Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Έτσι απαξίωσαν τα ομόλογά μας

Το σκάνδαλο Τ+10

Το ζήτημα που ανέδειξε την 20-4-2010 με το πρωτοσέλιδό του ο Ελεύθερος Τύπος είναι πολύ σημαντικότερο από ότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αν υπάρχει δόλος και όχι απλή ανοησία (πόση πια;), τότε, τα καταγγελλόμενα είναι, χωρίς υπερβολή και εφόσον βέβαια ευσταθούν, το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως, ίσως, του ελληνικού κράτους, καθώς... αποτέλεσε τον πυρήνα του μηχανισμού, με τον οποίο εκτοξεύθηκαν τα spreads στα ύψη και οδηγήθηκε η χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας.

Για να γίνει κατανοητό το σκάνδαλο στο ευρύ κοινό, πρέπει να καταλάβει πρώτα κανείς πώς λειτουργεί η υποτιμητική κερδοσκοπία, το λεγόμενο «σορτάρισμα» (από το αγγλικό short selling, βραχεία πώληση) των ομολόγων.

Αυτό συμβαίνει με τον εξής τρόπο: Ο απλός επενδυτής όταν πουλάει, πουλάει ομόλογα που έχει. Αντιθέτως, ο κερδοσκόπος, πουλά ομόλογα που δεν έχει και τα οποία πρέπει να τα βρει και να τα παραδώσει στον αγοραστή μέσα σε συγκεκριμένη προθεσμία μερικών ημερών. Αν μέσα σε εκείνες τις ημέρες, που έχει περιθώριο ο πωλητής-κερδοσκόπος, τα ομόλογα χάσουν σε αξία, τότε αυτός μεν θα τα αγοράσει σε χαμηλότερη αξία, όμως θα τα παραδώσει στον τελικό αγοραστή τους στην αξία που αρχικά συμφωνήθηκε.

Αν δηλαδή συμφωνήσει να πουλήσει με το spread στα 250 (υψηλότερη αξία ομολόγου) και βρει να αγοράσει ομόλογα, μερικές ημέρες μετά, όταν το spread είναι στα 350 (χαμηλότερη αξία ομολόγου), ο κερδοσκόπος θα επωφεληθεί από τη διαφορά των 100 μονάδων βάσης (δηλαδή: 1% επί του κεφαλαίου). Θα έχει κερδίσει δηλαδή 1% επί της αξίας των χρημάτων του μέσα σε ελάχιστες ημέρες. Όταν παίζονται κάμποσα δις ευρώ καθημερινά, προκύπτουν μεγάλα ποσά από τη διαφορά των τιμών.

Με απλά λόγια δηλαδή, ο κερδοσκόπος συμφωνεί να πουλήσει ακριβά κάτι που δεν έχει, και ψάχνει μετά να αγοράσει αυτό το κάτι πιο φθηνά, για να το δώσει στον αγοραστή του. Αυτό είναι όλη η περίφημη κερδοσκοπία.

Το στοιχείο κλειδί σε αυτό το μηχανισμό κερδοσκοπίας αποτελεί, προφανώς, η δυνατότητα του πωλητή να παραδώσει τα ομόλογα, που συμφώνησε να πωλήσει, μερικές ημέρες μετά τη συμφωνία πώλησης. Αν αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τότε η δυνατότητα υποτιμητικής κερδοσκοπίας.

Τώρα ας δούμε τι ακριβώς συνέβη στην περίπτωσή μας.

Μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, το χρονικό περιθώριο για να παραδοθούν τα πωλούμενα ομόλογα στους αγοραστές τους ήταν 3 ημέρες (το λεγόμενο Τ+3). Οι κερδοσκόποι δηλαδή μπορούσαν να περιμένουν (ή να προκαλέσουν) να πέσει η τιμή των ομολόγων (να ανεβεί, δηλαδή, το spread) για τρεις ημέρες, χρονικό διάστημα όχι πολύ μεγάλο.

Στις 22 Οκτωβρίου 2009, η Τράπεζα της Ελλάδος έδωσε τη δυνατότητα οι τρεις αυτές ημέρες να γίνουν δέκα (Τ+10). Δηλαδή, έδωσε πολύ μεγαλύτερα περιθώρια και δυνατότητες στην υποτιμητική κερδοσκοπία, δίνοντας στην ουσία το σύνθημα για το κερδοσκοπικό πάρτυ!

Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, έγινε κάτι ακόμη χειρότερο: Η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν έδινε τα ομόλογα στον αγοραστή τους μετά τη λήξη των δέκα ημερών! Όχι μόνον δηλαδή είχαν όλον τον καιρό να κάνουν πάρτυ με τα ομόλογα, αλλά μπορούσαν να το κάνουν χωρίς κανένα ρίσκο! Αν δεν έπεφτε η τιμή των ομολόγων (αν δεν ανέβαιναν τα spreads), τότε αυτοί απλούστατα δεν έδιναν ποτέ στον αγοραστή ομόλογα και δεν είχαν, συνεπώς, απολύτως τίποτα να φοβούνται ή να χάσουν σε περίπτωση που δεν είχε πιάσει η κερδοσκοπική τους τακτική! Μονά ζυγά δικά τους, win-win παιχνίδι για τους κερδοσκόπους, lose-lose για τα ελληνικά ομόλογα!

Υπό αυτές τις συνθήκες, όποιος ήθελε να κρατήσει ελληνικά ομόλογα και να μην τα πουλήσει, θα έπρεπε να είναι ένας πραγματικός ήρωας-«χασοσκόπος» στο πάνθεον των απανταχού Φιλελλήνων. Η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος έλεγε, στην ουσία: «κερδοσκόπησε χωρίς ρίσκο, μπορείς!»

Το εξωφρενικότερο είναι ότι αυτές οι δύο αποφάσεις δεν πάρθηκαν με Πράξη του Διοικητική της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλου, όπως ήταν το νόμιμο, αλλά με απλές εντολές της Διεύθυνσης Οργάνωσης της ΤτΕ. Η δυνατότητα που δόθηκε δηλαδή στους κερδοσκόπους να κάνουν το πάρτυ ήταν παράνομη! Η παράνομη αυτή κατάσταση επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθεί με την υπʼ αριθ. 158/10-2-2010 Πράξη του Διοικητή της ΤτΕ, την οποία δεν θα υπέγραφε ο ίδιος ο Προβόπουλος, αλλά ο υποδιοικητής Ι. Παπαδάκης. Ούτε όμως αυτή η πράξη υπογράφηκε ποτέ και η προθεσμία 10 ημερών για να κερδοσκοπήσουν στα ομόλογα χωρίς ρίσκο έμεινε παράνομη. Νόμιμη εξακολουθούσε να είναι η προθεσμία των τριών ημερών.

Η δυνατότητα για το κερδοσκοπικό πάρτυ συνεχίστηκε μέχρι τις 8 Απριλίου 2010, οπότε μειώθηκε η κερδοσκοπική προθεσμία στη μία ημέρα και αποτράπηκε σχεδόν πλήρως η δυνατότητα κερδοσκοπίας. Ήταν όμως πια πολύ αργά. Ήδη τα ελληνικά ομόλογα είχαν καταρρεύσει.

Πριν θέσουμε τα αμείλικτα ερωτήματα, μια τελευταία λεπτομέρεια από το ρεπορτάζ του Ε.Τ. (δείτε το στο σύνδεσμο http://theamapati.wordpress.com/2010/04/20/respect/) : Η αύξηση της κερδοσκοπικής προθεσμίας από τρεις σε δέκα ημέρες έγινε μετά από αίτημα της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών που υποβλήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2009, την επομένη των εκλογών!

Και τώρα τα αμείλικτα ερωτήματα:

- Γιατί ουδέποτε δέχθηκε να νομιμοποιήσει ο Προβόπουλος, αλλά ούτε και ο υποδιοικητής Παπαδάκης, την κερδοσκοπική Κερκόπορτα με την υπογραφή του;

- Πώς ένας απλός Διευθυντής της Διεύθυνσης Οργανωτικού της ΤτΕ να ανοίξει την Κερκόπορτα για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, αντίθετα με τους ισχύοντες κανονισμούς;

- Ήταν δυνατόν να ενεργήσει με τόσο εξόφθαλμα αρνητικό τρόπο υπέρ των κερδοσκόπων ένας απλός διευθυντής χωρίς να έχει κάποια άνωθεν κάλυψη, η οποία προφανώς δεν ήταν από τον Διοικητή του;

- Αν ευσταθεί αυτός ο συλλογισμός, ποια μπορεί να ήταν αυτή η άνωθεν κάλυψη;

- Πόσο άσχετοι μπορεί να είναι στην κυβέρνηση για να μην ξέρουν ότι αυτή η κερδοσκοπική προθεσμία των δέκα ημερών και η άρση των κάθε είδους κυρώσεων προς τους κερδοσκόπους για την παραβίασή της, ήταν ακριβώς αυτός ο μηχανισμός πάνω στον οποίον στηρίχθηκε η κερδοσκοπική επίθεση κατά της χώρας;

- Εάν, έστω, οι της κυβέρνησης ήταν άσχετοι, κανένας Χριστοδούλου και λοιποί αρμόδιοι περί τα ομόλογα, δεν φρόντισε να τους ενημέρωσε για το πώς γίνεται το κερδοσκοπικό παιχνίδι;

- Ο πρωθυπουργός, που κήρυξε διεθνή πόλεμο κατά των κερδοσκόπων, δεν γνώριζε ότι η υπονόμευση γινόταν μέσα στη χώρα του από την παράνομη πρακτική της Τράπεζας της Ελλάδος να θέτει την κερδοσκοπική προθεσμία στις δέκα ημέρες, καταργώντας μάλιστα και το κερδοσκοπικό ρίσκο;

- Ο πρωθυπουργός δεν ήξερε δηλαδή ότι η μάχη κατά των κερδοσκόπων μπορούσε να κερδηθεί μέσα στην Αθήνα, επιβάλλοντας την τήρηση ενός τόσο δα απλού κανονισμού στις συναλλαγές με ομόλογα;

- Το πιο αμείλικτο ερώτημα: Γιατί η Ελληνική Ένωση Τραπεζών ζήτησε το άνοιγμα της κερδοσκοπικής Κερκόπορτας ακριβώς την επομένη των εκλογών;

- Και το τελευταίο ερώτημα: Μήπως τώρα πια, υπό το πρίσμα όλων των παραπάνω ενεργειών, αποκτούν άλλο νόημα οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τα στελέχη της Goldman Sachs, στις οποίες ποτέ δεν μάθαμε τι ειπώθηκε;

Κύριοι του ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς για σας, το σενάριο της απλώς ανόητης διαχείρισης του δημόσιου χρέους εξασθενίζει δραματικά. Η ανοησία γίνεται σιγά-σιγά η «ευνοϊκή» (λέμε τώρα…) εκδοχή για σας… Επώνυμος στο antinews

ΠΗΓΗ:http://taxalia.blogspot.com

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΟΔΥΣΣΕΑ, ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ...

Ο μικρός Οδυσσέας διψούσε για μια Οδύσσεια... Έκανε τα πάντα για να ζήσει τη φαντασίωσή του, να ζήσει κι αυτός μια σειρά απο περιπέτειες, να βρει τον Κύκλωπα, να πάει στους Λαιστρυγόνες, να πλαγιάσει με την Κίρκη, να αντιμετωπίσει τις Σειρήνες...

