Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Τα δέκα μεγάλα λάθη του Παπανδρέου...

1. Ο κ. Παπανδρέου παρ’ ότι έβλεπε ότι θα ερχόταν στην εξουσία δεν είχε προετοιμασθεί γι’ αυτήν. Ακόμη και ο σχεδιασμός του νέου υπουργικού συμβουλίου είναι εμφανές ότι έγινε στο πόδι, πάνω σε μια κόλλα χαρτί, όπως φάνηκε από την κατάργηση του υπουργείου Ναυτιλίας, τον τουρισμό που έμεινε ορφανός κ.λπ. Ούτε πρόσωπα είχαν επιλεγεί για θέσεις κλειδιά ούτε υπήρχε πραγματικό επιχειρησιακό σχέδιο, πλην των επικοινωνιακών τεχνασμάτων με τα υβριδικά αυτοκίνητα και τον... Ασεμπίγιο.

2. Η στελέχωση ορισμένων κρίσιμων πόστων δεν συνήδε με την κρισιμότητα των περιστάσεων, ενώ σχεδόν διασφάλιζε τη διγλωσσία και το χάος (π. χ. το δίδυμο Παπακωνσταντίνου - Κατσέλη).

3. Η διαφαινόμενη χρεοκοπία της χώρας ήταν γνωστή στην ηγετική ομάδα της κυβέρνησης πριν από τις εκλογές. Ηταν γνωστή από τις ενημερώσεις του προέδρου της Τραπέζης της Ελλάδος, αλλά και τις συνεχείς επαφές του κ. Παπανδρέου με διεθνούς φήμης οικονομολόγους. Αλλά και ο κ. Καραμανλής δεν έκρυψε, στο τέλος βέβαια, την αλήθεια των αριθμών. Ο κ. Παπανδρέου επέμεινε όμως σε εκείνο το μοιραίο «λεφτά υπάρχουν» και τις συνταγές της κ. Κατσέλη. Δεν μείωσε τις προεκλογικές δεσμεύσεις και το κυριότερο δεν προσγείωσε τον κόσμο στην πραγματικότητα που ήξερε ότι θα παραλάβει.

4. Οταν αποφασίστηκε η απογραφή του πραγματικού ελλείμματος, δεν υπολογίστηκαν ορθά οι αντιδράσεις των αγορών ούτε ζυγίστηκαν οι επιπτώσεις της ενέργειας αυτής. Το σοκ του 12,7% είχε νόημα μόνο αν (α) έπαιρνε άμεσα μέτρα και (β) έπαιρνε πίσω όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις για επιδόματα στήριξης κ.λπ.

5. Ο πρωθυπουργός βοήθησε θεαματικά στη δημιουργία ενός εξόχως αρνητικού στερεοτύπου για τη χώρα όταν δήλωσε ευθαρσώς στους υπόλοιπους ηγέτες της Ε.Ε. ότι είμαστε η πλέον διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης. Και αλήθεια να είναι...

6. Ο κ. Παπανδρέου και στενοί του συνεργάτες δεν έδειξαν να καταλαβαίνουν πως άλλο πράγμα οι αγορές και άλλο η διαπραγμάτευση με τους άλλους πολιτικούς ηγέτες. Και γι’ αυτό βρίσκονται πάντοτε και σταθερά δύο βήματα πίσω από τις αγορές, που συνεχώς τους εκπλήσσουν δυσάρεστα.

7. Αναλώθηκε πολύτιμο κεφάλαιο και ενέργεια στην παγκόσμια μάχη κατά των κερδοσκόπων. Από αυτή δεν κέρδισε τίποτα η Ελλάδα.

8. Ο πρωθυπουργός διαπιστώνει ότι οι εφορίες δεν έχουν κάνει τη δουλειά τους και αντί να στείλει σπίτι του τον αρμόδιο γ.γ., τον αφήνει να σχολιάζει το πρόβλημα λες και είναι εμπειρογνώμων. Ουδείς έχει καταλάβει ότι υπάρχει πραγματικό αφεντικό σε αυτήν την κυβέρνηση που παρακολουθεί, διοικεί και στο τέλος απολύει, όταν κάποιος δεν κάνει τη δουλειά του.

9. Όταν φάνηκε πως οι αγορές στερεύουν, απευθυνθήκαμε στην Ε.Ε. Όταν οι Γερμανοί έδειξαν πόσο σκληροί θα ήταν στους όρους τους, η Ελλάδα άρχισε να απειλεί ότι θα προσφύγει στο ΔΝΤ. Έτσι λοιπόν οι Γερμανοί αποφάσισαν, μαζί με τις αγορές, να μας στείλουν εκεί. Τότε θυμηθήκαμε ότι δεν μας αρέσει το ΔΝΤ και πως δεν είναι σωστό για την Ευρώπη να μπλέξει στα πόδια της το ΔΝΤ.

10. Ο κ. Παπανδρέου διακήρυξε την περασμένη Κυριακή ότι το πιστόλι είναι τώρα γεμάτο και συνεπώς οι αγορές θα υποκύψουν. Το spread του δεκαετούς ομολόγου έφτασε την Παρασκευή τις 430 μονάδες.
(Απόσπασμα από άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή της Κυριακής)

3 σχόλια:

Χρήστος Χαρακοπίδης είπε...

Φίλε Νίκο,
Όταν φιλοξενούμε άρθρο άλλου συγγραφέα και υιοθετούμε τις απόψεις του, έχω τη γνώμη ότι πρέπει να το αντιγράφουμε ολόκληρο. Αλλιώς, αντιγράφοντας αποσπάσματα μόνο και μάλιστα, όσα βολεύουν τους πολιτικούς μας στόχους έχω τη γνώμη ότι αλοιώνουμε την άποψη του συγγραφέα, κάτι που νομίζω δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε, όταν μάλιστα αναφέρεται σαν πηγή. Για την ιστορία λοιπόν ο συγγραφέας ξεκινάει το άρθρο του έτσι:
"Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς ευθύνης για το πού βρίσκεται σήμερα η χώρα το έχει η προηγούμενη κυβέρνηση. Καμία! Ενα σημαντικό όμως, πια, κομμάτι της ευθύνης ανήκει αναμφίβολα στη σημερινή κυβέρνηση. Μερικά κρίσιμα λάθη επιδείνωσαν καταλυτικά την κατάσταση:" και συνεχίζει μ' αυτά που αντιγράφεις στην ανάρτησή σου.
Αναφέρω και ένα απόσπασμα απο δική μου ανάρτηση (http://2glor.blogspot.com/2010/04/blog-post_12.html) για τον αντίλογο.
"Με λίγα λόγια ο οδηγός που πριν λίγο στοκάρισε το λεωφορείο στο στύλο της Δ.Ε.Η. εξ αιτίας της ανεπάρκειάς του, εγκαλεί τον οδηγό του ασθενοφόρου και τους γιατρούς που σπεύδουν να περιθάλψουν τους τραυματίες για την κακή κατάσταση των επιβατών, μπορεί μάλιστα να τους κατηγορήσει και για εγκληματίες, αν κάποιοι από τους βαριά τραυματίες δεν καταφέρουν να αποφύγουν το μοιραίο!!! Αν αυτό δεν είναι θράσος, τότε τι είναι;
Τα λένε και τα γράφουν οι ίδιοι , που κέρδισαν τις εκλογές του 2007 επικαλούμενοι την κατάσταση που παρέλαβαν από το ΠΑΣΟΚ το … 2004 και πρόσχημα ότι δεν πρόλαβε να αναδειχθεί το «τεράστιο έργο» τους και οι «μεταρρυθμίσεις» στα 3 μόλις χρόνια που πέρασαν. Όταν αυτό αναδείχτηκε μετά 5,5 χρόνια τρόμαξαν και οι ίδιοι μόλις το αντίκρισαν. Γι’ αυτό και εγκατέλειψαν στην ουσία το τιμόνι, πηδώντας από πόρτες και παράθυρα στην προσπάθεια να σώσουν τον εαυτό τους! Οι πολίτες καταλαβαίνουν πολύ καλά πως φτάσαμε εδώ"

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΝΙΚΟΣ είπε...

Φίλε, Χρήστο, το θέμα είναι τα δέκα μεγάλα λάθη του Παπανδρέου.
Η προσθήκη που λες ότι λείπει σε τίποτα δεν επηρρεάζει το γεγονός ότι έγιναν και γίνονται τραγικά λάθη που, όχι απλώς διαιωνίζουν το πρόβλημα, αλλά το επιδεινώνουν εγκληματικά.
Βέβαια γνωρίζω ότι η θέση σου, μέσα από τις αναρτήσεις σου, είναι ότι δεν δικαιούται κανείς να κρίνει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα κριθεί μετά από "πολλά χρόνια". Όχι τώρα.
Τώρα το αδικούμε αν μιλήσουμε!
Ίσως και να μην αντιλαμβανόμαστε το σπουδαίο παιχνίδι που παίζει ο Πρωθυπουργός μας...
Τέλος, το blog αυτό δεν εξυπηρετεί πολιτικούς στόχους.
Απλώς απευθύνεται σε σκεπτόμενους φίλους αναγνώστες.
Τα ψέματα, τις υπερβολές, τους φανατισμούς, την κτήση της απόλυτης "αλήθειας", τ' αφήνουμε για άλλους...

Χρήστος Χαρακοπίδης είπε...

Νομίζω, φίλε μου, ότι με παρεξηγείς. Η κριτική είναι αναγκαία πράξη σε μια Δημοκρατία. Όμως θα πρέπει να αφορά πεπραγμένα των πολιτικών σου αντιπάλων για τα οποία αυτοί έχουν την πολιτική ευθύνη. Το σχόλιό μου έγινε , καθώς παρατήρησα ότι αφαιρέθηκε απο το άρθρο η εισαγωγή, όπου ο αρθρογράφος είναι κατηγορηματικός στον καταλογισμό των ευθυνών για το πως φτάσαμε εδώ και δεν κατάλαβα γιατί αγνοήθηκαν αυτές οι πρώτες πέντε γραμμές. Δεν αναφέρθηκα στο δικαίωμα που έχει ο καθένας να κάνει κριτική στο ΠΑΣΟΚ, αλλά νομίζω ότι μπορώ και γω να υποστηρίζω ότι αυτή η κριτική για πολλά ζητήματα είναι ακόμα άκαιρη. Αν ο αντίλογος στα γραφόμενα εκλαμβάνεται σαν φίμωτρο, τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν μάλλον στην αδυναμία των επιχειρημάτων που χρησιμοποιούνται...