Στο περιθώριο
Του Γιάννη Τριάντη
Η απόφαση της Συνόδου, που κατασκήνωσε από την Παρασκευή στα μήντια της οικουμένης...
Καταστροφή; Οχι βέβαια.
Θρίαμβος; Μονάχα στα μυαλά της ιλαρής προπαγάνδας.
Η οποία μιλά για «σκληρή διαπραγμάτευση» και προσωπική επιτυχία του πρωθυπουργού! (Αλλά γι' αυτήν -την ασύστολη προπαγάνδα- θα πούμε παρακάτω)...
Εκείνο που προκύπτει ευκρινώς είναι μια ένεση ζωής και ένα χλωμό εν δυνάμει, έγκλειστο σε εγγενείς αντιφάσεις του Προγράμματος.
Δηλαδή, με σκληρή λιτότητα πώς θα ξεφύγει η χώρα από το λάσο της ύφεσης;
Εν πάση περιπτώσει, τα δικά μας -δύσκολα, βαριά και προβληματικά- βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τις εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ένας κλυδωνισμός στην Ιταλία, και θ' αρχίσουν πάλι τα SOS από το καράβι της Ευρωζώνης.
Ψάξαμε λοιπόν παντού.
Ουδαμού γίνεται λόγος για σκληρή διαπραγμάτευση εκ μέρους του κ. Παπανδρέου.
Πόσω μάλλον για προσωπική επιτυχία του. (Εξαίρεση, δύο ενυπόγραφα ρεπορτάζ στα «Νέα» και στην «Καθημερινή»).
'Ολοι μιλούν για γαλλογερμανικό σχέδιο (και συμβιβασμό), καθώς και για καθοριστική συμβολή των τραπεζιτών (Ακερμαν και σία).
Εκείνοι δέχθηκαν την επιμήκυνση στα 30 χρόνια και τη δεκαετή περίοδο χάριτος.
Από την πρώτη στιγμή κατέστη σαφές ότι ο ρόλος της Ελλάδος στις διαπραγματεύσεις ήταν περιθωριακός.
Αν, τώρα, αποκαλυφθεί ότι έχουν αλλιώς τα πράγματα -και ενέδωσε ο άξονας στις πιέσεις του Ελληνα πρωθυπουργού- εδώ είμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου