Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Οι Ναπολέοντες της κάλπης και η άγνοια κινδύνου

Του Γιώργου Λακόπουλου

Η ιδέα της κοινοποίησης των πρακτικών από τις συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποδίδεται στον ίδιο τον Κάρολο Παπούλια. Αποτελεί μέγιστη συνεισφορά του στο δημόσιο βίο της χώρας. Αρκεί βεβαίως οι πολίτες να μπουν στον κόπο και να μελετήσουν όσα ελέχθησαν σε αυτές τις συσκέψεις. Εκεί με πολύ καθαρό τρόπο αναδεικνύεται η εικόνα της –νέας- πολιτικής ηγεσίας που όταν δεν πετάει στα σύννεφα κάνεις ασκήσεις παραλογισμού. Από πολλούς περισσεύει η αμετροέπεια και λείπει η ευθύνη.

Αυτοί που εκπροσωπούν σήμερα τους πολίτες, με τον απόλυτα έγκυρο τρόπο που προκύπτει από τις πρόσφατες κάλπες, είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Υπηρετούν την κομματική ιδιοτέλεια και όχι τη λογική και την πραγματικότητα που χρειάζεται η χώρα. Με τέτοιες αντιλήψεις δεν έχει μέλλον στην Ευρώπη η Ελλάδα. Αυτή η πολιτική ηγεσία δεν είναι σε θέση να δει το μέλλον- πόσο μάλλον να το διαμορφώσει.

Ορισμένοι νομίζουν ότι έχουν καμιά αξία οι μπουρδολογίες που αντιπαραθέτουν ο ένας στον άλλον, μακριά από το αληθινό και επείγον πρόβλημα της χώρας. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο το επιτείνουν πουλώντας τσαμπουκάδες, ή απευθυνόμενοι σε κατώτερα αισθήματα του πληθυσμού, στις συνέπειες την κρίσης και στα αντανακλαστικά της απόγνωσης.

Είναι αλήθεια ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία από τη Μεταπολίτευση έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και έδειχναν διάθεση συνεννόησης - έστω και αν κάποιες στιγμές πήγαιναν στο άλλο άκρο- προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση. Ζεματισμένοι από την αποδοκιμασία των πολιτών, εγκατέλειψαν το παλαιό ύφος αλαζονείας που τους διέκρινε εκατέρωθεν και μιλούσαν συγκαταβατικά και περισσότερο υπεύθυνα από κάθε άλλη φορά. Έστω και αν στην περίπτωση τους ισχύει ότι «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα».

Άλλα η αλαζονεία που έφυγε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πέρασε στους άλλους – πλην του ΚΚΕ που είχε σταθερή γραμμή και συγκεκριμένο ύφος σε όλες τις παρουσίες της Αλέκας Παπαρήγα στις προεδρικές συσκέψεις- πέρασε σε άλλους. Οι επικεφαλής των κομμάτων που βρήκαν ενισχυμένα από τις κάλπες συμπεριφέρονταν ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, σαν ιδιοκτήτες των ψήφων που τους κατέθεσαν οι πολίτες. Αρνήθηκαν να μετακινηθούν από τι αρχικές θέσεις τους, παραβιάζοντας ακόμη και υποτιθέμενες αρχές τους. Όπως πχ έβαζαν τον εαυτό τους στο ίδιο «αντιμνημονιακό» καζάνι, σαν να μην τους ενοχλούσε ποιος ήταν ο άλλος δίπλα τους που επωφελήθηκε από την οργή των ψηφοφόρων. Κυρίως όμως έδειξαν άγνοια κίνδυνου και συμπεριφορές κατώτερες των περιστάσεων.

Στα πρακτικά των συσκέψεων υπάρχουν διάλογοι και προσωπικοί διαξιφισμοί που δείχνουν ότι οι πολιτικές ηγεσίες δεν αντιλαμβάνονται ότι όσα λέγονται και δεν λέγονται στο εσωτερικό της χώρας σήμερα, πολύ μικρή αξία έχουν για το μέλλον της. Η Ελλάδα βρίσκεται στη πιο δύσκολη στιγμής της- εξ αιτίας της. Για να διατηρήσει την παρουσία της στον διεθνή χώρο και στα υπερεθνικά σύνολα που συμμετέχει πρέπει να κάνει ταχύτατες προσαρμογές σε όλα και με όρους που δεν ελέγχει . Όποιος υπόσχεται ότι αυτό μπορεί να το αλλάξει κοροϊδεύει τον κόσμο. Χώρια που σε πολλές περιπτώσεις δεν χρειάζεται να το αλλάξει.

Η χώρα για να παραμείνει συνομιλητής των Ευρωπαίων, πρέπει να συνταχθεί με τους κανόνες της Ευρώπης. Δεν είναι υποταγή. Είναι συνέπεια σε αποφάσεις που ελήφθησαν από κοινού με εταίρους και αν δεν τηρηθούν απλώς οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα λόγο να συνομιλούν μαζί της. Αν δεν σου αρέσουν οι κανόνες, απλώς σηκώνεσαι και φεύγεις. Με ό,τι σημαίνει αυτό. Αλλά να κάνεις το δικό σου και να το πληρώνουν οι άλλοι δεν γίνεται. Ήδη στην Ευρώπη, όταν πρόκειται για την Ελλάδα κατεβαίνουν τα ακουστικά.

Από τις αρκετές ανοησίες και τις μεγαλομανιακές κορώνες που ακουστήκαν στο προεδρικό μέγαρο αυτές τις ημέρες, προκύπτει ότι ένα μέρος του πολιτικού κόσμου, που σαγηνεύει μάλιστα τους πολίτες, αυτό δεν το αντιλαμβάνεται. Θεωρούν ότι μια καταχρεωμένη χώρα, χωρίς παραγωγική βάση, χωρίς διοίκηση και πολιτικό σύστημα, αλλά και χωρίς εσωτερική αυτοπειθαρχία των πολιτών της, μπορεί να επιβιώσει χωρίς συμμάχους. Μπορεί να εξασφαλίζει βοήθεια, χωρίς να αλλάζει τις ρίζες της κακοδαιμονίας της.

'Η ότι μπορεί οποιαδήποτε χώρα στην Ευρώπη να υποχρεωθεί σε βοήθεια προς την Ελλάδα και σε υποστήριξη της, χωρίς εκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλήφθησαν συλλογικά, γιατί τάχα αν δεν το κάνει θα ζημιωθεί αυτή η χώρα, η Ευρώπη ολόκληρη. Είναι μακριά νυχτωμένοι. Υπάρχουν πολλοί στην Ευρώπη που θεωρούν ότι έχουν ήδη ζημιωθεί αρκετά και δεν θέλουν να συνεχίσουν τη συνύπαρξη με τους Έλληνες. Οπότε μάλλον τους διευκολύνουν οι κουτσαβακισμοί, που δεν δείχνουν υπεύθυνη χώρα, όταν δεν δείχνουν ανατολίτικη κουτοπονηριά.

Από τις συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών με τον πρόεδρο προέκυψε ότι στη χώρα υπάρχει ενδεχόμενο να παγιωθεί ένας πολιτικός συσχετισμός που αντί να αναζητά στηρίγματα στον διεθνή χώρο, θα τα καταστρέφει για να πουλήσει φούμαρα στο εσωτερικό και να παίρνει ψήφους. Οι φορείς αυτής της αντίληψης, μπορεί να κυριαρχήσουν στο εσωτερικό παιχνίδι. Αλλά θα χάσουν το ευρωπαϊκό και αυτό θα αφήσει την Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Για μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι υπεύθυνοι μόνο οι Ναπολέοντες της κάλπης που μας κατακλύζουν τελευταία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: