Μετά τη λήξη του μαθήματος, το σχολείο θα προσφέρεται στους τοπικούς φορείς για χρήση

Από τον Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας εκδόθηκε η ακόλουθη ενημερωτική ανακοίνωση για το «Νέο Σχολείο»:

Για άλλη μια φορά, η Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αιφνιδίασε και αναστάτωσε εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα, παρουσιάζοντας χθες τις προτάσεις της για το Νέο Λύκειο.
Προτάσεις που κατέθεσε σήμερα στο Εθνικό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μαζί με τα Προγράμματα Σπουδών της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης, όπως διαμορφώθηκαν από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για διαβούλευση…
Μια διαβούλευση που στηρίζεται σε προειλημμένες αποφάσεις και στερείται γνησιότητας και ειλικρινών προθέσεων.

Η αναγκαιότητα προσαρμογής, αναβάθμισης κι εκσυγχρονισμού του σχολείου ανάλογα με τα νέα δεδομένα, με τις νέες προκλήσεις και εξελίξεις είναι αίτημα των καιρών, όπως και η αναγκαιότητα να αποτελέσει το Λύκειο αυτόνομη εκπαιδευτική μονάδα, που θα παρέχει ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Σπουδών.
Μια μονάδα που δε θα χρησιμοποιείται ως ο προθάλαμος για την εισαγωγή των μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αλλά θα παρέχει ένα σύνολο βασικών γνώσεων, θα προσφέρει δεξιότητες και δυνατότητες για το μέλλον τους.

Η πρόταση για το Νέο Λύκειο της κ. Διαμαντοπούλου δεν εξυπηρετεί κανέναν από τους παραπάνω σκοπούς, γιατί:

 Η στόχευση από την Α΄ Λυκείου θα είναι «να προετοιμάζεται ο νέος για την επόμενη βαθμίδα», κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραπαιδείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους γονείς εν καιρώ οικονομικής κρίσης κι εξαθλίωσης.

 Όσοι δεν πετύχουν την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ , έχοντας ένα απολυτήριο Λυκείου δίχως αντίκρισμα, θα υποχρεωθούν, εφόσον η πολιτεία δεν τους δώσει εναλλακτική λύση να φοιτήσουν ιδίοις εξόδοις σε σχολές του εξωτερικού ή στην Ελλάδα.

 Οι μαθητές που θα φοιτήσουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στην Α΄ Τάξη του Λυκείου, θα υποχρεωθούν με αντιπαιδαγωγικό τρόπο να ενταχθούν σ’ ένα μαθησιακό περιβάλλον μη γνώριμο, χωρίς να τους δοθεί καμιά δυνατότητα προσαρμογής.

 Οι εκπαιδευτικοί που θα υπηρετήσουν το νέο σύστημα δε θα έχουν τη δυνατότητα να επιμορφωθούν σ’ αυτό, κάτι που προφανώς κρίνει η πολιτική ηγεσία ως περιττό, αφού με περίσσεια υποκρισία τους «αναγνωρίζεται» πλέον η «υψηλή» επιστημονική εξειδίκευση, όταν έως σήμερα βίωναν την απαξίωση και χρεώνονταν την αποκλειστική ευθύνη των κακών επιδόσεων των μαθητών τους στις πανελλαδικές.

 Η αναλογία μαθητή/καθηγητή κατά τους ισχυρισμούς της κ. Διαμαντοπούλου είναι 1/8. Της διαφεύγει ότι οι εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται για τα τμήματα τριάντα μαθητών και τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να διδάσκουν.

 Τα προβλήματα της κτιριακής και υλικοτεχνικής υποδομής θα συνεχίσουν να υφίστανται, αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Υπουργού είναι σε πολύ « ικανοποιητικό επίπεδο».

Το δεύτερο ζήτημα, το Νέο Σχολείο της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας, που δε συζητήθηκε τελικά στο ΣΠΔΕ, είναι μια ακόμη μεταρρύθμιση που σε ελάχιστο χρόνο η Υπουργός έχει επιβάλλει στην ελληνική εκπαίδευση.
Το Ολοήμερο Σχολείο - Δημοτικό και Νηπιαγωγείο – αποτελεί έναν ιδιαίτερα σημαντικό θεσμό, αφού καλείται να καλύψει όχι μόνο παιδαγωγικούς αλλά και κοινωνικούς σκοπούς, επιλύοντας το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι γονείς.

Τα 800 Ολοήμερα Σχολεία που ένα χρόνο πριν βαπτίστηκαν ως νέα μεταρρύθμιση κι είχαν ως μόνο στόχο την απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, εξασφάλισαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν στην πρωτοβάθμια ειδικότητες από τη δευτεροβάθμια χωρίς ουσιαστική επιμόρφωση και να προσληφθούν αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ, που εργάζονται κάτω από άθλιες οικονομικές συνθήκες αφού παραμένουν για μήνες απλήρωτοι.

Σήμερα έχουμε και πάλι… νέα αναλυτικά προγράμματα με επίσης διαφορετικό ωρολόγιο πρόγραμμα. Το Νέο Σχολείο δε θα λειτουργεί ως Ολοήμερο μέχρι τις 4.00 ώστε να εξυπηρετεί τους εργαζόμενους γονείς, αλλά έως τις 3.00 για τους μικρούς μαθητές (Α΄,Β΄,Γ΄,Δ΄) και έως τις 3.30 για την Ε΄ και την Στ΄…
Το αξιοπερίεργο είναι πως μετά τη λήξη του μαθήματος, το σχολείο θα προσφέρεται στους τοπικούς φορείς για χρήση, κάτι που γεννά εύλογα το ερώτημα αν οδηγούμαστε στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, καθώς και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη της προστασίας των σχολικών κτιρίων από φθορές.

Το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τις συγχωνεύσεις καταργήσεις χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας, καθώς και οι μεταρρυθμίσεις που αποφασίστηκαν ουσιαστικά χωρίς διαδικασία διαλόγου αποδεικνύουν την προχειρότητα, την έλλειψη σχεδιασμού και δημοκρατικών διαδικασιών αλλά και το έλλειμμα ευαισθησίας που χαρακτηρίζει τη σημερινή πολιτική ηγεσία στους μαθητές και γενικότερα στην ελληνική οικογένεια, καθώς και στους εκπαιδευτικούς.
Το κυρίαρχο ζήτημα που την απασχολεί είναι η εξοικονόμηση πόρων και η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και προς αυτή την κατεύθυνση οδηγεί κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.