Tον Οκτώβριο 2009 οι Έλληνες ψήφισαν χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει...
Τρεις μήνες αργότερα, όταν υποδέχτηκαν το 2010, τα φίδια τούς είχαν ήδη ζώσει.
Είχαν συνειδητοποιήσει ότι η χώρα αντιμετώπιζε δημοσιονομική κρίση και ότι έπρεπε να ληφθούν δυσάρεστα μέτρα. Μέχρι εκεί, όμως.
Το Μνημόνιο δεν είχε ακόμα μπει στη ζωή μας και όποιος προέβλεπε δημοσίως όσα ακολούθησαν χαρακτηριζόταν από υπερβολικός έως προκατειλημμένος.
Όλο το 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου χειρίστηκε τις λαϊκές αντιδράσεις με όπλο το εκβιαστικό δίλημμα «μέτρα ή χρεοκοπία».
Ο πρωθυπουργός αυτοπροβάλλεται σαν κάποιος που έκανε τα ανθρωπίνως δυνατά για να αποτρέψει το μοιραίο, αλλά δεν τα κατάφερε, επειδή ήταν αδύνατον να τα καταφέρει.
Στην πραγματικότητα, όμως, διέπραξε αλλεπάλληλα ολέθρια λάθη.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι κληρονόμησε μια δημοσιονομική βόμβα.
Αντί, όμως, να προσπαθήσει να την απενεργοποιήσει, προκάλεσε την έκρηξή της.
Ο Παπανδρέου γνώριζε τη δημοσιονομική κατάσταση τουλάχιστον από τον Αύγουστο 2009.
Παρ’ όλα αυτά όχι μόνο συνέχισε την προεκλογική ρητορική του, αλλά ούτε φρόντισε να εκπονήσει σχέδιο άμεσης παρέμβασης για να αποτρέψει την επερχόμενη έκρηξη.
Αλλά κι όταν κέρδισε τις εκλογές δεν επέδειξε πολιτικά αντανακλαστικά.
Συμπεριφέρθηκε λες και είχε εξασφαλισμένη περίοδο χάριτος όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό.
Αντί να κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά, όπως επέβαλλε η κατάσταση ανάγκης, αναδόμησε τον κυβερνητικό μηχανισμό, προκαλώντας χάος στη λειτουργία του κράτους.
Εξαιτίας της μεθόδου των βιογραφικών, άφησε για μήνες τα υπουργεία χωρίς τα στελέχη που κινητοποιούν καθημερινά τη διοίκηση, παρατείνοντας το χάος σε μια συγκυρία που απαιτούσε άμεσες και δραστικές παρεμβάσεις.
Ο κατάλογος των λαθών είναι μακρύς.
Η απώλεια πολύτιμου χρόνου είχε υψηλό κόστος.
Στην ΕΕ περίμεναν από τη νέα κυβέρνηση ένα άμεσα εφαρμόσιμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Όταν αντ’ αυτού άκουσαν γενικόλογες προθέσεις, συμπέραναν ότι το «ελληνικό πρόβλημα» δεν εισέρχεται σε τροχιά επίλυσης.
Στηριζόμενη στα όσα ο ίδιος ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αποκάλυψε για τις δημοσιονομικές αλχημείες των προκατόχων του, η Κομισιόν κατήγγειλε δικαιολογημένα την Ελλάδα για συστηματική παραπλάνηση. Το σήμα στις αγορές για να επιτεθούν είχε δοθεί.
Αν και αναπτυσσόταν μια δυναμική εναντίον της ελληνικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός συνέχισε να υποκαθιστά την έμπρακτη πολιτική από τη ρητορική.
Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να μετατραπεί σ’ έναν αδύνατο κρίκο, γύρω από τον οποίο παίχτηκαν ευρύτερα κερδοσκοπικά και γεωοικονομικά παιχνίδια.
Η Ελλάδα συνέχισε να παραμένει στο κάδρο μιας πρωτοφανούς αρνητικής διεθνούς δημοσιότητας.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχασε τον έλεγχο των εξελίξεων και δεν κατάφερε να τον ανακτήσει, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρεθεί υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Το Μνημόνιο μπορεί να ήταν αναγκαίο για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, αλλά εγκλώβισε την ελληνική οικονομία σε ανατροφοδοτούμενη ύφεση.
Τοποθετημένος στην προκρούστεια κλίνη της τρόικας, ο «ασθενής» συνεχώς χειροτερεύει.
Για πρώτη φορά μεταπολεμικά απειλείται η αναπαραγωγή της υφιστάμενης κοινωνικής δομής.
Το οικονομικοκοινωνικό κραχ, η διόγκωση της ανεργίας και η μαζική καταστροφή μικρομεσαίων παράγουν με ταχύ ρυθμό απόγνωση, γεγονός που καθιστά αναπόφευκτη την αναγόρευση του «πεζοδρομίου» σε βασική παράμετρο της συνάρτησης των πολιτικών εξελίξεων.
Ο μόνος τρόπος για να σπάσει ο φαύλος κύκλος είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου να πάψει να ασκεί πολιτική με το γνωστό χρεοκοπημένο τρόπο.
Αντ’ αυτού, όμως, παραμένει εγκλωβισμένη στην πεπατημένη, στο ίδιο αγκυλωμένο πλαίσιο.
Γι’ αυτό εμφανίζεται ανίκανη να θέσει υπό έλεγχο τη δημοσιονομική κρίση και να οικοδομήσει ένα νέο υγιές παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.
Αντί να εφαρμόσει ένα εθνικό σχέδιο στοχευμένων παρεμβάσεων με σκοπό το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα και την αξιοποίηση των λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο του Μνημονίου.
Ακολουθεί τον εύκολο δρόμο των οριζόντιων παρεμβάσεων, που δεν οδηγούν σε υπέρβαση της κρίσης.
Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Για να υπάρξει διέξοδος χρειάζονται νέα πολιτικά εργαλεία, νέες ευφάνταστες προσεγγίσεις κι αποτελεσματικές πρακτικές.
Έξυπνες και ρεαλιστικές προτάσεις έχουν κατατεθεί, αλλά παραμένουν στα συρτάρια.
Η κρίση διευκολύνει την εφαρμογή τους.
Λειτουργεί σαν καταλύτης, αλλάζοντας συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Καθιστά εφικτό ό,τι μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν ανέφικτο.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Μ’ αυτή την έννοια, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό, γεγονός που θα φανεί καθαρά το 2011.
ΠΗΓΗ:http://www.epikaira.gr
2 σχόλια:
Αγαπητέ φίλε Νίκο,
θέλω να κάνω μερικές επισημάνσεις στο κείμενο που αναδημοσιεύεις με σεβασμό πάντα στις απόψεις σου.
“Tον Οκτώβριο 2009 οι Έλληνες ψήφισαν χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει...”
Είναι αλήθεια. Το κακό είναι ότι και αυτοί που μας κυβερνούσαν για 5,5 χρόνια , λίγες εβδομάδες πριν άρχισαν να το καταλαβαίνουν , γιαυτό και εγκατέλειψαν έντρομοι το τιμόνι…
“Κανείς δεν αμφισβητεί ότι κληρονόμησε μια δημοσιονομική βόμβα.
Αντί, όμως, να προσπαθήσει να την απενεργοποιήσει, προκάλεσε την έκρηξή της.”
Λάθος . Η βόμβα είχε ήδη εκραγεί και κλήθηκε πλέον ο Παπανδρέου να συμμαζέψει τα θύματα και τα συντρίμμια. Οι βόμβες στην οικονομία, σε μας τους κοινούς θνητούς, ακούγονται αρκετούς μήνες μετά την έκρηξή τους.
“Ο Παπανδρέου γνώριζε τη δημοσιονομική κατάσταση τουλάχιστον από τον Αύγουστο 2009.”
Περίεργο !!! Ο πρόεδρος της Ν.Δ., αλλά και ο κ. Παπαθανασίου , υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης της Ν.Δ., που ήταν μέλη της , δηλώνουν ότι δεν είχαν σαφή εικόνα των δεδομένων! Εκτιμήσεις έκαναν λένε (γύρω στο 6% το έλλειμμα κ.α.), που δεν τους βγήκαν , λόγω της ρευστής κατάστασης σε περίοδο κρίσης. Εκτός κιαν κάνουμε αποδεκτό, ότι ήταν τέτοια η κατάντια της τότε κυβέρνησης, που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε καλύτερη ενημέρωση, οπότε εξηγούνται πολλά περισσότερα, απ’ αυτά που μας βρήκαν.
“Αντί να κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά, όπως επέβαλλε η κατάσταση ανάγκης, αναδόμησε τον κυβερνητικό μηχανισμό, προκαλώντας χάος στη λειτουργία του κράτους.”
Μα , αν οι υπάρχουσες δομές του κράτους ήταν σε θέση να υποστηρίξουν «άμεσες και αποτελεσματικές κινήσεις» δεν θα φτάναμε ποτέ εδώ , αγαπητέ Νίκο. Αυτό ακριβώς το χάος στη λειτουργία του έπρεπε πρώτα να απαλειφθεί για να έχουμε ελπίδα ότι κάτι μπορεί να βελτιωθεί. Αυτό που έπρεπε ήδη να είχε κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση!
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ))
“Στηριζόμενη στα όσα ο ίδιος ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αποκάλυψε για τις δημοσιονομικές αλχημείες των προκατόχων του, η Κομισιόν κατήγγειλε δικαιολογημένα την Ελλάδα για συστηματική παραπλάνηση. Το σήμα στις αγορές για να επιτεθούν είχε δοθεί.”
Πολύ ωραία!!! Δε φταίνε οι αλχημείες των προκατόχων , που συστηματικά παραπλανούσαν τους εταίρους μας, αλλά αυτοί που το παραδέχτηκαν γιατί δε μπορούσαν πλέον να το κρύψουν! Ενώ η περιβόητη «απογραφή» της Ν.Δ. ήταν πράξη πατριωτική και «απόδειξη» ειλικρίνειας και «ξεκάθαρων» λογαριασμών της τότε κυβέρνησης με τους εταίρους μας.
“Ο μόνος τρόπος για να σπάσει ο φαύλος κύκλος είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου να πάψει να ασκεί πολιτική με το γνωστό χρεοκοπημένο τρόπο.”
Θυμίζω ότι πριν μερικές εβδομάδες το θέμα τέθηκε από τον ίδιο τον Παπανδρέου στο εκλογικό σώμα και τότε μιλήσατε για εκβιασμό κ.λ.π. Οι πολίτες έδωσαν την απάντησή τους στην κάλπη.
“Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Για να υπάρξει διέξοδος χρειάζονται νέα πολιτικά εργαλεία, νέες ευφάνταστες προσεγγίσεις κι αποτελεσματικές πρακτικές.
Έξυπνες και ρεαλιστικές προτάσεις έχουν κατατεθεί, αλλά παραμένουν στα συρτάρια.”
Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια, αλλά δεν ακούμε από πουθενά «έξυπνες» και «ρεαλιστικές» προτάσεις , ούτε βλέπουμε «νέα πολιτικά εργαλεία», «ευφάνταστες προσεγγίσεις» και «αποτελεσματικές» πρακτικές από καμία πολιτική δύναμη. Είναι κρυμμένες στα συρτάρια, ίσως επειδή «δε συμφέρει» πολιτικά , όσο είναι άλλοι στην πρώτη γραμμή. Όλοι κάνουν σπέκουλα πάνω στα προβλήματα και επιχειρούν να καρπωθούν πολιτικά από τη δυσαρέσκεια του κόσμου σφυρίζοντας αδιάφορα για τις δικές τους ευθύνες.
“Μ’ αυτή την έννοια, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό, γεγονός που θα φανεί καθαρά το 2011.”
Συμφωνώ απόλυτα!!! Η πρόκληση στο Γιώργο Παπανδρέου είναι να δώσει περιεχόμενο στην πολιτική με αποφάσεις, που ανεξάρτητα από την ορθότητά τους, θα δημιουργήσουν συγκρούσεις, πολιτικές μάχες και τελικά αποτελέσματα που θα ταρακουνήσουν το νεκρό πολιτικό μας σύστημα. Στο τέλος θα γίνει ο λογαριασμός . Οι πολίτες ξέρουν να αποτιμούν σωστά το έργο των δρώντων πολιτικών προσώπων ακόμα και μέσα από τις άδικες αποφάσεις τους , τα λάθη και τις αβλεψίες τους. Ξέρουν να ξεχωρίζουν αυτούς που εργάζονται και αγωνίζονται να πετύχουν τους στόχους τους , ακόμα κι αν αυτοί δε γίνει δυνατό να επιτευχθούν. Αφήνει στο περιθώριο της ιστορίας μόνο αυτούς που τον κορόιδεψαν για λίγα ή πολλά χρόνια χωρίς να αγωνιστούν καθόλου, ώστε να κάνουν κάτι , έστω και λάθος…
Πιστεύω επομένως ότι δεν πρόκειται για χρονιά κατάρρευσης, αλλά έντονης πολιτικής δράσης με επιτυχίες και λάθη, καθώς και βίαια πολιτικά ταρακουνήματα, που αισιοδοξώ ότι θα αφυπνίσουν το πολιτικό μας σύστημα που χρόνια τώρα βρίσκεται σε μια επικίνδυνη ύπνωση.
Με εκτίμηση και ευχές για επιτυχή πολιτική δράση
EYXOMAI ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ
Δημοσίευση σχολίου