Αρκετά, βρε παιδιά, με το κλάμα για την "εκμετάλλευση των παιδιών" στο σποτ της Νέας Δημοκρατίας.
Το περιεχόμενο του σποτ θέτει το ερώτημα "γιατί δεν είναι και η Ελλάδα" στην οικογένεια της Ευρώπης.
Αυτό που είναι το διακύβευμα των προσεχών εκλογών αποσιωπάται από τους διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους!
Τη δεκαετία του 80 τη μικρή Αννούλα στις αφίσες του ΠΑΣΟΚ τις σχολίασε κανένας κατά τέτοιο τρόπο; Απεναντίας παρακολουθούσαμε και ρεπορτάζ για την Αννούλα.
Προφανώς τόσο το μήνυμα όσο και ο τρόπος που εκφέρεται, ενόχλησε και δημιουργεί προβλήματα σε ορισμένους, που προσπαθούν να οδηγήσουν τη συζήτηση σε άλλα θέματα.
Η επιλογή της ένταξης στην ΕΟΚ ήταν του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, που επιτεύχθηκε μετά από πολύχρονο αγώνα και άνοιγε προοπτικές για τη χώρα σε όλους τους τομείς της δραστηριότητά της.
Το ΠΑΣΟΚ, που διαχειρίστηκε τελικά και ακύρωσε σπαταλώντας όλες τις ευκαιρίες που ανοίγονταν, κραύγαζε την αντίθεση του.
Η Ευρώπη μας χορήγησε τέσσερα "πακέτα" για να συγκλίνουμε, που με εγκληματικό τρόπο χάθηκαν ανεκμετάλλευτα και, αντί σύγκλισης, οδηγηθήκαμε σε απόκλιση και συντήρηση με δανεικά.
Βεβαίως η Ευρώπη που οραματίστηκαν οι δημιουργοί της δεν είναι η σημερινή.
Η αλλαγές όμως και η βελτίωση των όρων και των συνθηκών μπορεί να επιχειρηθεί απ' όσους είναι μέσα στην ομάδα κι όχι από τους αποχωρήσαντες ή τους απόβλητους.
Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, θέτει, με τρόπο που φαίνεται πως δεν αρέσει σε κάποιους, το πραγματικό ερώτημα που καλείται ο λαός να απαντήσει και να επιλέξει στις εκλογές, υπερασπιζόμενη μια στρατηγική επιλογή της χώρας που θεωρεί ότι πρέπει να παραμείνει κεντρικός στόχος.
Ας περάσουμε από τον τρόπο έκφρασης στο περιεχόμενο του μηνύματος.
Το περιεχόμενο του σποτ θέτει το ερώτημα "γιατί δεν είναι και η Ελλάδα" στην οικογένεια της Ευρώπης.
Αυτό που είναι το διακύβευμα των προσεχών εκλογών αποσιωπάται από τους διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους!
Τη δεκαετία του 80 τη μικρή Αννούλα στις αφίσες του ΠΑΣΟΚ τις σχολίασε κανένας κατά τέτοιο τρόπο; Απεναντίας παρακολουθούσαμε και ρεπορτάζ για την Αννούλα.
Προφανώς τόσο το μήνυμα όσο και ο τρόπος που εκφέρεται, ενόχλησε και δημιουργεί προβλήματα σε ορισμένους, που προσπαθούν να οδηγήσουν τη συζήτηση σε άλλα θέματα.
Η επιλογή της ένταξης στην ΕΟΚ ήταν του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, που επιτεύχθηκε μετά από πολύχρονο αγώνα και άνοιγε προοπτικές για τη χώρα σε όλους τους τομείς της δραστηριότητά της.
Το ΠΑΣΟΚ, που διαχειρίστηκε τελικά και ακύρωσε σπαταλώντας όλες τις ευκαιρίες που ανοίγονταν, κραύγαζε την αντίθεση του.
Η Ευρώπη μας χορήγησε τέσσερα "πακέτα" για να συγκλίνουμε, που με εγκληματικό τρόπο χάθηκαν ανεκμετάλλευτα και, αντί σύγκλισης, οδηγηθήκαμε σε απόκλιση και συντήρηση με δανεικά.
Βεβαίως η Ευρώπη που οραματίστηκαν οι δημιουργοί της δεν είναι η σημερινή.
Η αλλαγές όμως και η βελτίωση των όρων και των συνθηκών μπορεί να επιχειρηθεί απ' όσους είναι μέσα στην ομάδα κι όχι από τους αποχωρήσαντες ή τους απόβλητους.
Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, θέτει, με τρόπο που φαίνεται πως δεν αρέσει σε κάποιους, το πραγματικό ερώτημα που καλείται ο λαός να απαντήσει και να επιλέξει στις εκλογές, υπερασπιζόμενη μια στρατηγική επιλογή της χώρας που θεωρεί ότι πρέπει να παραμείνει κεντρικός στόχος.
Ας περάσουμε από τον τρόπο έκφρασης στο περιεχόμενο του μηνύματος.
3 σχόλια:
Είναι αργά για δάκρυα και μηνύματα, αγαπητέ Νίκο.
Κάποτε σε μία ανάρτησή σου απο τις συνήθεις αναδημοσιεύσεις άλλων blogs, που έκαναν κριτική στο ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου υιοθετώντας θέσεις απ' όλο το πολιτικό φάσμα, σχολίασα: "Όταν ο στόχος είναι να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος,μέσω της δυσαρέσκειας που δημιουργείται σε κομμάτια της κοινωνίας από πολιτικές αποφάσεις, ανεξάρτητα από την πολιτική τους ορθότητα, τότε πρόκειται για "χτύπημα".
Δεν μίλησα για αντάρτικο με τη σημασία της λέξης, όπως την αποδίδεις. "Ιδιότυπο αντάρτικο" το χαρακτήρισα, με την έννοια ότι δεν γίνεται με αφετηρία σταθερές πολιτικές θέσεις ενός μεγάλου σοβαρού κόμματος εξουσίας, αλλά με σημαίες ευκαιρίας, υιοθετώντας κατά περίπτωση βάσεις πολιτικής ανάλυσης από όλους τους πολιτικούς χώρους, καθώς επίσης και σενάρια για αναπόδεικτα ταπεινά κίνητρα "πουλημένων" πολιτικών κ.λ.π."
Δυστυχώς φίλε μου αυτή την πρακτική τη βρίσκετε ήδη μπροστά σας, καθώς σαν ιδεολογική εμπροσθοφυλακή ενός μεγάλου κόμματος εξουσίας δώσατε στήριγμα σε κάθε λογής πολιτικό επιχείρημα. Μετά μάλιστα τη θεαματική κωλοτούμπα στη θέση σας περί μνημονιακής σύμβασης δώσατε τη χαριστική βολή στην όποια αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου. Οι πολίτες αν μή τι άλλο αναγνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ σταθερότητα (μέχρι τις εκλογές της 17ης Ιουνίου τουλάχιστον) στις θέσεις του για το μνημόνιο. Η κατάσταση πια δεν συμμαζεύεται. Η απάντηση στο "Γιατί Κύριε" φοβούμαι πλέον ότι θα απασχολήσει τους Έλληνες αναξάρτητα απο τον νικητή των εκλογών και φαντάζομαι ότι είναι πολύ δύσκολο ερώτημα για ένα δάσκαλο στην τάξη και πολύ πιο δύσκολο να εξηγηθεί σε παιδιά Δημοτικού, ακόμα κι αν ήξερε την απάντηση. Το χειρότερο μάλιστα θα είναι να ρωτούν τα παιδιά "Γιατί κύριε είμαστε ακόμα στο Ευρώ, μολονότι δεν έχουμε πετρέλαιο στο Σχολείο, εσείς δεν παίρνετε μισθό, αλλά βοήθημα, ο πατέρας μου είναι άνεργος, οι συμμαθητές μου λιποθυμούν απο την πείνα κ.λ.π.; Αυτός ο κ. Σαμαράς που έχουμε για πρωθυπουργό γιατί δεν επαναδιαπραγματεύτηκε το μνημόνιο;"
Το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε είναι η κατάσταση που θα προκύψει να έχει τουλάχιστον την ανοχή, αν όχι την υποστήριξη του μέγιστου δυνατού ποσοστού των νέων ηλικιακά ανθρώπων και να τους εμπιστευτούμε ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα απο το Γεωργιάδη, τον Ανατολάκη και τον Πλεύρη.
Για ποια δάκρυα μιλάς, αγαπητέ Χρήστο; Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να κατανοήσω το σκεπτικό σου.
Εγώ σχολίασα αυτή την σφοδρή υποκριτική υπεράσπιση των "κακοποιούμενων παιδιών" για να αποφύγουν οι φωνασκούντες "αγανακτισμένοι" την ουσία του μηνύματος.
Όσο για το Σαμαρά, δικαιώθηκε όταν έλεγε ότι τα μέτρα είναι ανάποδα και δεν θα αποδώσουν τίποτα. Δικαιώθηκε όταν έλεγε ότι αξιοποιώντας τη δημόσια περιουσία και με μέτρα αναθέρμανσης της οικονομίας μπορούσαμε σε μικρό χρονικό διάστημα να μηδενίσουμε το έλλειμμα, την ίδια ώρα που το ΠΑΣΟΚ τον ειρωνευόταν αποκαλώντας τον "μάγο", ενώ δεσμευόταν έναντι των ξένων για τον ίδιο στόχο.
Πράγματι όταν με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ οι Ευρωπαίοι περίμεναν τη στάση του Σαμαρά, της αντιπολίτευσης, για να συνεχίσουν ή όχι τον δανεισμό, επέλεξε να μη ρισκάρει το μέλλον μας, αλλά και πάλι τους επισήμανε ότι απαιτούνται "τροποποιήσεις" στην ακολουθούμενη πολιτική. Με απλά λόγια "επαναδιαπραγμάτευση".
Αυτό, δηλαδή, που λένε τώρα όλοι οι υπόλοιποι.
Πάει πολύ, πάντως, να τον κατηγορούν αυτοί που μας "έσωσαν" με το Μνημόνιο τον Μάιο του 2010, που ήταν "μονόδρομος" και άλλα τέτοια τρομοκρατικά.
Αναφέρομαι στα δάκρυα για την απώλεια του Ευρώ, Νίκο, στο οποίο αναφέρεται το σποτ.
Το θέμα δεν είναι, φίλε μου, τι ήθελε η Ελληνική κυβέρνηση στις αρχές του 2010. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτό που ήθελε δεν το συζητούσε καθόλου το πολιτικό διευθυντήριο της Ε.Ε., που συγκροτούνταν απο ομοϊδεάτες σας στην Ε.Ε. και έθεταν το δίλημμα, είτε της υπογραφής του μνημονίου, είτε της άμεσης και άτακτης χρεοκοπίας.Δε χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, ούτε μέγας πολιτικός άνδρας για να καταλάβει και να υποστηρίξει ότι η ανάπτυξη είναι προτιμότερη απο την ύφεση. Το θέμα είναι ότι για την ανάπτυξη χρειάζονται χρήματα,τα οποία κανείς δεν ήταν πρόθυμος να μας δώσει. Το αντίθετο μάλιστα, οι δανειστές μας ήθελαν γη και ουρανό για να εξασφαλίσουν αυτά που ήδη μας δάνεισαν. Ενώ λοιπόν ο Σαμαράς επέλεξε να μη ρισκάρει το μέλλον μας τον Οκτώβρη του 2011, όταν υπήρχε ήδη ο μηχανισμός στήριξης της Ε.Ε. και το πρωτογενές έλλειμμα μειώθηκε δραστικά, κάνοντας τη θεαματική κωλοτούμπα, ο Παπανδρέου , κατά τη γνώμη σας, έπρεπε να το ρισκάρει σε πολύ χειρότερες πολιτικά συνθήκες!!!
Απλά αποδείχτηκε ότι, όταν η Ν.Δ. και ο αρχηγός της βρέθηκαν στην ανάγκη να αναλάβουν ευθύνες πέρα απο λεκτικούς λεονταρισμούς και εύκολους αφορισμούς, ανακάλυψαν κι αυτοί όψιμα τους μονόδρομους, αφού εν τω μεταξύ έκαναν τεράστια ζημιά στην αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Αντιμετώπισαν την κατάσταση με μικροκομματικούς υπολογισμούς χωρίς ποτέ να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος, που ξεπερνά τα όρια της εμβέλειας του Ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Τώρα μιλούν όλοι για επαναδιαπραγμάτευση, αλλά σου διαφεύγει το γεγονός ότι κάτι έχει αλλάξει στο πολιτικό διευθυντήριο της Ευρώπης και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι μιλούν πλέον γι αυτή την αναγκαιότητα. Επιπλέον άρχισε ήδη η Ευρωπαϊκή δεξιά να φοβάται την εμφάνιση και άλλων ηγετών τύπου Τσίπρα και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες , αν συνεχίσει την ίδια πολιτική. Αυτά είναι τα νέα πολιτικά δεδομένα και όχι φυσικά η παρουσία Σαμαρά στις πολιτικές εξελίξεις.
Δημοσίευση σχολίου