Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Η στάση ενός ξένου καθηγητή για τη Μακεδονία (1)

Ο καθηγητής Stephen G. Miller, που δεν είναι Έλληνας, με βάση τη συμβατική του όρου έννοια, έγραψε και απηύθυνε την επιστολή που ακολουθεί στο αγγλόφωνο περιοδικό ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους σε σχέση με την ιστορική αλήθεια της Μακεδονίας. Οι με τη συμβατική του όρου έννοια Έλληνες καθηγητές, που αμείβονται με χρήματα του ελληνικού δημοσίου, άρα των Ελλήνων φορολογουμένων, τι να έπραξαν και τι συνεχίζουν να πράττουν άραγε σε αντίστοιχες διαστρεβλώσεις της ιστορίας;

January 22, 2009Editor, Archaeology Magazine36-36 33rd StreetLong Island City, NY 11106U.S.A.
Αγαπητοί Κύριοι,
Διάβασα σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου της Αρχαιολογίας και με ανυπομονησία περιέτρεξα τις σελίδες στο άρθρο ‘‘Ένα γράμμα για την Μακεδονία’’ μόνο για να ανακαλύψω ότι ήταν ένα....γράμμα από την αρχαία Παιονία – την χώρα που εκτείνεται βορείως του όρου Βαρνούς και Όρβηλος.
Ο απολογισμός του Λίβι για τη δημιουργία της Ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) δείχνει ξεκάθαρα ότι οι Παίονες ζούσαν βορείως αυτών των... βουνών (όπου σήμερα μορφοποιούν τα βόρεια γεωγραφικά όρια της Ελλάδος) και νοτίως των Δαρδανίων που είναι το σημερινό Κόσσοβο.
Ο Στράβων (7 παρ.4) είναι ακόμα πιο λακωνικός λέγοντας ότι η Παιονία ήταν Βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη σύνδεση από τον έναν στον άλλον χώρο (ακόμα και σήμερα) ήταν διαμέσου του στενού φαραγγιού που διαρρέει ο Αξιός (ή Βαρδάρ) ποταμός. Με άλλα λόγια, η περιοχή που περιγράφεται από τον Matthew Brunwasser στο ‘‘Έχοντας τον Αλέξανδρο’’ ήταν η Παιονία της αρχαιότητας. Παρά το αληθές γεγονός ότι κατακτήθηκαν από τον Φίλιππο τον ΙΙ, πατέρα του Αλέξανδρου, το 359 π.Χ. (Diodorus Siculus 16.4.2), οι κάτοικοι της Παιονίας δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και δεν έζησαν ποτέ στην Μακεδονία.
Πράγματι ο Δημοσθένης (Ολύνθιοι 1.23) μας αναφέρει ότι είχαν ‘‘υποδουλωθεί’’ από τον Φίλιππο τον Μακεδόνα και ως εκ τούτου δεν ήταν Μακεδόνες.
Ο Ισοκράτης (5.23) κάνει την ίδια αναφορά. Επί παραδείγματι, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο κυβερνήθηκαν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν θεώρησαν ποτέ τους εαυτούς τους Μακεδόνες, και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομάστηκε Μακεδονία (και μέχρι σήμερα απ’ όσο γνωρίζω δεν αναζητά τέτοιο όνομα).
Φυσικά, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν κατακτήσει μία ‘‘στενή λωρίδα της Παιονίας που εκτεινόταν κατά μήκος του Αξιού ποταμού από την εσωτερική μεριά της Πέλλας και κατέληγε στην θάλασσα. Κατ’ αυτό το τρόπο κάποιος θα μπορούσε να καταλάβει ότι κάτοικοι στην μοντέρνα δημοκρατία με κέντρο τα Σκόπια ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και διεκδικούσαν σαν δική τους την γη που περιγραφόταν από τον Θουκυδίδη. Αλλά γιατί, αντ’ αυτού, οι σύγχρονοι άνθρωποι της αρχαία Παιονίας προσπάθησαν να αποκαλέσουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και την γη τους Μακεδονία; Ο κος Brunwasse (σελ. 55) ενώ αναφέρεται στις Ελληνικές αξιώσεις ‘‘ότι αυτό υπονοεί αξιώσεις επί του Ελληνικού εδάφους’’ και σημειώνει ότι ‘‘η βόρεια επαρχία της Ελλάδος επίσης ονομάζεται Μακεδονία’’, δεν λαμβάνει υπόψη του και δεν αναφέρει το γεγονός ότι η περιοχή αυτή της βόρειας επαρχίας της σύγχρονης Ελλάδος αποκαλείται συνεχώς Μακεδονία για πάνω από 2500 χρόνια (βλέπε inter alios, Ηρόδοτος 5.17; 7.128, et alibi).
Πάντως, η πιο πρόσφατη ιστορία μας δείχνει ότι οι Ελληνικές ανησυχίες δεν είναι χωρίς βάση.
Επί παραδείγματι, ένας χάρτης που τυπώθηκε στα Σκόπια το 1992 (Εικ. 1) απεικονίζει ξεκάθαρα ότι η Μακεδονία επεκτείνεται από τα εδάφη της Παιονίας μέχρι το Όρος Όλυμπος στα νότια, πράγμα που σημαίνει ότι την αρχαία περιοχή των Παιόνων και η Μακεδονία παρουσιάζονται ως μία οντότητα.
Οι ίδιες αξιώσεις εμφανίζονται σε ένα ψευδοχαρτονόμισμα που δείχνει ότι εκδόθηκε από την Κεντρική Τράπεζα της Μακεδονίας, το οποίο εμφανίζει ως "μακεδονικό" μνημείο τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που ανήκει στην Ελλάδα (Εικ.2). Υπάρχουν πολύ περισσότερα παραδείγματα σε ημερολόγια, Χριστουγεννιάτικες κάρτες, αυτοκόλλητες ετικέτες για προφυλακτήρες κλπ, και όλα απεικονίζουν τις ίδιες εδαφικές αξιώσεις. Πέραν τούτο ο κος Brunwasser σε άρθρο του έχει κάνει αναφορά (International Herald Tribune 10/1/08) στο έργο του ‘‘Μακεδονικού Ινστιτούτου για Στρατηγική Έρευνα 16:9’’ το οποίο αναφέρει ότι ‘‘σε ένα εδάφιο της Καινής Διαθήκης ένας Μακεδόνας εμφανίζεται στον Απόστολο Παύλο ικετεύοντάς τον: Ελάτε στην Μακεδονία και βοηθήστε μας’’.
Αλλά ας δούμε πού πήγε ο Απ. Παύλος στην Μακεδονία; Στην Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στην Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (εδάφια 16:11- 17:10), πόλεις που βρίσκονται όλες στην Ιστορική Μακεδονία και καμία στην Παιονία. Τι αξιοπιστία μπορεί να έχουν οι ισχυρισμοί ενός Ινστιτούτου που έχει έδρα τα Σκόπια, που απαιτούν να ονομάζονται Μακεδονία, στηριζόμενα σε ένα ταξίδι που έγινε στην Μακεδονία της αρχαιότητας, η οποία είναι η σημερινή ομώνυμη βόρεια επαρχία της Ελλάδος;

Αναρωτιέμαι πού θα καταλήγαμε εάν ένα συγκεκριμένο μεγάλο νησί της νοτιοανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών (υπονοεί την Κούβα, σ.τ.μ.) ονόμαζε τον εαυτό του Φλώριδα, και είχε στο νόμισμά του μορφές του κόσμου του Disney και διένειμε χάρτες δείχνοντας την Μεγάλη Φλώριδα, στην όρια της οποίας ήταν αμερικανικά εδάφη.
Σαφώς δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τί είχε στο μυαλό του όταν αναφερόταν στο όνομα ‘‘Μακεδονία’’ ο Αμερικανός Γενικός Γραμματέας του Κράτους Edward Stettinius στις 26 Δεκεμβρίου 1944, όταν έγραψε: “Οι υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους έχουν επισημάνει με ιδιαίτερη ανησυχία τις προπαγανδιστικές φήμες και ανεπίσημες δηλώσεις που γίνονται υπέρ μιας αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από την Βουλγαρία, αλλά και από τις Γιουγκοσλαβικές αντιστασιακές ομάδες και άλλες πηγές, με τον υπαινιγμό ότι περιοχή της Ελλάδος συμπεριλαμβανόταν στο προβαλλόμενο ενιαίο κράτος. Αυτή η κυβέρνηση θεωρεί τη συζήτηση περί «Μακεδονικού έθνους», περί Μακεδονικής «πατρικής γης», ή περί Μακεδονικής «εθνικής συνείδησης» αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει καμία εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα, και αποσκοπεί στη δημιουργία επιθετικών βλέψεων ενάντια στην Ελλάδα.» [Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec1944)].

Δεν υπάρχουν σχόλια: