Τα μέτρα δεν νομιμοποιούνται

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Έχει χάσει οριστικά πλέον η κυβέρνηση Παπανδρέου τη μάχη για τη νομιμοποίηση των βαθύτατα αντεργατικών μέτρων που προωθεί στις συνειδήσεις των Ελλήνων.
Αυτό είναι το ουσιαστικό συμπέρασμα από τη μεγάλη επιτυχία και των χθεσινών (20-5-10) κινητοποιήσεων εναντίον της πολιτικής της, αυτή τη φορά με αιχμή το Ασφαλιστικό.

Πάνω από 60.000 διαδηλωτές, κατά κυβερνητικές πηγές, πάνω από 80.000 κατά τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ πήραν μέρος στις δύο εντελώς ξεχωριστές πορείες που έγιναν χθες στην Αθήνα.
Παρόλο που το ΚΚΕ, επηρεασμένο προφανώς από τη συκοφαντική επίθεση του αρχηγού του ΛΑΟΣ ότι δήθεν "οι κομμουνιστές αποπειράθηκαν να εισβάλουν στη Βουλή" προ δεκαπενθημέρου, δεν κατευθύνθηκε αυτή τη φορά προς το Σύνταγμα, αλλά έστειλε την πορεία του ΠΑΜΕ προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση του υπουργείου Εργασίας, η πορεία των εργαζομένων από τη ΓΣΕΕ ως τη Βουλή ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή, καθώς συγκέντρωσε σχεδόν 50.000 κόσμο.

Και αυτό παρά το ακατανόητο πλήγμα που κατάφεραν οι συνδικαλιστές των μέσων μαζικής μεταφοράς (πλην του ηλεκτρικού) εναντίον της μαζικότητας των διαδηλώσεων κηρύσσοντας 24ωρη απεργία αντί για στάση εργασίας στα λεωφορεία, στο μετρό και στα τρόλεϊ, έτσι ώστε να μην μπορέσουν να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο και στην πορεία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που το επιθυμούσαν.

Οι αντιδράσεις δεν αποκλιμακώνονται, λοιπόν. Φρούδες αποδεικνύονται μέχρι στιγμής οι ελπίδες της κυβέρνησης ότι ο κόσμος θα διαμαρτυρηθεί μεν, αλλά ουσιαστικά έχουν αποδεχθεί οι Ελληνες εργαζόμενοι τα μέτρα καρατόμησής τους.
Κανένας δεν έχει αποδεχθεί τίποτα. Μόνο όσοι δεν θίγονται από τα μέτρα, αλλά αντιθέτως προσδοκούν να κερδίσουν κι από πάνω από αυτά, συγκαταλέγονται στην αισχρή πλέον μειοψηφία που υποστηρίζει αυτή την πολιτική.

Στο μεταξύ, οι πληροφορίες που σταδιακά συλλέγονται για τη στάση που τήρησε η κυβέρνηση Παπανδρέου στις υποτιθέμενες διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ και την ΕΕ προκαλούν νέα κύματα αγανάκτησης και οργής.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τουλάχιστον εκπροσώπων ξένων χωρών -οι οποίοι βεβαίως το επισημαίνουν επιδοκιμαστικά για την "υπευθυνότητα" της κυβέρνησης Παπανδρέου, όχι αρνητικά- σε πολλές περιπτώσεις οι ελληνικές κυβερνητικές προτάσεις υπερέβαιναν τις προσδοκίες των εκπροσώπων του ΔΝΤ και της ΕΕ ως προς τη σκληρότητά τους εναντίον των μισθωτών και των συνταξιούχων!

Αποτέλεσμα των ισχυρότατων αντιδράσεων του ελληνικού λαού, αλλά και της πλήρους πολιτικής απομόνωσης στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση Παπανδρέου λόγω της καθοριστικής άρνησης του προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά να υποστηρίξει τα μέτρα στο κοινοβούλιο, είναι ότι μειώνεται ραγδαία η εμπιστοσύνη των ξένων σημαντικών παραγόντων και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αναφορικά με τις δυνατότητες του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να περάσει τελικά αυτά τα μέτρα.
Οι εκτιμήσεις αυτές, όπως είναι αυτονόητο, αποδυναμώνουν περαιτέρω τη διεθνή θέση του Γ. Παπανδρέου.

Η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί προφανώς τη δεινή πολιτική θέση στην οποία έχει περιέλθει εξαιτίας της γραμμής που ακολουθεί.
Από τον διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος - Καν και τους ηγέτες της ΕΕ ως τους διπλωμάτες και τους ξένους δημοσιογράφους, οι πάντες τονίζουν ότι το διακύβευμα δεν είναι η ψήφιση των μέτρων στη Βουλή, η οποία εξ ορισμού ήταν βέβαιη λόγω της πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ, αλλά η υλοποίησή τους.
Ομόφωνη είναι δε η γνώμη τους ότι τέτοια μέτρα είναι αδύνατον να υλοποιηθούν χωρίς την εξασφάλιση ευρείας πολιτικής, αλλά και λαϊκής συναίνεσης.
Η κυβέρνηση ψηφίζει τα μέτρα και νομίζει ότι η υπόθεση τελείωσε.

Οι Ευρωπαίοι όμως γνωρίζουν ότι τα περισσότερα από τα μέτρα αυτά θα αναιρεθούν μόλις απομακρυνθεί από την εξουσία η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιμένει πεισματικά στην υλοποίηση των καταστροφικών μέτρων που θα βυθίσουν την Ελλάδα στη φτώχεια και τη μιζέρια.
Δεν έχει καταλάβει ότι μοναδική ελπίδα σωτηρίας του ίδιου του ΠΑΣΟΚ και του πολιτικού συστήματος είναι η αναδιαπραγμάτευση των μέτρων ώστε να ενταχθεί και η Ελλάδα στον μηχανισμό που αποφάσισε η Ευρωζώνη για τις υπόλοιπες 15 χώρες, ώστε στη συνέχεια να παλέψει για την ανάκληση της περικοπής των μισθών και των συντάξεων.
Εκτός πια αν δεν θέλει ούτε ο ίδιος κάτι τέτοιο...

Φαινόμενο
Ο κόσμος φεύγει από τα κόμματα
Αποτυπώνεται ήδη το φαινόμενο στις δημοσκοπήσεις, αλλά καθίσταται πλέον ευκρινέστατο ακόμη και στις διαδηλώσεις, όπου κατά τεκμήριο συμμετέχουν τα πιο πολιτικοποιημένα άτομα: η τάση απομάκρυνσης του κόσμου από τα πολιτικά κόμματα.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που επιθυμούν πλέον να διαδηλώσουν κρατώντας το κομματικό λάβαρο της προτίμησης τους - με εξαίρεση φυσικά το ΚΚΕ που πραγματοποιεί αποκλειστικά κομματικές πορείες, χωρίς καμία επαφή με κόσμο πέρα από τους οπαδούς του.
Η διαφαινόμενη αποστασιοποίηση αυτών που διαδηλώνουν από τα πολιτικά κόμματα που ψηφίζουν στις εκλογές -και μάλιστα σε τόσο κρίσιμες κινητοποιήσεις- υποδηλώνει μια ακόμη πτυχή της κρίσης του πολιτικού συστήματος.
ΠΗΓΗ:http://www.ethnos.gr