Ο μικρός Οδυσσέας, βασιλιάς σε μια χώρα αλλιώτικη, θέλησε να ζήσει τη δική του Οδύσσεια... Να βάλει τους ναύτες του σε περιπέτειες... Να φτάσει κάποτε στην Ιθάκη, για να πεθάνει ευτυχισμένος και ήρεμος...

Ο μικρός Οδυσσέας δεν πήρε την Τροία, ούτε έφτιαξε Δούρειο ϊππο... Αυτός προϋπήρχε και η Τροία ήταν ήδη παρμένη... Δεν τον ενδιέφερε όμως η Ιλιάδα... Μόνο η Οδύσσεια... Γιατί, οι περιπέτειες ήταν στη φύση του... Από μικρός έψαχνε περιπέτειες, από τότε που το έσκαγε με το ποδήλατο και πήγαινε στη δίπλα γειτονιά χωρίς την άδεια της μητέρας του...

Ο μικρός Οδυσσέας δεν ήταν πολυμήχανος... Μάλλον ...αμήχανος... Δεν ήταν εύστροφος, ούτε καν να πει τη λέξη δε μπορούσε... Ήταν όμως περιπετειώδης... Και του άρεσε να τραβάει κουπί!

Ο μικρός Οδυσσέας δεν πέρασε ποτέ τις Συμπληγάδες! Στούκαρε επάνω τους με φόρα, κι έμεινε κολλημένος εκεί, να ονειρεύεται περιπέτειες, επιστροφές και Ιθάκες... Ήταν ένα μετανάστης στη δική του γη, ένας ταξιδευτής του νου και της καρδιάς... Ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό του φτάνει... Το δρόμο για την Ιθάκη τον ήξερε... Ιθάκη δεν υπήρχε..
keimeno apo ton dimologo

Ανώνυμος είπε...

Καθηγητές στην απάτη διαθέτει κυβέρνηση Παπανδρέου

Το OPENGOV HELLAS έχει πλάκα...

Ακόμη ένα κυβερνητικό στέλεχος με πλαστά στοιχεία σπουδών...
Τελικά είναι κανόνας ή εξαίρεση η μέθοδος εξαπάτησης που ακολουθούν κάποιοι για τους κυβερνώντες;
"Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται", αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν προβλέπεται να φτάσει μέχρι εκεί.

Το φαινόμενο της γνωστής κυρίας Δραγώνα, με την φερόμενη ιδιότητά της ως πτυχιούχου Πανεπιστημίου του εξωτερικού που της έδωσε τη θέση της καθηγήτριας σε ελληνικό πανεπιστήμιο, δυστυχώς δεν αποτελεί μοναδικότητα.

Σύμφωνα με πρόσφατες αποκαλύψεις, η μέθοδος της πλαστής ιδιότητας-πτυχίου σπουδών, είναι προσφιλής στους μετέχοντες της κυβερνητικής κουστωδίας που ηγείται ο Γιώργος Παπανδρέου.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας, εμφανίστηκε στην πολιτική ως καθηγητής πανεπιστημίου της Αυστρίας, όπως έγραφε το βιογραφικό του στο ΠΑΣΟΚ.

Αργότερα στο... βιογραφικό του στο ΥΠΕΞ εμφανίστηκε ως «βοηθός καθηγητής».
Το πανεπιστήμιο του, όμως, τον εμφανίζει ως απόφοιτο, χωρίς καμία ιδιότητα καθηγητή. Έχει υπάρξει senior assistant στο ερευνητικό κέντρο του Πανεπιστημίου της Βιέννης, αλλά αυτό δεν συνιστά καθηγητική βαθμίδα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε, καθώς δεν διαθέτει διδακτορικό. Και εδώ γεννάται άλλο ερώτημα, καθώς ο ίδιος δήλωνε (στα βιογραφικά του και σε συνεντεύξεις) ότι έχει διδακτορική διατριβή με θέμα την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.

