Είπα να κάνω το κορόϊδο σφυρίζοντας αδιάφορα γι' αυτά που βλέπω σ' αυτή την πόλη, αλλά, έλα που δε μπορώ!
Ενοχλούμαι, όταν διαπιστώνω, ότι κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την ευαισθησία των συμπολιτών μας στα θέματα της θρησκείας, καθώς και τη χαρακτηριστική μας ανεκτικότητα σε όλα τα ζητήματα, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την αισθητική μας και στο όνομα της εκκλησίας και του έθνους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τα θρησκευτικά και εθνικά μας σύμβολα, τα οποία πολύ συχνά ευτελίζουν, όταν δεν τα εμπορεύονται συνειδητά.
Συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες τους περιφρονώντας πολλές φορές τη σύνεση και το σεβασμό με τον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας αντιμετωπίζει τους ανθρώπους άλλων εθνών και άλλων δογμάτων.
Καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό μεταξύ των μελών της κοινωνίας μας.
Αυτή η φάμπρικα με τα εκκλησάκια, που φυτρώνουν σαν μανιτάρια κάποια πρωινά στις αυλές των σχολείων μας, μου φαίνεται πολύ περίεργη από πολλές απόψεις.
Με ποιες διαδικασίες, ποιοι και με τη νομιμοποίηση ποιων αρμόδιων αρχών αυτής της πόλης αποφασίζουν για το στήσιμό τους στις αυλές των σχολείων;
Είναι θεμιτό και συμβατό με τη φιλοσοφία της θρησκείας μας να χρησιμοποιούνται μινιατούρες των ναών, σαν “διακοσμητικά αντικείμενα” στις αυλές των σχολείων;
Έχουμε δικαίωμα να μετατρέπουμε τα σχολεία σε χώρους λατρείας των θρησκειών μας, ακόμα και αν δεχτούμε ότι όλοι οι μαθητές ασπάζονται την ίδια θρησκεία;
Έχουν δικαίωμα να κάνουν το ίδιο και πιστοί άλλων θρησκειών τοποθετώντας θρησκευτικά τους σύμβολα στις αυλές των σχολείων, αν οι μαθητές σ' αυτά κατά πλειοψηφία ανήκουν σε άλλα θρησκευτικά δόγματα;
Τι θα συμβεί, αν κάποια μέρα δούμε σε κάποια σχολεία της Ελληνικής επικράτειας να ξεφυτρώνουν π.χ. μινιατούρες μιναρέδων;
Θα χαρακτηρίζονται “άθεοι” ή στην καλύτερη περίπτωση ασεβείς οι διευθυντές, σύλλογοι καθηγητών, σύλλογοι γονέων κ.λ.π. των σχολείων που δεν θα φιλοξενούν στην αυλή τους ένα εκκλησάκι;
Θα σπεύσουν ίσως αρκετοί φανατικοί “πιστοί” να καταλογίσουν “ασέβεια” στην ανάδειξη του θέματος και να διακρίνουν ¨επίθεση κατά της εκκλησίας¨.
Ό,τι γίνεται κάθε φορά, που εκδηλώνεται οποιαδήποτε κριτική στα πεπραγμένα των ¨περιούσιων¨ μελών της εκκλησίας.
Γιατί σ' ενοχλεί, θα με ρωτήσουν, το εκκλησάκι στην αυλή του σχολείου;
Δε μ' ενοχλεί η παρουσία του, θα απαντήσω.
Μ' εξοργίζει όμως το θράσος όσων χρησιμοποιούν το δέος των απλών ανθρώπων απέναντι στο Θείο για να εμπορευτούν τα θρησκευτικά μας σύμβολα, καθώς επίσης, όταν επιδεικνύουν προκλητικά τη δύναμη της πλειοψηφίας που διαθέτουν απέναντι στις όποιες μειοψηφίες.
