοκοπίας της πατρίδας (αυτή τη λέξη είχαμε να την ακούσουμε και να τη διαβάσουμε δεκαετίες, αλλά τώρα τελευταία έγινε politically correct από τους πρώην «διώκτες της»).
Κατά βάθος είτε αγωνιούν μήπως κάποια άνομα άπλυτα βγουν στη φόρα (αγωνία που επιτείνεται από τις απειλητικές υπενθυμίσεις των «χορηγών») είτε προσδοκούν κάποιο μελλοντικό αντάλλαγμα λόγω της υποταγής στον (νέο) αρχηγό.

Χρόνια τώρα α(ρχη)γόμεθα και (αρχηγο)φερόμεθα χωρίς αρχές. Παντού γύρω μας φυτρώνουν αρχηγοί ή και light αρχηγίσκοι. Παντού γύρω τους οι αρχηγόπληκτοι.

Άτομα μετρίων πολιτικών ικανοτήτων, κόλακες και αυλητρίδες, ηγερίες και γελωτοποιοί συγκροτούν τις «οικογένειες» που μας κυβερνούν και μας διχάζουν (ενίοτε μάλιστα μας δικάζουν και μας βρίσκουν ενόχους για τα δικά τους ανομήματα).

Αυτές τις πολιτικές οικογένειες (με τους «κλώνους» τους) που μας έχουν οδηγήσει ως εδώ θα αμνηστεύσουμε αναδρομικά ψηφίζοντάς τους στο όνομα της διαπλοκής ή της αφέλειας πως αυτή τη φορά θα είναι εντιμότεροι και ειλικρινείς;

Θα επιλέξουμε ηγέτες που δεν μας αγαπάνε (και το 'χουν αποδείξει κοροϊδεύοντάς μας επί μακρόν), που δεν τους εμπιστευόμαστε (λόγω βεβαρημένου παρελθόντος), που κρύβονται από την αλήθεια (και τη συγκαλύπτουν με ψέματα);

Πρέπει να αποκόψουμε οριστικά τον ομφάλιο λώρο που μας δένει (μας δέσανε) με την πελατειακή σχέση, τη διαφθορά, την ανομία, ν' αποτινάξουμε τον κατασκευασμένο φόβο ότι αυτοί οι δύο ξέρουν (και τους ξέρουμε), ενώ οι άλλοι (κυρίως η Αριστερά) μας είναι άγνωστοι (άρα περισσότερο αναξιόπιστοι από τους ήδη καταδικασμένους ως υπεύθυνους;).

Είμαι βέβαιος ότι αυτή τη φορά, λόγω της σκληρής πραγματικότητας, των διαψευσμένων οραμάτων και ελπίδων, των εκ-πεσόντων αρχηγών, του παραδοσιακού δικομματισμού, της οργής και του θυμού, οι έλληνες πολίτες θα υπερβούν τα διλήμματα της διαίρεσης δια του δύο (ή και της πρόσθεσης των δύο, δηλαδή της συγκυβέρνησης) και θα εμπιστευθούν αυτούς που συμπάσχουν μαζί τους και που δεν επιβιώνουν με αριθμητικά τρυκ (διασώζοντας μαζί και τα δίκτυα και δίχτυα τους).

Καιρός είναι να στραφούμε προς τους νέους ανθρώπους της προσφοράς και όχι τους
αναπαλαιωμένους επαγγελματίες της παραφ(θ)οράς.

Αλλιώς, ας μην αγανακτούμε όταν ο λαός ως πολιτικός Σίσυφος ανεβοκατεβαίνει κάθε 10-15 χρόνια το βουνό πιστεύοντας «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα».

ΥΓ.: Ο φοβισμένος μηδέποτε δεδικαίωται.

ΠΗΓΗ: http://radar-gr.blogspot.com 

Να προσέξετε τώρα τι θα ψηφίσετε...

ΠΗΓΗ: http://fonaklas.blogspot.com/