Αϊ-Βασίλη, μήπως είσαι μούφα;

Αγαπηµένε µου - λέµε τώρα! - Αϊ-Βασίλη,

Κατ' αρχάς άσε τις αηδίες με την καμινάδα, διότι πρώτον δεν έχω καμινάδα και δεύτερον και να είχα θα είχες στουμπώσει και δεν υπήρχε περίπτωση να σε απεγκλωβίσουμε από κει μέσα.
Χτύπα το κουδούνι κι έλα κάτσε να συζητήσουμε σαν άνθρωποι.
Τώρα εσένα ακριβώς «άνθρωπο» δεν σε λες, αλλά ό,τι είσαι τέλος πάντων.
Κι αφού με πέτυχες άγρυπνη με την εισφορά στο χέρι, να σε τρατάρω ένα γάλα 0% λιπαρά, γιατί έτσι που σε βλέπω και υπέρβαρο και μελιτζανή, σε κόβω για τη χαρά της χοληστερόλης.
Κι επειδή σέρνονται και στεφανιαίες εσχάτως, δεν είμαστε τώρα για να παίρνω το 166 και να τους λέω «ο Αϊ-Βασίλης ξεράθηκε στο σαλόνι μου», γιατί θα αλλάξουν συκώτι οι εν εφεδρεία τραυματιοφορείς.

Αϊ-Βασίλη, μην το πάρεις προσωπικά, αλλά έχω τη φριχτή υποψία ότι είσαι μεγάλη μούφα.
Απ' ό,τι ξέρω, σύμφωνα με την παράδοση, εσύ ήσουνα μια χαρά παλικάρι ψηλόλιγνο σαν τα κρύα τα νερά!
Πώς ήρθες κι έγινες ντουλάπα τρίφυλλη;
Επίσης για μας τους ορθόδοξους είσαι ταυτισμένος με τη φιλανθρωπία, όχι με playstation και την Μπάρμπι μπαλαρίνα.
Πώς σε καταντήσανε έτσι, χαρά μου;
Τι σε ταΐζει αυτή η καλοκάγαθη χοντρούλα σύζυγος που βλέπω στις αμερικάνικες ταινίες;
Όλο το τζανκ απ' τους καταλόγους ντελίβερι εσύ το σαβουρώνεις;

Κάτσε, μη στέκεσαι όρθιος.
Πρώτα απ' όλα να συστηθούμε.
Εμένα Έλενα με λένε, σου 'χα στείλει και κάτι γράμματα…
Αλλά να χαρείς μην κάνεις «χο χο χο» και καλά πως με θυμήθηκες, γιατί τα νεύρα μου είναι πολύ κλονισμένα μετά το Μνημόνιο.
Σου συστήνομαι, λοιπόν.
Αλλά μήπως να μου συστηθείς κι εσύ;
Πώς σε λένε; Βασίλη; Ή Νικόλα;

Γιατί οι αλλοδαποί και οι αλλόφυλοι σε αποκαλούν «St. Nicholas».
Και εξ όσων γνωρίζω, μόνο οι κακοποιοί έχουν πολλά ονόματα!
Και σου δίνουν κι επίθετο. Κλάους. Σάντα Κλάους. Δηλαδή, τη γυναίκα σου πώς τη λένε; Μαρίκα Κλάους; Ρεζιλίκια πράγματα;

Δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά τα 'χουμε κάνει μπάχαλο μεταξύ Ορθοδοξίας και δυτικής κουλτούρας.
Κόκκινη στολή, λευκή γενειάδα, έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι (τι τραβάν κι αυτά τα ζωντανά!), ο σάκος με τα δώρα - που ζήτημα αν χωράει ένα σετ τουβλάκια και δέκα μαρκαδόρους.
Κι εκεί στον Βόρειο Πόλο έχεις, μαθαίνω, το εργαστήρι σου - τώρα παίζει να το μεταφέρεις Βουλγαρία όπου τα μεροκάματα είναι της ξεφτίλας.

Ψάχνοντάς το λίγο το θεματάκι ανακαλύπτω πως αυτή η εικόνα του πασίχοντρου με τη γούνα (καμιά οικολογική συνείδηση πια;) πρωτοεμφανίζεται σε ένα ποίημα με τον τίτλο «A visit from St. Nicholas», που δημοσιεύτηκε το 1823.
Από κει πήρε μπρος αυτή η κολοσσιαία βιομηχανία ονείρου.
Έπειτα, μια εταιρεία αναψυκτικών η «White Rock Beverages» (δεν υπάρχει πια) σε χρησιμοποίησε το 1915 για να πουλήσει μεταλλικό νερό, και το 1923 τζίντζερ-έιλ.
Δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή είναι σοβαρή αφετηρία για έναν άγιο που σέβεται τον εαυτό του.

Κάτσε, μη στέκεσαι όρθιος και να ξέρεις, με πόνο ψυχής σου τα λέω όλα αυτά.
Γιατί ειδικά στην Ελλάδα του 2011, θα μας ήσουνα πολύ πιο χρήσιμος από τρόικες και δου νου του.
Μακάρι να διάβαζες τα γράμματα των παιδιών.
Μακάρι να τους έφερνες κόκκινα ποδηλατάκια, κούκλες, τρενάκια κι ό,τι τραβάει η ψυχούλα τους.
Και μια που θα έκανες τον κόπο, δεν θα μας χάλαγε να έριχνες στο σάκο και κάνα κιλό ρύζι, τίποτα μακαρόνια, καμιά τυροκαυτερή.
Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν σηκώνουν αστεία.

Άγιε Βασίλη, να μη σε κρατάω άλλο.
Εγώ καθάρισα με τα παιδικά μου όνειρα.
Κι αυτά καθάρισαν μαζί μου.
Τα έκλεισα τα τεφτέρια μου - όσο κι αν με πόνεσε.
Αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, μια κάποια φωνούλα μέσα μου επιμένει ότι υπάρχεις.
Γι' αυτό, κάνε μου μια χάρη, Άγιε μου Βασίλη, Νικόλα, Μπάμπη, όπως γουστάρεις τέλος πάντων.
Κάνε μου μια τελευταία χάρη.

Τα παιδιά και τα μάτια σου!
Αυτά είναι το μέλλον μας, αυτά είναι η ζωή μας.
Κι αυτά δεν χαμογελούν.
Όχι πια.
Κάνε μου μια τελευταία χάρη, απόδειξέ μου ότι δεν είσαι μούφα.
Απόδειξε μου ότι είσαι αληθινός.
Έστω και τώρα.
Έστω και την ύστατη στιγμή…

Χρόνια πολλά.

Ένα κοριτσάκι που το λέγαν Έλενα

ΠΗΓΗ: http://www.tanea.gr/gnomes