Πέθανε ο Θεός. Τα συμπτώματα της παρακμής και της κρίσης.

Απόσπασμα από ομιλία του καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη με θέμα "Πέθανε ο Θεός".
Περισσότερα βίντεο στο http://www.liantinis.org

Ας αφήσουμε όλες τις άλλες υπερβολές...

Ας αφήσουμε όλες τις άλλες υπερβολές... 

κι ας δείξουμε υπερβολική αλληλεγγύη, 

σεβασμό και αγάπη στο συνάνθρωπο!

Έτσι για να αισθανθούμε άνθρωποι!

Χρόνια πολλά!

Δεν αποσκοπούν στο καλύτερο σχολείο αλλά στο φθηνότερο

Ο στόχος της "αξιολόγησης" του Υπουργείου Παιδείας δεν είναι το καλύτερο σχολείο, αλλά το φθηνότερο.
Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τους γονείς των μαθητών και απ' όλη την κοινωνία.
Αν ήθελαν καλύτερο σχολείο θα φρόντιζαν να έχει εκπαιδευτικούς και να τους έχει στην ώρα που τους χρειάζεται. Θα φρόντιζαν να έχει την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή. Να έχει τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους,  ώστε να μη ζητιανεύει πετρέλαιο θέρμανσης. Να επιμορφώνει τους εκπαιδευτικούς σε τακτά χρονικά διαστήματα με ό,τι νέο προκύπτει στην παιδαγωγική, διδακτική και ψυχολογία.
Αυτοί που απέτυχαν σε όλους τους τομείς προσπαθούν να δείξουν ως υπεύθυνους για την κατάσταση τους εκπαιδευτικούς.
Ορθά η Διδασκαλική Ομοσπονδία αντιδρά και ζητά τις υπογραφές των συναδέλφων σ΄ένα σύντομο αλλά περιεκτικό κείμενο.

Πρόταση  του Δ. Σ. της Δ.Ο.Ε.  

προς τους εκπαιδευτικούς Π.Ε. 

για συγκέντρωση υπογραφών για την αξιολόγηση.

Οι εκπαιδευτικοί, του … Δημοτικού Σχολείου/Νηπιαγωγείου …………………………………………, που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο, δηλώνουμε την αντίθεσή μας στην απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, να επιβάλλει σε όλα τα σχολεία, το θεσμό της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας και να προχωρήσει στην ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού.

Θεωρούμε ότι, με τη συγκεκριμένη μορφή αξιολόγησης και με τις σημερινές συνθήκες, της κρίσης και της αποδόμησης του δημόσιου σχολείου, επιχειρείται να αθωωθούν οι κυβερνητικές ευθύνες για τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές αφού η αξιολόγηση εξατομικεύει και προσωποποιεί στον εκπαιδευτικό την αποτυχία κάθε εκπαιδευτικής πολιτικής, αποδίδοντας τις αστοχίες της στις επιμέρους σχολικές μονάδες.

Ζούμε σε μια εποχή που πλήττονται τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και υποβαθμίζεται – απαξιώνεται ο εκπαιδευτικός κι ο παιδαγωγικός του ρόλος  όπως εκφράζεται από:

·         Τη μορφωτική υποβάθμιση και τη συνεχή αύξηση της μαθητικής διαρροής

·         Την οικονομική του εξαθλίωση και την επιστημονική υποβάθμιση.

·         Την πολιτική της υποχρηματοδότησης των σχολικών μονάδων και την επιχείρηση σύνδεσής της με τη χρηματοδοτική ικανότητα των δήμων (αλλά και των επιχειρήσεων και των ίδιων των γονέων).

·         Την πολιτική των μηδενικών διορισμών μόνιμων και των ελάχιστων προσλήψεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών τακτικού προϋπολογισμού, που έχει ως αποτέλεσμα τα χιλιάδες κενά στα σχολεία μας.

·         Τις υποχρεωτικές και εκβιαστικές μετακινήσεις από βαθμίδα σε βαθμίδα και από περιοχή σε περιοχή, την κινητικότητα, τη διαθεσιμότητα στο δημόσιο τομέα και επομένως και για τους εκπαιδευτικούς.

·         Την υποβάθμιση και ουσιαστική διάλυση των υποστηρικτών θεσμών των σχολείων και της μετατροπής τους σε “πιλοτικές δομές”, με αποτέλεσμα όπου λειτουργούν να λειτουργούν με κακοπληρωμένο  προσωρινό και ελαστικά εργαζόμενο προσωπικό, μέσω των βραχυπρόθεσμων προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Ταυτόχρονα εκτιμούμε ότι διαμέσου των διαφόρων αξιολογήσεων το Υπουργείο Παιδείας και η Κυβέρνηση επιχειρούν:

1.    Να υποβαθμίσουν και να συρρικνώσουν τη Δημόσια Δωρεάν παιδεία, να αλλοιώσουν τον ενιαίο χαρακτήρα της  και να προωθήσουν το «φθηνό», σχολείο της ημιμάθειας, στο οποίο θα επικρατεί η χορηγία η εμπλοκή επιχειρηματικών φορέων, η χρηματοδότηση από τους γονείς, η διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων, ο άκρατος ανταγωνισμός. Στη θέση της συνεργασίας των εκπαιδευτικών και των σχολείων, θα έχουμε μεμονωμένες σχολικές μονάδες που θα επιδιώκουν την επιβίωσή τους, υιοθετώντας πρακτικές προβολής και ανταγωνισμού. Αυτό θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών οδηγώντας τελικά τα παιδιά εκτός σχολείου, στην κατάρτιση, τη μαθητεία και τελικά τη φθηνή εργασία.

2.    Να δημιουργήσουν τις νέες δεξαμενές κινητικότητας – απόλυσης και να καθηλώσουν μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς με βάση τη σύνδεση της αξιολόγησης με το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και τις ποσοστώσεις του. Με τις διατάξεις αυτές ο αριθμός (ποσοστιαία) των εκπαιδευτικών που θα στιγματιστεί ως αποτυχημένος και στάσιμος υπηρεσιακά και μισθολογικά θεωρείται δεδομένος από  πριν.

3.    Να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν τη διδακτική – μαθησιακή διαδικασία, μετατρέποντάς την σε ένα σύνολο προκατασκευασμένων, τυποποιημένων και ποσοτικών κριτηρίων.

4.    Να πλήξουν  την παιδαγωγική ελευθερία των εκπαιδευτικών με την χειραγώγηση των διδακτικών τους πρακτικών.

5.    Να προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών συνδέοντας την αξιολόγηση με το νέο πειθαρχικό δίκαιο

Εμείς οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί, που με αξιοκρατική και διαφανή διαδικασία διοριστήκαμε και υπηρετούμε τη δημόσια εκπαίδευση, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία δεν μπορεί να κλειστεί σε «κουτάκια» και «δείκτες», ότι έχει άμεση σχέση με πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες που την επηρεάζουν και τη συνδιαμορφώνουν. Ειδικά σε μια περίοδο που οξύνονται τα προβλήματα των μαθητών και των οικογενειών τους δεν μπορεί να στοχοποιούνται ο εκπαιδευτικός, ο γονέας, ο μαθητής και η σχολική μονάδα για μια σειρά προβλήματα που η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης δημιουργεί στην εκπαίδευση και στην κοινωνία. Εξάλλου, οι συνάδελφοί μας των ΕΠΑΛ που βρέθηκαν εκτός σχολείου λόγω της διαθεσιμότητας-απόλυσης, οι χιλιάδες συνάδελφοί μας που αυτοί τη στιγμή είναι άνεργοι «αξιολογήθηκαν» από την παραπάνω πολιτική ως «αχρείαστοι» για ένα σύστημα που καταργεί δομές και υποβαθμίζει όλο και περισσότερο τη δημόσια εκπαίδευση.