Η επιμονή των αξιωματούχων της εκκλησίας να επιδεικνύουν τη δύναμή τους και να επιβάλουν τη θρησκεία μας δια των συμβόλων της και όχι δια της έμπρακτης εφαρμογής της φιλοσοφίας της στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Αυτή η μετάπτωση στο φετιχισμό και τη λατρεία των συμβόλων, καθώς και η είσοδός της στις αυλές των σχολείων με ανησυχεί και αισθάνομαι χρέος να επισημάνω σαν Εκπαιδευτικός, αλλά και σαν μέλος της εκκλησίας.
Όταν τα σύμβολα γίνονται εξαπτέρυγα των σχολείων δεν είναι μακριά και η εποχή, που οι άνθρωποι γίνονται εξαπτέρυγα των συμβόλων, πειθήνια όργανα των αξιωματούχων, που τα φέρουν, αποξενωμένα από τον αρχικό τους συμβολισμό.
Τα σχολεία δεν έχουν αυτή την αποστολή.
Θέλουν τους μαθητές κεντρικά πρόσωπα αρχών και αξιών με κινητήρια δύναμη την ελεύθερη σκέψη.
ΠΗΓΗ: http://2glor.blogspot.com/2011/03/blog-post.html
Ενοχλούμαι, όταν διαπιστώνω, ότι κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την ευαισθησία των συμπολιτών μας στα θέματα της θρησκείας, καθώς και τη χαρακτηριστική μας ανεκτικότητα σε όλα τα ζητήματα, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την αισθητική μας και στο όνομα της εκκλησίας και του έθνους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τα θρησκευτικά και εθνικά μας σύμβολα, τα οποία πολύ συχνά ευτελίζουν, όταν δεν τα εμπορεύονται συνειδητά.
Συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες τους περιφρονώντας πολλές φορές τη σύνεση και το σεβασμό με τον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας αντιμετωπίζει τους ανθρώπους άλλων εθνών και άλλων δογμάτων.
Καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό μεταξύ των μελών της κοινωνίας μας.
Αυτή η φάμπρικα με τα εκκλησάκια, που φυτρώνουν σαν μανιτάρια κάποια πρωινά στις αυλές των σχολείων μας, μου φαίνεται πολύ περίεργη από πολλές απόψεις.
Με ποιες διαδικασίες, ποιοι και με τη νομιμοποίηση ποιων αρμόδιων αρχών αυτής της πόλης αποφασίζουν για το στήσιμό τους στις αυλές των σχολείων;
Είναι θεμιτό και συμβατό με τη φιλοσοφία της θρησκείας μας να χρησιμοποιούνται μινιατούρες των ναών, σαν “διακοσμητικά αντικείμενα” στις αυλές των σχολείων;
Έχουμε δικαίωμα να μετατρέπουμε τα σχολεία σε χώρους λατρείας των θρησκειών μας, ακόμα και αν δεχτούμε ότι όλοι οι μαθητές ασπάζονται την ίδια θρησκεία;
Έχουν δικαίωμα να κάνουν το ίδιο και πιστοί άλλων θρησκειών τοποθετώντας θρησκευτικά τους σύμβολα στις αυλές των σχολείων, αν οι μαθητές σ' αυτά κατά πλειοψηφία ανήκουν σε άλλα θρησκευτικά δόγματα;
Τι θα συμβεί, αν κάποια μέρα δούμε σε κάποια σχολεία της Ελληνικής επικράτειας να ξεφυτρώνουν π.χ. μινιατούρες μιναρέδων;
Θα χαρακτηρίζονται “άθεοι” ή στην καλύτερη περίπτωση ασεβείς οι διευθυντές, σύλλογοι καθηγητών, σύλλογοι γονέων κ.λ.π. των σχολείων που δεν θα φιλοξενούν στην αυλή τους ένα εκκλησάκι;
Θα σπεύσουν ίσως αρκετοί φανατικοί “πιστοί” να καταλογίσουν “ασέβεια” στην ανάδειξη του θέματος και να διακρίνουν ¨επίθεση κατά της εκκλησίας¨.
