Μια ενδιαφέρουσα θέση

Έχουμε μάθει να ζούμε με συλλογικούς μύθους.
Ένα τέτοιο μύθο θα σας διηγηθώ.
Όταν ήμουν μικρός μου έκανε εντύπωση η ταμπέλα στην είσοδο της πρωτεύουσας του θεσσαλικού κάμπου που έγραφε με μεγάλα γράμματα «Λάρισα, αποπυρηνικοποιημένη πόλη».

Η επένδυση στον φόβο των ανθρώπων ήταν πάντα ασφαλής δρόμος άσκησης πολιτικής.
Η αλήθεια είναι όμως αυτή που απελευθερώνει.

Μακάρι να αρκούσε η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας. Μέχρι πότε, λοιπόν, θα μένουμε εγκλωβισμένοι σε απόψεις που αναπτύχθηκαν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου αρνούμενοι να δούμε την πραγματικότητα που μας ξεπερνά;
Μέχρι πότε θα αντιμετωπίζουμε ως ταμπού την συζήτηση για την χρήση της πυρηνικής ενέργειας;

Η αλήθεια είναι ότι μία σειρά από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξυπηρετούν μεγάλο μέρος των αναγκών τους από την ενέργεια που τους δίνουν οι πυρηνικοί σταθμοί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Γαλλία όπου το 76% του ηλεκτρικού ρεύματος προέρχεται από δίκτυο 58, 58 παρακαλώ, πυρηνικών εργοστασίων.
Δεν είναι λιγότερο ευαισθητοποιημένοι οι Γάλλοι ή οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι από εμάς σε ζητήματα ασφάλειας ή προστασίας του περιβάλλοντος.

Ακόμα όμως και να θέλουμε να αγνοήσουμε τα οφέλη από την χρήση της πυρηνικής ενέργειας, για λόγους ασφάλειας, η πολιτική στο ζήτημα αυτό των γειτονικών μας κρατών δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους.
Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Τουρκία, Αλβανία, ακόμα και τα Σκόπια είτε διαθέτουν από χρόνια πυρηνικούς σταθμούς είτε βρίσκονται στην φάση κατασκευής αντιδραστήρων.

Όταν αυτά, λοιπόν, συμβαίνουν γύρω μας είναι αδιανόητο να μην συζητούμε καν στην Ελλάδα για το ενδεχόμενο χρήσης της πυρηνικής ενέργειας ενώ έχουμε θεωρητικά τον κίνδυνο της χρήσης από το τόξο των κρατών που μας περιβάλλουν δεν έχουμε τα οφέλη της.

Όλος ο προηγούμενος αιώνας αλλά και η πρώτη δεκαετία του παρόντος είναι εποχή εντατικής προσπάθειας για την ανεύρεση νέων πηγών ενέργειας και εκμετάλλευσής τους. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των διεκδικητικών των πηγών, όχι λίγες φορές, οδήγησε σε πολεμικές συγκρούσεις ή μακροχρόνιες έριδες.

Το σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξης απαιτεί ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες ενέργειας ώστε να τροφοδοτεί την παραγωγή και την ακόρεστη καταναλωτική διάθεση των νέων αναδυόμενων κοινωνιών, ολοένα και καθαρότερες μορφές που δεν θα θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τον ίδιο τον πλανήτη και το μέλλον των επερχόμενων γενεών.

Για την χώρα μας, λοιπόν, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή της ενεργειακής της πολιτικής πρέπει να έχει στόχο την κατοχύρωση σε ύψιστο βαθμό της ενεργειακής της ανεξαρτησίας με σεβασμό, βεβαίως, την προστασία του περιβάλλοντος.

Αναμφισβήτητα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε πολλά στον τομέα της ενεργειακής πολιτικής, αναφέρθηκαν νωρίτερα από τον Πρόεδρο.

Οι συμφωνίες που υπεγράφησαν, έβγαλαν την Ελλάδα από την θέση του παρατηρητή των καταιγιστικών εξελίξεων στον ενεργειακό χάρτη. Μπήκαν τα θεμέλια της γεωπολιτικής μας αναβάθμισης και σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι της πολιτικής, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τη Νέα Δημοκρατία για ατολμία.

Σαν χώρα όμως είμαστε στην αρχή της διαδρομής. Η ενεργειακή εξάρτηση σημαίνει και πολιτική εξάρτηση. Ιδιαίτερα εν μέσω αυτής της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, η ρηξικέλευθες και θαρραλέες αποφάσεις, είναι οι μοναδικές που μπορούν να μας βγάλουν από το φαύλο κύκλο της ύφεσης και της παρακμής.

Χωρίς παρεκκλίσεις πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε την υλοποίηση της δημιουργίας των δικτύων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου και ταυτόχρονα, να ενδυναμώσουμε τους δεσμούς μας με χώρες που παράγουν ενεργειακό πλούτο, όπως η Ρωσία, αλλά και παραδοσιακούς μας φίλους, όπως ο Αραβικός κόσμος.

Να προωθήσουμε Ελληνικές συμμετοχές σε διεθνείς κοινοπραξίες εκμετάλλευσης ενεργειακών κοιτασμάτων και να εξετάσουμε σοβαρά την έρευνα για εκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων στα χωρικά μας ύδατα, με βήματα προσεκτικά, αλλά αποφασιστικά, αξιοποιώντας τις κατάλληλες συμμαχίες.

Οι επιλογές μας σήμερα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μία ισχυρή Ελλάδα αύριο. Παράλληλα, να εκμεταλλευτούμε τους καρπούς της τεχνολογικής προόδου, κυρίως στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Η εκμετάλλευση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, όπως τα φωτοβολταϊκά ή τα αιολικά πάρκα, είναι λύσεις εφικτές για τις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας και δεν πρέπει να μείνουν στα όρια της ασαφούς συνθηματολογίας, αλλά να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο.

Απαιτείται για αυτό ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, που θα προβλέπει ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, συνοδευόμενο απαραίτητα από ριζικές και διαρθρωτικές αλλαγές σε όλη την παραγωγική βάση, φροντίζοντας για την προστασία και όπου χρειάζεται, την αποκατάσταση του περιβάλλοντος.

Καθώς λοιπόν το κοινωνικοοικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης έχει καταστεί αντιπαραγωγικό και μαζί του και η ενεργειακή πολιτική που ακολουθήθηκε, ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για ένα άλλο σύγχρονο και ανθρωποκεντρικό αναπτυξιακό υπόδειγμα, που θα επιφέρει επιπτώσεις στον τρόπο ζωής.

Σε αυτή τη κατεύθυνση φιλοδοξούμε να συμβάλει ο προσυνεδριακός μας διάλογος. Με τη κατάθεση φρέσκων απόψεων, καινοτόμων ιδεών, νέων προτάσεων.
Από τον Γραμματέα πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ Μάξιμο Χαρακόπουλο