Δεν μπορεί να τρέφει κανείς αυταπάτες ότι η αξιολόγηση που επιχειρούν να επιβάλλουν θα οδηγήσει στη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα των νεώτερων που βρίσκονται καθηλωμένοι στα χαμηλά μισθολογικά και βαθμολογικά κλιμάκια. Εδώ η μοναδική απάντηση είναι η ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη και η αποσύνδεσή της από την αξιολόγηση.

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να διαμορφωθεί ρεύμα αντίθεσης και αντίστασης κατά της αξιολόγησης – χειραγώγησης, με αιχμή αυτή την περίοδο την επιβολή της αυτοαξιολόγησης.

·         Κανείς αξιολογητής στην τάξη.

·         Όχι στη αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.

·         Όχι στα σεμινάρια για την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση.

·         Κανένα στέλεχος εκπαίδευσης να μην αναλάβει ρόλο αξιολογητή.

·         Δεν έχουν θέση στα σωματεία όσοι στηρίξουν και αναλάβουν ρόλο αξιολογητή

Όπως και στο παρελθόν, το πράξαμε, έτσι και τώρα θα υπερασπιστούμε

την παιδαγωγική ελευθερία και τη Δημοκρατία στα Σχολεία μας.

Η αξιολόγηση – χειραγώγηση δε θα περάσει.

Σωρεία αρνητικών ρεκόρ για το Υπουργείο Παιδείας

Σωρεία αρνητικών ρεκόρ φέρνει η φετινή χρονιά

Λέμε ένα μεγαλοπρεπέστατο Ο Χ Ι

στις εφαρμοζόμενες πολιτικές του Υπουργείου Παιδείας

«Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε» είναι φράση που αν και συνήθως ακούγεται στα στάδια των αγώνων, θα μπορούσε άνετα να χαρακτήριζε την πορεία και τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας τη φετινή σχολική χρονιά.

Είναι αλήθεια ότι έχει καταφέρει μέχρι τώρα να «σπάσει» πολλά ρεκόρ!

Μόνο που τα ρεκόρ που κατέρριψε είναι στην κατεύθυνση της υποβάθμισης της Παιδείας, της υποβάθμισης της παρεχόμενης Εκπαίδευσης, της υποβάθμισης του έργου των εκπαιδευτικών.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Σταχυολογούμε μόνο ορισμένα από τα ρεκόρ που συνέτριψε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας φέτος:

 Κανένας μόνιμος διορισμός εκπαιδευτικών. Συνέτριψε το «μυθικό» ρεκόρ των 40 διορισμών που είχε κάνει πέρυσι… Φέτος φτάσαμε στο απόλυτο μηδέν. Ακόμα και στη μεταπολεμική Ελλάδα (για να θυμόμαστε και την επίκαιρη επέτειο του «ΟΧΙ») διορισμοί εκπαιδευτικών είχαν γίνει.

   Η διαδικασία των αποσπάσεων εκπαιδευτικών από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ ξεκίνησε μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και φαίνεται να ολοκληρώνεται στο τέλος Οκτωβρίου χωρίς, επί της ουσίας, να έχουν γίνει αποσπάσεις, ούτε καν αυτές που λόγοι κοινωνικοί επέβαλαν να πραγματοποιηθούν. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του αιρετού του ΚΥΣΠΕ Βασίλη Παληγιάννη, φέτος πραγματοποιήθηκαν οι λιγότερες αποσπάσεις από τη Μεταπολίτευση και μετά.

   Αντίθετα, οι αποσπάσεις σε διάφορους φορείς, με κριτήρια που επέβαλαν(;) βουλευτικά γραφεία, καλά κράτησαν.

 Με βάση τα στοιχεία που δημοσίευσε και πάλι ο αιρετός του ΚΥΣΠΕ Βασίλης Παληγιάννης, η ανεργία στους εκπαιδευτικούς χτυπάει «κόκκινο». 15.000 είναι οι άνεργοι δάσκαλοι και νηπιαγωγοί.

      Φέτος είχαμε και αρνητικό ρεκόρ στις προσλήψεις αναπληρωτών.

   Μετατάξεις με έωλες διαδικασίες γέννησαν πληθώρα αδικιών και επέβαλαν την μη ίση μεταχείριση ως καθεστώς.

    Το να έχεις τη θέση σου, έστω και στη διάθεση, σ’ ένα ΠΥΣΠΕ αποδείχτηκε ότι δεν αρκεί για να γνωρίζεις που, τελικά, θα υπηρετήσεις. Επεκτείνοντας τη φιλοσοφία Διαμαντοπούλου, το Υπουργείο μετέτρεψε τους εκπαιδευτικούς σε νομάδες δίχως να υπάρχουν αληθινοί λόγοι. Απλά τους εφηύρε.

  Τα υπηρεσιακά συμβούλια Α.Π.Υ.Σ.Π.Ε. και Π.Υ.Σ.Π.Ε. μεταβλήθηκαν σε πληθώρα περιπτώσεων σε «διακοσμητικά στοιχεία». Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης και Διευθυντές Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης λειτουργούν ως… «Καίσαρες».

   Μέσα σ’ ένα «παραλήρημα» αυταρχισμού οι εκπαιδευτικοί καλούνται να καλύψουν κάθε είδους κενό και να δεχτούν την παραβίαση του διδακτικού τους ωραρίου ως κάτι απόλυτα φυσικό και νόμιμο.

  Θεσμοί όπως το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό διαλύονται με το εφεύρημα της πρόωρης αποχώρησης.

Και το «success story» της πολιτικής ηγεσίας 

του Υπουργείου Παιδείας καλά κρατεί.

           Αγαπητοί κύριοι της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας,

   Γνωρίζετε, άραγε, σε πόσα σχολεία δεν υπάρχει πλήρης ανάπτυξη του προγράμματος που πρέπει να εφαρμόζουν εξαιτίας των ελλείψεων σε εκπαιδευτικό προσωπικό;

 Γνωρίζετε πόσες ώρες μαθημάτων έχουν χαθεί εξαιτίας του «έγκαιρου και εξαίρετου» προγραμματισμού σας όσον αφορά στις υπηρεσιακές μεταβολές;

 Είναι τόσο επιτυχής ο σχεδιασμός που κάνατε που λειτουργούν όλες οι δομές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης; Άραγε, δεν υπάρχουν ακόμα και σήμερα Νηπιαγωγεία κλειστά, μονάδες Ειδικής Αγωγής χωρίς προσωπικό, ολοήμερα χωρίς εκπαιδευτικούς; Πότε και πώς θα καλυφθούν αυτά;

Αγαπητοί κύριοι της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας,

η εκπαιδευτική διαδικασία, η σωστή λειτουργία  σχολείων, η κατάκτηση γνώσης από τους μαθητές και, εν τέλει, η Παιδεία δεν είναι στοιχεία που αποτυπώνονται σε κανένα survey, σε κανένα «παρουσιολόγιο/απουσιολόγιο», σε καμία καταγραφή κενών, σε καμία σύσκεψη με υπηρεσιακούς παράγοντες και συμβούλους.

Βγείτε έξω στον κόσμο της εκπαίδευσης, στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς, στους μαθητές και αφουγκραστείτε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους.

Σωπάστε για μια στιγμή και ακούστε.

Ακούστε όμως ειλικρινά.

Αν οι ευρισκόμενοι στα γραφεία σας, σας ενημερώνουν, για παράδειγμα, για τα ποσοστά συμμετοχής των εκπαιδευτικών στις όποιες απεργιακές κινητοποιήσεις κι εσείς τα ερμηνεύετε ως αποδοχή, υποστήριξη ή και συναίνεση προς τις εφαρμοζόμενες πολιτικές σας στο χώρο της Εκπαίδευσης, «πλανάσθε πλάνην οικτράν».

Και μιας και η εθνική γιορτή της 28^ης Οκτωβρίου είναι επίκαιρη, ένα είναι βέβαιο.

Εσείς και οι πολιτικές σας θα εισπράξετε ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ.

Κι αυτό θα συμβεί. Αν όχι με κινητοποιήσεις, θα γίνει πραγματικότητα με τον πιο «εκκωφαντικά ήσυχο» τρόπο που ξέρει και εκφράζεται η κοινωνία. Περιμένετε τα αποτελέσματα στις επόμενες εκλογές και θα καταλάβετε.

Και κάτι τελευταίο, που το αναγνωρίζει και το παραδέχεται η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.

Στο κοινωνικό αγαθό που λέγεται Εθνική, Δημόσια, Δωρεάν Παιδεία μετά από χρόνια άστοχων πειραματισμών, μεγαλόστομων μεταρρυθμίσεων, πρόχειρων πολιτικών σχεδιασμών η μόνη σταθερή αξία είναι το φιλότιμο, η ψυχή και η προσφορά του Έλληνα Εκπαιδευτικού.

Αγαπητοί κύριοι της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας:

ü  Σε εκπτώσεις στην Παιδεία δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε.

ü  Θα είμαστε εμείς, τα μέλη της  Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε. αυτοί που πρώτοι θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη για ν’ ανατρέψουμε τις άδικες και επιβλαβείς, για την Παιδεία, πολιτικές σας.

ü  Δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να στερήσετε από την ελληνική οικογένεια, τους μαθητές μας, την κοινωνία το δικαίωμα σε μια ποιοτική, δημόσια και δωρεάν Παιδεία.

Η Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε.

καλεί τους εκπαιδευτικούς να συμμετάσχουν μαζικά

στη Γενική Απεργία που έχουν εξαγγείλει ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ

 για την Τετάρτη 06/11/2013

και στις προγραμματισμένες συγκεντρώσεις.

Αγωνιζόμαστε να αλλάξουν

οι αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές  πολιτικές

Υπερασπιζόμαστε τα δημόσια - κοινωνικά αγαθά

Για τη Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε.
Ο Πρόεδρος		Ο Γενικός Γραμματέας
Μάνος Ανδρουλάκης		Σωτήρης Γεωργόπουλος

Όλοι μαζί...

Το υπουργείο Παιδείας κλείνει σχολεία..., ενώ επιχορηγεί εκδότες για να γράφουν υπέρ της κυβέρνησης ( προφανώς ) ...!!!

Την ώρα που το υπουργείο Παιδείας αποφάσιζε, στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής, να κλείσει σχολεία και να απολύσει εκπαιδευτικούς, χορηγούσε σε εκδότες ποσό 2,4 εκατομμυρίων ευρώ για την προμήθεια… 3 «διδακτικών» βιβλίων!
Έτσι, συνολικά, για την προμήθεια των τριών βιβλίων από τις εκδοτικές εταιρείες του «Πρώτου Θέματος», του «Έθνους» και της «Real», το υπουργείο Παιδείας χορήγησε 2.392.461,5 ευρώ!

Πιο συγκεκριμένα:

- Στις εκδόσεις «Πρώτο Θέμα ΑΕ» χορηγούσε ποσό 807.105,75 ευρώ για προμήθεια του βιβλίου «Πάπισσα Ιωάννα».

-Στην εταιρεία «Πήγασος Εκδοτική ΑΕ», που έχει το «Έθνος», συνολικό ποσό 650.355,75 ευρώ, για την προμήθεια του βιβλίου «Υπέροχη Ελλάδα».

-Στην εταιρεία «REAL MEDIA A.Ε.» για την προμήθεια του βιβλίου «60 μορφές στο φως», 925.000 ευρώ.

Οι αποφάσεις για την χορήγηση των ποσών υπογράφηκαν από τον υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο στις 19 Ιουνίου 2013, με τη μορφή εκκαθάρισης ανειλημμένων υποχρεώσεων του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, που καταργήθηκε το 2012.
ΠΗΓΗ: avgi.gr

Εκδικάστηκε η προσφυγή ΟΙΕΛΕ στο ΣτΕ αφήνοντας έκθετο τον υπ. παιδείας Αρβανιτόπουλο

Πρωτόγνωρη για την πολιτική ζωή του τόπου ταπείνωση υπέστη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σε δικαστική αίθουσα.
Στη σημερινή (18/10/13) εκδίκαση της αίτησης ακυρότητας που ... κατέθεσε η ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος) στο ΣτΕ κατά της περιβόητης εγκυκλίου Αρβανιτόπουλου που επιχειρεί να αποσύρει την κρατική εποπτεία από την ιδιωτική εκπαίδευση και να ισοπεδώσει τις εργασιακές σχέσεις, ο εισηγητής της υπόθεσης πρότεινε προς το δικαστήριο την επιβολή προστίμου στο Υπουργείο Παιδείας, επειδή οι υπηρεσίες του δεν κατέθεσαν στοιχεία, παρά το γεγονός ότι ζητήθηκαν από το ΣτΕ, που να αποδεικνύουν ότι η εγκύκλιος ήταν μνημονιακή υποχρέωση.

Οι δύο νομικοί παραστάτες του Υπουργού, ο κ. Κανιούρας (αντιπρόεδρος του ΝΣΚ στο Υπουργείο Παιδείας) και ο κ. Σινάνης (Πάρεδρος του ΝΣΚ) απάντησαν ότι δεν γνωρίζουν αν υπάρχουν τέτοια στοιχεία και ότι το παρόν εργασιακό καθεστώς των ιδιωτικών εκπαιδευτικών κρίνεται «παράλογα προστατευτικό»!
Επομένως, κατέπεσε ο μέχρι σήμερα ισχυρισμός του κ. Αρβανιτόπουλου ότι η έκδοση της εγκυκλίου ήταν υποχρέωση έναντι των δανειστών και αποδεικνύεται, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι η έκδοση της εγκυκλίου ήταν υποχρέωση του Υπουργείου Παιδείας έναντι των σχολαρχών.

Μετά από τη νομική αυτή εξέλιξη η ΟΙΕΛΕ ζητά από τον Υπουργό Παιδείας, ο οποίος νομοθετεί κατ΄ εντολήν τρίτων για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, άρα είναι επικίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον, να διασώσει την προσωπική και πολιτική του αξιοπρέπεια και να παραιτηθεί.
ΠΗΓΗ: http://www.makeleio.gr/?p=18380

Η κεντροαριστερή κίνηση των 58 είναι εκτός τόπου και χρόνου

Όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί εύκολα, ρίχνοντας μια ματιά στο γνωστό κείμενο των 58 για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς, οι άνθρωποι αυτοί, απόλυτα συνυπεύθυνοι (πολλοί από αυτούς) για τη σημερινή κατάντια της χώρας, απλά θέλουν να αναστήσουν, εκ των έξω, ένα ΠΑΣΟΚ που πεθαίνει. Εξάλλου την όποια Κεντροαριστερά στην Ελλάδα εκφράζει ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχει όμως και κάτι πολύ σοβαρότερο. Η ανθρωπότητα βρίσκεται ήδη... σε μεταβατικό ιστορικό στάδιο.
Το πολιτικό δίπολο Κεντροαριστερά – Κεντροδεξιά, που καθόριζε το πολιτικό παιχνίδι στο εσωτερικό των εθνικών αστικών κρατών, ανήκει πλέον στο παρελθόν.
Οι όποιες προσπάθειες ανασύστασης αυτού του δίπολου είναι καταδικασμένες σε αποτυχία και σε κάθε περίπτωση θα είναι προσωρινή λύση.
Δεν πρέπει επιπλέον να ξεχνάμε ότι αυτό το δίπολο οδήγησε στον σημερινό νεοπλασματικό παγκόσμιο Νεοφιλελευθερισμό.

Στις συνθήκες του διεθνιστικού Νεοφιλελευθερισμού που γιγαντώνεται, είναι επόμενο να αναπτυχθούν νέα πολιτικά προτάγματα και ως εκ τούτου νέοι πολιτικοί αγώνες και νέα πολιτικά σχήματα.
Η πολιτική μάχη από εδώ και στο εξής προσανατολίζεται προς τη σύγκρουση μεταξύ των Νεοφιλελεύθερων διεθνιστών – υπηρετών της νέας διεθνούς ελίτ του παγκόσμιου χρηματιστηριακού κεφαλαίου, οι οποίοι είναι κατά βάση οι σημερινές ολιγαρχίες που δημιούργησε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και των Δημοκρατικών που θα στοχεύουν στη προστασία των κοινωνικών ομάδων (τοπικών, εθνικών και υπερεθνικών) από την επίθεση του διεθνιστικού Νεοφιλελευθερισμού.

Η άνοδος παντού των εθνικιστικών κινημάτων, είναι ένα μήνυμα που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, πριν να είναι αργά.
Είναι ο προάγγελος της πίεσης που άρχισαν ήδη να αισθάνονται οι εθνικές κοινωνικές ομάδες από τις διεθνείς ελίτ.
 Όπως λοιπόν αντιλαμβανόμαστε, κινήσεις σαν αυτή των 58, ανήκει σε έναν δικό τους παρωχημένο κόσμο και είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Είναι πολύ κοντόφθαλμες, αποβλέποντας κυρίως σε προσωρινά πολιτικά οφέλη και όχι σε κάποιο όραμα και σχεδιασμό για το μέλλον. Ως εκ τούτου είναι καταδικασμένες.
ΠΗΓΗ: http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/10/58.html 

Όποιος βιάζεται...

Για όλ' αυτά που συμβαίνουν

Ο δάσκαλος

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1988 πεθαίνει η συγγραφέας Έλλη Αλεξίου.

“Κανένα επάγγελμα στον κόσμο δεν απαιτεί απ’ τον εργάτη του να διαθέτει όλες του τις ικανότητες κι όλα τα αποθέματά του, όπως το δασκαλίκι.

Κι ακόμα, ο δάσκαλος, διδάσκοντας κάθε μέρα το σωστό και το τίμιο, την αλήθεια και την ειλικρίνεια και την αυτοθυσία, φτιάχνεται κι αυτός σιγά - σιγά καλύτερος απ΄ ότι είναι…”

Έλλη Αλεξίου

Ήρθε ο καιρός

Εσείς αδέρφια που ποτέ δεν βγάλατε άχνα
κι ούτε ξημέρωσε στην πόρτα σας γιορτή
εσείς που η πίκρα σας πλημμύρισε τα σπλάχνα
κι όλοι σάς βλέπανε σαν άγραφο χαρτί.

Ήρθε ο καιρός πάνω στου κόσμου την πληγή να ξαναχτίσετε την γη.

Προς Αρβανιτόπουλο

Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια του μνημονίου, η πατρίδα μας και οι εργαζόμενοι βιώνουν δραματικές στιγμές....
Οι κυβερνήσεις που με το πιστόλι στον κρόταφο ψήφισε ο ελληνικός λαός μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις κυβερνήσεις Τσολάκογλου και Ράλλη.
Είναι απίστευτα δουλικές με την τρόικα και ασύλληπτα σκληρές με τον ελληνικό λαό.
Ρημάζουν τον τόπο μας.

Από αυτή την τύχη δεν ξέφυγε βέβαια ούτε η εκπαίδευση.
Στην αρχή η κυβέρνηση Παπανδρέου με υπουργό παιδείας τη Διαμαντοπούλου άρχισε την κατεδάφιση.
Μείωσε τις δαπάνες σε σχεδόν προπολεμικά επίπεδα, έκλεισε περισσότερα από 1.500 σχολεία, έκλεισε τα Διδασκαλεία, στοχοποίησε τους εκπαιδευτικούς.
Λίγο αργότερα ανέλαβε το υπουργείο παιδείας ο κ. Αρβανιτόπουλος.
Πολλοί από εμάς και τους συναδέλφους μας σκεφτήκαμε πως δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα από τη Διαμαντοπούλου.
Κι όμως τα κατάφερε!
Έθεσε σε διαθεσιμότητα περισσότερους από 2.000 καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κατάργησε περισσότερες από 50 ειδικότητες στα ΕΠΑΛ, οδήγησε στην υποχρεωτική μετάταξη 4.000 καθηγητές, δεν έκανε ούτε έναν μόνιμο διορισμό, θα προσλάβει (το πολύ 2.000) αναπληρωτές αντί για 12.000 που είχαν προσληφθεί το προηγούμενο σχολικό έτος, έκανε ελάχιστες αποσπάσεις από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ, διαλύει τα ολοήμερα σχολεία και τα μετατρέπει σε παιδοφυλακτήρια.
Έχει ολόκληρη την ευθύνη, μαζί με τους συνεργάτες του για τα χάλια της δημόσιας εκπαίδευσης.
Μόνο ένας δρόμος του έχει απομείνει αν δε θέλει να γραφτεί στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του δημόσιου σχολείου: να παραιτηθεί!
Αλλιώς τον περιμένει ίδια τύχη με πολλούς προκατόχους του. Κοντογιαννόπουλος, Αρσένης, Γιαννάκου, Καλός, Διαμαντοπούλου τέλειωσαν άδοξα την καριέρα τους στην πολιτική αφού συνέβαλαν στην καταστροφή της δημόσιας εκπαίδευσης.
Όλοι τους ξεκίνησαν με οράματα για την εκπαίδευση και την κοινωνία αλλά γρήγορα κατέληξαν πολιτικά πτώματα.
Η ΔΑΚΕ ΠΕ Πειραιά σας προειδοποιεί κ Αρβανιτόπουλε ότι θα έχετε την ίδια τύχη.
Επίσης δηλώνει ότι είστε ανεπιθύμητος στον Πειραιά στον τόπο όπου εκλέγεσθε.
Παράλληλα δηλώνουμε ότι θα πρωτοστατήσουμε μαζί με τους συναδέλφους μας στους καθημερινούς αγώνες ώστε να μην περάσουν τα μέτρα που σχεδιάζετε.
Θα στηρίξουμε το δημόσιο σχολείο, τους συναδέλφους μας και τους μαθητές μας.

Προς τους γονείς των μαθητών μας

Αγαπητοί γονείς,

Απευθυνόμαστε σε σας όχι μόνο γιατί είστε οι γονείς των μαθητών μας αλλά και γιατί είστε κι εσείς εργαζόμενοι.

·                     Αισθανόμαστε ότι λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη

·                     Είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και βλέπουμε μέρα με τη μέρα τους μισθούς μας να χάνουν την αγοραστική τους δύναμη

·                     Αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και σκληρότερα για να ζήσουμε τις οικογένειές μας

·                     Οργιζόμαστε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία, η ωρομισθία, ο φόβος της απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων) θεωρούνται το όραμα του 21^ου αιώνα.

·                     Κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα και μετά από 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε.

·                     Αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.

Ανοιχτή επιστολή προς τους γονείς

Ο αγώνας και η απεργία δεν είναι πλέον δικαίωμα, είναι υποχρέωση

...η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ στραβά αρμενίζει!

Αθήνα 9/9/2013

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΣΤΡΑΒΟΣ Ο ΓΙΑΛΟΣ...» 

 Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΑΙΘ «ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΕΙ» 

 ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ 

 ΚΑΜΙΑ «ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ» ΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ 

Η σημερινή συνάντηση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, την οποία εκπροσώπησε ο αρμόδιος για θέματα Α/θμιας και Β/θμιας Εκπ/σης κ. Κεδίκογλου, επιβεβαίωσε αυτό που όλοι έχουμε αντιληφθεί.
Το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει καμία επαφή με την εκπαιδευτική πραγματικότητα.
Έχει υποτάξει τη λειτουργία της εκπαίδευσης σε μια στείρα λογιστική αντίληψη όπου δεν υπάρχουν ως παράμετροι ούτε η εκπαιδευτική διαδικασία, ούτε ο ανθρώπινος παράγοντας.
Με ταυτόχρονη επίδειξη απίστευτης άγνοιας αντικειμένου, προχειρότητας και ερασιτεχνισμού έχει καταφέρει να οδηγήσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς στα όριά τους.
Για το θέμα των ανύπαρκτων, επί της ουσίας, αποσπάσεων που έχει υποβάλει σε απίστευτη φυσική και ψυχολογική ταλαιπωρία και έξοδα πλήθος εκπ/κών, ο κ. Υφυπουργός απάντησε με τα γνωστά «επιχειρήματα» της μη αναγκαιότητάς τους, δίχως να καταλαβαίνει ότι οι εκπ/κοί που αποσπώνται καλύπτουν κενά της εκπ/σης.
Μετά από πολύ μεγάλη πίεση μίλησε για πιθανότητα β΄φάσης για δασκάλους και νηπιαγωγούς και α΄φάσης για ειδικότητες δίχως να προσδιορίζει το πότε, το αν και σε ποιο αριθμό.
Ο κ. Υφυπουργός επιβεβαίωσε τη διάλυση του ολοήμερου σχολείου αφού παραδέχτηκε ότι θα λειτουργήσει, επί της ουσίας, μόνο με εκπ/κούς ειδικοτήτων.
Από εκεί και πέρα, η φραστική «στήριξη» της Α/θμιας εκπ/σης και η διαβεβαίωση ότι δεν πρόκειται να υπάρξει αύξηση ωραρίου δεν καθησυχάζουν και δεν πείθουν κανένα.
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. έθεσε το θέμα των ασκούμενων, από τη διοίκηση, πιέσεων προς τους συλλόγους διδασκόντων για κάλυψη των κενών με «απασχόληση» μαθητών πέραν του διδακτικού τους ωραρίου και τόνισε ότι το θέμα αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο και τα όσα αφορούν το διδακτικό ωράριο ορίζονται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλεί τους εκπ/κούς σε αγωνιστική επαγρύπνηση και σε μαζική συμμετοχή στις Γ.Σ. ώστε να δυναμώσει τη φωνή του απέναντι στις μνημονιακές αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης.

Καταγγελία της ΔΑΚΕ/ΠΕ για τις αποσπάσεις

Το Υπουργείο Παιδείας εκτός από τα σχολεία κλείνει και τα σπίτια των εκπαιδευτικών.

Οι ελάχιστες αποσπάσεις εκπαιδευτικών διογκώνουν τα αδιέξοδα 

Είναι, πραγματικά, απίστευτου μεγέθους ο εμπαιγμός που έχουν υποστεί χιλιάδες εκπαιδευτικοί από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας τις τελευταίες ημέρες, γιατί έκαναν το αμάρτημα να ζητούν να αποσπαστούν και να εργαστούν κοντά στις οικογένειές τους.

Η σημερινή απόφαση της πολιτικής ηγεσίας να μην καλύψει τα 5.000 κενά που υπάρχουν στα σχολεία και ταυτόχρονα να καταδικάσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς και τις οικογένειές τους σε απίστευτη ταλαιπωρία και έξοδα, «ικανοποιώντας» μόλις 829 αποσπάσεις δασκάλων και νηπιαγωγών, αγγίζει τα όρια της αναλγησίας. Ταυτόχρονα αφήνει στην αναμονή και υπό την αίρεση και νέων μετατάξεων τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων.

Είναι αδιανόητο το ότι ενώ θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν χιλιάδες εκπαιδευτικοί χωρίς κόστος, αφού ούτως ή άλλως κενά στην εκπαίδευση θα κάλυπταν με τη διαφορά ότι θα το έκαναν σε άλλη περιοχή,  το Υπουργείο επιλέγει να δείξει ένα πάρα πολύ σκληρό πρόσωπο.

Οι υποσχέσεις του κυρίου Υπουργού στις συναντήσεις με το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ήταν, όπως αποδείχτηκε, «επιταγές χωρίς αντίκρισμα». Ανακολουθία λόγων κι έργων και αναλγησία ήταν τελικά η αναγνώριση του Υπουργού παιδείας προς τους εκπαιδευτικούς  για το έργο που τόσα χρόνια προσφέρουν στην εκπαίδευση κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Από την πλευρά μας δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με συνέπεια και συνέχεια για να σταματήσει ο εμπαιγμός και να αποκατασταθούν οι αδικίες.

Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη στάση του Υπουργείου Παιδείας και καλούμε την πολιτική ηγεσία, έστω και την ύστατη στιγμή, να συνειδητοποιήσει τα τραγικά της σφάλματα και τις αδικίες που έχει δημιουργήσει και να προχωρήσει στην άμεση ικανοποίηση των αποσπάσεων ώστε και τα σχολεία να στελεχωθούν αλλά και οι εκπαιδευτικοί να μπορέσουν να εργαστούν κοντά στις οικογένειές τους.

Ο Σαμαράς απέτυχε ως διαπραγματευτής

Ο κ. Σαμαράς απέτυχε.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως άλλον στιβαρό διαπραγματευτή.
Πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης.
Το βασικό επιχείρημα του κ. Σαμαρά πριν τις εκλογές ήταν ότι... ο ίδιος ήταν αποτελεσματικότερος διαπραγματευτής από τον Γ. Παπανδρέου και ότι θα διαπραγματευόταν αποφασιστικά τους όρους του μνημονίου με την τρόικα των δανειστών.

Ε, λοιπόν, όχι μόνο απέτυχε προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά φτάσαμε στο σημείο, μετά από τόσες θυσίες του λαού, μετά από το κατά φαντασίαν «success story» και τους πανηγυρισμούς για επίτευξη του θρυλούμενου πρωτογενούς πλεονάσματος, οι δανειστές να γίνονται σκληρότεροι και να ζητούν το πλήρες ξεπούλημα της ίδιας της Ελλάδας.
Γιατί άραγε;

Στην περίπτωση της Συρίας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω του Ομπάμα) θα κτυπήσει με πυραύλους τις αμυντικές γραμμές της, για να την διαλύσει ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα.
Μην ξεχνάμε ότι πρώτη έσπευσε να δηλώσει συμμετοχή στην καταστροφή αυτής της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω της τρόικας) θα την κτυπήσει κλείνοντας τις αμυντικές της βιομηχανίες και αποσπώντας τη διοίκηση και διάθεση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας στο εξωτερικό, για να την καταργήσει ως κυρίαρχη χώρα.
Είναι πλέον καταφανέστατο ότι ο στόχος των δανειστών δεν είναι η σωτηρία της χώρας, αλλά η κατάργησή της.
Όλα αυτά φυσικά για να γίνουν θα πρέπει να έχουν την υπογραφή του κ. Σαμαρά.

Θα τα δεχτεί άραγε όλα αυτά ο διαπραγματευτής κ. Σαμαράς;
Γνωρίζει πιστεύουμε και ο ίδιος πως αν δεν τα δεχτεί, τότε οι δανειστές μαζί με τα ντόπια παράσιτα, θα τον τελειώσουν πολιτικά με τον χειρότερο τρόπο.
Αν πάλι τα δεχτεί, τότε θα τον τελειώσει πολιτικά η οργή του ελληνικού λαού.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Σαμαράς απέτυχε.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως άλλον στιβαρό διαπραγματευτή.
Πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης.
ΠΗΓΗ: http://hassapis-peter.blogspot.gr 

Νέα ψέματα για το Δημόσιο

Του Γιώργου Κατρούγκαλου
Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου

Ο φετινός Αύγουστος, διαψεύδοντας τον Ουμπέρτο Έκο, είχε πολλές ειδήσεις και ακόμη περισσότερα ψέματα. Ειδικά η αντιμεταρρύθμιση στο χώρο της διοίκησης δεν περιλαμβάνει τίποτα άλλο.

Ο χορός της απάτης ξεκίνησε με τους παλικαρισμούς του πρωθυπουργού στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, ότι στόχος του θα είναι στο εξής «τα κάστρα των βολεμένων».
Ακολούθησε η κατάργηση των οργανικών θέσεων των σχολικών φυλάκων και στη συνέχεια η απόλυση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών.

Τη σκυτάλη πήρε ο υπερυπουργός Οικονομικών, ο οποίος δήλωσε ότι, τάχα, οι «αποχωρήσεις (προσέξτε τον ευφημισμό, αντί της λέξης απόλυση) δεν γίνονται για να πάρουμε τη δόση. Οι 15.000 που θα φύγουν το 2013 και το 2014 είναι για να βελτιωθεί η ποιότητα του δημόσιου τομέα, άνθρωποι που έχουν τιμωρηθεί ή που δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, για να έρθουν 15.000 άνθρωποι ικανοί».

Εδώ το ψεύδος είναι πολλαπλό και ανάξιο ανθρώπου που πριν γίνει πολιτικός ήταν πανεπιστημιακός δάσκαλος. Στην πραγματικότητα, απολύονται συλλήβδην και χωρίς καμιά αξιολόγηση απλώς όσοι αριθμητικά χρειάζονται για να καλυφθεί ο στόχος του κυνηγιού κεφαλών που έχει θέσει η τρόικα: χαρακτηριστική η περίπτωση της κατάργησης των ειδικοτήτων των καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης, πριν η κυβέρνηση θέσει καν σε διαβούλευση την πρότασή της για το νέο Τεχνικό Λύκειο. Το κάρο πριν από το άλογο, δηλαδή.

Χωρίς να ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες που πρέπει να καλύψει η επαγγελματική εκπαίδευση, προκαταβολικά καταργούμε συλλήβδην ειδικότητες, αρκετές από τις οποίες είναι περιζήτητες στα ιδιωτικά ΙΕΚ.
Αυτοί ήταν όλοι ανίκανοι;

Ή ήταν τάχα χωρίς προσόντα; Τότε γιατί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα κατόπιν της επιταγής των «εταίρων» μας, κατά πλήρη εξευτελισμό του Κοινοβουλίου και αναίρεση ρύθμισης λίγων ωρών, και εκείνοι από τους καθηγητές που ήταν κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων; Είναι χωρίς προσόντα το σύνολο των υπαλλήλων της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ιδιωιτκού δικαίου, οι οποίοι απολύονται όλοι; Ή δεν καλύπτουν καμιά ανάγκη οι υπάλληλοι των τεχνικών υπηρεσιών του Ναύσταθμου Σαλαμίνας, από την εργασία των οποίων εξαρτάται το αξιόμαχο του στόλου μας;

Ή έχει, μήπως, δημοσιονομικό όφελος η σφαγή αυτή; Ούτε καν αυτό. Ογδόντα εκατομμύρια θα είναι το κόστος για τις αποζημιώσεις των υπαλλήλων της ΕΡΤ, ενός φορέα που δεν κόστιζε ούτε ένα ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό, δεδομένου ότι χρηματοδοτούνταν απ' ευθείας από το ανταποδοτικό τέλος των τεσσάρων ευρώ του λογαριασμού της ΔΕΗ. Αρκετά εκατομμύρια ευρώ θα χάσουν και οι δήμοι, από την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας.

Η διάλυση του Δημοσίου, χωρίς σχέδιο, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς τεκμηρίωση, χωρίς λογική, χωρίς ντροπή, δεν εξυπηρετεί παρά μόνο τις ιδεοληψίες της τρόικας. Είναι και κραυγαλέα αντισυνταγματική: ακόμη και ο ίδιος ο νόμος της κινητικότητας, ο ν. 4172/13, στο άρθρο 90 παρ. 1 προέβλεψε ότι πριν από την κατάργηση οργανικών θέσεων θα έπρεπε να έχει προηγηθεί «τεκμηρίωση, που στηρίζεται σε εκθέσεις αξιολόγησης δομών και σχέδια στελέχωσης».

Χρειάζεται να πούμε ότι αυτές οι μελέτες είναι ανύπαρκτες; Πρέπει, αντίθετα, να θυμίσουμε ότι η πρόβλεψη αυτή, σχετικά με την αναγκαιότητα τεκμηριωμένης αξιολόγησης πριν από την κατάργηση οργανικών θέσεων, επιβάλλεται ευθέως από το Σύνταγμα. Ειδικότερα, από το άρθρο 103 του Συντάγματος δεν απορρέει μόνον η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, όσο διατηρείται η οργανική τους θέση, αλλά και η διατήρηση όλων των οργανικών θέσεων, μονίμων υπαλλήλων και ΙΔΑΧ, εφ' όσον εξακολουθεί να υφίσταται η δημόσια ωφέλεια προς εξυπηρέτηση της οποίας συστάθηκαν αρχικά οι εν λόγω θέσεις.

Και τούτο, διότι, προφανώς, η θέση δεν υπάρχει για χάρη του δημόσιου υπαλλήλου, αλλά αυτός κατέχει τη θέση του μόνον εφ' όσον, και για όσο καιρό, υπηρετεί κάποιο σκοπό δημόσιου συμφέροντος.

Οι θέσεις των σχολικών φυλάκων, των δημοτικών αστυνομικών, των εκπαιδευτικών της τεχνικής εκπαίδευσης, των μετεωρολόγων της ΕΜΥ, των τεχνιτών του Ναυστάθμου, όλων των πρόσφατων θυμάτων της κυβερνητικής απάτης σαφώς και καλύπτουν καίρια σκοπούς δημόσιας ωφέλειας. Γι' αυτό και είναι αντισυνταγματική και παράνομη η κατάργησή τους.

Το λόγο έχει τώρα, άμεσα, η Δικαιοσύνη. Η κοινωνία, όμως, είναι αυτή που πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο.
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=380996

Να αλλάξουν όλα, για να μην αλλάξει τίποτε

Του Κώστα Λαπαβίτσα
Ο Γατόπαρδος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα είναι έργο που ανάγλυφα αποδίδει την κοινωνική αναταραχή στην Ιταλία του δέκατου ένατου αιώνα. Σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές του σκηνές ο νεαρός Τανκρέντι λέει στο θείο του Ντον Φαμπρίτσιο, πρίγκιπα Σαλίνας: αν θέλουμε να μην αλλάξει τίποτε, πρέπει όλα ν’ αλλάξουν. Η φωνή του απηχεί τη βαθιά υπεροψία της σικελικής αριστοκρατίας, την καταφρόνια της για τους νέους ισχυρούς του χρήματος και τον ταξικό της κυνισμό. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την κοινωνική μας υπεροχή, θα πρέπει να δεχτούμε αλλαγές σε όλα, ακόμη και γάμους εξ ανάγκης.

Η επίσημη φιλολογία για την ελληνική κρίση αποδίδει την ευθύνη της κυρίως σε δύο κοινωνικές ομάδες: τους δημόσιους υπάλληλους και τους μικρομεσαίους φοροφυγάδες. Δηλαδή στον κορμό της ελληνικής κοινωνίας, όπως υποδηλώνει κι εκείνο το θρασύτατο ‘μαζί τα φάγαμε’. Παράλληλα απαιτεί ‘μεταρρυθμίσεις’, αλλαγές σε όλα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πλέον ένθερμοι οπαδοί των ‘μεταρρυθμίσεων’ είναι άνθρωποι που κατείχαν καίριες θέσεις όταν η χώρα έτρεχε με ορμή προς την καταστροφή. Όλα πρέπει ν’ αλλάξουν, για να μην αλλάξει τίποτε.

Την ευθύνη για την κρίση δεν την έχουν φυσικά ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε οι μικρομεσαίοι φοροφυγάδες. Αυτοί βρέθηκαν σε ένα σύστημα πολύ πιο πέρα από τα προσωπικά τους μέτρα και προσαρμόστηκαν όπως μπορούσαν.
Το σύστημα φτιάχτηκε από το ανώτερο αστικό στρώμα με συμφέροντα στις τράπεζες, τη ναυτιλία, τις κατασκευές, τα ΜΜΕ, το εμπόριο, κι αλλού.
Αυτοί οικοδόμησαν το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος, αυτοί διαμόρφωσαν τους μηχανισμούς διαφθοράς και διαπλοκής, αυτοί εξασφάλισαν φορολογική ασυδοσία, αυτοί στήριξαν τις βασικές στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας, όπως την ένταξη στην ΕΕ και την ΟΝΕ.
Αυτοί έχουν και την κύρια ευθύνη της κρίσης.

Πρόκειται για στρώμα διακριτικό και σιωπηλό που έχει μάθει να πετυχαίνει αυτό που θέλει μέσω της δύναμης του χρήματος, αλλά και με λίγες αποφασιστικές κουβέντες στον εκάστοτε υπουργό. Ο χαρακτήρας του είναι βαθιά κοσμοπολίτικος, πράγμα φυσικό για τους απογόνους της πρώτης ιστορικά αστικής τάξης της Ανατολικής Μεσογείου. Για τον ίδιο λόγο, έχει περιφρόνηση για το λαϊκό στοιχείο και πονηρή δουλικότητα προς τον ισχυρό ξένο.

Ακούγεται συχνά ότι η ελληνική αστική τάξη έχει γίνει σκιά του εαυτού της γιατί πια περιέχει βαρκάρηδες και μαυραγορίτες, πολιτικούς αναρριχητές και τυχάρπαστους επαρχιώτες. Πώς θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει το ρόλο αυτών των λαμπρών κοινωνικών τύπων στις γραμμές του ελληνικού αστισμού; Είναι όμως λάθος να πιστεύεται ότι υπήρξε κάποιο μυθικό παρελθόν που οι νεήλυδες αμαύρωσαν. Οι καταβολές κάθε αστικής τάξης είναι ακριβώς τέτοιας ολκής, κι όταν πάψει να αντλεί από αυτές τότε βρίσκεται δυο βήματα πριν την κατάρρευση. Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος για τον ελληνικό αστισμό.

Η αστική τάξη διαμόρφωσε την πολιτική πραγματικότητα της Μεταπολίτευσης, η οποία, αντίθετα από ό,τι λέγεται, αποδείχτηκε επιτυχημένη γιατί εξασφάλισε απαράμιλλη σταθερότητα για δεκαετίες. Οι πολιτικοί φρόντισαν για την ενσωμάτωση των μικρομεσαίων στρωμάτων μέσω παράπλευρων μηχανισμών διαφθοράς και διαπλοκής, όλο αυτό το ατέλειωτο αλισβερίσι φορολογικών απαλλαγών, επιδοτήσεων, παροχών, προγραμμάτων και διορισμών που σφράγισε τη χώρα. Τα μικρομεσαία στρώματα παρείχαν το πολιτικό προσωπικό, αλλά κι επάνδρωσαν αυτό που οι Άγγλοι αποκαλούν τις ‘φλύαρες τάξεις’ – τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά κέντρα. Το ωραίο αυτό σύστημα περιβλήθηκε τον ιδεολογικό μανδύα του ευρωπαϊσμού και πίστεψε ότι βρήκε την ιστορική του δικαίωση όταν η Ελλάδα υιοθέτησε το ευρώ.

Το πρόβλημα ήταν φυσικά η αδυναμία ανταγωνισμού εντός της ΟΝΕ, άρα η τρομακτική συσσώρευση χρέους και εν τέλει η αποτυχία.
Τα Μνημόνια, τα οποία σύσσωμη επέλεξε η αστική τάξη, επιχειρούν τώρα να τα αλλάξουν όλα, ώστε να μην αλλάξει τίποτε.
Ο πέλεκυς έπεσε βαρύς στη μισθωτή εργασία που συντρίφτηκε από την ανεργία και τη μείωση των μισθών. Έπεσε όμως και στα μικρομεσαία στρώματα που ρημάχτηκαν από την ύφεση και τη φορολογική καταιγίδα.

Δεν υπάρχει πλέον επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς. Για να παραμείνει στην ΟΝΕ, η αστική τάξη πρέπει να δημιουργήσει ένα νέο σύστημα όπου θα κυριαρχεί απόλυτα το μεγάλο κεφάλαιο, η εξάρτηση από τους ξένους θα είναι πλήρης, η ανεργία υψηλή, οι μικρομεσαίοι εξουθενωμένοι, η φτώχεια διάχυτη και οι προοπτικές κοινωνικής ανέλιξης τελείως περιορισμένες. Έτσι θα παραμείνει αλώβητη η δικιά της κυριαρχία. Απομένει να δούμε τι θα δεχτεί η ελληνική κοινωνία κι αν πραγματικά υπάρχουν αντισυστημικές δυνάμεις.
ΠΗΓΗ: http://costaslapavitsas.blogspot.gr 

Ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός καλά κρατεί

Του Σταύρου Λυγερού

ΤΟ ΕΡΓΟ είναι πλέον πολυπαιγμένο και θα έπρεπε να μας έχει διδάξει. Κάθε φορά που η τρόικα έρχεται για έλεγχο στην Αθήνα διαπιστώνει αποκλίσεις. Με βάση αυτές τις αποκλίσεις προβάλλει νέες απαιτήσεις, οι οποίες (συνήθως έπειτα από μάχες οπισθοφυλακών της κυβέρνησης) μετατρέπονται σε συμφωνίες. Ακριβώς αυτές τις δεσμευτικές για την Αθήνα συμφωνίες επικαλούνται σε επόμενο χρόνο οι δανειστές για να επιβάλλουν την πολιτική τους.

