Ορεστιάδα, πού πάμε;

Η πολιτική αντιπαράθεση είναι θεμιτή και κατανοητή όταν επικεντρώνεται σε ζητήματα που απασχολούν τον πολίτη στην καθημερινότητά του ή τον προβληματίζει η προβολή τους στο μέλλον. Πολιτική ενασχόληση μακριά απ' αυτά τα ζητήματα είναι έξω από την ουσία του όρου, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δε σημαίνει αυτό ότι και όλα τα άλλα θέματα δεν τίθενται στο τραπέζι. Δεν μπορεί όμως να τη μονοπωλούν. Δεν μπορεί η παραπολιτική, το επουσιώδες ή το ανούσιο, το προσωπικό ή το μικροπαραταξιακό να καθίστανται μείζονα.

Είμαστε θεατές, είναι αλήθεια άφωνοι, στη σφοδρότητα με την οποία συγκρούονται πρόσωπα της πολιτικής σκηνής στο Δήμο μας. Αν κάποιος παρακολούθησε ανελλιπώς την αλληλουχία των γεγονότων και των δηλώσεων, ενδεχομένως να κατάλαβε. Δε θα τα σχολιάσω τώρα. Άλλωστε δε θα ήθελα η πρώτη ανάρτηση του ιστολογίου να έχει τέτοιο περιεχόμενο.

Ο προβληματισμός είναι για το πού πάμε, για το αν ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε, για το αν μπορούμε να φανταστούμε την πόλη μας στο μέλλον.

Ζούμε σε μια νέα πόλη που αναπτύχθηκε με άλματα τις προηγούμενες δεκαετίες και που εκπλήσσει θετικά κάθε επισκέπτη, ο οποίος κάτι άλλο περιμένει να δει εδώ στην άκρη της χώρας. Ανάπτυξη που προήλθε κυρίως από την εργατικότητα των κατοίκων της και το πνεύμα φιλοξενίας και ενσωμάτωσης των ξένων που αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν στους κόλπους της. Σήμερα με τα χαρακτηριστικά ενός αστικού κέντρου για την περιοχή και την επέκταση των ορίων της στα επτά δημοτικά διαμερίσματα χρειάζεται επανασχεδιασμός και ιεράρχηση προτεραιοτήτων σε όλους τους τομείς, εξάντληση όλων των δυνατοτήτων υποστήριξης, καθαρό μυαλό και διάθεση για προσφορά στον τόπο. Οι υποδομές, το περιβάλλον, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, οι υπηρεσίες και η βελτίωση τη καθημερινότητας του πολίτη πρέπει διαρκώς να βρίσκονται στο επίκεντρο.

Είμαστε, λόγου χάριν, μια καθαρή πόλη; Έχουμε επαρκές δίκτυο αποκομιδής απορριμμάτων; Ασχοληθήκαμε με τη διαχείρισή τους και με την ανακύκλωση; Έχουμε όσο πράσινο θα θέλαμε μέσα στην πόλη; Μας απασχόλησε το πού, πόσο και τι πράσινο χρειαζόμαστε; Ή δεντροφυτεύουμε κατά διαστήματα χωρίς σχέδιο και το επαναλαμβάνουμε στα ίδια σημεία γιατί εντωμεταξύ μετατράπηκαν σε νεκρά φύση;

Έχουμε τα διδακτήρια που χρειαζόμαστε σήμερα; Είμαστε έτοιμοι ή προτιθέμεθα να ετοιμαστούμε για το σοβαρό ενδεχόμενο να αυξηθεί ο μαθητικός πληθυσμός σημαντικά είτε με τη μετακίνησή τους από την περιφέρεια, στην οποία δεν κινούμαστε για τη δημιουργία σχολικού κέντρου, είτε με τον ενδεχόμενο επαναπατρισμό συμπολιτών μας από τα μεγάλα αστικά κέντρα λόγω της οικονομικής κρίσης;

Έχουμε στηρίξει κι έχουμε αξιοποιήσει την παρουσία του Πανεπιστημίου τα δέκα τελευταία χρόνια; Συμπράξαμε μαζί του π.χ. για την εκπόνηση μιας μελέτης για το πράσινο στην πόλη ή για τη διαχείριση των υδάτων υπόγειων και υπέργειων ή για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τα γεωργικά φάρμακα; Το απαλλάξαμε μήπως από την παρουσία του αμαξοστασίου και των άστεγων, κατά κυριολεξία, κατασκευών δίπλα στο χώρο του;

Μήπως ο "πολιτισμός", μια ευρύτατη έννοια που εμπεριέχει και όλα τα παραπάνω, έχει περιοριστεί σε κάποιες, ενδιαφέρουσες κατά τα άλλα, πολιτιστικές εκδηλώσεις αρκετά δαπανηρές και μόνο σ' αυτές;

Η αστική συγκοινωνία, όπως δημιουργήθηκε και λειτουργεί, έχει στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη ή την απαξίωση της ιδέας εκτός από την εκμετάλλευση των πόρων του προγράμματος; Αν αύριο κληθούν π.χ. οι συμπολίτες μας να στηρίξουν οικονομικά μια δημοτική συγκοινωνία με τι εμπειρία θα αποφασίσουν; Η σημερινή είναι τραυματική.

Η δημοτική ραδιοτηλεόραση ήταν κατάκτηση όταν ιδρύθηκε, έγινε κτήμα των δημοτών που την συντηρούν τόσα χρόνια, είναι φορέας ενημέρωσης και ψυχαγωγίας τους, με τις όποιες ιδιαιτερότητες λόγω της εξάρτησής της από την εκάστοτε δημοτική αρχή. Προσφέρει σημαντικό έργο στο οποίο θετικά αποτιμάται η κάλυψη των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτό το μέσο στηρίχτηκε όπως θα έπρεπε; Ενισχύθηκε το στελεχικό του δυναμικό ή κακοπληρωμένο και απλήρωτο οδηγήθηκε στη λύση της μετάταξης; Διαφυλάχθηκε η αξιοπιστία του, που είναι άλλωστε το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο ενός ΜΜΕ;

Αυτά και άλλα πολλά θα έπρεπε να είναι τα θέματα στον πολιτικό διάλογο. Τέθηκαν ως ερωτήματα, ως προβληματισμοί, ως αγωνία. Διανύουμε το μέσον της παρούσης δημοτικής θητείας, έχουμε ακόμη δύο χρόνια και είναι ανάγκη να δούμε πού πάμε. Οι προσωπικές πολιτικές "ήττες" ή οι μικροπαραταξιακές "νίκες", κατά την αντίληψη των πρωταγωνιστών, φοβούμαι πως λίγο αφορούν τους δημότες και αρκετά ζημιώνουν την πόλη, αφού τελικά απορροφούν όλη την ενέργεια, αποπροσανατολίζουν και την καθιστούν, εκτός όλων των άλλων, αντικείμενο δυσμενούς και κακεντρεχούς εν πολλοίς σχολιασμού.

Δεν το δικαιούνται οι πολίτες της υπερήφανης Ορεστιάδας.

Για τις φωτογραφίες, Πηγή: ΖΗΣΗΣ Β. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