Στην ερώτηση της «Κ.Ε.» ο Δ. Δρούτσας απάντησε ότι το θέμα του καθηγητικού τίτλου οφείλεται σε «λάθος στη μετάφραση» και ότι το διδακτορικό για την Κύπρο το έχει γράψει, αλλά δεν το έχει καταθέσει στο πανεπιστήμιο.
Εμείς θα προσθέταμε, ότι όσοι βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης οφείλουν να είναι πιο... ακριβείς.

Μήπως ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να κάνει κι ένα διάγγελμα για να μας ανακοινώσει ποια στελέχη της κυβέρνησής του δεν είναι απατεώνες; Η είδηση διέρρευσε από "ΤΑ ΝΕΑ", που ανήκουν στο φιλοκυβερνητικό στρατόπεδο... Μάλλον κάποιοι φροντίζουν το άλλοθί τους λίγο πριν τις επικείμενες δυσάρεστες εξελίξεις σε όσους προώθησαν, κάλυψαν και συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που παρέδωσε την χώρα στην κατοχή του ΔΝΤ... Κάποιοι μάλλον τρέμουν και προσπαθούν να διορθώσουν την... "εικόνα" τους προς τους πολίτες, ακολουθώντας τακτικές που συναντώνται σε ποντίκια..

Ανώνυμος είπε...

Add to Google
Σάββατο, 24 Απριλίου 2010
H γελοιοποίηση του opengov... Γιάννη είσαι σπίτι;

Έχει γίνει πια κοινή πεποίθηση ότι το πολυδιαφημισμένο και πολλά υποσχόμενο σύστημα επιλογής στελεχών σε Κυβερνητικές θέσεις «opengov» έχει γελοιοποιηθεί. Επανήλθε το σύστημα της παρεοκρατίας, των φεουδαρχών και των τιμαριούχων, αλλά στη χυδαία του μορφή.

Μετά την αποκάλυψή μας για τα «προσόντα» του νέου Προέδρου του Οργανισμού Λαϊκών Αγορών Θες/νίκης Χρήστου Κουτράκη,ακολούθησαν ανακοινώσεις του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας για την κάλυψη θέσεων ευθύνης σε οργανισμούς της Θεσσαλονίκης. Παρά τις ευτελιστικές αναφορές των ΜΜΕ της πόλης για το ποιος βουλευτής διόρισε ποιόν και τους διαγωνισμούς που προηγήθηκαν, αξίζει να αποκαλύψουμε μερικές πληροφορίες για τα «προσόντα» μερικών επιλεγέντων!!!

Στη HELEXPO τοποθετήθηκε... Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος ο μαθηματικός Πάρις Μαυρίδης: Φυσικά το κριτήριο επιλογής του δεν είναι η ιδιότητα του μαθηματικού (υπάρχουν χιλιάδες), αλλά η μακρόχρονη «στενή του σχέση» με τον Γιάννη Μαγκριώτη, όπως τονίζουν όλα τα ρεπορτάζ των εφημερίδων. Η σχέση αρχίζει από την περίοδο των πρώτων πολιτικών βημάτων του Γιάννη Μαγκριώτη γύρω στο 1990. Ο Γ.Μαγκριώτης ήταν Γραμματέας της Νομαρχιακής και συνιδιοκτήτης με τον Α.Γενίτσαρη εταιρείας εμπορίας παγωτών στη Βουλγαρία & τη Ρουμανία, που μόλις είχαν μπει στην ελεύθερη οικονομία. Ο Πάρις Μαυρίδης ήταν διευθυντής της εταιρείας του Μαγκριώτη στη Ρουμανία.

Ακολουθεί η θεαματική πολιτική άνοδος του Γιάννη Μαγκριώτη: βουλευτής το 1995, Υπουργός Μακεδονίας –Θράκης το 1998, Υφυπουργός Εξωτερικών το 2001. Ο Πάρις Μαυρίδης «αξιοποιείται» άμεσα. Τοποθετείται από τον Γιάννη Μαγκριώτη Γενικός Διευθυντής και στη συνέχεια Πρόεδρος του νεοσύστατου «Διαβαλκανικού & Παρευξείνιου Επιχειρηματικού Κέντρου» (ΔΙΠΕΚ) όπου και παραμένει καθ΄όλη την θητεία του Γιάννη Μαγκριώτη στην Κυβέρνηση. Το ΔΙΠΕΚ λειτουργεί «ως φορέας παροχής νέων υπηρεσιών και συνεχούς πληροφόρησης προς τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ή επιθυμούν να αναπτύξουν επιχειρηματική δραστηριότητα στις χώρες της Ν.Α. Ευρώπης και στις Παρευξείνιες χώρες», έχει δηλαδή άμεση σχέση με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του Γιάννη Μαγκριώτη και των συνεταίρων του.

Η πορεία του Πάρι Μαυρίδη χάνεται την περίοδο διακυβέρνησης της Ν.Δ., πιθανότατα επανέρχεται στις επιχειρήσεις Γενίτσαρη-Μαγκριώτη και τώρα αναβαθμίζεται αναλαμβάνοντας τηHELEXRO. Η μετακίνηση της Διεθνούς Έκθεσης εκτός Θες/νίκης και κυρίως η «αξιοποίηση» του χώρου που βρίσκεται σήμερα η ΔΕΘ είναι ίσως το μεγαλύτερο αναπτυξιακό εγχείρημα στην περιοχή και πρέπει να είναι υπό άμεσο πολιτικό έλεγχο και όχι μόνο.

Στην Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης (Λαχαναγορά – Κραεταγορά) τοποθετήθηκε Πρόεδρος ο «εκπαιδευτικός» Κώστας Σαββίδης. Ο Κώστας Σαββίδης είναι Γυμναστής. Ανήκε στον σκληρό κομματικό πυρήνα του Γεράσιμου Αρσένη (συζύγου της αρμοδίας Υπουργού Λούκας Κατσέλη) στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο της διαδοχής του Ανδρέα και μετά. Ήταν αιώνιος φοιτητής και πήρε το πτυχίο του γυμναστή σε ηλικία 32 ετών. Την περίοδο της υπουργίας του Γ.Αρσένη στο Υπ.Παιδείας απασχολήθηκε στα αμαρτωλά ΙΕΚ σαν ωρομίσθιος σκανδαλωδώς χωρίς να έχει πτυχίο ή διδάσκοντας μαθήματα άσχετα με την ειδικότητα του γυμναστή. Είναι η περίοδος που ακόμη απασχολεί τη δικαιοσύνη (Δείτε εδώ). Τα τελευταία δέκα χρόνια ο Κ.Σαββίδης είναι άνεργος βρίσκεται στο χωριό του την Αγροσυκιά Πέλλας και εργάζεται στο καφενείο-σουβλατζίδικο του πατέρα του!!

Εκπαιδευτικός λοιπόν δεν είναι ούτε υπήρξε. Εμπειρία στη διοίκηση δεν έχει καμία. Η επιλογή του έχει μόνο ευνοιοκρατικό χαρακτήρα και από μια άποψη φιλανθρωπικό - καταπολέμησης της ανεργίας, όπως και η περίπτωση Κουτράκη στον Οργανισμό Λαϊκών Αγορών Θεσσαλονίκης. Τελικά η κυρία Κατσέλη αν μη τι άλλο είναι φιλάνθρωπη.

Το γαϊτανάκι των προκλητικών, παρεΐστικων τοποθετήσεων, που γκρεμίζουν τις ελπίδες που καλλιέργησε ο Γιώργος Παπανδρέου και προκαλούν βάναυσα το αίσθημα του λαού συνεχίζεται…