Οι υποστηρικτές του μνημονίου αποδίδουν το ναυάγιο στην ανικανότητα των διαδοχικών κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά να το εφαρμόσουν. Ετσι εξηγούν και τις αποκλίσεις. Αναμφίβολα, και οι τρεις κυβερνήσεις που ψήφισαν και εφαρμόζουν το μνημόνιο έχουν αποτύχει να υλοποιήσουν ορισμένες πτυχές του. Δεν είναι αυτή, όμως, η κύρια αιτία των αποκλίσεων. Οι αποκλίσεις πηγάζουν από την ύφεση.

Η ύφεση δεν είναι παρενέργεια. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η τρόικα προωθεί τον διακηρυγμένο στόχο της για εσωτερική υποτίμηση. Είναι αλήθεια ότι το ευρωιερατείο και το ΔΝΤ δεν είχαν υπολογίσει ότι η ύφεση θα προσλάβει τέτοιες διαστάσεις. Αυτό, όμως, το μόνο που αποδεικνύει είναι ο δογματισμός και η δική τους ανικανότητα να εκπονήσουν ένα πρόγραμμα που να αντιστοιχεί στη φύση και στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.

Οταν η αποτυχία κατέστη εξόφθαλμη, η τρόικα δεν έσπευσε να κάνει τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις. Αντ’ αυτού, όχι μόνο επιμένει στην ίδια αποτυχημένη συνταγή, αλλά και αυξάνει τη δόση του «φαρμάκου» και όχι των χρημάτων! Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν πρόκειται μόνο για ιδεοληψία ή για κρυφή ατζέντα. Ισχύουν και τα δύο.

Λόγω του γεγονότος ότι ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, η Ελλάδα μετατράπηκε σε πειραματόζωο. Εδώ δοκιμάζεται μια πολιτική, η οποία ήδη εφαρμόζεται και στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια και προορίζεται να εφαρμοσθεί και στον ευρωπαϊκό πυρήνα. Η μονοδιάστατη λιτότητα δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια της ολιγαρχίας του χρήματος να μετακυλήσει το κόστος της κρίσης στις μικρομεσαίες κοινωνικές τάξεις.

Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι η μονοδιάστατη λιτότητα είναι προϊόν της «γερμανικής Ευρώπης». Στην πραγματικότητα, όμως, το Βερολίνο λειτουργεί σαν στυλοβάτης και προωθητής αυτής της πολιτικής, επειδή εξυπηρετεί και τα ιδιοτελή συμφέροντα της Γερμανίας, έτσι τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνονται οι άρχουσες ελίτ της. Η πολιτική αυτή, όμως, δεν είναι αποκλειστικά γερμανική ατζέντα.

Εάν ήταν έτσι, θα είχε προ πολλού προσκρούσει στην αντίδραση των άλλων ευρωπαϊκών αρχουσών ελίτ. Αντ’ αυτού, ακόμα και σε χώρες που η μονοδιάστατη λιτότητα συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια ο κορμός των αρχουσών ελίτ τείνει να ταυτίζεται μ’ αυτή την πολιτική. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που έχει μακρά παράδοση εξάρτησης. Είναι και μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία.

Η αρχιτεκτονική του ευρώ σχεδιάσθηκε κατά τρόπο που να ευνοεί τη Γερμανία. Κι αν πριν από 12 χρόνια αυτό μπορούσε να διατυπωθεί ως εκτίμηση, σήμερα μπορεί να αποδειχθεί. Το ευρώ, όμως, δεν οργανώνει μόνο τα γερμανικά εξαγωγικά συμφέροντα. Οργανώνει και τα ευρύτερα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος, όπου δεσπόζουσα θέση κατέχουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Οι οργανικοί δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί και παγιωθεί όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αργότερα της ευρωζώνης έχουν δέσει στενά μεταξύ τους τις επιμέρους άρχουσες ελίτ των χωρών-μελών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να δουν τον εαυτό τους εκτός αυτού του πλαισίου, ακόμα κι όταν πιέζονται.

Η κατάσταση αυτή επιτρέπει στη Γερμανία όχι μόνο να ασκεί έναν ηγετικό ρόλο, αλλά και να επηρεάζει τις κοινοτικές αποφάσεις κατά τρόπο που να εξυπηρετούν και τα στενά εθνικά της συμφέροντα.
Δύο παραδείγματα:

• Το πρώτο είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η Μέρκελ όχι μόνο κατάφερε να τορπιλίσει την απόφαση που έλαβε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πριν από έναν χρόνο, αλλά και επέβαλε τη λογική του bail in. Με άλλα λόγια, για την ανακεφαλαιοποίηση θα πληρώσουν πρώτα τα κράτη-μέλη, οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι, οι καταθέτες και τα κράτη-μέλη και μετά θα συμβάλει μ’ ένα μικρό ποσοστό ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας.

• Δεύτερο παράδειγμα είναι η καταπολέμηση της ανεργίας των νέων. Δεν είναι μόνο ότι το κονδύλι που αποφασίσθηκε είναι ψίχουλα. Δεν είναι ούτε ότι η Μέρκελ έστησε μία προεκλογική παράσταση στο Βερολίνο, υποκαθιστώντας τους κοινοτικούς θεσμούς. Είναι και ότι ουσιαστικά εκμεταλλεύεται την εκρηκτική ανεργία για να προσελκύσει και να ενσωματώσει στη γερμανική αγορά εργασίας τους πιο ταλαντούχους Νοτιοευρωπαίους νέους, κυρίως επιστήμονες.

Με άλλα λόγια, το Βερολίνο εκμεταλλεύεται την πλεονεκτική θέση του για να προωθήσει τον οικονομικό εθνικισμό του. Και το καταφέρνει επειδή χρησιμοποιεί σαν όχημα αντιλήψεις, διαδικασίες και σχήματα που του εξασφαλίζουν την υποστήριξη όχι μόνο κάποιων άλλων χωρών του ευρωπαϊκού πυρήνα που έχουν αντίστοιχα συμφέροντα, αλλά και τη δορυφοροποίηση των αρχουσών ελίτ της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
ΠΗΓΗ: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=3849&id=245786 

Εγκύκλιοι αποσπάσεων σχ. έτους 2013-14

Εκδόθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων οι εγκύκλιοι για αποσπάσεις εκπ/κών σε υπηρεσίες και φορείς του Υ.ΠΑΙ.Θ. και από ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ, Μουσικά Γυμνάσια-Λύκεια, Καλλιτεχνικά Γυμνάσια-Λύκεια, Διαπολιτισμικά Σχολεία και Εκκλησιαστικά Σχολεία για το διδακτικό έτος 2013-2014.

Η προθεσμία είναι από 15/07/13 έως 19/07/13.

Οι εγκύκλιοι παρακάτω:

Εγκύκλιος αποσπάσεων σε υπηρεσίες και φορείς του ΥΠΑΙΘ 2013-14 

Εγκύκλιος αποσπάσεων από ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ 2013-14