Ό,τι γίνεται κάθε φορά, που εκδηλώνεται οποιαδήποτε κριτική στα πεπραγμένα των ¨περιούσιων¨ μελών της εκκλησίας.
Γιατί σ' ενοχλεί, θα με ρωτήσουν, το εκκλησάκι στην αυλή του σχολείου;
Δε μ' ενοχλεί η παρουσία του, θα απαντήσω.
Μ' εξοργίζει όμως το θράσος όσων χρησιμοποιούν το δέος των απλών ανθρώπων απέναντι στο Θείο για να εμπορευτούν τα θρησκευτικά μας σύμβολα, καθώς επίσης, όταν επιδεικνύουν προκλητικά τη δύναμη της πλειοψηφίας που διαθέτουν απέναντι στις όποιες μειοψηφίες.
Η επιμονή των αξιωματούχων της εκκλησίας να επιδεικνύουν τη δύναμή τους και να επιβάλουν τη θρησκεία μας δια των συμβόλων της και όχι δια της έμπρακτης εφαρμογής της φιλοσοφίας της στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Αυτή η μετάπτωση στο φετιχισμό και τη λατρεία των συμβόλων, καθώς και η είσοδός της στις αυλές των σχολείων με ανησυχεί και αισθάνομαι χρέος να επισημάνω σαν Εκπαιδευτικός, αλλά και σαν μέλος της εκκλησίας.
Όταν τα σύμβολα γίνονται εξαπτέρυγα των σχολείων δεν είναι μακριά και η εποχή, που οι άνθρωποι γίνονται εξαπτέρυγα των συμβόλων, πειθήνια όργανα των αξιωματούχων, που τα φέρουν, αποξενωμένα από τον αρχικό τους συμβολισμό.
Τα σχολεία δεν έχουν αυτή την αποστολή.
Θέλουν τους μαθητές κεντρικά πρόσωπα αρχών και αξιών με κινητήρια δύναμη την ελεύθερη σκέψη.
ΠΗΓΗ: http://2glor.blogspot.com/2011/03/blog-post.html
2 σχόλια:
Καλά σαν εκπαιδευτικός σε ενοχλούν τα εκκλησάκια.
Σαν εκπαιδευτικό δεν σε ενοχλούν οι π..... που δείχνει η τηλεόραση;
Γνωρίζεις ότι τα παιδιά στα δημοτικά της ορεστιάδας μιμούνται το σεξακι, που διαφημίζει μέρα-νύχτα η τηλεόραση. Μόλις μεγαλώσουν λίγο θα έχουμε τα σκάνδαλα με τα ο...α και βιασμούς στα σχολεία.
Το κείμενο θέτει έναν προβληματισμό που μάλλον δεν κατάλαβες. Το θέμα που βάζεις είναι άλλο. Εκτός αν εννοείς ότι η παρουσία των ναών προλαμβάνει ή θεραπεύει το πρόβλημα της τηλεόρασης, που κανείς δεν αντιλέγει ότι είναι πολύ σοβαρό.
Πολύ σοβαρό αλλά και αντιμετωπίσιμο. Δεν γνωρίζω ούτε τι διαφημίζει μέρα-νύχτα η τηλεόραση ούτε αν και τι μιμούνται τα παιδιά. Μια απλή σκέψη όμως λέει ότι αν τα παιδιά παρακολουθούν μέρα-νύχτα τηλεόραση, κάποιος έχει την ευθύνη. Κάποιος το επιτρέπει, κάποιος πρέπει να κάνει τις επιλογές για όσα θα δουν τα παιδιά.
Βεβαίως να σχολιάσουμε και να καταδικάσουμε κακές ή ακατάλληλες εκπομπές, αλλά ας αρχίσουμε από το πολύ απλό της επιλογής που είναι στο χέρι μας. Εκτός αν δεν είναι! Εκτός αν έχουμε αφήσει την κατάσταση στην πιθανή παρέμβαση του Θείου!
Δημοσίευση σχολίου