Ειδικά Σχολεία Ορεστιάδας

Το θέμα των Ειδικών Σχολείων είχα πρόθεση, ούτως ή άλλως, να το θίξω, ωστόσο παίρνω αφορμή και από ερώτημα φίλου σε κάποιο σχόλιο για να το κάνω.
Αναπτύσσεται ένας προβληματισμός από συμπολίτες μας γιατί τα Ειδικά Σχολεία βρίσκουν στέγη στο, κλειστό από καιρό, Δημοτικό Σχολείο Σοφικού, Διαμερίσματος γειτονικού Δήμου.

Τα Ειδικά Σχολεία της Ορεστιάδας (το 4/θ Ειδικό Δημοτικό και το 1/θ Νηπιαγωγείο) ιδρύθηκαν το 1990 και από τότε μέχρι σήμερα, 19 ολόκληρα χρόνια, δεν έχουν δικό τους διδακτήριο. Φιλοξενήθηκαν στο 3ο Δημοτικό Σχολείο μέχρι το 2003, οπότε μεταστεγάστηκαν σε μισθωμένο κατάστημα. Όλα αυτά τα 19 χρόνια δε στάθηκε δυνατό να υποδειχθεί ένα οικόπεδο για την ανέγερση κατάλληλου διδακτηρίου, όπως συνέβη και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρώην Υπουργού Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων κ. Στυλιανίδη, ο οποίος ήρθε στην περιοχή και ικανοποίησε σχεδόν όλα τα αιτήματα για σχολική στέγη, εφόσον διετίθετο ο χώρος.

Στο μεταξύ το 1999 παραχωρήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη του Δήμου Ορεστιάδας το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Ν. Χειμωνίου για τις ανάγκες της Συνοριοφυλακής.
Το 2005 παραχωρήθηκε το κτίριο του Νηπιαγωγείου του Σάκκου, με σύμφωνη γνώμη του Δήμου Ορεστιάδας, στον Στρατό για δημιουργία βρεφονηπιακού σταθμού.
Το 2007 παρατάθηκε η παραχώρηση του Δημοτικού του Ν. Χειμωνίου παρά τη διαφωνία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης , Προϊσταμένου και Διευθυντή, που εισηγήθηκαν την απομάκρυνση άλλων υπηρεσιών και τη χρησιμοποίησή του από τα Ειδικά Σχολεία.
Τα δύο παραπάνω κτίρια μπορούσαν με κάποιες παρεμβάσεις, λιγότερες ίσως στο Ν. Χειμώνιο, να στεγάσουν τα σχολεία αυτά.

Έτσι οδηγηθήκαμε σήμερα στο δίλημμα στέγαση στο Σοφικό ή περιπέτεια άγνωστης διάρκειας στο μέλλον; Διαπιστώνω ότι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, που είναι οι γονείς των μαθητών, προφανώς ταλαιπωρημένοι και απογοητευμένοι και προκειμένου να αποκτήσουν τα παιδιά τους σχολικό περιβάλλον κατάλληλο για τις ανάγκες τους, τις ιδιαιτερότητές τους, τα ειδικά τους προσόντα δεν αντιδρούν στη λύση που τελικά δίνεται. Τι άραγε θα μπορούσε να πει κανείς σ' αυτούς τους συντοπίτες μας; Περιμένετε άλλα 10 ή 20 χρόνια και θα δούμε;

Αν η Ορεστιάδα ήθελε να διατηρήσει τα Ειδικά Σχολεία στους κόλπους της, όφειλε να εξασφαλίσει, όχι τώρα αλλά πολύ καιρό πριν, το χώρο και να εντάξει σε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα την ανέγερση του διδακτηρίου. Εμείς ούτε τώρα που "έβρεχε", κατά το κοινώς λεγόμενο, σχολεία ήμαστε έτοιμοι. Κατανοώ απόλυτα την επιθυμία, τον διακαή πόθο όσων έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες ή μοχθούν για τη μόρφωσή τους, γονέων δηλαδή και εκπαιδευτικών, να λυθεί επιτέλους το στεγαστικό του σχολείου τους.

Προβάλλεται από μια μερίδα συμπολιτών μας το επιχείρημα της "γκετοποίησης".
Η "γκετοποίηση" είναι συνέπεια ψυχικής απόστασης και όχι χιλιομετρικής. Μπορούμε πανεύκολα να έχουμε ένα γκέτο δίπλα μας, στο κέντρο της πόλης, αν εμείς αποστασιοποιηθούμε και στρέψουμε την πλάτη στο διαφορετικό, όποιο κι αν είναι.
Δεν κινδυνεύουν με "γκετοποίηση" τα Ειδικά Σχολεία λόγω της απόστασης από το κέντρο της πόλης. Κινδυνεύουν στο κέντρο της πόλης από την αδιαφορία μας. Θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε πόσες επισκέψεις δέχονται εκεί που λειτουργούν τώρα. Πόσα σχολεία, πόσες τάξεις, πόσα τμήματα, πόσοι σύλλογοι, πόσοι ιδιώτες, πόσοι διαχειριστές της τοπικής εξουσίας περνούν από εκεί αν δεν είναι παγκόσμια ημέρα ΑΜΕΑ.

Τα 82 τμήματα της πόλης μας αν αφιερώσουν ένα δίωρο το έτος για να επισκεφθούν τα Ειδικά Σχολεία, θα έχουμε σχεδόν το μισό σχολικό έτος συλλειτουργία τους με "κανονικά" σχολεία, κάτι απείρως σπουδαιότερο και παιδαγωγικά ωφελιμότερο από τη γειτνίασή τους που προτείνεται από κάποιους και μπορεί να μη σημαίνει και τίποτε ουσιαστικό.

Σε επόμενη ανάρτηση θα διατυπώσω την άποψή μου για την αντιμετώπιση του σημερινού αλλά και μελλοντικού προβλήματος της σχολικής στέγης. Μια ολοκληρωμένη πρόταση θα έδινε, πιθανότατα, λύση και στα Ειδικά Σχολεία. Λύση που θα "κρατούσε" τις σχολικές αυτές μονάδες στον τόπο τους, στον τόπο μας.

Εκδήλωση Συλλόγου Φίλων ΑΜΕΑ "Η ΜΕΡΙΜΝΑ"

Χθες το απόγευμα πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα γνωστού ζαχαροπλαστείου εκδήλωση του Συλλόγου Φίλων ΑΜΕΑ "Η Μέριμνα" κατά την οποία κόπηκε η πίτα και απονεμήθηκαν διπλώματα συμμετοχής σε πρόγραμμα του Συλλόγου.

Είχα την τιμή και τη χαρά να παρεβρεθώ και να διαπιστώσω με συγκίνηση τη μεγάλη αγάπη που δίνουν απλόχερα τα παιδιά αυτά, που άλλοι τα προσδιορίζουν "με ειδικές ικανότητες" και άλλοι "με ειδικές ανάγκες", τόσο στους συμμαθητές τους όσο και σε όλους γύρω τους. Αγάπη και αποδοχή οποιασδήποτε διάκρισης του διπλανού τους με θέρμη και ενθουσιαμό. Έδωσαν μαθήματα τα παιδιά χθες και γέμισε φως η αίθουσα.

Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο κ. Παπαδόπουλο Γεώργιο και το Διοικητικό Συμβούλιο, στους εκπαιδευτικούς όλων των μονάδων, στους γονείς των παιδιών και στους ιδιώτες που συμμετείχαν στη δράση για τις προσπάθειες που καταβάλουν τόσο για τη βελτίωση της ζωής όσο και την ενσωμάτωση των παιδιών στη σχολική και ευρύτερη κοινωνία.

Ορεστιάδα, πού πάμε;

Η πολιτική αντιπαράθεση είναι θεμιτή και κατανοητή όταν επικεντρώνεται σε ζητήματα που απασχολούν τον πολίτη στην καθημερινότητά του ή τον προβληματίζει η προβολή τους στο μέλλον. Πολιτική ενασχόληση μακριά απ' αυτά τα ζητήματα είναι έξω από την ουσία του όρου, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δε σημαίνει αυτό ότι και όλα τα άλλα θέματα δεν τίθενται στο τραπέζι. Δεν μπορεί όμως να τη μονοπωλούν. Δεν μπορεί η παραπολιτική, το επουσιώδες ή το ανούσιο, το προσωπικό ή το μικροπαραταξιακό να καθίστανται μείζονα.

Είμαστε θεατές, είναι αλήθεια άφωνοι, στη σφοδρότητα με την οποία συγκρούονται πρόσωπα της πολιτικής σκηνής στο Δήμο μας. Αν κάποιος παρακολούθησε ανελλιπώς την αλληλουχία των γεγονότων και των δηλώσεων, ενδεχομένως να κατάλαβε. Δε θα τα σχολιάσω τώρα. Άλλωστε δε θα ήθελα η πρώτη ανάρτηση του ιστολογίου να έχει τέτοιο περιεχόμενο.

Ο προβληματισμός είναι για το πού πάμε, για το αν ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε, για το αν μπορούμε να φανταστούμε την πόλη μας στο μέλλον.

Ζούμε σε μια νέα πόλη που αναπτύχθηκε με άλματα τις προηγούμενες δεκαετίες και που εκπλήσσει θετικά κάθε επισκέπτη, ο οποίος κάτι άλλο περιμένει να δει εδώ στην άκρη της χώρας. Ανάπτυξη που προήλθε κυρίως από την εργατικότητα των κατοίκων της και το πνεύμα φιλοξενίας και ενσωμάτωσης των ξένων που αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν στους κόλπους της. Σήμερα με τα χαρακτηριστικά ενός αστικού κέντρου για την περιοχή και την επέκταση των ορίων της στα επτά δημοτικά διαμερίσματα χρειάζεται επανασχεδιασμός και ιεράρχηση προτεραιοτήτων σε όλους τους τομείς, εξάντληση όλων των δυνατοτήτων υποστήριξης, καθαρό μυαλό και διάθεση για προσφορά στον τόπο. Οι υποδομές, το περιβάλλον, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, οι υπηρεσίες και η βελτίωση τη καθημερινότητας του πολίτη πρέπει διαρκώς να βρίσκονται στο επίκεντρο.

Είμαστε, λόγου χάριν, μια καθαρή πόλη; Έχουμε επαρκές δίκτυο αποκομιδής απορριμμάτων; Ασχοληθήκαμε με τη διαχείρισή τους και με την ανακύκλωση; Έχουμε όσο πράσινο θα θέλαμε μέσα στην πόλη; Μας απασχόλησε το πού, πόσο και τι πράσινο χρειαζόμαστε; Ή δεντροφυτεύουμε κατά διαστήματα χωρίς σχέδιο και το επαναλαμβάνουμε στα ίδια σημεία γιατί εντωμεταξύ μετατράπηκαν σε νεκρά φύση;

Έχουμε τα διδακτήρια που χρειαζόμαστε σήμερα; Είμαστε έτοιμοι ή προτιθέμεθα να ετοιμαστούμε για το σοβαρό ενδεχόμενο να αυξηθεί ο μαθητικός πληθυσμός σημαντικά είτε με τη μετακίνησή τους από την περιφέρεια, στην οποία δεν κινούμαστε για τη δημιουργία σχολικού κέντρου, είτε με τον ενδεχόμενο επαναπατρισμό συμπολιτών μας από τα μεγάλα αστικά κέντρα λόγω της οικονομικής κρίσης;

Έχουμε στηρίξει κι έχουμε αξιοποιήσει την παρουσία του Πανεπιστημίου τα δέκα τελευταία χρόνια; Συμπράξαμε μαζί του π.χ. για την εκπόνηση μιας μελέτης για το πράσινο στην πόλη ή για τη διαχείριση των υδάτων υπόγειων και υπέργειων ή για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τα γεωργικά φάρμακα; Το απαλλάξαμε μήπως από την παρουσία του αμαξοστασίου και των άστεγων, κατά κυριολεξία, κατασκευών δίπλα στο χώρο του;

Μήπως ο "πολιτισμός", μια ευρύτατη έννοια που εμπεριέχει και όλα τα παραπάνω, έχει περιοριστεί σε κάποιες, ενδιαφέρουσες κατά τα άλλα, πολιτιστικές εκδηλώσεις αρκετά δαπανηρές και μόνο σ' αυτές;

Η αστική συγκοινωνία, όπως δημιουργήθηκε και λειτουργεί, έχει στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη ή την απαξίωση της ιδέας εκτός από την εκμετάλλευση των πόρων του προγράμματος; Αν αύριο κληθούν π.χ. οι συμπολίτες μας να στηρίξουν οικονομικά μια δημοτική συγκοινωνία με τι εμπειρία θα αποφασίσουν; Η σημερινή είναι τραυματική.

Η δημοτική ραδιοτηλεόραση ήταν κατάκτηση όταν ιδρύθηκε, έγινε κτήμα των δημοτών που την συντηρούν τόσα χρόνια, είναι φορέας ενημέρωσης και ψυχαγωγίας τους, με τις όποιες ιδιαιτερότητες λόγω της εξάρτησής της από την εκάστοτε δημοτική αρχή. Προσφέρει σημαντικό έργο στο οποίο θετικά αποτιμάται η κάλυψη των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτό το μέσο στηρίχτηκε όπως θα έπρεπε; Ενισχύθηκε το στελεχικό του δυναμικό ή κακοπληρωμένο και απλήρωτο οδηγήθηκε στη λύση της μετάταξης; Διαφυλάχθηκε η αξιοπιστία του, που είναι άλλωστε το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο ενός ΜΜΕ;

Αυτά και άλλα πολλά θα έπρεπε να είναι τα θέματα στον πολιτικό διάλογο. Τέθηκαν ως ερωτήματα, ως προβληματισμοί, ως αγωνία. Διανύουμε το μέσον της παρούσης δημοτικής θητείας, έχουμε ακόμη δύο χρόνια και είναι ανάγκη να δούμε πού πάμε. Οι προσωπικές πολιτικές "ήττες" ή οι μικροπαραταξιακές "νίκες", κατά την αντίληψη των πρωταγωνιστών, φοβούμαι πως λίγο αφορούν τους δημότες και αρκετά ζημιώνουν την πόλη, αφού τελικά απορροφούν όλη την ενέργεια, αποπροσανατολίζουν και την καθιστούν, εκτός όλων των άλλων, αντικείμενο δυσμενούς και κακεντρεχούς εν πολλοίς σχολιασμού.

Δεν το δικαιούνται οι πολίτες της υπερήφανης Ορεστιάδας.

Για τις φωτογραφίες, Πηγή: ΖΗΣΗΣ Β. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